Τέλος ο Φιντέλ Κάστρο

[Digweed]

πιο επαναστάτης ακομα κι από τον τσιπρα  

Φιντέλ Κάστρο: Όταν έλεγε στον Τσίπρα "σύντροφε Αλέξη"



Έχει περάσει λίγη ώρα από την ανακοίνωση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, τον Ιούλιο του 2015 και ο φυσικός ηγέτης της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, στέλνει συγχαρητήρια επιστολή στον Έλληνα πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα.
Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015 είναι βέβαιο πως σε μερικά χρόνια θα αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στο μάθημα της ιστορίας στα ελληνικά σχολεία.
Το αποτέλεσμα ακολούθησε η συμφωνία με τους εταίρους που έφερε τελικά και το τρίτο μνημόνιο...

Εκείνο το 62% πάντως υπέρ του "όχι", είχε κάνει τον "διαχρονικό" ηγέτη της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, ο οποίος πέθανε σήμερα σε ηλικία 90 ετών, να στείλει συγχαρητήρια επιστολή στον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα.

Μια επιστολή που χαρακτήριζε εκείνο το "όχι" ως "λαμπρή πολιτική νίκη" και αποθέωνε την ιστορία της Ελλάδας από τα αρχαία χρόνια μέχρι και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Διαβάστε αναλυτικά την επιστολή που εστάλη λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος:

"Εξοχότατε κ. Αλέξη Τσίπρα,
Πρωθυπουργέ της Ελλάδας

Σας συγχαίρω θερμά για τη λαμπρή πολιτική σας νίκη, τις λεπτομέρειες της οποίας παρακολούθησα από κοντά μέσω του καναλιού TeleSur.

Η Ελλάδα είναι πολύ οικεία για τους Κουβανούς. Αυτή μας δίδαξε φιλοσοφία, τέχνη και επιστήμες της αρχαιότητας όταν σπουδάζαμε στο σχολείο και, μαζί με αυτά, την πιο περίπλοκη από όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες: την τέχνη και την επιστήμη της πολιτικής.

Η χώρα σου, ειδικά η τόλμη της στην παρούσα συγκυρία, γεννά το θαυμασμό στους λαούς της Λατινιής Αμερικής και της Καραϊβικής αυτού του ημισφαιρίου, που βλέπουν πώς η Ελλάδα, μπροστά σε απειλές από το εξωτερικό, υπερασπίζεται την ταυτότητά της και την κουλτούρα της.

Ούτε ξεχνούν ότι ένα χρόνο μετά την επίθεση του Χίτλερ στην Πολωνία, ο Μουσολίνι διέταξε το στρατό του να εισβάλει στην Ελλάδα, και αυτή η γενναία χώρα απώθησε την επίθεση και ανάγκασε τους εισβολείς να υποχωρήσουν, κάτι που οδήγησε στην ανάπτυξη τεθωρακισμένων γερμανικών δυνάμεων στην Ελλάδα οι οποίες παραμέρισαν τους αρχικούς στόχους της ύπαρξής τους.

Η Κούβα αναγνωρίζει το θάρρος και τις επιχειρισιακές ικανότητες των ρωσικών στρατευμάτων, που, ενωμένες με τις δυνάμεις του ισχυρού συμμάχου τους, της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, και με αυτές άλλων εθνών της Μέσης Ανατολής και της Ασίας, επιχειρούσαν πάντα να απογεύγουν τον πόλεμο αλλά ποτέ δεν επέτρεψαν η στρατιωτική επιθετικότητα να περάσει χωρίς μια απάντηση πειστική και συντριπτική.

Στις τωρινές πολιτικές συνθήκες στον πλανήτη μας, όταν η ειρήνη και η επιβίωση του είδους μας κρέμονται από μια κλωστή, κάθε απόφαση, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πρέπει να αναλύεται και να εφαρμόζεται με προσοχή, με τρόπο που κανείς δε θα μπορεί να αμφισβητήσει την εντιμότητα και την σοβαρότητα με τις οποίες πολλοί από τους πιο υπεύθυνους και σοβαρούς από όσους διοικούν, αγωνίζονται σήμερα για να αντιμετωπίσουν τις καταστροφές που απειλούν τον πλανήτη.

Σας ευχόμαστε, εντιμότατε σύντροφε, Αλέξη Τσίπρα τη μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία"

http://www.newsit.gr/kosmos/Fintel-Kastro-Otan-elege-ston-Tsipra-syntrofe-Aleksi/680059

 

[Anemodoura]

Άλλος ένας δικτάτορας με την μόνη διάφορα από τους άλλους ότι είχε κάλο marketing management και ετσι πέρασε στο ευρύ κοινό σαν ένας μεγάλος ηγέτης.

 

[tramountana]

Κατάφερε όμως να κάνει τις Κουβανές φτηνότερες πουτάνες από ότι επί Μπατίστα

 

[Anemodoura]

Κατάφερε όμως να κάνει τις Κουβανές φτηνότερες πουτάνες από ότι επί Μπατίστα

Όποιοι τυχεροί κατάφεραν και βρέθηκαν στην Κούβα την δεκαετία του 90 γάμησαν μουναρες με 10 δολάρια.

 

[Pecados]

Όποιοι τυχεροί κατάφεραν και βρέθηκαν στην Κούβα την δεκαετία του 90 γάμησαν μουναρες με 10 δολάρια.

