Υ.Γ.Αν και το βασικότερο: Κανείς για πολύ στην εξουσία!!!
για να το σοβαρέψουμε λίγο ... αυτό που λές είναι και καλό και κακό..
Για να γίνει προυποθέτει την υπαρξη ενός νομοθετικού πλαισίου πολύ αυστηρού , το οποίο δεν θα επιτρέπει στον εκάστοτε κυβερνώντα να αλλάζει όλον τον κρατικό μηχανισμό και να τοποθευτεί δικά του στελέχη ΠΑΝΤΟΥ (πχ γενικούς γραμματείς, διευθυντές, διοικήσεις νοσοκομείων κλπ), αλλά η κρατική μηχανή να είναι σταθερή και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ από το κυβερνών κόμμα (όπως συμβαίνει στην Αγγλία που οι υφυπουργοί είναι επαγγελματικά στελέχη της Δημόσιας Διοίκησης και δεν αλλάζουν με την αλλαγή της κυβέρνησης ή στην Γερμανία, ή ακόμη και στην Ιταλία που με απλή αναλογική και με 55 κυβερνήσεις και πρωθυπουργούς από την Β!ΠΠ και μετά το κράτος συνεχίζει να λειτουργεί).
Αλλιώς διατρέχεις του εξής κινδύνους
(α) Να υπάρχουν μεγάλα διαστήματα παράλυσης της κρατικής μηχανής (όπως συμβαίνει στην Ελλάδα πρίν και μετά από κάθε εκλογές), όπως συνέβη και με τις τελευταίες εκλογές που τίποτε δεν λειτουργούσε από τον Ιούνιο 2009 μέχρι τον Μάρτιο 2010 (και μερικά στοιχεία της κρατικής μηχανής δεν λειτουργούν μέχρι και σήμερα)
(β) Οι νέοι επικεφαλής της κρατικής μηχανής να πέσουν σαν ακρίδες στο μέλι, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι είναι μετακλητοί και ότι έχουν μικρή διάρκεια λήξης
(γ) Λόγω του μικρού διαστήματος δεν προλαβαίνεις να στήσεις τους κατάλληλους μηχανισμούς ελέγχου της κρατικής μηχανής και των στελεχών που εσύ τοποθέτησες με αποτέλεσμα τον κίνδυνο (μαθηματικά βέβαιο μάλλον) της εκτεταμένης διαφθοράς
Από την άλλη πλευρά αν η κρατική μηχανή παραμένει σταθερή, απαιτείται να αποτελείται από στελέχη υψηλής ποιότητας, χωρίς ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ δεσμούς και προκαταλήψεις (πράγμα το οποίο είναι λίγο δύσκολο να βρεθεί στην χώρα μας διότι τα πολιτικά ήθη είναι πολύ χαλαρά). Και αυτό διότι κάποιο από αυτά τα γρανάζια της κρατικής μηχανής μπορεί να λειτουργήσει αντίθετα και να φέρει ανυπέρβλητα εμπόδια στην εφαρμογή της πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης. Αν λοιπόν έχεις σταθερή κρατική μηχανή, τότε θα πρέπει να διασφαλιστεί ένα πολύ σφιχτό σύστημα ελέγχου της έτσι ώστε να αποφύγεις τα εξής
(α) Δημιουργία κύκλων διαφθοράς μέσα σε αυτήν, οι οποίοι θα αλληλοσυγκαλύπτονται (ομερτά)
(β) Παρεμπόδιση της εφαρμογής των πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης λόγω διαφορετικής κομματικής τοποθέτησης
(γ) Δημιουργία στεγανών τα οποία δεν θα επιτρέψουν τον έλεγχο της σωστής λειτουργίας της κρατικής μηχανής...
