ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ
Σπουδαίος
- Εγγρ.
- 10 Μαρ 2014
- Μηνύματα
- 6.824
- Κριτικές
- 3
- Like
- 6.636
- Πόντοι
- 2.356
Οι μουσλίμ πανηγυρίζουν. Ισχύει απόλυτα αυτό. Πέρα από τη πλάκα.
Τεκνοθεσία Ομόφυλων Ζευγαριών
- Μέλος που άνοιξε το νήμα kiriakoboy
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 3K
- Εμφανίσεις 81K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΚΟΛΟΣ
Μέγας
- Εγγρ.
- 26 Μαρ 2012
- Μηνύματα
- 11.892
- Like
- 14.970
- Πόντοι
- 3.656
Ακόμα κι ένα άτομο να σκεφτεί καλύτερα μέσα από αυτές τις ανταλλαγές απόψεων, εγώ θα το θεωρώ κέρδος
HollywoodInRosa
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 19 Ιαν 2023
- Μηνύματα
- 2.275
- Κριτικές
- 1
- Like
- 3.447
- Πόντοι
- 456
γουσταρουμε καταπιεσμενες μειονοτητες να επαναστατουν και να γ@μανε τους δυναστες τους κυριε λιμπεραλ
pornliberal
Μέγας
- Εγγρ.
- 18 Ιαν 2018
- Μηνύματα
- 10.555
- Κριτικές
- 40
- Like
- 11.201
- Πόντοι
- 3.946
Έστω και αν το αγγούρι μπει στον κωλο σου ως πλειοψηφία ?γουσταρουμε καταπιεσμενες μειονοτητες να επαναστατουν και να γ@μανε τους δυναστες τους κυριε λιμπεραλ
HollywoodInRosa
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 19 Ιαν 2023
- Μηνύματα
- 2.275
- Κριτικές
- 1
- Like
- 3.447
- Πόντοι
- 456
pornliberal
Μέγας
- Εγγρ.
- 18 Ιαν 2018
- Μηνύματα
- 10.555
- Κριτικές
- 40
- Like
- 11.201
- Πόντοι
- 3.946
εσύ σε ποιούς ανήκεις δηλαδή ??αγγουρι βαθια χωμενο στους δυναστες οσο πιο βαθια γινεται
HollywoodInRosa
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 19 Ιαν 2023
- Μηνύματα
- 2.275
- Κριτικές
- 1
- Like
- 3.447
- Πόντοι
- 456
Διαγραμμένο μέλος 234310
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 13 Αυγ 2023
- Μηνύματα
- 2.395
- Κριτικές
- 1
- Like
- 2.769
- Πόντοι
- 456
να βαλει ψευτικο καυλι
vitsiozos
Μέλος
- Εγγρ.
- 17 Ιουν 2006
- Μηνύματα
- 145
- Κριτικές
- 1
- Like
- 461
- Πόντοι
- 21
Οι δυνάστες είναι κάπου πιο πέρα και γελάνεαγγουρι βαθια χωμενο στους δυναστες οσο πιο βαθια γινεται
Ορίστε, απλά λόγια είναι όποιος είναι μορφωμένος και έξυπνος άνθρωπος θα καταλάβει πολύ καλά τι γίνεται. Όσο για τα περί οικογενειών, γι' αυτό είναι οι γυναίκες, για να γκαστρώνονται και να γίνονται μαμάδες, όλα τα άλλα τα αφύσικα και παράλογα δεν ξέρω γιατί προβάλλονται ως άκρως απαραίτητα:
Χαρακτηριστικά της οικογένειας που δημιουργεί ομοφυλόφιλα παιδιά.
