Τσίπρας-ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
- Μέλος που άνοιξε το νήμα Pradadevil
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 65K
- Εμφανίσεις 1M
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 12 άτομα (0 μέλη και 12 επισκέπτες)
The Saint*
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 28 Ιουλ 2010
- Μηνύματα
- 58.330
- Κριτικές
- 90
- Like
- 41.248
- Πόντοι
- 25.467
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
θα πρέπει βέβαια να "εγκρίνει" 
κι ο σιχαμερός τραβατρόμπας 
....
κι ο σιχαμερός τραβατρόμπας ....
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
Επισκέπτης
Είναι πολύ σκληρός μηχανισμός το ΚΚΕ, για να ενδώσει, έτσι, εύκολα.
jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.511
- Like
- 2.739
- Πόντοι
- 1.306
Ο Μπούτας έδιωξε τον Λαφαζάνη από τα μπλόκα!Θεσσαλία live / 10 Φεβρουαρίου 2013 18:53
H πρόθεση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτη Λαφαζάνη να κάνει δηλώσεις στο περιθώριο της πανελλαδικής συνάντησης των αγροτών στη Νίκαια εξόργισε τον γνωστό Καρδιτσιώτη αροτοσυνδικαλιστή Βαγγέή Μπούτα.
Οι αγροτοσυνδκαλιστές δεν του το επέτρεψαν ενώ ο Βαγγέλης Μπούτας σε υψηλούς τόνους τον προέτρεψε να πάει στο μπλόκο της Νίκαιας αν επιθυμεί να κάνει δηλώσεις.
Στο μπλόκο είναι οι αγρότες. Εκεί να πας… δεν έχουμε διώξει κανένα, μόνον έναν διώξαμε… Εδώ ήρθαμε εμείς… είδαμε φως και μπήκαμε;
είπε χαρακτηριστικά ο κ. Μπούτας.
Τελικά ο κ. Λαφαζάνης πραγματοποίησε τις δηλώσεις λίγη ώρα αργότερα από το μπλόκο της Νίκαιας.
http://[URL unfurl="true"]www.newsbeast.gr/files/temp/3D5A83C05178A697D8A47C3FDDD15A77.jpg[/img[/URL]]
:2funny: :2funny: :2funny: :2funny:
παπια πονεσε; :2funny: :2funny:
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
σαχλαμάρα,
το περιστατικό που ανέφερες έγινε ΠΡΙΝ το σημερινό...
τέτοια περιστατικά ήταν η καθημερινότητα στις σχέσεις των δύο χώρων.
σήμερα έτυχε να παρατηρήσω, κάτι το διαφορετικό και το ανέφερα...
εννοείται πως με γλοιώδεις σάχλες, σαν εσένα και τον πιξι, δεν θ' ασχοληθώ...
jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.511
- Like
- 2.739
- Πόντοι
- 1.306
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
Για την απόφαση του ΣτΕ: Ανιστόρητες αντιλήψεις και υπέρβαση των ορίων
Ημερομηνία δημοσίευσης: 10/02/2013
Το σκεπτικό της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία ακυρώνονται βασικές διατάξεις του νόμου Περί ιθαγένειας, ως αντισυνταγματικός, εκθέτει, πρώτα πρώτα το ίδιο. Πρώτον, υπεισέρχεται σε ζητήματα, τα οποία αποτελούν αντικείμενο διεθνούς συζήτησης στις κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες, και, δεύτερον, περιβάλλει με κύρος νομοθετικού κειμένου μια μόνο --μονομερή και παρωχημένη-- ιστορική ερμηνεία περί έθνους. Αποπειράται δηλαδή να νομοθετήσει επί της Ιστορίας, αγνοώντας ότι το έθνος αποτελεί μια από υπό επιστημονική διαπραγμάτευση έννοιες. Στις δημοκρατίες τα ζητήματα αυτά είναι ανοικτά σε ερμηνείες.
Συγκεκριμένα, το ΣτΕ υιοθετεί την αντίληψη --η οποία μάλιστα διαμορφώθηκε σε συγκεκριμένο ιστορικό, ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο-- ότι το έθνος είναι μια κοινότητα αρχέγονη, η οποία καθορίζεται από το «ομόγλωσσον» και το «ομότροπον». Αντικαθιστά τις νομικές, ιστορικές, πολιτικές, κοινωνικές, εδαφικές και συνειδησιακές παραμέτρους της έννοιας «συνανήκειν» με την αναζήτηση «γνησίων δεσμών» με το έθνος. Η έννοια «γνήσιοι» δεσμοί (προφανώς αντιδιαστέλλεται στους μη «γνήσιους» δεσμούς, τους οποίους ονομάζει και «ασπόνδυλους») παραπέμπει σε μια αντίληψη πρωταρχικών δεσμών για το έθνος (primordial bonds), έναντι μιας αντίληψης που θεωρεί ότι το έθνος δημιουργείται με πολιτικούς και πολιτειακούς θεσμούς συμβίωσης και συνανήκειν (civic bonds). Ο ολισθηρός βηματισμός του ΣΤΕ σε επιστημονικά ζητήματα που δεν είναι της αρμοδιότητάς του συνεχίζεται, αφού στο σκεπτικό του περί «γνήσιων δεσμών» υιοθετείται η αντίληψη της κληρονομικώ δικαίω απόκτησής τους. Δυστυχώς, οι αντιλήψεις αυτές δεν είναι μόνο ανιστόρητες (ελάχιστες εθνικές κοινότητες πάνω στον πλανήτη ανταποκρίνονται σε αυτή την ερμηνεία περί έθνους) και παρωχημένες ως προς εκείνες που επικρατούν διεθνώς στις ιστορικές και κοινωνικές επιστήμες. Πρόκειται για υπέρβαση των ορίων της λειτουργίας ενός θεσμού που ιδρύθηκε ως εγγυητής της νομιμότητας.
Οι ιδεολογικές προτιμήσεις συνιστούν αναφαίρετο ατομικό δικαίωμα. Όμως, με την απόφαση της πλειοψηφίας του Συμβουλίου της Επικρατείας για τον νόμο 3838/2010, οι ατομικές προτιμήσεις μετατρέπονται σε κανόνες οι οποίοι επιβάλλονται ως οι μόνοι σύμφωνοι με το Σύνταγμα. Η ιστορική ευθύνη που βαραίνει το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο είναι μεγάλη, ειδικά σε καιρούς δύσκολους για το πολίτευμα.
Σία Αναγνωστοπούλου, Χριστίνα Κουλούρη, Αντώνης Λιάκος
Ημερομηνία δημοσίευσης: 10/02/2013
Το σκεπτικό της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία ακυρώνονται βασικές διατάξεις του νόμου Περί ιθαγένειας, ως αντισυνταγματικός, εκθέτει, πρώτα πρώτα το ίδιο. Πρώτον, υπεισέρχεται σε ζητήματα, τα οποία αποτελούν αντικείμενο διεθνούς συζήτησης στις κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες, και, δεύτερον, περιβάλλει με κύρος νομοθετικού κειμένου μια μόνο --μονομερή και παρωχημένη-- ιστορική ερμηνεία περί έθνους. Αποπειράται δηλαδή να νομοθετήσει επί της Ιστορίας, αγνοώντας ότι το έθνος αποτελεί μια από υπό επιστημονική διαπραγμάτευση έννοιες. Στις δημοκρατίες τα ζητήματα αυτά είναι ανοικτά σε ερμηνείες.
