Μια από τις πιο ωραίες αναμνήσεις της εφηβείας μου ήταν ο Βασίλης στη Σφεντόνα το 1993..Είχα δεν είχα κλείσει τα 16, 1η Λυκείου ήμουν και αν και κυριλέ πιτσιρίκος (αυτοκίνηση, λοφτ, μερσέντες, μπερλιν και έτσι) η πόρωση έφτασε κόκκινο...
Μεγαλώνοντας κάπου τα τραγούδια του δεν με πόρωναν το ίδιο, κάπου άρχισε να με κουράζει όπως και τόσα άλλα πράγματα που σου άρεσαν στην εφηβεία και τώρα τα θεωρείς γραφικές αναμνήσεις...
Ωστόσο κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να αμφισβητήσει την προσφορά του στην ελληνική μουσική και ειδικά στη ροκ, τη σπουδαία φωνή του και τις πορωτικές ερμηνείες του, συν το γεγονός ότι είχε την ευτυχία να τραγουδήσει κομμάτια που σημάδεψαν πολλές γενιές- από το 1970 έως και σήμερα...
Δεν ξέρω αν είναι το ελληνικό αντίστοιχο των Μαίηντεν αλλά άνετα τον χαρακτηρίζεις Έλληνα Ντύλαν ή Κλαπτον...
Όσο για τις πολιτικές του τοποθετήσεις, εκτός του ότι δεν αναδείχθηκε χάρη σε αυτές και απευθύνθηκε σε ευρύτατο κοινό, ουδέποτε υπήρξε κολλημένος με αυτό που πίστευε...Ως και στο δεξιό (υποτίθεται) ΣΚΑΙ βγήκε για να μιλήσει - τραγουδήσει για τη σωτηρία του Κηφισσού...
Το δε γεγονός ότι δεν πέθανε από πρέζα σε κάποιο στενό των Εξαρχείων και ότι πηδάει μια καθόλα αξιπρεπή εμφανισιακά γυναίκα- ΜΙΛΦ δεν τον καθιστά "ψευδοροκά", τον καθιστά ακόμη πιο συμπαθή...