Αρχικά ο αναγνώστης πρέπει να κατανοήσει ότι αν μια οικογένεια διαθέτει τα χαρακτηριστικά που θα περιγράψουμε δε σημαίνει πως το αγόρι τους θα καταλήξει οπωσδήποτε στην ομοφυλοφιλία. Αυτό δε γίνεται συνήθως από την παρεμβολή άλλων απροσδόκητων και εκτός προγράμματος παραγόντων. Σημαίνει επίσης ότι εάν εξετάσουμε τη δομή μιας ομοσεξογενούς οικογένειας ενός ομοφυλόφιλου θα βρούμε σίγουρα να ισχύουν πολλά από τα πιο κάτω συστατικά. Καλό είναι λοιπόν οι γονείς να ξέρουν πως να μειώσουν τους παράγοντες γένεσης της ομοφυλοφιλίας δημιουργώντας τις κατάλληλες ψυχολογικές συνθήκες και προϋποθέσεις.
1) Ο πρώτος ομοσεξογόνος παράγοντας είναι η κυριαρχικότητα της μητέρας στην περιοχή που αφορά την ανατροφή του παιδιού και τον βαθμό επίδρασής της στην ανατροφή του.
2) Η παραίτηση του πατέρα όσον αφορά την ισχύ, την εξουσία και το δικαίωμα να εξασκεί και αυτός ενός σημαντικού βαθμού επίδραση στο υιό του. Ο πατέρας αυτός θα μπορούσε να αποκληθεί παραιτητικός.
3) Η συνύπαρξη ενός παραιτητικού πατέρα και μιας ψυχολογικά συνθλιπτικής για το παιδί μητέρας, έχει σοβαρές επιπτώσεις διότι κάνει την αποστολή του παιδιού να αποχωριστεί από τη μάνα του και να εξατομικευτεί υπερβολικά δύσκολη, αφήνει δε την ψυχική δομή του παιδιού ελλειμματική και αναστέλλει την ανάπτυξή της.
4) Η αξιολόγηση του πατέρα σαν μοντέλο επιθετικότητας, εγκατάστασης της libido αλλά και ανάπτυξης αγαπητικής σχέσης εκ μέρους του υιού του, είναι από τις κύριες προϋποθέσεις για τη δημιουργία σωστής ταυτότητας του φύλου. Σχεδόν σε όλα τα προομοφυλόφιλα παιδιά, ο πατέρας δεν ήταν διαθέσιμος σαν αντικείμενο αγάπης ώστε να ταυτιστεί ο υιός μαζί του. Αυτό το είδος πατέρα ούτε για τη μάνα ήταν αξιόλογη πηγή συναισθηματικής υποστήριξης. Κι αν συμβαίνει να είναι παρών, σπάνια θέτει όρους ή απαγορεύει, αντίθετα είναι ιδιαίτερα παθητικός κι αποσυρμένος.
5) Αν και οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι περιγράφουν τον πατέρα τους σαν αδύνατο, παθητικό ανίκανο να ανταπεξέλθει στη μητέρα, δεν πρέπει να υποτεθεί ότι όλοι οι παραιτητικοί πατέρες δίνουν την εντύπωση της υποταγής και της ηττοπάθειας. Μερικοί υιοθετούν μια συναισθηματική στάση αλαζονείας, εχθρικότητας και ανωτερότητας. Πρόκειται για αμυντικούς μηχανισμούς αντιρρόπησης ενάντια στην κυρίαρχη μάνα, τους οποίους ασυνείδητα αντιλαμβάνονται σαν τρόπους έκφρασης και εκδήλωσης της γνήσιας πατρότητας.
6) Μερικοί ομοφυλόφιλοι παραπονούνται ότι οι πατέρες τους με ενεργό τρόπο έδειχναν φανερά τη δυσαρέσκειά, το μίσος και την αποδοκιμασία προς τους υιούς τους ή τους κατηγορούσαν ανοικτά ότι συμπεριφέρονταν σαν «σίσσι». Αν πάλι προσπαθούσε κάποιος απ” αυτούς να επιδείξει ανδροπρεπή συμπεριφορά στο παιδί του, το έκανε με αποσπασματικό τρόπο, με ελάχιστη συναισθηματική συνεισφορά και συχνά με εμφανή διάθεση να ειρωνευτεί, γελοιοποιήσει και χλευάσει τον υιό του. Με αυτό τον τρόπο απόδιωχναν και την έσχατη πιθανότητα να αποτελέσουν μοντέλο ταύτισης για τους υιούς τους.
