Και μια απάντηση στα πολύχρωμα ωδικά πτηνά που επιμένουν να πιπλάνε την καραμέλα του "λακέ της εργοδοσίας και των διαπλεκομένων" με εύκολες αοριστολογίες που δεν αντέχουν σε κανένα λογικό έλεγχο βάσει της ΔΟΣΜΕΝΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.
1. Έστω ότι είσαι δημοσιογράφος με ταλέντο, φιλοδοξίες και ικανότητες.
2. Έστω ότι καταφέρνεις να εξελιχθείς με την δουλειά αλλά και τις διασυνδέσεις σου σε υπολογίσιμο παίκτη της δημοσιογραφικής σκακιέρας (προβολή + επιρροή + αξιοπιστία + θεαματικότητες/αναγνωσιμότητα).
3. Έστω ότι δουλεύεις σε ΜΜΕ μεγάλης απήχησης. γνωστά για την διαπλοκή τους με την κεντρική εξουσία και τον επιχειρηματικό κόσμο.
Τί κάνεις εάν θελήσεις να μην προδώσεις την επαγγελματική σου ιδιότητα, την αξιοπιστία σου και την δημοσιογραφική σου υπόσταση?
1. Δεν καταπιάνεσαι με θέματα που θα πάταγαν τον κάλο στα αφεντικά και θα σε έθεταν εκτός αγοράς - αφού ξέρεις ότι κάτι τέτοιο θα σε ανάγκαζε να ξεπουληθείς στο πολλαπλάσιο για να επιβιώσεις ασκώντας μονομερή και ιδιοτελή κριτική ώς γραμμιτζής δημοσιογράφος (πχ Βαξεβάνης, Κούλογλου)
2. Φροντίζεις να έχεις κάποιου είδους σταθερό έσοδο εκτός δημοσιογραφικής δραστηριότητας.
3. Καταπιάνεσαι με σωρεία ζητημάτων που βρίσκονται στις παρυφές της επικίνδυνης/απαγορευμένης ζώνης (μεταναστευτικό, πορνεία, φυλακές, ΧΑ κτλ κτλ), δίνοντας μαθήματα ερευνητικής δημοσιογραφίας στον τομέα και τηρώντας ευλαβικά του κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
4. Φτιάχνεις το δικό σου πραγματικά ανεξάρτητο πολυσυλλεκτικό δημοσιογραφικό βήμα έκφρασης γνώμης.
Λίγο-πολύ δηλαδή ότι ΑΚΡΙΒΩΣ έκανε ο Θεοδωράκης μέχρι χθές (θυμίζω: εστιατόριο Αλάτσι, protagon.gr)