Εγώ ακόμα με τόσα τις γαμάω.
Ας είναι "ελαφρύ" το χώμα λοιπόν..
Hasta la victoria siempre 

 

[GSAKKI]

Όποιοι τυχεροί κατάφεραν και βρέθηκαν στην Κούβα την δεκαετία του 90 γάμησαν μουναρες με 10 δολάρια.

R I P  !  

 

[ass_kavlos]

γαμω το μουνι σου σκατοναζιδι, γαμω το μιχαλολιακο και ολους τους χρυσαυγουλους που προπαγανδιζεις
100 φορες τη μερα εδω μεσα

Σου έριξα μια αναφορούλα για το απαράδεκτο υφάκι σου.




Στην ουσία τώρα.

Καλό θα ήταν να διαχωρίσουμε τον επαναστάτη Φιντέλ, από τον κυβερνήτη Φιντέλ.

Και το ορόσημο είναι η αποχώρηση του Τσε.

Τον επαναστάτη και μαχητή τον σέβομαι, αλλά τον κυβερνήτη Φιντέλ όχι και τόσο.




Η πιο εντυπωσιακή από τις απόπειρες δολοφονίας εναντίον του από την CIA,

ήταν αυτήν με το όπλο που προμήθευσαν σε μια πρώην γκόμενά του,

όπου ενώ αυτή τον σημάδευε να τον σκοτώσει, αυτός γέλαγε πάνω στο κρεβάτι (σαν σκηνή με Μάρλον Μπράντο ένα πράγμα...).

Στο τέλος της έριξε και έναν πούτσο και ησύχασε.




Μα είναι δυνατόν, να προσφωνεί ως "εντιμότατε σύντροφε" τον καταληψία αλήτη...?

 

[poppop]

εισαι παρανοικος τυπε? σε εβρισα? κανουμε λιγο χαβαλέ εδώ μεσα, αν δεν αρεσει στη διαχειριση ας τα κοψει, εσυ αντε να σε πηδηξει ο πακης σου να σου περασει

τα θες και εσυ όμως,αφου ξερεις οτι το χουν μπουζουριασει το μελαμψό αγόρι του και ειναι ετοιμο για σουτ,τι τον τσιγκλας τώρα,εχει μερες να βρεθει μαζι του και εχει τρελλαθεί

 

[arist_plat1]

 

[poppop]

Μεγάλε ηγέτη..στα τσακιδια και να μη μας γράφεις απο εκει που εισαι

 

[urlauber]

Στο ονομα της επαναστασης χτιστηκαν οι μεγαλυτερες δικτατοριες

 

[arist_plat1]

Φιντέλ Κάστρο- Πώς έγινα κομμουνιστής
"Ήμουν γιος ενός γαιοκτήμονα – αυτό ήταν ένας λόγος για να είμαι αντιδραστικός. Μορφώθηκα σε θρησκευτικά σχολεία όπου πήγαιναν τα παιδιά των πλουσίων – ένας ακόμα λόγος για να είμαι αντιδραστικός. Ζούσα στην Κούβα, όπου όλες οι ταινίες, οι εκδόσεις και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν “Made in USA” – ένας τρίτος λόγος για να είμαι αντιδραστικός. Σπούδασα σ’ ένα πανεπιστήμιο όπου από 15.000 φοιτητές, μόνο τριάντα ήταν αντιιμπεριαλιστές κι εγώ ήμουν ένας από εκείνους τους τριάντα στο τέλος. Όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο, μπήκα ως γιος γαιοκτήμονα – και για να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα, ήμουν πολιτικά αγράμματος!

Και κάτι άλλο. Κανένα κομματικό μέλος, κανένας κομμουνιστής, κανένας σοσιαλιστής ή εξτρεμιστής δε με πήρε με το μέρος του να με κατηχήσει. Όχι. Μου έδωσαν ένα μεγάλο, βαρύ, διαβολεμένο, πληχτικό και ανυπόφορο διδακτικό βιβλίο που προσπαθούσε να εξηγήσει την πολιτική οικονομία από αστική άποψη – αυτό το πράγμα το έλεγαν πολιτική οικονομία!

Κι’ αυτό το ανυπόφορο βιβλίο παρουσιάζει τις κρίσεις της υπερπαραγωγής και άλλα τέτοια προβλήματα σαν τα πιο φυσικά στον κόσμο. Εξηγούσε πως στη Βρετανία, όταν υπήρχε αφθονία κάρβουνου, υπήρχαν εργάτες που δεν είχαν καθόλου, γιατί σύμφωνα με τους αδυσώπητους φυσικούς και αμετάβλητους νόμους της ιστορίας, της κοινωνίας και της φύσης, παρουσιάζονται αναπόφευκτα κρίσεις υπερπαραγωγής και όταν παρουσιάζονται, φέρνουν ανεργία και πείνα. Δηλαδή, όταν υπάρχει πολύ κάρβουνο, οι εργάτες κρυώνουν και πεινούν!

