...Ενα στοπ που δεν είδε, ένα κόκκινο που ήταν βαθύ πορτοκαλί, μια αλλαγή λωρίδας γιατί το φλας ήταν χαλασμένο, μια παραβίαση προτεραιότητας γιατί έμπλεξε τα αριστερά με τα δεξιά...
Persona μου, ξέρεις ότι σε συμπαθώ, αλλά εδώ στα μηχανάκια σε βρίσκω αδιάβαστο:
Όταν οδηγάς μηχανάκι, οι οδικοί κανόνες που πρέπει να ακολουθείς είναι ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ από αυτούς που πρέπει να ακολουθούν οι αυτοκινητάδες, και που γράφει ο ΚΟΚ.
Π Ο Τ Ε δε περνάς διασταύρωση με χίλια, ακόμα κι αν εσύ είσαι στην Πανεπιστημίου, και ο άλλος δρόμος είναι η Μπενάκη. Γιατί ο μαλάκας που θα περάσει με κόκκινο απ τη Μπενάκη και θα στη χώσει θα πάει για φτερό και προφυλακτήρα, ενώ εσύ θα πας για κνήμη-περόνη, να μη πω για σπονδυλική που δεν υπάρχουν ανταλλακτικά.
Τέτοιοι κανόνες υπάρχουν ΠΟΛΛΟΙ, και βγαίνουν απ την πείρα, όχι απ' τα βιβλία και τους νόμους.
Π.Χ. επανειλημμένως βγαίνω με τη μηχανή αργά τη νύχτα (για να μιλάμε και για γνωστά μας μέρη) από την Κολωνού στην Αχιλλέως για να στρίψω αριστερά, όπου υπάρχει φανάρι, και ΠΑΝΤΑ σταματάω, είτε πράσινο είναι, είτε κόκκινο. ΚΟΙΤΑΖΩ αν έρχεται κανείς, και αν δεν έρχεται, περνάω. Είτε πράσινο είναι, είτε κόκκινο.
(Και με έχει σταματήσει και 2-3 φορές το "100" που αράζει στο παρκάκι πριν τη Λένορμαν, και όταν με ρωτάνε "Γιατί περάσατε με κόκκινο", η απάντηση είναι αυτή. Και με έχουν αφήσει να φύγω - και αυτοί καταλαβαίνουν).
Το ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ (πόδια) δεν είναι αστείο εδώ, είναι επιβίωση.
Το να λες "έχω προτεραιότητα" (όταν οδηγάς μηχανή) δεν είναι δικαίωμα, είναι μαλακία.