όσο και να τείνει στο 0 (που δεν τείνει-εκατοστά είναι), οι ανταλλαγές ενέργειας είναι τεράστιες σε επιταχύνσεις ή επιβραδύνσεις πολλαπλάσιες των g.
ειδικά στη συγκεκριμένη περίπτωση που δε μιλάμε για σημειακές μάζες παίζει τεράστιο ρόλο η
όσο για τον Ζήνωνα καλός ο απειροστικός λογισμός αλλά το φάουλ είναι η χρήση μακροκοσμικού παραδείγματος με t0 t1 εκτός εάν η προπορεία της χελώνας είναι 1 στάδιο με μήκος που τείνει στο άπειρο.
Τα θέματα δεν τα βάζεις σωστά γιατί δεν ξέρεις να τα εκφράσεις σωστά.
Πάμε λοιπόν ξανά:
Η υπόθεση είναι ότι τα δύο αυτοκίνητα προσπίπτουν με την ίδια
στιγμιαία ταχύτητα πάνω στον τοίχο και ότι η κρούση είναι επίσης στγμιαία, δηλαδή η ταχύτητα τους στιγμιαία μεταβάλλεται από τα 55 χλμ./ώρα σε 0 χλμ./ώρα. Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι όλες οι μάζες του αυτοκινήτου (που έχουν την ίδια στιγμιαία ταχύτητα - και αυτό υπόθεση είναι) ακινητοποιούνται την ίδια ακριβώς στιγμή.
Στην περίπτωση αυτή τα αποτελέσματα της κρούσης θα είναι ακριβώς τα ίδια είτε το αυτοκίνητο επιταχύνει, είτε επιβραδύνει, είτε κινείται με σταθερή ταχύτητα 55 χλμ./ώρα.
Τώρα εσύ, πιθανόν λες (γιατί δεν είναι και ξεκάθαρο) ότι σε πραγματικές συνθήκες υπάρχει ένα χρονικό διάστημα από την στιγμή που ο προφυλακτήρας του αυτοκινήτου έρθει σε επαφή με τον τοίχο και επομένως ακινητοποιηθεί (αποκτήσει μηδενική ταχύτητα) μέχρι την στιγμή που θα ακινητοποιηθούν οι κινητήριοι τροχοί. Και λέω ακινητοποιηθούν οι κινητήριοι τροχοί διότι στο πρόβλημα που θέτεις, αυτοί δίνουν την ενέργεια στο παράδειγμα της επιτάχυνσης ή αφαιρούν ενέργεια στο παράδειγμα της επιβράδυνσης. Η υπόθεση βέβαια είναι ότι επιτάχυνση και επιβράδυνση υπάρχουν όσο υφίσταται πρόσφυση του τροχού.
Επομένως το πρόβλημα μετατίθεται στο πότε ακριβώς ακινητοποιείται ο τροχός. Στην χειρότερη περίπτωση ακινητοποιείται όταν έρθει σε επαφή η περιφέρεια του ελαστικού με τον τοίχο (ή η ζάντα ή το ρουλεμάν του άξονα ή ο ίδιος ο άξονας - μιλάμε για εκατοστά). Και πάλι όμως κάνουμε την υπόθεση ότι το τμήμα του αυτοκινήτου μπροστά από τον (νοητό η πραγματικό) κινητήριο άξονα θα καταρρεύσει στιγμιαία και θα εξαφανιστεί.
Δηλαδή πόσες περιστροφές θα μπορέσει να κάνει ο κινητήριος επιβραδυνόμενος ή επιταχυνόμενος τροχός από την στιγμή της πρόσκρουσης μέχρι να ακινητοποιηθεί;
Πόσο είναι το χρονικό διάστημα που θα εξακολουθήσει να περιστρέφεται και να προσδίδει κινητική ενέργεια στο όχημα ή να του αφαιρεί κινητική ενέργεια μέσω της πέδησης; Θα προλάβει να κάνει μία πλήρη περιστροφή; Μισή;
Μήπως ο χρόνος είναι χιλιοστά του δευτερολέπτου (υπολογισμός με στιγμιαία ταχύτητα 55 χλμ./ώρα);
Αλλά ο χρόνος αυτός σαφώς εξαρτάται από την στιγμιαία αυτή ταχύτητα πρόσκρουσης και την συνολική αντοχή σε κρούση του μπροστινού τμήματος του αυτοκινήτου ή πόσο γρήγορα συμβαίνουν οι θραύσεις και οι πλαστικές παραμορφώσεις.
Όσο μεγαλύτερη είναι η στιγμιαία ταχύτητα πρόσκρουσης τόσο ελαττώνεται το χρονικό αυτό διάστημα.
Στην πράξη λοιπόν πόση είναι η κινητικη ενέργεια που θα προστεθεί ή θα αφαιρεθεί από το αυτοκίνητο για το χρονικό διάστημα που ο τροχός κινείται και έχει πλήρη πρόσφυση;
Είναι χιλιοστά ή εκατομμυριοστά του joule;
Και το ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ: πως θα μετρήσεις τα διαφορετικά αποτελέσματα σε κάθε περίπτωση; Θα πάρεις κάθε κομμάτι, κάθε βίδα και θα μετράς την παραμόρφωση της; Θα δεις που έχουν διασκορπιστεί;
Υ.Γ. Το ASI δεν έχει
καμία απολύτως σχέση με αυτά. Τον ορισμό τον είδες ή το έβαλες έτσι;
Υ.Γ.2. Ότι λέει ο Νεύτωνας μιά χαρά ισχύει.