Έτσι εκείνος ο γιος του γαιοκτήμονα, που είχε μορφωθεί σε αστικά σχολεία και σύμφωνα με την αμερικανική προπαγάνδα, άρχισε να σκέπτεται ότι κάτι έφταιγε σ’ αυτό το σύστημα, κάτι δεν έβγαζε νόημα…

Σαν γιος ενός φτωχού ανθρώπου που αργότερα έγινε μεγάλος γαιοκτήμονας, είχα τουλάχιστον το πλεονέκτημα να ζω στην εξοχή, με τους χωρικούς, με τους φτωχούς, που ήταν όλοι φίλοι μου. Αν ήμουν εγγονός γαιοκτήμονα, είναι πολύ πιθανό ότι ο πατέρας μου θα με είχε φέρει να ζήσω στην πρωτεύουσα, σε κάποια υπεραριστοκρατική συνοικία κι εκείνοι οι θετικοί παράγοντες που διέθετα, δεν θα μπορούσαν να επιζήσουν λόγω της επιρροής του περιβάλλοντος. Ο εγωϊσμός και άλλα αρνητικά χαρακτηριστικά που έχουμε εμείς οι άνθρωποι, θα είχαν επικρατήσει.

Ευτυχώς, τα σχολεία στα οποία σπούδασα, ανέπτυξαν μερικούς από τους θετικούς παράγοντες. Ένας ορισμένος ιδεαλιστικός ορθολογισμός, μια ορισμένη έννοια του καλού και του κακού, του δίκαιου και του άδικου, κι’ ένα ορισμένο πνεύμα εξεγερτικότητας ενάντια στις επιβολές και την καταπίεση, με οδήγησαν σε μια ανάλυση της ανθρώπινης κοινωνίας και με μετέτρεψαν σε αυτό που αντιλήφθηκα αργότερα πως ήταν ουτοπικός κομμουνιστής. Εκείνο το διάστημα, δεν είχα ακόμα την καλή τύχη να γνωρίσω έναν κομμουνιστή ή να διαβάσω κάποιο κομμουνιστικό ντοκουμέντο.

Λοιπόν, μια μέρα, έπεσε στα χέρια μου ένα αντίγραφο του Κομμουνιστικού Μανιφέστου – του ξακουστού Κομμουνιστικού Μανιφέστου! – και διάβασα μερικά πράγματα που δεν ξέχασα ποτέ… Τι φράσεις, τι αλήθειες! Και βλέπαμε εκείνα τα πράγματα κάθε μέρα! Ένιωθα σαν μικρό ζώο που γεννήθηκε σ’ ένα δάσος το οποίο δεν καταλάβαινε. Τότε, εντελώς ξαφνικά, βρίσκει ένα χάρτη εκείνου του δάσους – μια περιγραφή, μια γεωγραφία εκείνου του δάσους και όλων μέσα σ’αυτό. Τότε ήταν που βρήκα τον προσανατολισμό μου. Ρίξτε μια ματιά τώρα και δείτε αν οι ιδέες του Μαρξ δεν ήταν δίκαιες, σωστές κι εμπνευσμένες. Αν δεν είχαμε βαδίσει τον αγώνα μας σ’αυτές, δεν θα ήμασταν εδώ τώρα! Δεν θα ήμασταν εδώ!

Λοιπόν, ήμουν κομμουνιστής; Όχι. Ήμουν ένας άνθρωπος που ήταν αρκετά τυχερός να ανακαλύψει μια πολιτική θεωρία, ένας άνθρωπος που πιάστηκε στη δίνη της πολιτικής κρίσης της Κούβας πολύ καιρό πριν γίνει ολοκληρωμένος κομμουνιστής. Συνέχισα να εξελίσσομαι. Έπειτα, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον ιμπεριαλισμό πιο χειροπιαστά απ’ ότι τον είχα γνωρίσει από το βιβλίο του Λένιν. Τον γνώρισα στην Κούβα, σε απόσταση μόνο 150 χιλιομέτρων από αυτόν. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον ιμπεριαλισμό – τον χειρότερο και πιο επιθετικό απ’ όλους… Και πιστεύω ότι η ζωή μου έδωσε μια καλύτερη κατανόηση της πραγματικότητας.
Μ’ έκανε περισσότερο επανάστατη, περισσότερο σοσιαλιστή, περισσότερο κομμουνιστή".
(Σύνθεση απαντήσεων που έδωσε ο Φιντέλ Κάστρο σε ερωτήσεις φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Κονσεψιόν (Universidad de Concepción) στην Χιλή, στις 18 Νοέμβρη 1971).
Πηγή : Ελληνικό Αρχείο Τσε Γκεβάρα

 

[mixalis k.]

Εμεις δε μασαμε, εχουμε τσε Καμμενο

 

[ass_kavlos]

Φιντέλ Κάστρο- Πώς έγινα κομμουνιστής
"Ήμουν γιος ενός γαιοκτήμονα – αυτό ήταν ένας λόγος για να είμαι αντιδραστικός. Μορφώθηκα σε θρησκευτικά σχολεία όπου πήγαιναν τα παιδιά των πλουσίων – ένας ακόμα λόγος για να είμαι αντιδραστικός. Ζούσα στην Κούβα, όπου όλες οι ταινίες, οι εκδόσεις και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν “Made in USA” – ένας τρίτος λόγος για να είμαι αντιδραστικός. Σπούδασα σ’ ένα πανεπιστήμιο όπου από 15.000 φοιτητές, μόνο τριάντα ήταν αντιιμπεριαλιστές κι εγώ ήμουν ένας από εκείνους τους τριάντα στο τέλος. Όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο, μπήκα ως γιος γαιοκτήμονα – και για να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα, ήμουν πολιτικά αγράμματος!