Συγκεκριμένα, το ΣτΕ υιοθετεί την αντίληψη --η οποία μάλιστα διαμορφώθηκε σε συγκεκριμένο ιστορικό, ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο-- ότι το έθνος είναι μια κοινότητα αρχέγονη, η οποία καθορίζεται από το «ομόγλωσσον» και το «ομότροπον». Αντικαθιστά τις νομικές, ιστορικές, πολιτικές, κοινωνικές, εδαφικές και συνειδησιακές παραμέτρους της έννοιας «συνανήκειν» με την αναζήτηση «γνησίων δεσμών» με το έθνος. Η έννοια «γνήσιοι» δεσμοί (προφανώς αντιδιαστέλλεται στους μη «γνήσιους» δεσμούς, τους οποίους ονομάζει και «ασπόνδυλους») παραπέμπει σε μια αντίληψη πρωταρχικών δεσμών για το έθνος (primordial bonds), έναντι μιας αντίληψης που θεωρεί ότι το έθνος δημιουργείται με πολιτικούς και πολιτειακούς θεσμούς συμβίωσης και συνανήκειν (civic bonds). Ο ολισθηρός βηματισμός του ΣΤΕ σε επιστημονικά ζητήματα που δεν είναι της αρμοδιότητάς του συνεχίζεται, αφού στο σκεπτικό του περί «γνήσιων δεσμών» υιοθετείται η αντίληψη της κληρονομικώ δικαίω απόκτησής τους. Δυστυχώς, οι αντιλήψεις αυτές δεν είναι μόνο ανιστόρητες (ελάχιστες εθνικές κοινότητες πάνω στον πλανήτη ανταποκρίνονται σε αυτή την ερμηνεία περί έθνους) και παρωχημένες ως προς εκείνες που επικρατούν διεθνώς στις ιστορικές και κοινωνικές επιστήμες. Πρόκειται για υπέρβαση των ορίων της λειτουργίας ενός θεσμού που ιδρύθηκε ως εγγυητής της νομιμότητας.
Οι ιδεολογικές προτιμήσεις συνιστούν αναφαίρετο ατομικό δικαίωμα. Όμως, με την απόφαση της πλειοψηφίας του Συμβουλίου της Επικρατείας για τον νόμο 3838/2010, οι ατομικές προτιμήσεις μετατρέπονται σε κανόνες οι οποίοι επιβάλλονται ως οι μόνοι σύμφωνοι με το Σύνταγμα. Η ιστορική ευθύνη που βαραίνει το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο είναι μεγάλη, ειδικά σε καιρούς δύσκολους για το πολίτευμα.
Σία Αναγνωστοπούλου, Χριστίνα Κουλούρη, Αντώνης Λιάκος
geoMan
Ανώτερος
- Εγγρ.
- 24 Μαΐ 2009
- Μηνύματα
- 28.347
- Κριτικές
- 16
- Like
- 15.701
- Πόντοι
- 6.515
λενε θα διορισει 1.000.000 κοσμο στο δημοσιο ο αλεξις
Τον κατωτερο μισθο θα τον αποφασισει η Δουρου (αφου λεφτα υπαρχουν)
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
Ιθαγένεια: το ελληνικό δίκαιο πρέπει να παραμείνει εναρμονισμένο με τον ευρωπαϊκό Νότο
Ημερομηνία δημοσίευσης: 10/02/2013
του Κωνσταντίνου Τσιτσελίκη
Θα τα έχετε ίσως δει: τέσσερα ωραία τηλεοπτικά σποτάκια, με μεταναστόπουλα που μιλάνε ελληνικά καλύτερα από πολλούς γηγενείς, τραγουδάνε το «Ρούντολφ το Ελαφάκι», παίζουν τις μουσικές καρέκλες ή… λένε ότι δεν τους αρέσει το σπανακόριζο. Τα σποτάκια είναι κομμάτι της καμπάνιας της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ), με κεντρικό σύνθημα «Τα παιδιά των μεταναστών που έχουν φέρει τη ζωή τους εδώ έχουν δικαίωμα στην ελληνική ιθαγένεια». Λίγες μέρες μετά, ακολούθησε η δημοσιοποίηση της απόφασης του ΣτΕ, που έκρινε αντισυνταγματικές δύο βασικές διατάξεις του νόμου 3838. Με την ευκαιρία αυτή, μιλήσαμε με τον Κωνσταντίνο Τσιτσελίκη, πρόεδρο της ΕΕΔΑ και αναπληρωτή καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
* Η ΕΕΔΑ έχει εκφράσει επανειλημμένα την άποψή της για την ιθαγένεια, την ψήφο των μεταναστών, τον νόμου 3838. Με αυτό το δεδομένο, θα ήθελα ένα συνολικό σχόλιο για την απόφαση του ΣτΕ.
Ήδη από το 2008 είχαμε διατυπώσει την άποψή μας για το θέμα αυτό, προτείνοντας συγκεκριμένες τροποποιήσεις στον τότε Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας. Ο νόμος 3838 του 2010 είχε υιοθετήσει μια από τις βασικές προτάσεις μας: την εισαγωγή στοιχείων του δικαίου του εδάφους στο παραδοσιακά ισχυρό δίκαιο του αίματος, αλλά και την ψήφο των μεταναστών στις δημοτικές εκλογές. Φυσικά, οι προϋποθέσεις απόδοσης των δικαιωμάτων αυτών μπορούν να μεγιστοποιήσουν ή να ελαχιστοποιήσουν το εύρος των δυνάμει αποδεκτών. Και εκεί παίχτηκε εν πολλοίς το πολιτικό «παζάρι» κατά την υιοθέτηση του 3838. Σήμερα, το ΣτΕ με την απόφαση 460/2013 έρχεται να ακυρώσει την ισχύ των δύο αυτών διατάξεων: με απόλυτο τρόπο τη δεύτερη, αλλά αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή για την πρώτη και ίσως κρισιμότερη, δηλαδή την κτήση της ελληνικής ιθαγένειας από τα παιδιά αλλοδαπών. Το θέμα αυτό λοιπόν θα κληθεί να ρυθμίσει ξανά ο έλληνας νομοθέτης, εικάζω στο άμεσο μέλλον, και μάλιστα σε ένα φορτισμένο πολιτικό περιβάλλον, σπάζοντας τις γραμμές μνημονιακών-αντιμνημονιακών που έχουν χαραχτεί τόσο έντονα στο πολιτικό μας σκηνικό.
Η απόφαση του ΣτΕ, λοιπόν, για να ξαναγυρίσω στην ερώτηση, δεν αποκλείει την υιοθέτηση κανόνων δικαίου του εδάφους -- αυτό είναι ένα πολύτιμο κεκτημένο, σε συνδυασμό με τους δεσμούς με την ελληνική κοινωνία και την ανάπτυξη ελληνικής συνείδησης που πρέπει να έχει εδραιωθεί. Η απόφαση όμως παραγνωρίζει εντελώς το γεγονός ότι τα ανήλικα παιδιά, από το γεγονός και μόνο ότι παρακολουθούν το ελληνικό σχολείο, εμβαπτίζονται σε μια ελληνικότητα που κατακτάται αντικειμενικά, άσχετα από τη νόμιμη παραμονή των γονιών τους ή οποιεσδήποτε άλλες προϋποθέσεις.
Τέλος, το ΣτΕ ανέλαβε να υποκαταστήσει τον νομοθέτη και να περιορίσει στην πράξη την ελευθερία που απονέμει σ’ αυτόν το ίδιο το Σύνταγμα ως προς τον καθορισμό των προϋποθέσεων απονομής της ιθαγένειας. Το ΣτΕ, λοιπόν, έρχεται να ορίσει την ιστορικότητα του ελληνικού κράτους, καθώς αυτό «ιδρύθηκε και υπάρχει ως εθνικό κράτος». Κάνει μια στατική και ουσιοκρατική ανάγνωση της εθνικής υπόστασης του ελληνικού λαού, αποφασίζοντας να τον διασφαλίσει από κάθε πιθανή «αυθαίρετη παρέμβαση του νομοθέτη», για να μην ορίσει όπως θα ήθελε εκείνος «τη σύνθεση του λαού με την προσθήκη απροσδιόριστου αριθμού προσώπων ποικίλης προελεύσεως, με χαλαρή ή ανύπαρκτη ενσωμάτωση», παραγνωρίζοντας κάθε έννοια μεταβολής της κοινωνίας και των χαρακτηριστικών της, πόσο μάλλον των προσώπων που την απαρτίζουν.
