Συνάδελφοι επανέρχομαι με τις τρέχουσες εξελίξεις.
Στη ΔΕΘ τελικά πήγα μαζί με τις κυρίες.
Απο την αρχή ήμουν χαλαρός, άνετος και δεν έδειξα κάτι που να προδώσει οτι το σκατό είχε φτάσει πραγματικά στην κάλτσα μη τυχόν και άνοιγε το στόμα της και δεν με ξέπλενε ούτε ο αμαζόνιος.
Βρήκα ευκαιρία κάποια στιγμή που η δικιά μου κόλλησε σε ένα περίπτερο με μαξιλάρια απο μπαμπού για τον ύπνο, και μίλησα στη μιλφ.
Παραθέτω το διάλογο που ακολούθησε όπως τον φέρω στο μυαλό μου:
-Σου οφείλω μια συγνώμη. Στο Μικελ δεν συγκράτησα τα λόγια μου, και μίλησα εξωτερικεύοντας μια επιθυμία μου. Είσαι άκρως εντυπωσιακή γυναίκα και ξεπέρασα τα όρια. Θέλω να το αφήσουμε πίσω μας αυτό που έγινε.
-Γιατί μου τα λες τώρα αυτά? Φοβάσαι μη μιλήσω? Δεν είμαι αντροχωρίστρα, ποτέ δεν ήμουν ούτε και θα γίνω. Το λες συνειδητά ότι θέλεις να το αφήσουμε πίσω μας ότι είπες?
-Ναι είμαι σίγουρος. Δεν θέλω να χαλάσω το γάμο μου.
-Δεν θέλεις να χαλάσεις το γάμο σου αλλά υποθέτω πως ξέρεις και πως λένε τον ρεσεψιονιστ στο Ανδρομέδα. Δεν είναι λίγο υποκριτικό αυτό? Πόσες έχεις πάει εκεί?
-Καμία. Μόνο με τη δικιά μου πηγαίνουμε όταν θέλουμε να ανανεώσουμε τη σχέση μας ή για να μη μας ακούσουν οι γείτονες στο σπίτι.
Εκεί γυάλισε το μάτι της. Το είδα στα μούτρα της οτι ζήλεψε.
Μετά ήρθε η δικιά μου, με δυο μαξιλάρια μπαμπού στα χέρια, ένα για εκείνη και ένα για εμένα και η κουβέντα μας έλαβε τέλος.