Μια χαρά είναι οι κοπελίτσες εκεί έξω. Τα χάλια των περισσότερων δεν τα κοιτάτε που μόνο απαιτήσεις έχουν, χωρίς να έχουν κάτι ιδιαίτερο να δώσουν οι ίδιοι. Σε κάνα δυο νήματα εδώ μέσα παίζει να έχουν μαζευτεί όλα τα ναυάγια της χώρας. Μου θυμίζετε κάποιοι έναν κλαψομούνη φίλο μου, που "δε μπορεί να βρει μια σωστή κοπέλα για γάμο και οικογένεια" λέει, αλλά το βασικό δεν το τσαμπουνάει. Θέλει να την πάει στο χωριό, να μείνουν εκεί στο πατρικό του, με τη μάνα του. Να κάνει τι η κοπελίτσα; Την αποκλειστική της πεθεράς; Να αφήσει την Αθήνα για ποιό λόγο; Για ένα πραγματικά ωραίο σπίτι και να το ρίξει στα λεξοτανίλ από την τρελή ζωή στο χωριό;
Οι 80 στους 100 παντρεμενους φίλους, γνωστούς, συναδέλφους ξενογαμούν. Το ίδιο κάνουν πάνω κάτω και οι γυναίκες τους. Μιλάω με κοπέλες μου λένε δεν τις πλησιάζουν άντρες ούτε για ένα στα γρήγορα. Δεν φλερτάρουν πια. Ίσως και να μην ξέρουν πως θα το κάνουν. Ε, πως θα γίνει αν δεν τολμήσουν;
Ολοι εσείς που σας φταίνε οι Ελλεηνίδες φαντάζομαι τι σημεία αναφοράς θα είστε. Κούκλοι, φραγκάτοι, πετυχημένοι επαγγελματικά και κοινωνικά και μπον βιβερ μεταξύ Σαμονί και Μαλβίδων. Τέτοια τεφαρίκια πως και δε βρίσκετε καμία;