* Τι σημαίνει αυτή η απόφαση του ΣτΕ για όσους --λίγους, είναι αλήθεια, παρά τη σχετική μυθολογία-- έχουν πάρει ιθαγένεια με βάση τον νόμο 3838, καθώς και για όσους εκκρεμεί η υπόθεσή τους;
Αν και υπάρχει νομικά η δυνατότητα ανάκλησης των ιθαγενειών που έχουν αποκτηθεί ως απορρέουσες από άκυρες διοικητικές πράξεις, θεωρώ ότι μια τέτοια κίνηση από την πλευρά της διοίκησης θα ήταν ακραία. Μια δεύτερη κατηγορία αποτελούν όσοι είχαν εγκλωβιστεί στη διαδικασία και οι αιτήσεις τους εκκρεμούν. Ενδεχομένως ο νέος νόμος προβλέψει στις μεταβατικές του διατάξεις να λύσει τα σχετικά προβλήματα. Ας μην ξεχνάμε ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν αποδόθηκε η ιθαγένεια ακόμα και σε εκείνους βρίσκονταν ένα βήμα πριν την εγγραφή τους στο δημοτολόγιο, δηλαδή την έκδοση διαπιστωτικής πράξης.
* Είναι σαφές, νομίζω, σε ποια κατεύθυνση θα θελήσει να κινηθεί το υπουργείο -- αν θυμηθούμε τις προεκλογικές δηλώσεις Σαμαρά, την απαράδεκτη κυβερνητική σπουδή μετά τη «διαρροή» της απόφασης του ΣτΕ τον Νοέμβριο κλπ. ΄Ηδη, λ.χ., σε δημοσιεύματα διαβάσαμε ότι η ιθαγένεια στα παιδιά θα αποδίδεται στα δεκαοχτώ τους. Τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνουμε όσοι θεωρούμε μεγάλη οπισθοδρόμηση την εξέλιξη αυτή (σημειώνω εδώ την άμεση και σκληρή αντίδραση της Επιτροπής Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ);
Νομίζω ότι θα υπάρξει νέος γύρος εντός και εκτός Κοινοβουλίου για το θέμα. Είπαμε ήδη ότι το θέμα ίσως αναδείξει εξω-μνημονιακές συμμαχίες που θα κάνει τις πολιτικές δυνάμεις να στοιχηθούν ανάλογα με την πολιτική τους φιλοσοφία, ειδικά στο θέμα της κοινωνικής συνοχής ή της ένταξης των μεταναστών, γύρω από τον άξονα αποκλεισμός-συμπερίληψη. Σε αυτό το νέο --για την περίοδο της οικονομικής κρίσης-- πεδίο αναδιάταξης των πολιτικών ιδεών, θα πρέπει να δοθεί μάχη πρώτα για την κατάρρευση των μύθων που διακινούνται, λ.χ. ότι η «Ελλάδα έχει καταστεί μαγνήτης» για τους μετανάστες, ότι «η μετανάστευση συνεπάγεται αύξηση της εγκληματικότητας και της διάδοσης ασθενειών». Επίσης, πρέπει να εξηγηθούν κεντρικά αλλά και τεχνικά ζητήματα όπως ότι ιθαγένεια και υπηκοότητα στο ελληνικό νομικό περιβάλλον είναι έννοιες που ταυτίζονται, ότι η απόδοση της ιθαγένειας δεν αλλοιώνει την φυσιογνωμία του ελληνικού λαού, ότι τα παιδιά αυτά αποτελούν ήδη τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, ότι ο αποκλεισμός τους θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα κλπ. Στα επιμέρους που θα γίνουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης εντός του Κοινοβουλίου, η προτεινόμενη από πολλούς απονομή της ιθαγένειας στα δεκαοχτώ είναι εξαιρετικά προβληματική, καθώς αφήνει τα παιδιά στο θεσμικό περιθώριο επί μακρόν, εδραιώνοντας την ψυχολογία της αβεβαιότητας και υποδαυλίζοντας αισθήματα φόβου.
Τέλος, θέλω να υπογραμμίσω ότι ακούμε συχνά από κυβερνητικούς κύκλους ότι στον νέο νόμο πρέπει να υπάρξει «εναρμόνιση με τα ισχύοντα στον ευρωπαϊκό Νότο». Αυτό που δεν εξηγούν όμως είναι ότι ο 3838 θεσμοθέτησε λύσεις που βρίσκονται ακριβώς στον μέσο όρο του ευρωπαϊκού Νότου (Ισπανία, Γαλλία, Πορτογαλία, Ιταλία), δηλαδή μέσα από ρυθμίσεις που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο οδηγούν στην απόκτηση της ιθαγένειας λόγω γέννησης ή ύστερα από σπουδές στο σχολείο. Το επιχείρημα δηλαδή μπορεί να αντιστραφεί: το ελληνικό δίκαιο πρέπει να παραμείνει στον μέσο όρο του ευρωπαϊκού Νότου.
* Δυο λόγια για τα τηλεοπτικά σποτάκια και την καμπάνια. Είναι η πρώτη φορά που η ΕΕΔΑ, αν δεν κάνω λάθος, κάνει τηλεοπτική καμπάνια. Πες μας δυο λόγια γι’ αυτήν.
Η καμπάνια η οποία ξεκίνησε εδώ και δέκα μέρες επικεντρώνεται αρχικά στα τέσσερα αυτά σποτάκια. Έγιναν με την πολύτιμη αφιλοκερδή προσφορά επαγγελματιών του χώρου, εξ ου και το άψογο αισθητικό αποτέλεσμα. Έφεραν και το επιθυμητό αποτέλεσμα άμεσα: την ευαισθητοποίηση του κόσμου και των ΜΜΕ σε βαθμό που δεν το περιμέναμε, αλλά και την επαναφορά της συζήτησης για την κοινωνική ενσωμάτωση των μεταναστών και των παιδιών τους μέσα από ένα άλλο πρίσμα, και όχι μόνο μέσα από την εξαναγκασμένη και πολωμένη συζήτηση που τοποθετήθηκε στον άξονα του ρατσισμού και της ακροδεξιάς. Στο περιβάλλον που διαμορφώνεται με τη δημοσίευση της απόφασης του ΣτΕ και την αναμενόμενη τροποποίηση του νόμου για την ιθαγένεια, ελπίζω ότι η καμπάνια θα συμβάλει στην ανάδειξη ενός λόγου ορθολογικού και ανθρώπινου, που θα κινητοποιήσει πολιτικές δυνάμεις στην γραμμή της συμπερίληψης και όχι του διχαστικού αποκλεισμού, ακόμα και εντός των κυβερνητικών δυνάμεων. Όσον αφορά την καμπάνια, η διαφορετική στάση μέσων ενημέρωσης που πρόσκεινται στον χώρο αυτό είναι, για μένα, δείγμα αισιόδοξο.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 10/02/2013
του Κωνσταντίνου Τσιτσελίκη
Θα τα έχετε ίσως δει: τέσσερα ωραία τηλεοπτικά σποτάκια, με μεταναστόπουλα που μιλάνε ελληνικά καλύτερα από πολλούς γηγενείς, τραγουδάνε το «Ρούντολφ το Ελαφάκι», παίζουν τις μουσικές καρέκλες ή… λένε ότι δεν τους αρέσει το σπανακόριζο. Τα σποτάκια είναι κομμάτι της καμπάνιας της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ), με κεντρικό σύνθημα «Τα παιδιά των μεταναστών που έχουν φέρει τη ζωή τους εδώ έχουν δικαίωμα στην ελληνική ιθαγένεια». Λίγες μέρες μετά, ακολούθησε η δημοσιοποίηση της απόφασης του ΣτΕ, που έκρινε αντισυνταγματικές δύο βασικές διατάξεις του νόμου 3838. Με την ευκαιρία αυτή, μιλήσαμε με τον Κωνσταντίνο Τσιτσελίκη, πρόεδρο της ΕΕΔΑ και αναπληρωτή καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
* Η ΕΕΔΑ έχει εκφράσει επανειλημμένα την άποψή της για την ιθαγένεια, την ψήφο των μεταναστών, τον νόμου 3838. Με αυτό το δεδομένο, θα ήθελα ένα συνολικό σχόλιο για την απόφαση του ΣτΕ.
