Η μασχαλίλα στη γυναίκα παραπέμπει αλλού και δε διορθώνεται με axe. Είναι ορμονικό το θέμα συνήθως. Την εμφάνιση την χειροκροτούμε και την αναγνωρίζουμε. Δεν την απαιτούμε. Εσυ απαιτείς εμφάνιση αλλά είσαι σα τις κάρτες που τραβούσαν στο yu-gi-oh με τους κροτάφους σου να έχουν πάει πίσω από τα αυτιά. Δε βλάπτει και λίγο να ξέρουμε τα κυβικά μας. Αυτό είναι και το εκνευριστικό μαζί σου. Κάνεις σαν ελεεινίδα. Είσαι σαν ανάποδο γαμωτο, αλλά πιστεύεις ότι είσαι ένας ψηλόλιγνος και μοντέρνος ζεν πρεμιέ και αυστηρός κριτής στις τιποτένιος γυναίκες. Κώλος, βυζί, αυτά μετράνε. Τώρα αν η άλλη έχει δέκα ΣΜΝ, ψυχολογικά γιατί τη βίαζε ο θείος της, σπάει αρχιδια πρωί βράδυ, είναι κενή και βαρετή σα βρεγμένο καρότο, αυτά δε σε νοιαζουν. Ή το αν δεν έχει να φάει, θα την καλύψεις εσυ. Ή το π.χ. αν βαριέται να δουλέψει, χαλάλι της γιατί δουλεύεις εσυ.
Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν κάποιοι από σας είχαν ποτέ τους σχέση πάνω από ένα μήνα στη ζωή τους.
Υπάρχουν κορίτσια εκεί έξω που στα βλακωδη κριτήρια σου μένουν μετεξεταστέες αλλά κόβουν φλέβα για πάρτη τους κάτι τεκνά σαν αυτά που βλέπεις όταν ξεφυλλίζεις περιοδικά ή βλέπεις FTV. Έχεις σκεφτεί ποτέ γιατί;