Το πόσο λιγούρι είναι κάποιος φαινεται ξεκάθαρα από την γλώσσα του σώματος.
Το πιο διαδεδομένο και κλασσικο παράδειγμα γυναίκειας γλώσσας σώματος είναι το ελαφρύ πέρασμα με το χέρι στα μαλλιά της στην περιοχή του αυτιού. Αυτό το κάνει όταν εμφανισιακά είσαι αποδεκτός, δε σημαίνει ότι θέλει να σου κάτσει.
Ο άντρας λιγούρι παίζει με τα μάτια. Ο άντρας αγχωμένος παίζει με τα χέρια ή παίρνει ένα παγωμένο βλέμμα και δε σε κοιτάει, κοιτάει μπροστά σαν ηλίθιος. Ο άβγαλτος άντρας ή αυτός που δε μπορεί με πολύ κόσμο, περπατάει αμήχανα χωρίς ισορροπία.
Οι γυναίκες έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται αν είσαι άβγαλτος ή όχι. Οι πουτάνες σε καμία περίπτωση δε σε κάνουν έμπειρο και έτοιμο, αυτό είναι μια βλακεία που λένε οι άβγαλτοι. Πραγματική εμπειρία αποκτάς όταν είσαι σε σχέση, τέλος. Όλα αυτά τα μικροπράγματα που συμβαίνουν σε μια σχέση, χτίζουν την ικανότητα σου να χειρίζεσαι μια γυναίκα. Καθημερινές κουβέντες, μπρος-πίσω, άφθονο σεξ, βόλτες, κλπ. Μαθαίνεις να συνυπάρχεις με το αντίθετο φύλλο.
Αν και το νήμα αυτό έχει αλήθειες σχετικά με την σύγχρονη ελληνίδα, αποτελεί ως επι το πλείστον μια κραυγή απελπισίας από εμάς, τον ανδρικό πληθυσμό, για την ανικανότητα μας να καταλάβουμε και να συνυπάρξουμε σε προσωπικό επίπεδο με το αντίθετο φύλλο, τις γυναίκες.
Ο άβγαλτος άντρας, ή ας πούμε αυτός που είναι σε αδιέξοδο σχετικά με τις γυναίκες, πρέπει να κάνει επανεκκίνηση του μυαλού του. Αντί να ξοδεύει το χρόνο του κλαίγοντας, να ξεκινήσει να χτίζει τον χαρακτήρα του. Το ύψος μας, το πουλί μας και το μαλλί μας δεν αλλάζει. Κανένας δεν τα δίνει σημασία. Ο χαρακτήρας είναι που κερδίζει φιλίες και γυναίκες. Αυτός οδηγεί σε περισσότερες ανοιχτές πόρτες για εμπειρίες, οι εμπειρίες οδηγούν σε μια πιο ώριμη εκδοχή του εαυτού μας που φαινεται εξωτερικά και εσωτερικά, οι γυναίκες το βλέπουν και έχουμε επιτυχίες.
Ένας τρόπος να γίνει αυτό - λανθασμένα σκεπτόμενοι - είναι με τις πουτάνες. Η σεξουαλικη επαφή ΟΝΤΩΣ διορθώνει πολλά, κυρίως ορμονικά. Ψυχικά δε διορθώνει τίποτα. Ίσα ίσα μπορεί να μπεις σε ένα λάκο από τον οποίο να μη βγεις ποτέ. Άρα εμπειρίες αποκτούμε μεν αλλά ελάχιστες και αυτό φαινεται όταν μπούμε σε μια παρέα με γυναίκες και χρειαστεί να μιλήσουμε. Μάθαμε δηλαδή κάτι πάνω στο σεξ και σίγουρα η ψυχολογία ανέβηκε (μιλάω για παρθένους κυρίως) αλλά αποτέλεσμα μηδέν.
Ο δεύτερος τρόπος είναι να μετριάσουμε την ιδέα για τον εαυτό μας και την ιδέα για τους άλλους γιατί κάτι πάει λάθος, εφόσον είμαστε μόνοι μας. Και εξηγώ: κάποιος είναι μόνος γιατί θέλει να είναι. Όλοι έχουμε κατά καιρούς ευκαιρίες να πάμε για ένα καφέ, να γνωρίσουμε μερικά παιδιά, να συνάψουμε παρέες. Μέσα από αυτές έρχονται οι γνωριμίες με το αντίθετο φύλλο. Έρχονται οι ευκαιρίες, η γκομενα, η σχέση και μετά είναι σα το ποδήλατο: άπαξ και ξεκινήσεις, δε σταματάς.
Το λάθος είναι στο ότι βαθμολογούμε τους άλλους αυστηρά αλλά και έχουμε μια έπαρση για τον εαυτό μας. Ή το ότι νομίζουμε ουι ο κόσμος είναι εναντίον μας. Αυτά μας αποτρέπουν από το να ζήσουμε όμορφα τη ζωή μας και γινόμαστε μίζεροι, δυστυχισμένοι και βυθιζόμαστε στο ψέμα. Πολλοί δε το ξεπερνάνε ποτέ. Βρίσκουν παρηγοριά σε φόρουμ (καλή ώρα εδώ), σε πουτάνες και στερεότυπα τύπου «οι γυναίκες είναι πιο ακριβές, είναι λέρες» κλπ. Άλλοι παίρνουν φάρμακα, κατά τη γνώμη μου λυπηρό γιατί δεν έχω δει ποτέ ούτε έναν να γίνεται «καλά» και να σταμάτα την αγωγή. Άλλοι όμως παίρνουν την απόφαση να δουν τα πράγματα αλλιώς. Τι εννοώ;
Οι γυναίκες και οι άντρες σταματούν να έχουν νούμερα. Ο εαυτός μας σταμάτα να είναι κριτής. Αφήνουμε πίσω την έπαρση γιατί εν τέλει ποτέ δεν ήμασταν κάτι το ιδιαίτερο. Απλά αποκτήσαμε αυτή την ψευδαίσθηση όταν δεχτήκαμε τραμπουκισμό (λεκτικό κυρίως) και αποφασίσαμε να φουσκώνουμε τα μυαλά μας (όταν λεκτικά σε ρίχνουν, αυτόματα σε σπρώχνεις πιο πάνω για να σε κρατήσεις εκεί που ήσουν, με αποτέλεσμα να γίνεσαι ψώνιο). Κάνουμε παρέες, κρατάμε ισορροπίες (don’t burn bridges), είμαστε κοινωνικοί, δίνουμε ευκαιρίες σε γυναίκες που πριν δε δώσαμε.
Ολως παραδόξως αυτός που λειτουργεί έτσι σύντομα βλέπει ότι όχι μόνο είναι αρεστός αλλά ότι ΔΕΝ μαγνητίζει τις ΚΑΚΕΣ γυναίκες, ή με άλλα λόγια την γυναικεία μας πρωταρχική εκδοχή.