Και κάτι άλλο. Κανένα κομματικό μέλος, κανένας κομμουνιστής, κανένας σοσιαλιστής ή εξτρεμιστής δε με πήρε με το μέρος του να με κατηχήσει. Όχι. Μου έδωσαν ένα μεγάλο, βαρύ, διαβολεμένο, πληχτικό και ανυπόφορο διδακτικό βιβλίο που προσπαθούσε να εξηγήσει την πολιτική οικονομία από αστική άποψη – αυτό το πράγμα το έλεγαν πολιτική οικονομία!

Κι’ αυτό το ανυπόφορο βιβλίο παρουσιάζει τις κρίσεις της υπερπαραγωγής και άλλα τέτοια προβλήματα σαν τα πιο φυσικά στον κόσμο. Εξηγούσε πως στη Βρετανία, όταν υπήρχε αφθονία κάρβουνου, υπήρχαν εργάτες που δεν είχαν καθόλου, γιατί σύμφωνα με τους αδυσώπητους φυσικούς και αμετάβλητους νόμους της ιστορίας, της κοινωνίας και της φύσης, παρουσιάζονται αναπόφευκτα κρίσεις υπερπαραγωγής και όταν παρουσιάζονται, φέρνουν ανεργία και πείνα. Δηλαδή, όταν υπάρχει πολύ κάρβουνο, οι εργάτες κρυώνουν και πεινούν!

Έτσι εκείνος ο γιος του γαιοκτήμονα, που είχε μορφωθεί σε αστικά σχολεία και σύμφωνα με την αμερικανική προπαγάνδα, άρχισε να σκέπτεται ότι κάτι έφταιγε σ’ αυτό το σύστημα, κάτι δεν έβγαζε νόημα…

Σαν γιος ενός φτωχού ανθρώπου που αργότερα έγινε μεγάλος γαιοκτήμονας, είχα τουλάχιστον το πλεονέκτημα να ζω στην εξοχή, με τους χωρικούς, με τους φτωχούς, που ήταν όλοι φίλοι μου. Αν ήμουν εγγονός γαιοκτήμονα, είναι πολύ πιθανό ότι ο πατέρας μου θα με είχε φέρει να ζήσω στην πρωτεύουσα, σε κάποια υπεραριστοκρατική συνοικία κι εκείνοι οι θετικοί παράγοντες που διέθετα, δεν θα μπορούσαν να επιζήσουν λόγω της επιρροής του περιβάλλοντος. Ο εγωϊσμός και άλλα αρνητικά χαρακτηριστικά που έχουμε εμείς οι άνθρωποι, θα είχαν επικρατήσει.

Ευτυχώς, τα σχολεία στα οποία σπούδασα, ανέπτυξαν μερικούς από τους θετικούς παράγοντες. Ένας ορισμένος ιδεαλιστικός ορθολογισμός, μια ορισμένη έννοια του καλού και του κακού, του δίκαιου και του άδικου, κι’ ένα ορισμένο πνεύμα εξεγερτικότητας ενάντια στις επιβολές και την καταπίεση, με οδήγησαν σε μια ανάλυση της ανθρώπινης κοινωνίας και με μετέτρεψαν σε αυτό που αντιλήφθηκα αργότερα πως ήταν ουτοπικός κομμουνιστής. Εκείνο το διάστημα, δεν είχα ακόμα την καλή τύχη να γνωρίσω έναν κομμουνιστή ή να διαβάσω κάποιο κομμουνιστικό ντοκουμέντο.

Λοιπόν, μια μέρα, έπεσε στα χέρια μου ένα αντίγραφο του Κομμουνιστικού Μανιφέστου – του ξακουστού Κομμουνιστικού Μανιφέστου! – και διάβασα μερικά πράγματα που δεν ξέχασα ποτέ… Τι φράσεις, τι αλήθειες! Και βλέπαμε εκείνα τα πράγματα κάθε μέρα! Ένιωθα σαν μικρό ζώο που γεννήθηκε σ’ ένα δάσος το οποίο δεν καταλάβαινε. Τότε, εντελώς ξαφνικά, βρίσκει ένα χάρτη εκείνου του δάσους – μια περιγραφή, μια γεωγραφία εκείνου του δάσους και όλων μέσα σ’αυτό. Τότε ήταν που βρήκα τον προσανατολισμό μου. Ρίξτε μια ματιά τώρα και δείτε αν οι ιδέες του Μαρξ δεν ήταν δίκαιες, σωστές κι εμπνευσμένες. Αν δεν είχαμε βαδίσει τον αγώνα μας σ’αυτές, δεν θα ήμασταν εδώ τώρα! Δεν θα ήμασταν εδώ!