Ήδη από το 2008 είχαμε διατυπώσει την άποψή μας για το θέμα αυτό, προτείνοντας συγκεκριμένες τροποποιήσεις στον τότε Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας. Ο νόμος 3838 του 2010 είχε υιοθετήσει μια από τις βασικές προτάσεις μας: την εισαγωγή στοιχείων του δικαίου του εδάφους στο παραδοσιακά ισχυρό δίκαιο του αίματος, αλλά και την ψήφο των μεταναστών στις δημοτικές εκλογές. Φυσικά, οι προϋποθέσεις απόδοσης των δικαιωμάτων αυτών μπορούν να μεγιστοποιήσουν ή να ελαχιστοποιήσουν το εύρος των δυνάμει αποδεκτών. Και εκεί παίχτηκε εν πολλοίς το πολιτικό «παζάρι» κατά την υιοθέτηση του 3838. Σήμερα, το ΣτΕ με την απόφαση 460/2013 έρχεται να ακυρώσει την ισχύ των δύο αυτών διατάξεων: με απόλυτο τρόπο τη δεύτερη, αλλά αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή για την πρώτη και ίσως κρισιμότερη, δηλαδή την κτήση της ελληνικής ιθαγένειας από τα παιδιά αλλοδαπών. Το θέμα αυτό λοιπόν θα κληθεί να ρυθμίσει ξανά ο έλληνας νομοθέτης, εικάζω στο άμεσο μέλλον, και μάλιστα σε ένα φορτισμένο πολιτικό περιβάλλον, σπάζοντας τις γραμμές μνημονιακών-αντιμνημονιακών που έχουν χαραχτεί τόσο έντονα στο πολιτικό μας σκηνικό.
Η απόφαση του ΣτΕ, λοιπόν, για να ξαναγυρίσω στην ερώτηση, δεν αποκλείει την υιοθέτηση κανόνων δικαίου του εδάφους -- αυτό είναι ένα πολύτιμο κεκτημένο, σε συνδυασμό με τους δεσμούς με την ελληνική κοινωνία και την ανάπτυξη ελληνικής συνείδησης που πρέπει να έχει εδραιωθεί. Η απόφαση όμως παραγνωρίζει εντελώς το γεγονός ότι τα ανήλικα παιδιά, από το γεγονός και μόνο ότι παρακολουθούν το ελληνικό σχολείο, εμβαπτίζονται σε μια ελληνικότητα που κατακτάται αντικειμενικά, άσχετα από τη νόμιμη παραμονή των γονιών τους ή οποιεσδήποτε άλλες προϋποθέσεις.
Τέλος, το ΣτΕ ανέλαβε να υποκαταστήσει τον νομοθέτη και να περιορίσει στην πράξη την ελευθερία που απονέμει σ’ αυτόν το ίδιο το Σύνταγμα ως προς τον καθορισμό των προϋποθέσεων απονομής της ιθαγένειας. Το ΣτΕ, λοιπόν, έρχεται να ορίσει την ιστορικότητα του ελληνικού κράτους, καθώς αυτό «ιδρύθηκε και υπάρχει ως εθνικό κράτος». Κάνει μια στατική και ουσιοκρατική ανάγνωση της εθνικής υπόστασης του ελληνικού λαού, αποφασίζοντας να τον διασφαλίσει από κάθε πιθανή «αυθαίρετη παρέμβαση του νομοθέτη», για να μην ορίσει όπως θα ήθελε εκείνος «τη σύνθεση του λαού με την προσθήκη απροσδιόριστου αριθμού προσώπων ποικίλης προελεύσεως, με χαλαρή ή ανύπαρκτη ενσωμάτωση», παραγνωρίζοντας κάθε έννοια μεταβολής της κοινωνίας και των χαρακτηριστικών της, πόσο μάλλον των προσώπων που την απαρτίζουν.
* Τι σημαίνει αυτή η απόφαση του ΣτΕ για όσους --λίγους, είναι αλήθεια, παρά τη σχετική μυθολογία-- έχουν πάρει ιθαγένεια με βάση τον νόμο 3838, καθώς και για όσους εκκρεμεί η υπόθεσή τους;
Αν και υπάρχει νομικά η δυνατότητα ανάκλησης των ιθαγενειών που έχουν αποκτηθεί ως απορρέουσες από άκυρες διοικητικές πράξεις, θεωρώ ότι μια τέτοια κίνηση από την πλευρά της διοίκησης θα ήταν ακραία. Μια δεύτερη κατηγορία αποτελούν όσοι είχαν εγκλωβιστεί στη διαδικασία και οι αιτήσεις τους εκκρεμούν. Ενδεχομένως ο νέος νόμος προβλέψει στις μεταβατικές του διατάξεις να λύσει τα σχετικά προβλήματα. Ας μην ξεχνάμε ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν αποδόθηκε η ιθαγένεια ακόμα και σε εκείνους βρίσκονταν ένα βήμα πριν την εγγραφή τους στο δημοτολόγιο, δηλαδή την έκδοση διαπιστωτικής πράξης.
* Είναι σαφές, νομίζω, σε ποια κατεύθυνση θα θελήσει να κινηθεί το υπουργείο -- αν θυμηθούμε τις προεκλογικές δηλώσεις Σαμαρά, την απαράδεκτη κυβερνητική σπουδή μετά τη «διαρροή» της απόφασης του ΣτΕ τον Νοέμβριο κλπ. ΄Ηδη, λ.χ., σε δημοσιεύματα διαβάσαμε ότι η ιθαγένεια στα παιδιά θα αποδίδεται στα δεκαοχτώ τους. Τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνουμε όσοι θεωρούμε μεγάλη οπισθοδρόμηση την εξέλιξη αυτή (σημειώνω εδώ την άμεση και σκληρή αντίδραση της Επιτροπής Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ);
Νομίζω ότι θα υπάρξει νέος γύρος εντός και εκτός Κοινοβουλίου για το θέμα. Είπαμε ήδη ότι το θέμα ίσως αναδείξει εξω-μνημονιακές συμμαχίες που θα κάνει τις πολιτικές δυνάμεις να στοιχηθούν ανάλογα με την πολιτική τους φιλοσοφία, ειδικά στο θέμα της κοινωνικής συνοχής ή της ένταξης των μεταναστών, γύρω από τον άξονα αποκλεισμός-συμπερίληψη. Σε αυτό το νέο --για την περίοδο της οικονομικής κρίσης-- πεδίο αναδιάταξης των πολιτικών ιδεών, θα πρέπει να δοθεί μάχη πρώτα για την κατάρρευση των μύθων που διακινούνται, λ.χ. ότι η «Ελλάδα έχει καταστεί μαγνήτης» για τους μετανάστες, ότι «η μετανάστευση συνεπάγεται αύξηση της εγκληματικότητας και της διάδοσης ασθενειών». Επίσης, πρέπει να εξηγηθούν κεντρικά αλλά και τεχνικά ζητήματα όπως ότι ιθαγένεια και υπηκοότητα στο ελληνικό νομικό περιβάλλον είναι έννοιες που ταυτίζονται, ότι η απόδοση της ιθαγένειας δεν αλλοιώνει την φυσιογνωμία του ελληνικού λαού, ότι τα παιδιά αυτά αποτελούν ήδη τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, ότι ο αποκλεισμός τους θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα κλπ. Στα επιμέρους που θα γίνουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης εντός του Κοινοβουλίου, η προτεινόμενη από πολλούς απονομή της ιθαγένειας στα δεκαοχτώ είναι εξαιρετικά προβληματική, καθώς αφήνει τα παιδιά στο θεσμικό περιθώριο επί μακρόν, εδραιώνοντας την ψυχολογία της αβεβαιότητας και υποδαυλίζοντας αισθήματα φόβου.