Θα φέρω ενα απλό ιστορικό παράδειγμα. Η δεξιά στην Ελλάδα κυβέρνησε από το 1945-1981 αδιαλείπτως τόσο ως ααστική δημοκρατία όσο και ώς χούντα. Στο διάστημα αυτό παρά την εναλλαγή πολλών κυβερνήσεων στην εξουσία είχε πλέον σταθεροποιηθεί η κρατική μηχανή (με πολλά προβλήματα). Παράλληλα όμως είχε δημιουργηθεί κύκλος ανθρώπων (πολιτικών, κρατικών λειτουργών, επιχειρηματιών) οι οποίοι λυμαίνονταν τα κρατικά κονδύλια. Ο κύκλος αυτός είχε όμως σταθεροποιηθεί, είχε βάλει κανόνες και όρια και λειτουργούσε αφήνοντας και ενα μέρος του πλούτου να μείνει στην χώρα, γιατί ήξερε και το κυριώτερο είχε καταλάβει,ότι η συνεχιση της υπαρξης και ευημερίας του εξαρτώταν άμεσα από το έργο που θα εμφάνιζαν. Το 1981 με την αλλαγή ο κύκλος αυτός διελύθει στα εξ ών συνετέθει και νέοι άνθρωποι βρέθηκαν ξαφνικά μπροστά σε απεριόριστο χρημα, χωρίς εμπειρία αλλά και το κυριώτερο χωρίς κανόνες και όρια, και με απεριόριστη πείνα. Ετσι πέσανε με τα μουτρα στο φαγοπότι και η διαφθορά κοινωνικοποιήθηκε. Υπήρξε εποχή κατά την οποία για την διεκπαιρέωση μιάς απλής υπόθεσης (καθ όλα νόμιμης ) έπρεπε να χαρτζιλικώσεις από τον θυρωρό μέχρι τον διευθυντή. Ιστορική παραμένει η ρήσις του ΑΓΠ για την μίζα Μαυράκη, "είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του αλλά όχι και 500 εκατομύρια". Τότε βγήκε και η λαική ρήσις "Φύγανε οι δεξιοί και ήρθαν οι αδέξιοι". Ο κύκλος αυτός σταθεροποιήθηκε στην περίοδο διακυβέρνησης Σημίτη, οπότε και εμφανίστηκαν τα νέα επιχειρηματικά τζάκια και οι νεοπλουτοι Ελληνες. Δυστυχώς το διάστημα ύπαρξης του κύκλου αυτού ήταν σχετικά μικρό, με διάλλειμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη (οπότε λουφάξανε για λίγο),αλλά και με το κυριώτερο αλλαγή του πολιτικού σκηνικού μετά τον θάνατο του ΑΓΠ και την εκλογή Σημίτη στην πρωθυπουργία, με αποτέλεσμα τα παρατράγουδα του χρηματιστηρίου και τα σκάνδαλα της εποχής. Ευνόητο είναι ότι ο κύκλος αυτός διαλύθηκε μερικώς μετά την εκλογή Καραμανλή, αν και πολλά από τα μέλη του παραμένουν μέχρι και σήμερα.
Για να αναφέρω και μιά δικιά μου εμπειρία το 1995 εργαζόμουν σε μία μεγάλη εταιρεία συμβούλων. Ενα απόγευμα είχα ραντεβού με τον Η.Λουκά,διευθυντη του γραφείου του Γ.Ρωμαίου του γνωστού δημοσιογράφου, υφυπουργού Εθν.Οικονομίας τότε, στο υπουργείο. Φτάνω στο υπουργεί 6.20 (ώρα ραντεβού 6.30) στην είσοδο με σταματά ο αστυνομικός στον οποίο και λέω ότι έχω συνάντηση. Ευγενικός φωνάζει τον θυρωρό, ο οποίος ήρθε με παντόφλες και ένα τεφτέρι στο χέρι. Αφού είδε το τεφτέρι μου λέει ότι δεν έχει βγεί το όνομα μου. Του λέω πάρε τηλέφωνο να σου πούνε. Μου απαντά ότι δεν είναι δουλειά του αυτή και αν θέλω να πάρω εγώ τηλέφωνο. Του ζητών να πάρω τηλέφωνο και με παραπέμπει στο περίπτερο. Λόγο στον λόγο, μπινελίκι στο μπινελίκι μου λέει για μια στιγμή "Ρε φίλε πρέπει και μείς να πιούμε καμμια΄μπυρίτσα...". Του δίνω ένα χιλιάρικο για την μπύρα και μου λέει περάστε. Οταν κατέβηκα κατά τις 8.30 βγαίνει από μιά πόρτα και μου λέει ¨"Εσύ είσαι καλό παληκάρι, όποτε θες να έρχεσαι και θα σου κανονίζω εγώ να δείς οποιον θέλεις. Μένω εδώ από πίσω μου έχουν ενα δωματιάκι". Ηταν ο περίφημος Ασημάκης, ο κατσέρ που τον είχε πάρει ο Ράλλης στο υπουργείο φυλακα γιατί δεν είχε να φάει όταν γέρασε... ΑΑΑ και προχτές τον είδα και στην τηλεόραση... Ακόμα εκεί είναι .. σαν τον Μητσοτάκη και αυτός...
Αυτό ήταν η περίφημη κοινωνικοποίηση της λαμογιάς και της μίζας....
Συγνωμη αν σας κούρασα...