Αν ειναι ιστοριες που "ακουσες" και δεν τις ειδες να επαναλαμβανονται μπροστα στα ματια σου, μη πιστευεις τιποτα. Στην Ελλαδα ολοι εχουν μια ιστορια για καποιον που ξερει το ταδε και ειναι μεσα στα πραγματα.
Επίσης, σκέψου σαν παράδειγμα την ταινία 21 η οποία βασίστηκε σε πραγματική ιστορία. Παρότι στην ταινία είναι όλα υπερβολικά, τα γεγονότα αυτά (με το μέτρημα των καρτών κλπ) γίνονταν πραγματικά. Απλώς να εξηγήσω πώς δούλευε το σύστημα τους:
Οι αβανταδόροι κάθονταν σε ένα τραπέζι μπλακ τζακ, έπαιζαν συντηρητικά και μέτραγαν τα νούμερα που έβλεπαν να περνάνε: Συγκεκριμένα όταν πέρναγε ένα "καλό" χαρτί για τον παίκτη (φιγούρες, άσος, δέκα) αφαιρούσαν 1 από το "σκορ". Όταν πέρναγε ένα "κακό" νούμερο για τον παίκτη (2,3,4,5,6) προσέθεταν 1 στο "σκορ". Όταν πέρναγαν άλλα νούμερα (7-8-9) άφηναν το σκορ ως έχει. Καλά νούμερα είναι τα μεγάλα διότι με 2 τέτοια ο παίκτης κάνει μπλακ τζακ ή μεγάλο νούμερο οπότε έχει πιο μεγάλες πιθανότητες να κερδίσει τη μάνα.
Όταν το σκορ έφτανε γύρω στο 16-17 σήμαινε ότι έχουν φύγει αρκετά "κακά" χαρτιά άρα το "παπούτσι" θα έχει μέσα περισσότερα "καλά" για τον παίκτη χαρτία (δέκα, φιγούρες, άσους). Προφανώς δεν είναι απαραίτητο ότι το σκορ θα έφτανε πάντα σε καλά νούμερα, μπορεί σε κάποια τραπέζια να έμενε πάντα κάτω. Σε κάθε περίπτωση, όταν είχαν καλό σκορ, ο αβανταδόρος φώναζε τον συνεργό του - παίκτη με κάποιο συμφωνημένο σήμα και με κάποιον τρόπο του έλεγε πόσο είναι το σκορ.
Στη συνέχεια, ο παίκτης έπαιζε μεγάλα ποσά κατά βούληση όσο το σκορ κρατιόταν σε καλά επίπεδα (μέτραγε και εκείνος). Όπως έγραψα και πριν, όταν το σκορ ήταν μεγάλο (πάνω από 10) είχε μεγαλύτερη πιθανότητα ο παίκτης να πάρει καλά χαρτιά και να κερδίσει τη μάνα.
Το ενδιαφέρον σε όλα τα παραπάνω είναι τελικά πόση ήταν αυτή η παραπάνω πιθανότητα: 2-4 % (δείτε το σχετικό άρθρο εδώ
). Δηλαδή είχαν ένα πολύ μικρό πλεονέκτημα απέναντι στη μάνα ! Όμως μακροπρόθεσμα και εφόσον το σκορ κρατιόταν ψηλά κατάφερναν να κερδίσουν αρκετά χρήματα.