Τέλος, θέλω να υπογραμμίσω ότι ακούμε συχνά από κυβερνητικούς κύκλους ότι στον νέο νόμο πρέπει να υπάρξει «εναρμόνιση με τα ισχύοντα στον ευρωπαϊκό Νότο». Αυτό που δεν εξηγούν όμως είναι ότι ο 3838 θεσμοθέτησε λύσεις που βρίσκονται ακριβώς στον μέσο όρο του ευρωπαϊκού Νότου (Ισπανία, Γαλλία, Πορτογαλία, Ιταλία), δηλαδή μέσα από ρυθμίσεις που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο οδηγούν στην απόκτηση της ιθαγένειας λόγω γέννησης ή ύστερα από σπουδές στο σχολείο. Το επιχείρημα δηλαδή μπορεί να αντιστραφεί: το ελληνικό δίκαιο πρέπει να παραμείνει στον μέσο όρο του ευρωπαϊκού Νότου.
* Δυο λόγια για τα τηλεοπτικά σποτάκια και την καμπάνια. Είναι η πρώτη φορά που η ΕΕΔΑ, αν δεν κάνω λάθος, κάνει τηλεοπτική καμπάνια. Πες μας δυο λόγια γι’ αυτήν.
Η καμπάνια η οποία ξεκίνησε εδώ και δέκα μέρες επικεντρώνεται αρχικά στα τέσσερα αυτά σποτάκια. Έγιναν με την πολύτιμη αφιλοκερδή προσφορά επαγγελματιών του χώρου, εξ ου και το άψογο αισθητικό αποτέλεσμα. Έφεραν και το επιθυμητό αποτέλεσμα άμεσα: την ευαισθητοποίηση του κόσμου και των ΜΜΕ σε βαθμό που δεν το περιμέναμε, αλλά και την επαναφορά της συζήτησης για την κοινωνική ενσωμάτωση των μεταναστών και των παιδιών τους μέσα από ένα άλλο πρίσμα, και όχι μόνο μέσα από την εξαναγκασμένη και πολωμένη συζήτηση που τοποθετήθηκε στον άξονα του ρατσισμού και της ακροδεξιάς. Στο περιβάλλον που διαμορφώνεται με τη δημοσίευση της απόφασης του ΣτΕ και την αναμενόμενη τροποποίηση του νόμου για την ιθαγένεια, ελπίζω ότι η καμπάνια θα συμβάλει στην ανάδειξη ενός λόγου ορθολογικού και ανθρώπινου, που θα κινητοποιήσει πολιτικές δυνάμεις στην γραμμή της συμπερίληψης και όχι του διχαστικού αποκλεισμού, ακόμα και εντός των κυβερνητικών δυνάμεων. Όσον αφορά την καμπάνια, η διαφορετική στάση μέσων ενημέρωσης που πρόσκεινται στον χώρο αυτό είναι, για μένα, δείγμα αισιόδοξο.
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
Η Ιταλία των μολυβένιων χρόνων, ο Σαμαράς και ο ΣΥΡΙΖΑ
του Αντώνη Νταβανέλλου
05.02.13
Δημοσιεύτηκε στο rproject.gr στις 23.01.13
Είναι η επιλογή της κρατικής «πυγμής» απέναντι στο κίνημα και την Αριστερά, επιλογή που συνδυάζεται αρμονικά με τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό της μνημονιακής εποχής. Έχει στόχο, αφενός, να κάμψει βίαια την κοινωνική αντίσταση και, αφετέρου, να περιορίζει την πολιτική επιρροή της Αριστεράς, ανακόπτοντας τη μετακίνηση πληττόμενων μεσοστρωμάτων σε ριζοσπαστική κατεύθυνση και αριστερή ψήφο.
Η πολιτική αυτή στηρίζεται όλο και συχνότερα σε αναφορές στη «στρατηγική της έντασης», στη στρατηγική της Δεξιάς στη γειτονική Ιταλία, κατά την περίοδο από το 1969 (το ιταλικό εργατικό «καυτό φθινόπωρο») μέχρι τη δεκαετία του 1980, στην εποχή δηλαδή που ονομάστηκε «τα μολυβένια χρόνια».
Το κίνημα του παγκόσμιου Μάη του 1968 πήρε στην Ιταλία μια ειδική διάσταση. Η νεολαιίστικη έκρηξη συνδυάστηκε με μια γενικευμένη άνοδο των εργατικών αγώνων. Ταυτόχρονα, η ένταση των αγώνων έδειξε να ξεφεύγει, έστω προσωρινά, από των έλεγχο του κράτους και της κυρίαρχης τάξης.
Οι απεργίες, οι διαδηλώσεις, οι καταλήψεις των εργοστασίων, η κλιμάκωση της αντίστασης στις συνοικίες και σε κάθε πλευρά της καθημερινής ζωής, σε συνδυασμό με τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια και τα σχολεία, δημιουργούσαν τις συνθήκες ενός «δεύτερου γύρου», ξαναπιάνοντας το νήμα του 1945-1948, όταν η κόκκινη εργατική Ιταλία των παρτιζάνων παραδόθηκε σχεδόν αμαχητί στη Χριστιανοδημοκρατία, κάτω από τα λάθη της πολιτικής του ΚΚΙ του Τολιάτι.
Η γενικευμένη άνοδος των αγώνων είχε ως αποτέλεσμα την άνοδο της δύναμης της Αριστεράς. Το ΚΚΙ έγινε ένα γιγάντιο κόμμα (με 4-6 εκατομμύρια μέλη) που στα μέσα της δεκαετίας του ’70 ξεπέρασε το 30% των ψήφων. Οι οργανώσεις της επαναστατικής Αριστεράς έφτασαν στο επίπεδο δεκάδων χιλιάδων μελών και –στο απόγειό τους– εξέδιδαν 3 ημερήσιες εφημερίδες με πανεθνική κυκλοφορία. Το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας –ή έστω της κυβερνητικής εξουσίας– ερχόταν στην ημερήσια διάταξη ολοταχώς.
Απέναντι σε αυτή την προοπτική, η Δεξιά και το κράτος –σε συμμαχία με την ακροδεξιά και το «παρακράτος»– απάντησαν με τη «στρατηγική της έντασης».
Στις 12 Δεκέμβρη του 1969 η έκρηξη μιας βόμβας στο σταθμό του Μιλάνου είχε ως αποτέλεσμα 12 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες. Ήταν μια ενέργεια των φασιστικών παραστρατιωτικών οργανώσεων, αν και η κυβέρνηση προσπάθησε –ανεπιτυχώς και προσωρινά– να ενοχοποιήσει τους αναρχικούς.
Στις 2 Αυγούστου του 1980, στην «κόκκινη» Μπολόνια, η έκρηξη μιας βόμβας, επίσης στο σταθμό, είχε ως αποτέλεσμα 85 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Αυτή τη φορά δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία για το ότι οι δράστες ήταν οι φασίστες: δέκα χρόνια μετά κάθισαν στο σκαμνί του κατηγορούμενου, για τη σφαγή στη Μπολόνια, αρκετοί ακροδεξιοί και μεταξύ τους 10 αξιωματικοί των μυστικών υπηρεσιών…
Στο μεταξύ διάστημα έγιναν στην Ιταλία περίπου 4.500 ένοπλες ή βομβιστικές αιματηρές τρομοκρατικές «ενέργειες». Το 70% από αυτές αποδόθηκε, αιτιολογημένα, στη φασιστική Δεξιά.
Η σχέση των κρατικών μηχανισμών και ειδικότερα των μυστικών υπηρεσιών (SID) με τη φασιστική εγκληματικότητα ήταν δεδομένη. Ο επικεφαλής της SID κατηγορήθηκε για συμμετοχή στην προετοιμασία πραξικοπήματος (το 1970), αποστρατεύτηκε το 1974 και κατέληξε βουλευτής του φασιστικού κόμματος (MSI). Η μασονική στοά P2 –καθοδηγούμενη από βετεράνους του μουσολινισμού και συνεργαζόμενη με το Βατικανό και τη Δεξιά– κατηγορήθηκε επισήμως για προετοιμασία πραξικοπήματος: στο σκαμνί οδηγήθηκαν υπουργοί, αξιωματικοί, δικαστικοί, βουλευτές, τραπεζίτες και βιομήχανοι.
