μπορείς να δώσεις περισσότερες πληροφορίες για αυτό;
Sorry για την καθυστερημένη απάντηση, αλλά εδώ που είμαι, η Cosmote όχι μόνο δεν έχει σήμα καμπάνα, αλλά της γαμιέται κανονικά η μάνα (όπως και όπου αλλού βρέθηκα φέτος το καλοκαίρι).
Λοιπόν, εν συντομία...και έτσι για αρχή για να δούμε ποιος χάιδευε τους Ναζί (τους πραγματικούς Ναζί, όχι μπούληδες τύπου Πλεύρη) μετά τον 2ο Παγκόσμιο:
www.schueler.uni-jena.de/unijena/Mitteilungen/Archiv/Archiv+2009/PM091210_SEDuNazis.html]Παράδειγμα [/url]ολόκληρης ημερίδας σχετικά με την απορρόφηση των Nazi στην Ανατολική Γερμανία. (Το θέμα είναι hot εδώ και μία 10ετία περίπου)
Ανάλογα άρθρα σχετικά με το θέμα της απορρόφησης των πραγματικών Nazi στην Λαϊκή Δημοκρατία υπενθυμίζω
:
www.focus.de/politik/deutschland/tid-18178/sed-die-grosse-mutter-der-kleinen-nazis_aid_505952.html]εδώ[/url]
και
www.sz-online.de/nachrichten/artikel.asp?id=2366785]εδώ[/url]
(Αντριχιαστική πρόταση:
Hinter dem lautstarken Antifaschismus offenbarten sich ein erstaunlich geringes Maß an tatsächlicher Strafverfolgung von NS-Tätern und eine verdeckte Integration von NS-Angehörigen in die Partei.)
αλλά και
www.wsws.org/de/2000/sep2000/ddr-s09.shtml]εδώ[/url] όπου αναφέρονται και μερικοί αριθμοί
(
Anfang der fünfziger Jahre zählte die SED über 100.000 ehemalige NSDAP-Mitglieder, die wesentlich kleinere NDPD dagegen nur gut 4.000. Knapp 9 Prozent der SED-Mitglieder - berücksichtigt man die NS-Gliederungen und die Hitlerjugend sogar 25 Prozent - waren ehemalige Nazis. Der Anteil alter Sozialdemokraten und Kommunisten war dagegen aufgrund der ständigen Säuberungen auf 16 Prozent gefallen.) αλλά και ότι ο εθνικισμός ανθούσε στην DDR (τι έγινε ρε παιδιά....εθνικιστές δεν είναι μόνο οι δεξιοί? Μπλέξιμο βραδιάτικα....)
Παραπέρα...και σχετικά με την κωλοτούμπα (δεύτερη), πως δλδ παίζουν μπάλα τώρα τα φασιστάκια με τα παιδιά της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας (πόσο γελάω όταν γράφω το όνομα αυτού του κράτους, κάποιος ρώταγε νωρίτερα τι είναι μαϊμού έθνος, να ένα καλό παράδειγμα).
www.vsp-vernetzt.de/soz/001908.htm]Άρθρο [/url](του 2000....) σε
επαναστατική και σοσιαλιστική εφημερίδα που εξηγεί τις επιτυχίες των ΝεοΝαζί στις περιοχές της πρώην DDR.
Άλλο
www.hagalil.com/archiv/99/05/npd.htm] άρθρο [/url] (δεν θα αρέσει αυτό...το ξέρω) με θέμα τον Μιλόσεβιτς αλλά με σαφείς αναφορές στο θέμα που μας ενδιαφέρει.
Επίσης,
παραδειγματάκι κομμουνιστή, ο οποίος αποκαλείται πλεόν ΕθνικοΚομμουνιστής (οεο!!!!!!), πρώην σκυλί της DDR, ο οποίος ίδρυσε το 1999 νεοναζιστικό κόμμα.
Καταλήγοντας...γιατι προσωπικά θεωρώ ότι φασιστάκια, εθνίκια και κομμούνια αποτελούν το ίδιο πράγμα ακριβώς, θα παραθέσω μία καταπληκτική παράγραφο από άρθρο ενός ωραίου τυπάκου (Ούγγρου) ο οποίος γράφει τα εξής και έχει άπειρα δίκιο:
Früher haben Nazis wie Kommunisten ihre Tätigkeit mit den Gräueltaten des Anderen legitimiert. Der wichtigste Identitätspunkt war vielleicht nicht die Verkündung einer positiven Ideologie, sondern die totale Negierung bestimmter Ideologien. Das Gedächtnis des Parteienstaates hat zwischen Antifaschismus, Kommunismus und Internationalität ein Gleichheitszeichen gesetzt, während der Antikommunismus und der nationale Gedanke für die rechte Seite zu identitätsbildenden Kräften wurden. Das hatte auch zur Folge, dass der Antikommunismus für die linke Seite gleich Faschismus bedeutete und sich als Gedanke in Diskredit brachte. Diesen Mechanismus findet man noch heute in der politischen Debatte der linken und rechten Seite und in der Erinnerungskultur hinsichtlich der kommunistischen Vergangenheit. In einem Land, wo sowohl die nazistischen als auch die kommunistischen Diktaturen das Leben von Millionen Menschen zugrunde gerichtet haben, ist es gefährlich, wenn die Erinnerungskultur vom antagonistischen Widerspruch zweier totalitärer Ideologien bestimmt wird: es macht nämlich die Erkenntnis unmöglich, dass beide Ideologien für eine offene Gesellschaft die gleiche Gefahr bedeuten. (Πηγούλα
www.goethe.de/ges/pok/prj/usv/svg/hu/deindex.htm]εδώ[/url])
Το bold τμήμα τα λέει όλα.