7) Άλλοι πάλι για να αποφύγουν τις έριδες, να μειώσουν τις φιλονικίες ή να εξαφανίσουν τις πιθανότητες τσακωμών και χειροδικιών με τις γυναίκες τους κυριολεκτικά παραχωρούσαν την επίβλεψη των υιών τους στη μάνα. Με άλλα λόγια θυσιάζουν τους υιούς τους για να δραπετεύσουν από τις συζύγους τους και να διαφυλάξουν την ησυχία και την ελευθερία τους.
8) Πολλές μητέρες ομοφυλοφίλων υποφέρουν από μια αίσθηση αυτοϋποτίμησης και άγχος ευνουχισμού οι ίδιες καθώς και από έντονο φθόνο του πέους καθώς θεωρούν τον εαυτό τους και έχουν ανατραφεί έτσι, ώστε να πιστεύουν πως είναι γεννητικά ακρωτηριασμένες. Αυτές θεωρούν τα σώματα των αγοριών τους σαν πέη, υποκατάστατα ή σύμβολα της δικής τους αρσενικότητας, «επενδύοντας στους υιούς τους ολόκληρο το θετικό και συναισθηματικό φορτίο τους». Συμπεριφέρονται προς τα σώματα των παιδιών τους σαν να αποτελούν μέρος του δικού τους κορμιού ή βάζουν εμπόδια στο δρόμο προς την εξατομίκευση και την ελεύθερη έκφραση του παιδιού τους, ιδίως στην περίοδο του όχι[3] στην ηλικία των δύο ετών, οπότε το συντρίβουν. Δείχνουν περιφρόνηση προς τη φαλλική ανδρική εικόνα των υιών τους, επεμβαίνουν στην ταυτότητα του εγώ και στη σεξουαλική ταυτότητα τους, ακρωτηριάζοντας τη φαλλική αυτοεπιβεβαίωση και καταστρέφοντας κάθε αίσθηση αξίας του εγώ τους.
9) Υπό αυτές τις συνθήκες το αγόρι είναι ανίκανο να αποταυτιστεί από τη μάνα του προοιδιπόδεια έστω κι αν βρει τις κατάλληλες προϋποθέσεις να ταυτιστεί με τον πατέρα του κατά την οιδιπόδεια φάση ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης. Αυτό απαιτεί τη συνεργασία και των δύο γονέων καθώς και ένα ήρεμο παιδί που νιώθει να αγαπιέται κι από τους δύο γονείς του. Έχει δίκιο ο Greenacre που υποστήριξε από το 1960 ότι «οι διεστραμμένοι ασθενείς έχουν ιστορικό στο οποίο ο πατέρας υπέστη ένα σοβαρό, χρόνιο και συχνά ανυποχώρητο τραύμα εξευτελισμού της αξιοπρέπειάς του από τη μάνα, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα 2-3 χρόνια της ζωής του παιδιού«.
10) Στη φάση της επανατροφοδότησης (rapprochement)[4] κατά Malher, η οποία είναι υποφάση του σταδίου αποχωρισμού και εξατομίκευσης, το παιδί χρησιμοποιεί φυσιολογικά, τη μητέρα του σαν μέσο για να παλινδρομεί φαντασιωτικά σε προηγούμενες περιόδους ανάπτυξης, τότε που ένοιωθε μέρος και κομμάτι αναπόσπαστο του σώματός της. Την ίδια στιγμή η μάνα με τον τρόπο που φέρνεται, αρνούμενη να συνεργαστεί, είτε απασχολούμενη με τα άλλα της παιδιά, είτε με την εργασία της, του διεγείρει έντονα συναισθήματα μνησικακίας και ματαίωσης. Εδώ κρίνεται αναγκαία η παρουσία του πατέρα ο οποίος πρέπει να γίνει για το παιδί «μια σταθερή νησίδα που το συνδέει με την εξωτερική πραγματικότητα, αντικαθιστώντας τη μάνα στο ρόλο της επανατροφοδότησης που χάθηκε».
