Πολύ φρέσκο "άδειασμα" Ελλεηνίδας προ ολίγου!
Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο για να γυρίσω σπίτι,κατεβαίνουν μαζί και δύο Ελλεηνίδες,μια μελαγχρινή με "καυτό" σορτς,ray ban γυαλί,μακρί,μαύρο μαλλί,τεράστιες-φυσικές-βυζάρες,ζουμερό-ολίγον τι πλαδαρό-κωλαράκι,και μια ξανθιά,επίσης με γυαλί,πιο σεμνά ντυμένη με τζιν,η οποία κουβαλούσε τεράστιο,μεταλλικό,ρολόϊ τοίχου.
Η μία Ελλεηνίδα βοηθούσε την άλλη να το κουβαλήσουν μαζί καθώς συζητούσαν για τα σήματα οδήγησης και το πως θα τα περάσουν!
Εν συνεχεία,αφού συνεχίστηκε κάμποσο το ρεσιτάλ μαλακίας τους,η μία άλλαξε κατεύθυνση και η ξανθιά ήτο ολίγα μόλις μέτρα πισώ μου.
Γύρισα,σαν πραγματικός κύριος
,και πρότεινα να την βοηθήσω.Η απάντηση ήταν ένα ξερό όχι,χωρίς ευχαριστώ. :o
Μετά σχολίασα το ρολόϊ ότι είναι πολύ μεγάλο και αν το πήρε για να τις μετράει τις ωραίες στιγμές
......απλά,χωρίς ίχνος μορφασμού,απάντησε "ναι,είναι μεγάλο".
Στην απέλπιδα προσπάθεια να συνεχίσω,ρώτησα αν μένει κοντά,για να μη κουβαλάει τόσο βαρύ πράμα,είπε,έχοντας ένα τόσο ξινισμένο ύφος σαν μίξη lime,ξυδιού και καυστικής ποτάσας,"ναι,πολύ κοντά!".
Έτσι πήρα το μπούλο!
Πάω για ύπνο και το βράδυ στο Κίκνκυ για να "καώ" με καμιά Ρουμάνα!