Love will tear us apart (again?) που τραγουδούσε ο Ian Curtis ο συγχωρεμένος.
Κατ’ αρχήν θα ήθελα να επισημάνω ότι τα γραφόμενά μου είναι biased καθότι εκτιμώ ιδιαίτερα την Ιωάννα και μου αρέσει πολύ τόσο σαν γυναίκα όσο και σαν άνθρωπος γενικότερα. Λοιπόν:
Η Ιωάννα επέστρεψε από το Λονδίνο ξεκούραστη, απαστράπτουσα, φαινόμενη αισθητά μικρότερη στην ηλικία και με ελαφρώς καινούργιο look, καθότι έκοψε τα μαλλιά της σε γαλλικό καρέ και το οποίο της πάει πολύ.
Ευδιάθετη, ερωτική όσον δεν την έχω ξανασυναντήσει, παιχνιδιάρα κατέπεσε πάνω μου και κατέπεσα πάνω της με βαθιά φιλιά ήδη από το ασανσέρ, συνεχίσαμε στο διάδρομο και μετά βίας κατάφερα να ανοίξω την πόρτα του δωματίου.
Είχα ήδη αποφασίσει να ασχοληθώ εγώ μαζί της και όχι αυτή μαζί μου so I tried my best, όχι ότι και αυτή με άφησε παραπονεμένο, κάθε άλλο. Ότι μας ακούσανε στον όροφο το θεωρώ βέβαιο, ελπίζω να ήμασταν εποικοδομητικοί για λοιπούς ενοίκους.
Δεν είναι στο στυλ μου να επεισέρχομαι σε λεπτομέρειες πάντως ύστερα από 50 λεπτά αξιομειούμενης έντασης (90-120db) και ενώ ήδη είχε χρειαστεί να ανοίξουμε το air condition, ήλθε το τέλος όπου οι κυρίες προηγούνται ενώ οι κύριοι έπονται.
Να είσαι καλά Ιωάννα, ευτυχισμένη, χαρούμενη και until next time.
Ps. Κύριε bliz η παραγγελία σας εξετελέσθει.