Η νατοϊκή, παραστρατιωτική και παρακρατική, «δομή» GLADIO –προϊόν της ψυχροπολεμικής εποχής– αναμίχθηκε δραστήρια σε όλες αυτές της ενέργειες, στο όνομα της απόκρουσης του «κόκκινου κινδύνου».
Η κυρίαρχη τάξη στην Ιταλία, με πολιτικό επιτελείο τη Δεξιά και ένοπλο μπράτσο την ακροδεξιά και τους παρακρατικούς μηχανισμούς, έδωσε πραγματική μάχη για να εμποδίσει την πορεία του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς προς την εξουσία. Και μπροστά σε αυτό το «καθήκον» δεν δίστασε να κουρελιάσει το δικό της Σύνταγμα και τους δικούς της νόμους, να οργανώσει τις πιο «τυφλές» τρομοκρατικές ενέργειες και να χύσει άφθονο αίμα αθώων. Σε αυτή την παράδοση αναφέρονται τα εδώ πρωτοπαλίκαρα της Δεξιάς –τύπου Φ. Κρανιδιώτη– όταν μιλούν για «στρατηγική της έντασης» κατά του αντιμνημονιακού μαζικού κινήματος και κατά της «απειλής» του ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως δεν ήταν καθόλου δεδομένο ότι η στρατηγική της έντασης θα λειτουργούσε αποτελεσματικά στην Ιταλία του 1970.
Ιστορικός συμβιβασμός
Το μεγάλο τμήμα των δυνάμεων της Αριστεράς, το ΚΚ Ιταλίας, ήταν αντικειμενικά στόχος της επιθετικότητας της Δεξιάς. Όμως, από ένα σημείο και μετά, το ΚΚΙ αποφάσισε να επιχειρήσει να αποφύγει την αναμέτρηση.
Μετά το πραξικόπημα του Πινοσέτ στη Χιλή (1973), ο γραμματέας του ΚΚΙ, Ενρίκο Μπερλιγκουέρ, εισηγήθηκε τη γραμμή του «Ιστορικού συμβιβασμού». Η Οκτωβριανή Επανάσταση, έλεγε, έχει εξαντλήσει τη δυναμική της. Η Αριστερά δεν μπορεί, στις συγκεκριμένες συνθήκες, να διεκδικήσει «μονομερώς» την κυβερνητική εξουσία και πολύ περισσότερο την κατάληψη της πραγματικής εξουσίας. Οφείλει, ισχυριζόταν, να «συμβιβαστεί» με τη Δεξιά, απαιτώντας δημοκρατικές πολιτικές εξελίξεις, ως προϋπόθεση για την ανάπτυξη της χώρας και μια κάποια γενική ευημερία για όλους τους «πολίτες».
Αυτή η ιδεολογική στροφή είχε τεράστια πολιτική σημασία. Το ΚΚΙ αποσυρόταν από τη μάχη να αποκρουστεί η επίθεση της Δεξιάς, αντιπρότεινε μια απολύτως ουτοπική πολιτική πρόταση (που απέρριπτε η συντριπτική πλειοψηφία της Χριστιανοδημοκρατίας) και επέλεγε την τακτική «ίσων αποστάσεων» μεταξύ της φασιστικής εγκληματικότητας και της ακροαριστερής «τρομοκρατίας». Το αποτέλεσμα ήταν η νίκη της Δεξιάς.
Το αστικό πολιτικό δυναμικό ανασυντάχθηκε με άξονα το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα (και τη βοήθεια, όπου χρειαζόταν, των ακροδεξιών), αλλά με επιμονή στην απόρριψη της συμμετοχής των «κόκκινων» στην κυβέρνηση. Μετά τη δολοφονία του Μόρο, αυτό έγινε ουσιαστικά αποδεκτό και από το ΚΚΙ που συναίνεσε στη διακυβέρνηση από τη Δεξιά στο όνομα της… πάταξης της τρομοκρατίας.
Παρεμπιπτόντως, μια δευτερεύουσα συνέπεια της δεξιάς στροφής του ΚΚΙ ήταν ότι προκάλεσε μια κάποια «ριζοσπαστικοποίηση» της τακτικής του «αριστερισμού», ενός πλατιού τμήματος της Άκρας Αριστεράς που, βλέποντας να κλείνουν όλες οι πολιτικές προοπτικές, ρίχτηκε σε έναν αδιέξοδο και απολύτως λαθεμένο δρόμο απομονωμένου «ένοπλου αγώνα».
Άκρα Αριστερά
Ο ιταλικός «αριστερισμός» επέδειξε στον υπερθετικό βαθμό όλα τα καλά, αλλά και όλα τα αρνητικά στοιχεία της επαναστατικής Αριστεράς του ’68.
Εκτινάχθηκε στην εποχή του «εργατισμού». Υιοθετώντας –χωρίς όρους και αναστολές– τη δυναμική των εργατικών αγώνων «από τα κάτω», έδωσε πολλά και κατάκτησε πολλά. Αναλύσεις, μορφές δράσης, μορφές οργάνωσης και αιτήματα, που στήριξαν την εργατική αντίσταση για πολλά χρόνια μετά, οφείλονται στη σχέση της ιταλικής άκρας Αριστεράς με τις καταλήψεις και τις απεργίες στο Μιλάνο, το Τορίνο, τη Ρώμη, τη Νάπολη κλπ.
Όμως, ταυτόχρονα, η άκρα Αριστερά κουβαλούσε τις αδυναμίες μιας ανώριμης πολιτικής δύναμης: Την ανυπομονησία, που έβλεπε την «επανάσταση» ως υπόθεση μηνών ή έστω λίγων ετών, το κενό ανάλυσης για το ρεφορμισμό μέσα στο εργατικό κίνημα και στην εργατική τάξη, την υποτίμηση της σημασίας του Ενιαίου Μετώπου.
Στην πρώτη σοβαρή κάμψη της δυναμικής των αγώνων, ένα μεγάλο τμήμα του «εργατισμού» πραγματοποίησε στροφή εξίσου βίαια με τον ΚΚΙ: ο «εργάτης-μάζα», έλεγαν, δεν υπάρχει πια, συντρίφτηκε από την εξέλιξη του καπιταλισμού. Στη θέση του αναδύεται ο «κοινωνικός προλετάριος»: οι γυναίκες, οι μετανάστες, οι ομοφυλόφιλοι, οι «πληθυσμοί» των υποβαθμισμένων συνοικιών και των εγκαταλειμμένων ΑΕΙ, όπου η έλλειψη δυνάμεων του ΚΚΙ άφηνε «προνομιακό χώρο» για πρωτοβουλίες «υψηλής έντασης» στην άκρα Αριστερά.
Αυτή η «έξοδος» από το εργατικό κίνημα και τη μαρξιστική παράδοση, η πρώτη στροφή στη «μετα-αριστερή» θεωρία και πολιτική –π.χ. του Α. Νέγκρι– υπήρξε μοιραία.
Με την εντατικοποίηση της επίθεσης της Δεξιάς και τη λευκή σημαία του ΚΚΙ, ο μόνος δρόμος που απέμενε, για να συνεχίσει κανείς «να κάνει την επανάσταση», ήταν η στροφή στην παρανομία και το ένοπλο. Οι ηγεσίες των οργανώσεων της άκρας Αριστεράς έχασαν τη μάχη με τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, χωρίς ούτε να το καταλάβουν.
Μια ολόκληρη γενιά πολύτιμων αγωνιστών, μια γενιά στελεχών, που χτίστηκαν σε μια πολυετή δοκιμασία αυθεντικής προσήλωσης στην επανάσταση, χάθηκε μέσα στα μολυβένια χρόνια που ακολούθησαν.
