Λοιπον θα σου μιλησω πολυ σοβαρα τύπε. Οταν ημουν 29 ετων, γνωρισα μια γυναικα 38 ετων η οποία (οπως ΑΚΡΙΒΩΣ το λες) ειχε καλη δουλεια, εμενε μονη της, ειχε ταξιδεψει σε ΟΛΗ (και οχι στη μιση) Γη, ενω εγω πραγματικα τοτε εμενα ακομη ουσιαστικα με τους δικους μου και ημουν ενα νεο δικηγορακι χωρις ιδιαιτερες επιτυχιες.
Η ιδια φροντισε ομως να μην κομπλεξαριστω καθολου. Με αποθεωνε καθε μερα, μου εκθειαζε τα καλα που εβρισκε πανω μου, αλλά κι εγω απο την πλευρα μου δεν καθισα να μιρλιάζω ή να της δειχνω οτι νιωθω κατωτερος.
Συμπερασματικα, ολα σχετικα ειναι. Το ζητημα μαλλον ειναι να τα εχεις βρει με τον εαυτο σου, ωστε να μην βρισκει το κομπλεξ χαραμαδα να χωθει. Συνταγη παντως δεν υπαρχει. Εκτός ισως απο το να χωνεσαι και να γνωριζεις προσωπα και καταστασεις οσο περισσοτερο μπορεις. Η εμπειρια ειναι δυναμη και γνωση.