Αν και οι γενικεύσεις καλό είναι να αποφεύγονται γιατί απηχούν την προσωπική πείρα του καθενός και πέραν τούτου δεν διαθέτουν κανένα σοβαρό έρεισμα, οι ελληνίδες είναι και γαμώ τα άτομα, δοτικές, γενναιόδωρες, αγαπησιάρες, και κακές στο βαθμό που πέφτουν σε κακά χέρια: καθόσον η ελληνική κοινωνία είναι βαθιά πατριαρχική, η ευθύνη της διάπλασης του γυναικείου "τύπου" πέφτει ολοσχερώς στα άρρενα μέλη της μικρής, σιχαμένης μας οικογένειας. Αν η γυναίκα πέσει σε μαλάκα που το παίζει γαμάω, θα γίνει ένα κτητικό θηλυκό με υποτακτικά βίτσια τα οποία προόρισται μια μέρα να μεταμορφωθούν σε κέρατα στην κεφαλή του σπιτιού. Αν πέσει σε τύπο που την "ψάχνει" γενικότερα, με καλλιτεχνίζουσα κλίση και ενδιαφέροντα που τον διαφοροποιούν από τον μέσο όρο καθώς νιώθει ο άνθρωπος ότι δεν ταιριάζει ρε παιδί μου στα υφιστάμενα πλαίσια, θα διαπλάσει ένα τρελοκομείο (κι εδώ δεν φωτογραφίζω κανένα μέλος περισσότερο απ' όσο τον εαυτό μου).
Ενδέχεται να εκφράζω ακραίες απόψεις αλλά θα επιμείνω ότι το κατακάθι της αλήθειας είναι το εξής: ζούμε σε μια μικρή, σιχαμένη πατριαρχική οικογένεια, όπου τα αρσενικά μέλη ηγούνται και τα θηλυκά ακολουθούν. Εξ ου κι η αποθέωση της πουτάνας, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.