Η Ιταλία του ’70 εξακολουθεί να στέλνει πολύτιμα μηνύματα. Η επίθεση της Δεξιάς μπορεί να ανατραπεί, αν η Αριστερά παραμείνει σταθερή. Και σταθερότητα σημαίνει προσήλωση στη στρατηγική του σοσιαλισμού, προσήλωση στο ριζοσπαστικό πρόγραμμα, προσήλωση στην ανατρεπτική τακτική. Σημαίνει επίσης αλληλεγγύη και συστράτευση. Όλοι οι άλλοι δρόμοι και κυρίως οι δρόμοι της υποχώρησης και της ρεαλιστικής προσαρμογής στους, τάχα, συσχετισμούς, οδηγούν στην ήττα
pezoporos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 25 Ιουν 2009
- Μηνύματα
- 5.621
- Κριτικές
- 8
- Like
- 3.479
- Πόντοι
- 786
Το ΣτΕ έκρινε ότι ο νόμος ραγκούση είναι κακός νόμος. Τούτο είναι όμως έλεγχος σκοπιμότητας και όχι νομιμότητας. Επισημαίνει όμως ότι δεν αποκλείεται χορήγηση ιθαγένειας με αντικειμενικά κριτήρια, αλλά τα έξι χρόνια φοίτησης σε σχολείο είναι λίγα, αφ' ης η υποχρεωτική φοίτηση ανέρχεται σε 9. Οι τυπικές προϋποθέσεις του νόμου δεν τεκμηριώνουν την ουσιαστική ένταξή των αλλοδαπών στην ελληνική κοινωνία.
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
γι' αυτό η απόφαση του ΣτΕ είναι κακή απόφαση.
Tsolias.Psolias
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 8 Ιουλ 2007
- Μηνύματα
- 15.107
- Like
- 28
- Πόντοι
- 166
Ιθαγένεια: το ελληνικό δίκαιο πρέπει να παραμείνει εναρμονισμένο με τον ευρωπαϊκό Νότο
Ημερομηνία δημοσίευσης: 10/02/2013
του Κωνσταντίνου Τσιτσελίκη
Θα τα έχετε ίσως δει: τέσσερα ωραία τηλεοπτικά σποτάκια, με μεταναστόπουλα που μιλάνε ελληνικά καλύτερα από πολλούς γηγενείς, τραγουδάνε το «Ρούντολφ το Ελαφάκι», παίζουν τις μουσικές καρέκλες ή… λένε ότι δεν τους αρέσει το σπανακόριζο. Τα σποτάκια είναι κομμάτι της καμπάνιας της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ), με κεντρικό σύνθημα «Τα παιδιά των μεταναστών που έχουν φέρει τη ζωή τους εδώ έχουν δικαίωμα στην ελληνική ιθαγένεια». Λίγες μέρες μετά, ακολούθησε η δημοσιοποίηση της απόφασης του ΣτΕ, που έκρινε αντισυνταγματικές δύο βασικές διατάξεις του νόμου 3838. Με την ευκαιρία αυτή, μιλήσαμε με τον Κωνσταντίνο Τσιτσελίκη, πρόεδρο της ΕΕΔΑ και αναπληρωτή καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
* Η ΕΕΔΑ έχει εκφράσει επανειλημμένα την άποψή της για την ιθαγένεια, την ψήφο των μεταναστών, τον νόμου 3838. Με αυτό το δεδομένο, θα ήθελα ένα συνολικό σχόλιο για την απόφαση του ΣτΕ.
Ήδη από το 2008 είχαμε διατυπώσει την άποψή μας για το θέμα αυτό, προτείνοντας συγκεκριμένες τροποποιήσεις στον τότε Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας. Ο νόμος 3838 του 2010 είχε υιοθετήσει μια από τις βασικές προτάσεις μας: την εισαγωγή στοιχείων του δικαίου του εδάφους στο παραδοσιακά ισχυρό δίκαιο του αίματος, αλλά και την ψήφο των μεταναστών στις δημοτικές εκλογές. Φυσικά, οι προϋποθέσεις απόδοσης των δικαιωμάτων αυτών μπορούν να μεγιστοποιήσουν ή να ελαχιστοποιήσουν το εύρος των δυνάμει αποδεκτών. Και εκεί παίχτηκε εν πολλοίς το πολιτικό «παζάρι» κατά την υιοθέτηση του 3838. Σήμερα, το ΣτΕ με την απόφαση 460/2013 έρχεται να ακυρώσει την ισχύ των δύο αυτών διατάξεων: με απόλυτο τρόπο τη δεύτερη, αλλά αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή για την πρώτη και ίσως κρισιμότερη, δηλαδή την κτήση της ελληνικής ιθαγένειας από τα παιδιά αλλοδαπών. Το θέμα αυτό λοιπόν θα κληθεί να ρυθμίσει ξανά ο έλληνας νομοθέτης, εικάζω στο άμεσο μέλλον, και μάλιστα σε ένα φορτισμένο πολιτικό περιβάλλον, σπάζοντας τις γραμμές μνημονιακών-αντιμνημονιακών που έχουν χαραχτεί τόσο έντονα στο πολιτικό μας σκηνικό.
Η απόφαση του ΣτΕ, λοιπόν, για να ξαναγυρίσω στην ερώτηση, δεν αποκλείει την υιοθέτηση κανόνων δικαίου του εδάφους -- αυτό είναι ένα πολύτιμο κεκτημένο, σε συνδυασμό με τους δεσμούς με την ελληνική κοινωνία και την ανάπτυξη ελληνικής συνείδησης που πρέπει να έχει εδραιωθεί. Η απόφαση όμως παραγνωρίζει εντελώς το γεγονός ότι τα ανήλικα παιδιά, από το γεγονός και μόνο ότι παρακολουθούν το ελληνικό σχολείο, εμβαπτίζονται σε μια ελληνικότητα που κατακτάται αντικειμενικά, άσχετα από τη νόμιμη παραμονή των γονιών τους ή οποιεσδήποτε άλλες προϋποθέσεις.
Τέλος, το ΣτΕ ανέλαβε να υποκαταστήσει τον νομοθέτη και να περιορίσει στην πράξη την ελευθερία που απονέμει σ’ αυτόν το ίδιο το Σύνταγμα ως προς τον καθορισμό των προϋποθέσεων απονομής της ιθαγένειας. Το ΣτΕ, λοιπόν, έρχεται να ορίσει την ιστορικότητα του ελληνικού κράτους, καθώς αυτό «ιδρύθηκε και υπάρχει ως εθνικό κράτος». Κάνει μια στατική και ουσιοκρατική ανάγνωση της εθνικής υπόστασης του ελληνικού λαού, αποφασίζοντας να τον διασφαλίσει από κάθε πιθανή «αυθαίρετη παρέμβαση του νομοθέτη», για να μην ορίσει όπως θα ήθελε εκείνος «τη σύνθεση του λαού με την προσθήκη απροσδιόριστου αριθμού προσώπων ποικίλης προελεύσεως, με χαλαρή ή ανύπαρκτη ενσωμάτωση», παραγνωρίζοντας κάθε έννοια μεταβολής της κοινωνίας και των χαρακτηριστικών της, πόσο μάλλον των προσώπων που την απαρτίζουν.
* Τι σημαίνει αυτή η απόφαση του ΣτΕ για όσους --λίγους, είναι αλήθεια, παρά τη σχετική μυθολογία-- έχουν πάρει ιθαγένεια με βάση τον νόμο 3838, καθώς και για όσους εκκρεμεί η υπόθεσή τους;
Αν και υπάρχει νομικά η δυνατότητα ανάκλησης των ιθαγενειών που έχουν αποκτηθεί ως απορρέουσες από άκυρες διοικητικές πράξεις, θεωρώ ότι μια τέτοια κίνηση από την πλευρά της διοίκησης θα ήταν ακραία. Μια δεύτερη κατηγορία αποτελούν όσοι είχαν εγκλωβιστεί στη διαδικασία και οι αιτήσεις τους εκκρεμούν. Ενδεχομένως ο νέος νόμος προβλέψει στις μεταβατικές του διατάξεις να λύσει τα σχετικά προβλήματα. Ας μην ξεχνάμε ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν αποδόθηκε η ιθαγένεια ακόμα και σε εκείνους βρίσκονταν ένα βήμα πριν την εγγραφή τους στο δημοτολόγιο, δηλαδή την έκδοση διαπιστωτικής πράξης.
