«Μία σημαντική παράμετρος είναι ότι υπάρχει μεγάλη πίεση να αποκατασταθούν οι γυναίκες μέσω του γάμου, ο οποίος γίνεται αποδεκτός ως ένα είδος οικονομικού δεσμού. Αυτό σημαίνει ότι για να βρεθεί ο κατάλληλος γαμπρός θα πρέπει να είναι υπερτονισμένη η εξωτερική ομορφιά που αποτελεί κριτήριο έλξης. Μια δεύτερη παράμετρος είναι ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό οι γυναίκες εισέρχονται πια στην αγορά εργασίας. Αυτό προϋποθέτει ομορφιά, έτσι ώστε να γίνεται επιθυμητό το άτομο. Δημιουργείται δηλαδή, ένα είδος ανταγωνισμού στο πως προωθείται ή πως φτιάχνεται η ομορφιά, ώστε να εμφανίζεται μια γυναίκα πιο ωραία, προκειμένου να αυξήσει τις πιθανότητες της να βρει καλύτερη θέση. Ζούμε σε μια κουλτούρα που εξυμνεί την εξωτερική ομορφιά ελλείψει εναλλακτικών αξιών, όπως: η εσωτερικότητα, ο πλούσιος ψυχικός κόσμος, η πνευματικότητα του ανθρώπου, δίνοντας έμφαση μόνο στην εξωτερική ομορφιά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, η μαζική κουλτούρα που προβάλλεται από τα ΜΜΕ να χτίσει πάνω σε αυτά τα εξωτερικά στοιχεία της ομορφιάς. Γενικότερα, υπάρχει μια πίεση προς τα νεαρά άτομα να μεγαλοδείχνουν, γιατί ουσιαστικά προσπαθούν να υιοθετούν πρότυπα ομορφιάς τα οποία αντιστοιχούν σε ηλικίες άνω των -30, καθώς αυτό αποτελεί μια ένδειξη ωριμότητας και δίνει μεγαλύτερες δυνατότητες πρόσβασης στην αγορά εργασίας. Όσον αφορά στο κυρίαρχο πρότυπο της ανεξάρτητης εργαζόμενης γυναίκας, υπάρχει σοβαρότητα και δε στηρίζεται στη ιδέα του χαριτωμένου και του πρόσκαιρου που χαρακτηρίζει περισσότερο την νεανική ηλικία. Η λογική της ομορφιάς είναι να διαφέρεις από τους άλλους».
Γιώργος Δαρεμάς, κοινωνιολόγος
