Θα σταθώ σε τρια χαρακτηριστικά παιχνίδια της καριέρας του που μου έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη μου:
Πρωτάθλημα 1985-86, ΟΑΚΑ, ΑΕΚ - Παναθηναϊκός 0-0, νομίζω Απρίλιο ή Μάιο του 1986.
Η μπάλα πηγαίνει προς τον Σαργκάνη και το μουνόπανο ο Πατίκας της ΑΕΚ πέφτει πάνω του για να την πάρει και του σακατεύει το πόδι. Έμεινε 8-9 μήνες εκτός γηπέδων. Η απώλεια του πρωταθλήματος του 1987 οφείλεται και στη δική του απουσία κάτω από τα δοκάρια (τον αντικατέστησε ο αχώνευτος Μήνου).
Κύπελλο Ελλάδας 1986-87, Προημιτελικά, Νέα Σμύρνη, Πανιώνιος - Παναθηναϊκός 1-0.
Ο Παναθηναϊκός έχει κερδίσει 3-1 στο πρώτο ματς. Ο Πανιώνιος προηγείται 1-0 και με δεύτερο γκολ προκρίνεται.
Γίνεται δυνατό σουτ στο "Γάμμα" της εστίας του Νίκου κι εκείνος πετάγεται ψηλά, οριζοντιώνεται πληρως και γραπώνει την μπάλα. Οι πάνθηρες μένουν μαλάκες, ήταν σίγουρο γκολ.
Κύπελλο Ελλάδας 1987-88, τελικός, Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός 2-2 στην παράταση, 4-3 στα πέναλτι. Από τα συγκλονιστικότερα ματς που έχω παρακολουθήσει. Θα θυμάμαι από αυτόν τον αγώνα το πάθος του "φονιά" Δημόπουλου, την τρέλα του Φούνες και τα δύο πέναλτι που έπιασε ο Νικόλας, μαζί με εκείνο που έβαλε, στην παλιά του ομάδα...