Λοιπόν, ήμουν κομμουνιστής; Όχι. Ήμουν ένας άνθρωπος που ήταν αρκετά τυχερός να ανακαλύψει μια πολιτική θεωρία, ένας άνθρωπος που πιάστηκε στη δίνη της πολιτικής κρίσης της Κούβας πολύ καιρό πριν γίνει ολοκληρωμένος κομμουνιστής. Συνέχισα να εξελίσσομαι. Έπειτα, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον ιμπεριαλισμό πιο χειροπιαστά απ’ ότι τον είχα γνωρίσει από το βιβλίο του Λένιν. Τον γνώρισα στην Κούβα, σε απόσταση μόνο 150 χιλιομέτρων από αυτόν. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον ιμπεριαλισμό – τον χειρότερο και πιο επιθετικό απ’ όλους… Και πιστεύω ότι η ζωή μου έδωσε μια καλύτερη κατανόηση της πραγματικότητας.
Μ’ έκανε περισσότερο επανάστατη, περισσότερο σοσιαλιστή, περισσότερο κομμουνιστή".
(Σύνθεση απαντήσεων που έδωσε ο Φιντέλ Κάστρο σε ερωτήσεις φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Κονσεψιόν (Universidad de Concepción) στην Χιλή, στις 18 Νοέμβρη 1971).
Πηγή : Ελληνικό Αρχείο Τσε Γκεβάρα

Αυτόν το σανό που τρως, από πού τον ψωνίζεις; Μήπως είναι ληγμένος;

Κομμουνιστής έγινε αφότου ανέλαβε την εξουσία, και μετά από παλινωδίες ως προς αν και τί και πώς και προς τα πού θα πάει... Κομμουνιστικό μπλοκ ή Αδεσμεύτους (σαν τον άλλον τον τράγο στην Κύπρο).

Ο αντιαμερικανισμός του τον έσπρωξε στο κομμουνιστικό μπλοκ, παρά η μύησή του στην ιδεολογία.

Για να εξασφαλίσει την εξουσία του. Καμία σχέση με τις ιδεοληψίες σου σ/φε λέφτινς.

Στην πρώτη επίσκεψή του στην ΕΣΣΔ και μετά από κυνήγι με τον Χρουτσώφ στα χιόνια σε ένα δάσος, έκλεισε το deal...

 

[axl123]

Σαν χθές θυμάμαι την ιστορία που μου διηγήθηκε ο ξάδερφος Νίκος προ 15ετίας που με 2 τζίν απο την βιοτεχνία που δούλευε έχει πάρει 2 15χρονες την μια σπίτι της!!! και την άλλη με σχετική δυσκολία σε ξενοδοχείο τρώγλη που έμεινε κατα την παραμονή του.
Να σαι καλά εκεί στην κόλαση σύντροφε που στριφογυρνάς πλέον,μπορέι να καταδίκασες έναν λαό σε φτώχεια και ανέχεια τουλάχιστον αρκετοί γαμιάδες βρήκαν την χαρά ανάμεσα στα τρυφερά μπούτια απο μουλάτες κάθε ηλικίας.

 

[arist_plat1]

Αυτόν το σανό που τρως, από πού τον ψωνίζεις; Μήπως είναι ληγμένος;

Κομμουνιστής έγινε αφότου ανέλαβε την εξουσία, και μετά από παλινωδίες ως προς αν και τί και πώς και προς τα πού θα πάει... Κομμουνιστικό μπλοκ ή Αδεσμεύτους (σαν τον άλλον τον τράγο στην Κύπρο).

Ο αντιαμερικανισμός του τον έσπρωξε στο κομμουνιστικό μπλοκ, παρά η μύησή του στην ιδεολογία.

Για να εξασφαλίσει την εξουσία του. Καμία σχέση με τις ιδεοληψίες σου σ/φε λέφτινς.

Στην πρώτη επίσκεψή του στην ΕΣΣΔ και μετά από κυνήγι με τον Χρουτσώφ στα χιόνια σε ένα δάσος, έκλεισε το deal...

μάλιστα το μάθαμε και αυτό μήπως θες να μας πείς ότι ο φιντέλ ήτα κανένας φιλελές
ακόμα οι κεφαλαιοκρατες υποφέρουν και μόνο στο άκουσμα του φιντέλ
ο φιντέλ κρατικοποίησε 166 αμερικανικες εταιρίες σε 1 νύχτα το 1962

 

[pussy wagon]

Υπήρξε ο «Λίδερ Μάξιμο» της Κούβας για πάνω από μισό αιώνα. Ο Φιντέλ Κάστρο γνώρισε πολλούς σπουδαίους ηγέτες, όλοι τον θυμούνται για το χιούμορ του, ενώ άλλοι έχουν να λένε για τις ατέλειωτες ώρες που περνούσαν στη Βουλή ακούγοντας τις ομιλίες του.

O Kάστρο άφησε την τελευταία του πνοή τα ξημερώματα (ώρα Ελλάδας) του Σαββάτου 26 Νοεμβρίου 2016 σε ηλικία 90 ετών.

Τον θάνατό του ανακοίνωσε ο αδελφός του και νυν ηγέτης της χώρας, Ραούλ. «Ο comandante της κουβανικής επανάστασης απεβίωσε στις 22:29 το βράδυ. Hasta la victoria, siempre» είπε.

Στην Κούβα κηρύχθηκε πένθος 9 ημερών, μέχρι τις 4 Δεκεμβρίου, όποτε θα γίνει η αποτέφρωση.

Ποιος ήταν ο Φιντέλ

Ο Φιντέλ Αλεχάνδρο Κάστρο Ρους γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1926 στην Κούβα. Ήταν γιος ενός Ισπανού μετανάστη, που εργαζόταν στις φυτείες ζάχαρης. Ο ίδιος ο Φιντέλ πρόσθεσε το όνομα Αλεχάνδρο (Αλέξανδρος), όταν σε ηλικία 17 ετών διάβασε για τα κατορθώματα του βασιλιά της Μακεδονίας.

Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας, ασχολήθηκε με την πολιτική και ταξίδεψε ως φοιτητής σε αρκετές χώρες της περιοχής. Μετά την αποφοίτησή του, το 1950, άσκησε τη δικηγορία στην πρωτεύουσα κυρίως για λογαριασμό των φτωχών και μη προνομιούχων. Την περίοδο εκείνη η Κούβα ζούσε τα τελευταία χρόνια του καθεστώτος Μπατίστα. Ο Κάστρο θεωρούσε ότι το καθεστώς αυτό μπορούσε να ανατραπεί μόνο με επανάσταση.

Μαζί με τον αδελφό του Ραούλ, ίδρυσε μια παράνομη οργάνωση με στόχο την ανατροπή του καθεστώτος. Η προσπάθεια έγινε στις 26 Ιουλίου 1953 και ήταν αποτυχημένη. Ο Φιντέλ και ο αδελφός του συνελήφθησαν, δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σε κάθειρξη 15 ετών. Ο Φιντέλ στο δικαστήριο εκφώνησε ένα λόγο που αργότερα έγινε γνωστός με τον τίτλο Η Ιστορία θα με δικαιώσει. Μεταξύ άλλων, είπε στους δικαστές: «Σας προειδοποιώ. Μόλις αρχίζω […] Ξέρω ότι θα υπάρξει συνωμοσία για να με καταδικάσετε στη λήθη. Η φωνή μου όμως δεν θα λυγίσει […] Καταδικάστε με. Δεν έχει σημασία. Η Ιστορία θα με δικαιώσει.»

Τα λόγια του ήταν προφητικά: Το 1955 το καθεστώς χορήγησε γενική αμνηστία, ο Κάστρο απελευθερώθηκε και υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη χώρα. Από το Μεξικό και με τη βοήθεια εκατοντάδων άλλων συντρόφων του (μεταξύ αυτών και ο Ερνέστο Γκεβάρα) ο Κάστρο συνέχισε να δουλεύει για την ανατροπή του Μπατίστα.

Το 1959 ο Κάστρο επικεφαλής περίπου 9.000 ανταρτών μπήκε στην Αβάνα. Ο Φουλχένσιο Μπατίστα –τον οποίο δεν στήριζαν πλέον ούτε οι ΗΠΑ- αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα.

Από τότε, ο Κάστρο έγινε απλά ο Φιντέλ. Όλοι τον αναγνώριζαν: από τη γενειάδα, τη στρατιωτική του στολή, τις πολύωρες ομιλίες, το χιούμορ, αλλά και τους ελιγμούς που σε δύσκολες περιόδους οικονομικού εμπάργκο του έδιναν νέους –απροσδόκητους- συμμάχους. Αποχώρησε, για λόγους υγείας, το 2008.

 

[pussy wagon]

Το τελευταίο γράμμα του Τσε Γκεβάρα στον Φιντέλ Κάστρο

Με αφορμή το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο δημοσιεύουμε σήμερα το τελευταίο γράμμα που έγραψε ο σύντροφός του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα την 1η Απριλίου 1965 παραιτούμενος απ' όλα του τα αξιώματα για ν' ανάψει τη φωτιά της επανάστασης στη ζώνη των θυελλών του Τρίτου Κόσμου, μιας και ρίχνει ένα ισχυρό φωτισμό στο πιο κρίσιμο σημείο τομής της Κουβανικής επανάστασης και της στάσης του ιστορικού της ηγέτη, του Φιντέλ Κάστρο.
Την 1η Απριλίου 1965 ο Τσε Γκεβάρα συντάσσει το τελευταίο του γράμμα προς τον Φιντέλ Κάστρο, στο οποίο εξηγεί τους λόγους απομάκρυνσης του από την Κουβανική Κυβέρνηση. Το γράμμα εκφωνήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 1965, από τον Φιντέλ σε δημόσια τελετή, μπροστά στα παιδιά και τη γυναίκα του Γκεβάρα.

Όπως τόνισε ο Κάστρο, «το γράμμα δεν φέρει ημερομηνία, αφού θα έπρεπε να διαβαστεί στην πιο κατάλληλη στιγμή, αλλά στην πραγματικότητα γράφτηκε φέτος την 1η Απριλίου 1965».

Το γράμμα:

«Φιδέλ,

Θυμάμαι τούτη τη στιγμή πολλά πράγματα, τότε που σε γνώρισα στο σπίτι της Μαρίας Αντονία, τότε που μου πρότεινες να έρθω μαζί σας, όλη την ένταση των προετοιμασιών.

Κάποια μέρα ήρθαν και ρώτησαν ποιος θα έπρεπε να ειδοποιηθεί σε περίπτωση θανάτου μας, και η υπαρκτή πιθανότητα να γίνει κάτι τέτοιο μας συγκλόνισε όλους. Αργότερα μάθαμε πως ήταν αλήθεια, πως σε μία επανάσταση ή νικάς ή πεθαίνεις (αν είναι αληθινή). Πολλοί σύντροφοι έπεσαν στο δρόμο προς τη νίκη.

Σήμερα όλα έχουν ένα τόνο λιγότερο δραματικό, γιατί είμαστε πιο ώριμοι. Τα γεγονότα όμως επαναλαμβάνονται. Νιώθω πως έχω πια εκπληρώσει το μέρος εκείνο του χρέους μου, που με έδενε με την κουβανική επανάσταση στο έδαφος της, και σας αποχαιρετώ, εσένα, τους συντρόφους, τον λαό σου που είναι και πια δικός μου.