* Είναι σαφές, νομίζω, σε ποια κατεύθυνση θα θελήσει να κινηθεί το υπουργείο -- αν θυμηθούμε τις προεκλογικές δηλώσεις Σαμαρά, την απαράδεκτη κυβερνητική σπουδή μετά τη «διαρροή» της απόφασης του ΣτΕ τον Νοέμβριο κλπ. ΄Ηδη, λ.χ., σε δημοσιεύματα διαβάσαμε ότι η ιθαγένεια στα παιδιά θα αποδίδεται στα δεκαοχτώ τους. Τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνουμε όσοι θεωρούμε μεγάλη οπισθοδρόμηση την εξέλιξη αυτή (σημειώνω εδώ την άμεση και σκληρή αντίδραση της Επιτροπής Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ);
Νομίζω ότι θα υπάρξει νέος γύρος εντός και εκτός Κοινοβουλίου για το θέμα. Είπαμε ήδη ότι το θέμα ίσως αναδείξει εξω-μνημονιακές συμμαχίες που θα κάνει τις πολιτικές δυνάμεις να στοιχηθούν ανάλογα με την πολιτική τους φιλοσοφία, ειδικά στο θέμα της κοινωνικής συνοχής ή της ένταξης των μεταναστών, γύρω από τον άξονα αποκλεισμός-συμπερίληψη. Σε αυτό το νέο --για την περίοδο της οικονομικής κρίσης-- πεδίο αναδιάταξης των πολιτικών ιδεών, θα πρέπει να δοθεί μάχη πρώτα για την κατάρρευση των μύθων που διακινούνται, λ.χ. ότι η «Ελλάδα έχει καταστεί μαγνήτης» για τους μετανάστες, ότι «η μετανάστευση συνεπάγεται αύξηση της εγκληματικότητας και της διάδοσης ασθενειών». Επίσης, πρέπει να εξηγηθούν κεντρικά αλλά και τεχνικά ζητήματα όπως ότι ιθαγένεια και υπηκοότητα στο ελληνικό νομικό περιβάλλον είναι έννοιες που ταυτίζονται, ότι η απόδοση της ιθαγένειας δεν αλλοιώνει την φυσιογνωμία του ελληνικού λαού, ότι τα παιδιά αυτά αποτελούν ήδη τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, ότι ο αποκλεισμός τους θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα κλπ. Στα επιμέρους που θα γίνουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης εντός του Κοινοβουλίου, η προτεινόμενη από πολλούς απονομή της ιθαγένειας στα δεκαοχτώ είναι εξαιρετικά προβληματική, καθώς αφήνει τα παιδιά στο θεσμικό περιθώριο επί μακρόν, εδραιώνοντας την ψυχολογία της αβεβαιότητας και υποδαυλίζοντας αισθήματα φόβου.
Τέλος, θέλω να υπογραμμίσω ότι ακούμε συχνά από κυβερνητικούς κύκλους ότι στον νέο νόμο πρέπει να υπάρξει «εναρμόνιση με τα ισχύοντα στον ευρωπαϊκό Νότο». Αυτό που δεν εξηγούν όμως είναι ότι ο 3838 θεσμοθέτησε λύσεις που βρίσκονται ακριβώς στον μέσο όρο του ευρωπαϊκού Νότου (Ισπανία, Γαλλία, Πορτογαλία, Ιταλία), δηλαδή μέσα από ρυθμίσεις που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο οδηγούν στην απόκτηση της ιθαγένειας λόγω γέννησης ή ύστερα από σπουδές στο σχολείο. Το επιχείρημα δηλαδή μπορεί να αντιστραφεί: το ελληνικό δίκαιο πρέπει να παραμείνει στον μέσο όρο του ευρωπαϊκού Νότου.
* Δυο λόγια για τα τηλεοπτικά σποτάκια και την καμπάνια. Είναι η πρώτη φορά που η ΕΕΔΑ, αν δεν κάνω λάθος, κάνει τηλεοπτική καμπάνια. Πες μας δυο λόγια γι’ αυτήν.
Η καμπάνια η οποία ξεκίνησε εδώ και δέκα μέρες επικεντρώνεται αρχικά στα τέσσερα αυτά σποτάκια. Έγιναν με την πολύτιμη αφιλοκερδή προσφορά επαγγελματιών του χώρου, εξ ου και το άψογο αισθητικό αποτέλεσμα. Έφεραν και το επιθυμητό αποτέλεσμα άμεσα: την ευαισθητοποίηση του κόσμου και των ΜΜΕ σε βαθμό που δεν το περιμέναμε, αλλά και την επαναφορά της συζήτησης για την κοινωνική ενσωμάτωση των μεταναστών και των παιδιών τους μέσα από ένα άλλο πρίσμα, και όχι μόνο μέσα από την εξαναγκασμένη και πολωμένη συζήτηση που τοποθετήθηκε στον άξονα του ρατσισμού και της ακροδεξιάς. Στο περιβάλλον που διαμορφώνεται με τη δημοσίευση της απόφασης του ΣτΕ και την αναμενόμενη τροποποίηση του νόμου για την ιθαγένεια, ελπίζω ότι η καμπάνια θα συμβάλει στην ανάδειξη ενός λόγου ορθολογικού και ανθρώπινου, που θα κινητοποιήσει πολιτικές δυνάμεις στην γραμμή της συμπερίληψης και όχι του διχαστικού αποκλεισμού, ακόμα και εντός των κυβερνητικών δυνάμεων. Όσον αφορά την καμπάνια, η διαφορετική στάση μέσων ενημέρωσης που πρόσκεινται στον χώρο αυτό είναι, για μένα, δείγμα αισιόδοξο.
biased μαλακίες
Επισκέπτης
Κορυφαίο !!!!!!!
ΣΗΜΕΡΑ (14/2/2013) , ΒΡΑΔΙ (ΓΥΡΩ ΣΤΙΣ 22.45) , στην εκπομπή του Τριανταφυλλόπουστα ,
Ο ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΓΡΙΒΑΣ, ΕΙΠΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΣΥΡΙΖΑΙΟ που αποκάλεσε τα Ίμια
με την Τούρκικη Ονομασία σου (δεν θέλω να θυμάμαι ποιά είναι)
[size=14pt]
ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΛΟΙΟΥ
ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΑΣΘΕΝΗΣ !!!!!!!!!
[/size]
Ο ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΓΡΙΒΑΣ ΑΥΤΑ !!!!!!!!!
ΣΗΜΕΡΑ (14/2/2013) , ΒΡΑΔΙ (ΓΥΡΩ ΣΤΙΣ 22.45) , στην εκπομπή του Τριανταφυλλόπουστα ,
Ο ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΓΡΙΒΑΣ, ΕΙΠΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΣΥΡΙΖΑΙΟ που αποκάλεσε τα Ίμια
με την Τούρκικη Ονομασία σου (δεν θέλω να θυμάμαι ποιά είναι)
[size=14pt]
ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΛΟΙΟΥ
ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΑΣΘΕΝΗΣ !!!!!!!!!
[/size]
Ο ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΓΡΙΒΑΣ ΑΥΤΑ !!!!!!!!!
pezoporos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 25 Ιουν 2009
- Μηνύματα
- 5.621
- Κριτικές
- 8
- Like
- 3.479
- Πόντοι
- 786
κακή διότι το ΣτΕ δεν νομιμοποιείται να κρίνει τον σκοπό του νομοθέτη,
ορθή όμως στις κρίσεις της
Άλλα thread (τυχαίες επιλογές)
- Ψηφοφορία
