Αν και τα έχω ξαναγράψει, άντε ένα replay για το φίλο νηματοθέτη.
Αλλωστε το συγκεκριμένο θέμα πιστεύω πάντα επίκαιρο θα είναι.
Ο γάμος είναι μια συμβολική τελετή που απλά ''επισημοποιεί'' την απόφαση δυο ανθρώπων να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους μαζί. Η απόφαση για γάμο δεν είναι μια απλή απόφαση, απο εκεί πηγάζει και η λαική έκφραση '' Δεν θα τον/την παντρευτείς κιόλας'' θέλοντας να δείξει ότι μια άλλου τύπου απόφαση δεν έχει την ίδια σοβαρότητα και βαρύτητα με αυτήν της απόφασης για γάμο.
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει μονοσήμαντη απάντηση στο ερώτημα του thread. To ''σωστό'' ερώτημα θα ήταν ''Μου ταιριάζει εμένα προσωπικά ο θεσμός της οικογένειας που ο γάμος συνεπάγεται ?? Και αν ναι σε πια φάση της ζωής μου, μου ταιριάζει, και κάτω από ποιες συνθήκες ??''
Ας το δούμε λίγο εμπειρικά. Εχω συναντήσει στη ζωή μου άντρες που όσο ήταν ανύπαντροι κλαιγόντουσαν γιατί ήταν ανύπαντροι, μετά παντρεύτηκαν και κλαιγόντουσαν επειδή ήταν παντρεμένοι. Το αποκορύφωμα ?? Κάποιοι από αυτούς αφού χώριζαν ξανακλαιγόντουσαν που δεν ήταν παντρεμένοι.
Το εύκολο συμπέρασμα απο τις παραπάνω συμπεριφορές είναι ότι ορισμένοι άντρες είναι από τη φύση τους κλαψομούνηδες και απλά δεν ξέρουν τι θέλουν. Είναι όμως έτσι ??
Οταν το ψάξεις λίγο περισσότερο και σε ανθρώπους όχι ιδιαίτερα εξωστρεφείς αρχίζεις να βλέπεις ότι το παραπάνω μοτίβο ( της ανικανοποίησης εννοώ ) όσον αφορά το τρόπο που αισθάνονται οι άντρες σχετικά με το γάμο τους συναντάται στους άντρες σε ιδιαίτερα μεγάλα ποσοστά. Η λαική έκφραση '' Ο γάμος είναι ένα τσουβάλι σκατά που στους πρώτους 5-10 πόντους έχει μέλι'' το παραπάνω φαινόμενο περιγράφει.
Αρα δεν έχει να κάνει με το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό κάποιου άντρα που είναι για παράδειγμα από τη φύση του γκρινιάρης και ανικανοποίητος αλλά έχει κάποια άλλη βάσιμη αιτιολογία.
Λόγω του επαγγέλματός μου και της έμμεσης ενασχόλησης μου με την ψυχολογία και τη κοινωνιολογία είμαι αρκετά καλός σε αυτό που το nick name μου υπαινίσσεται, ( παρατσούκλι που οι φίλοι μου μου κόλλησαν ).
Αυτό λοιπόν που έβλεπα ακόμη και σε άντρες που δήλωναν ευχαριστημένοι από το γάμο τους, ήταν μια ''αγωνιώδης'' προσπάθεια αιτιολόγησης του γιατί ήταν ευχαριστημένοι. Που σε κάποιον που ξέρει να διαβάζει συμπεριφορές μεταφραζόταν σε μια εναγώνιο προσπάθεια να πείσουν τους εαυτούς τους ότι όλα είναι καλά, με το γάμο τους. Τα έλεγαν σε ένα τρίτο για να τα ακούν οι ίδιοι μήπως και πειστούν.
Συνήθως όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν λογικά να αιτιολογήσουν τι τους συμβαίνει, η όταν η όποια λογική επεξήγηση έρχεται σε σύγκρουση με τα συναισθήματά τους, τότε καταλήγουν σε αμφιταλαντεύσεις ανάμεσα σε ακραίες θέσεις. Εν προκειμένω τάσσονται είτε φανατικά υπέρ του γάμου είτε φανατικά κατά του γάμου.
Οι φιλόσοφοι και οι καλλιτέχνες έχοντας κατανοήσει κάποιες τέτοιες ανθρώπινες τάσεις τις απεικόνισαν σε ένα ρωμαικό θεό τον Ιανό στα αγάλματα του οποίου φαίνεται να έχει δυο κεφάλια το ένα να γέρνει εμπρός και το άλλο πίσω. Προσπαθώντας με έντεχνο τρόπο να δείξουν την αμφιταλάντευση ανάμεσα σε δυο αντίθετες ετερόκλητες σκέψεις, θέσεις, προσεγγίσεις και τελικά αποφάσεις. Πιστεύω ότι η απόφαση για τη δημιουργία οικογένειας είναι σίγουρα μια από αυτές.
( ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ )
και μετα δε με ξερεις δε σε ξερω