Παραιτούμαι επίσημα από τα καθήκοντα μου στην ηγεσία του Κόμματος, από τη θέση του υπουργού, από το βαθμό του κομαντάντε, από την κουβανική υπηκοότητα. Καμιά νομική σχέση δεν με συνδέει με την Κούβα, μόνο δεσμοί άλλου είδους, που δεν μπορούν να σπάσουν, όπως οι διορισμοί σε κάποιες θέσεις.

Κοιτάζοντας τη ζωή μου μέχρι τώρα, πιστεύω πως έχω δουλέψει με αρκετή τιμιότητα και αφοσίωση για την εδραίωση της επαναστατικής νίκης. Το μοναδικό μου κάπως σοβαρό σφάλμα είναι που δεν είχα περισσότερη εμπιστοσύνη σ’ εσένα και τις πρώτες στιγμές στη Σιέρα Μαέστρα και που δεν είχα καταλάβει αρκετά γρήγορα τις δυνατότητες σου σαν καθοδηγητή και επαναστάτη. Έζησα θαυμάσιες ημέρες και ένιωσα πλάι σου την περηφάνια να ανήκω στο λαό μας τις λαμπερές μέρες μα και τις θλιβερές μέρες της κρίσης στην Καραϊβική.

Σπάνια έλαμψε τόσο ένας πολιτικός όσο εκείνες τις ημέρες, και νιώθω περήφανος που σε ακολούθησα δίχως δισταγμούς, που ταυτίστηκα με τον τρόπο που σκέφτεσαι, βλέπεις και εκτιμάς τους κινδύνους και τις αρχές.

Άλλες χώρες του κόσμου ζητάνε τη συμβολή των σεμνών μου προσπαθειών. Εγώ μπορώ να κάνω αυτό που εσένα δεν σου επιτρέπεται, λόγω των ευθυνών σου απέναντι στη Κούβα, και έφτασε η ώρα να αποχωριστούμε.

Ας γίνει γνωστό λοιπόν πως το κάνω με ένα μίγμα χαράς και πόνου. Αφήνω εδώ ό,τι πιο αγνό ανάμεσα στις ελπίδες σαν δημιουργού και ό,τι πιο αγαπητό ανάμεσα στις αγαπημένες μου υπάρξεις. Και αφήνω έναν λαό που με αγάπησε σαν παιδί του. Αυτό αποδυναμώνει ένα μέρος από το πνεύμα μου. Στα νέα πεδία μαχών θα μεταφέρω την πίστη που εσύ μου έχεις εμπνεύσει, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, την αίσθηση ότι εκπληρώνω το πιο ιερό χρέος μου: να αγωνίζομαι ενάντια στον ιμπεριαλισμό όπου και αν αυτός βρίσκεται. Αυτό ανακουφίζει και θεραπεύει οποιαδήποτε βαθιά πληγή.

Λέω για ακόμη μία φορά πως απαλλάσσω την Κούβα από οποιαδήποτε ευθύνη, εκτός από αυτή που πηγάζει από το παράδειγμα της. Και αν οι τελευταίες μου ώρες με βρουν κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία μου σκέψη θα είναι γι’ αυτόν τον λαό και ειδικά για σένα.

Σε ευχαριστώ για όσα με έμαθες και για το παράδειγμα σου, στο οποίο θα προσπαθήσω να είμαι πιστός μέχρι και τις τελευταίες συνέπειες των πράξεων μου. Ταυτίστηκα πάντα με την εξωτερική πολιτική της επανάστασης μας και εξακολουθώ να νιώθω αυτή την ταύτιση. Οπουδήποτε και να σταθώ θα νιώθω την ευθύνη του να είμαι κουβανός επαναστάτης και σαν τέτοιος θα δρω. Δεν αφήνω στην γυναίκα και στα παιδιά μου τίποτα υλικό και δεν λυπάμαι: χαίρομαι που είναι έτσι τα πράγματα. Δεν ζητώ τίποτα γι’ αυτούς, γιατί το κράτος θα τους δώσει τα απαραίτητα για να ζήσουν και να μορφωθούν.

Πολλά θα ήταν τα πράγματα που θα είχα να πω σε εσένα και στον λαό μας, μα νιώθω πως είναι περιττά. Οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν όσα θα ήθελα και δεν αξίζει τον κόπο να μουτζουρώνω τα χαρτιά.

Πάντοτε ως τη νίκη !
Πατρίδα ή θάνατος !
Σε αγκαλιάζω με όλη μου την επαναστατική ζέση»

Με αυτό το αποχαιρετιστήριο γράμμα ο Τσε Γκεβάρα εγκαταλείπει την Κούβα με σκοπό να «μεταφέρει την επανάσταση σε όλο τον κόσμο».
*Πηγή: Ερνέστο Τσε Γκεβάρα (μτφρ. Χριστίνα Πάντζου), Κείμενα,  Σύγχρονη Εποχή, 1997.

 

[pussy wagon]

Αιχμηρός, τολμηρός, αποφασιστικός
«Αν μπω, θα θριαμβεύσω»: Ιστορικές φράσεις του Φιντέλ

Ο Φιντέλ Κάστρο ήταν γνωστός για τις πολύωρες ομιλίες του στα συνέδρια του ΚΚ Κούβας: Όλοι κουράζονταν, εκείνος όμως συνέχιζε απτόητος για ώρες.

Υπάρχουν όμως και αρκετές σύντομες φράσεις, με τις οποίες πέρασε στην ιστορία. Άλλες είχαν δραματικό τόνο, άλλες χιούμορ.

Ιδού οι πλέον γνωστές:

Λίγο προτού αναχωρήσει από το Μεξικό για να αρχίσει την επανάσταση στην Κούβα:

    «Αν φύγω, θα φτάσω. Αν φτάσω, θα μπω. Αν μπω, θα θριαμβεύσω.»

Μάρτιος του 1961 στο Πανεπιστήμιο της κουβανικής πρωτεύουσας:

    «Χρυσάφι! χρυσάφι! χρυσάφι! Αυτή είναι η φιλοσοφία του ιμπεριαλισμού.»

Στη Β' Διακήρυξη της Αβάνας, τον Φεβρουάριο του 1962:

    «Εντός της Επανάστασης, τα πάντα. Ενάντια στην Επανάσταση, τίποτα.»

Στην Πλατεία της Επανάστασης, στις 18 Οκτωβρίου 1967 μετά τον θάνατο του Ερνέστο «Τσε» Γκεβαρα:

    «Να είστε όπως ο 'Τσε'!»

Το 1979 έφτασε στα Ηνωμένα Έθνη στη Νέα Υόρκη. Ένας δημοσιογράφος τον ρωτούσε αν φορά αλεξίσφαιρο γιλέκο μέσα από τη στρατιωτική του στολή:

    «Το αλεξίσφαιρό μου γιλέκο είναι ηθικό. Αυτό με προστάτευε πάντα.»

Το 1995 μια δημοσιογράφος τον ρώτησε να της απαντήσει ποιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του:

    «Δεν νομίζω ότι έχω. Πιστεύω ότι όλοι οι εχθροί μπορούν να νικηθούν.»

Στις 26 Ιουλίου 2006, λίγες μέρες προτού αποχωρήσει:

    «Ας μην ανησυχούν οι βόρειοι γείτονές μας. Δεν έχω σκοπό να μείνω στην εξουσία μέχρι τα 100.»

Μιλώντας στη Νομική Σχολή του Μπουένος Αίρες, το 2003:

    «Έζησα τα χρόνια μου, αλλά ποτέ ούτε κατά διάνοια φαντάστηκα μια ζωή τόσο απίστευτα γεμάτη συγκινήσεις, όπως αυτή».

Η φράση με την οποία έκλεινε τις ομιλίες του:

    «Socialismo o Muerte. Patria o Muerte. Venceremos.» (Σοσιαλισμός ή θάνατος. Πατρίδα ή θάνατος. Θα νικήσουμε.»

 

[pussy wagon]

http://[URL unfurl="true"]www.in.gr/27268922_2016_11_26T061540Z_398000246_S1BEUOZTPSAC_RTRMADP_3_CUBA_CASTRO.limghandler.jpg?i=aT1maWxlcyUyZjElMmZtZWRpYSUyZjIwMTYlMmYxMSUyZjI2JTJmMjcyNjg5MjJfMjAxNi0xMS0yNnQwNjE1NDB6XzM5ODAwMDI0Nl9zMWJldW96dHBzYWNfcnRybWFkcF8zX2N1YmEtY2FzdHJvLmpwZyZ3PTgwMCZoPTAmc3Q9dHJ1ZSZiZz0xNjc3NzIxNSZjcj1mYWxzZSZhdD00[/img[/URL]]

Με τον Πάπα Ιωάννη Παύλο το 1998

[img]http://[URL unfurl="true"]www.in.gr/27268924_2016_11_26T061548Z_173511738_S1BEUOZTQAAB_RTRMADP_3_CUBA_CASTRO.limghandler.jpg?i=aT1maWxlcyUyZjElMmZtZWRpYSUyZjIwMTYlMmYxMSUyZjI2JTJmMjcyNjg5MjRfMjAxNi0xMS0yNnQwNjE1NDh6XzE3MzUxMTczOF9zMWJldW96dHFhYWJfcnRybWFkcF8zX2N1YmEtY2FzdHJvLmpwZyZ3PTgwMCZoPTAmc3Q9dHJ1ZSZiZz0xNjc3NzIxNSZjcj1mYWxzZSZhdD00[/img[/URL]]

Το 2005 σε μαθήματα μπάλας με τον Ντιέγκο Μαραντόνα

[img]http://[URL unfurl="true"]www.in.gr/27268929_2016_11_26T061556Z_369640593_S1BEUOZTQIAA_RTRMADP_3_CUBA_CASTRO.limghandler.jpg?i=aT1maWxlcyUyZjElMmZtZWRpYSUyZjIwMTYlMmYxMSUyZjI2JTJmMjcyNjg5MjlfMjAxNi0xMS0yNnQwNjE1NTZ6XzM2OTY0MDU5M19zMWJldW96dHFpYWFfcnRybWFkcF8zX2N1YmEtY2FzdHJvLmpwZyZ3PTgwMCZoPTAmc3Q9dHJ1ZSZiZz0xNjc3NzIxNSZjcj1mYWxzZSZhdD00[/img[/URL]]

Με τον ηγέτη της Νοτίου Αμερικής, Νέλσον Μαντέλα, το 2001 στο Γιοχάνεσμπουργκ