Είναι η περίοδος που τα νήπια απογοητευμένα από τις μητέρες τους, προκαλούν τους πατέρες να συμμετάσχουν στο παιχνίδι μαζί τους ζωγραφίζοντας μαζί, τηλεφωνώντας τους στη δουλειά, παίζοντας παιχνίδια στο κρεβάτι και στο πάτωμα ή εφευρίσκοντας διάφορους τρόπους για να απασχολήσουν τον πατέρα. Διότι η πατρική αγάπη τα βοηθά να μειώσουν το φόβο που τα απειλεί, ότι θα χάσουν το μητρικό αντικείμενο αγάπης. Ένα φόβο που τα πανικοβάλλει και τα μπλοκάρει πλήρως ενώ ματαιώνει και διαταράσσει τα μέγιστα την αντίληψη της πραγματικότητας. Μερικές φορές φαίνεται να είναι η ευρεία λεωφόρος που οδηγεί στην ψύχωση και μάλιστα την παρανοϊκή.
Αυτό το ενθουσιώδες παιχνίδι με τον πατέρα είναι που λείπει τελείως από το ιστορικό των προομοφυλόφιλων παιδιών. Έχει μάλιστα παρατηρηθεί ότι τα προομοφυλόφιλα αγόρια έχουν πολύ μεγάλη δυσκολία να συνδεθούν με άλλα πρόσωπα που μπορούν να παίξουν το ρόλο του πατρικού υποκατάστατου, συγκρινόμενα με τα φυσιολογικά αγόρια που εύκολα υποκαθιστούν τον πατέρα τους με ένα θείο, αδέρφια τους, παππούδες ή άλλους γηραιότερους άνδρες. Ίσως γιατί πληγώνονται καίρια από την ανυπαρξία, την παραίτηση ή την αδιαφορία του πατέρα μέσα στο εχθρικό περιβάλλον που κατασκευάζει γι’ αυτά η εξουσιαστική μάνα τους.
Είναι γεγονός πως εάν το παιδί δεν έχει τον πατέρα του να του συμπαρασταθεί, βιώνει ένα σοκαριστικό αίσθημα συρρίκνωσης και ξεφουσκώματος της αυτοεκτίμησης λόγω του υπερκαταπιεστικού συναισθήματος αδυναμίας και την επώδυνη αναγνώριση ότι είναι μόνο και αβοήθητο μέσα στη ζωή. Αυτό ακριβώς ονομάζει μια μάνα ψυχαναλύτρια, η Κάρεν Χορνάι, βασικό άγχος [5]. Αυτή η αίσθηση του αβοήθητου και της απειλής, προκαλεί υπερβολική ναρκισσιστική ευαλωτότητα, δυναμιτίζει τη συνοχή του εγώ, καταστρέφει την αυτοεκτίμηση και καταλήγει στην παθολογική εκδήλωση ενός μεγαλειώδους ναρκισσιστικού κι εξωπραγματικού εγώ για να αμυνθεί. Με αυτό τον τρόπο το παιδί θα κατασκευάσει την πρωτογενή υποδομή της ναρκισσιστικής διαταραχής της προσωπικότητας με την οποία όπως αναφέραμε, συχνά συνυπάρχει ο προοιδιπόδειος τύπος ΙΙ της ομοφυλοφιλίας.
11) Στον ομοφυλόφιλο άνδρα λοιπόν η μητέρα του έχει καταστεί από τη νηπιακή ηλικία ένα αντικείμενο διχασμού και σύγκρουσης. Από τη μια μεριά είναι επικίνδυνη και τρομακτική, πιέζοντάς τον προς τον χωρισμό και απειλώντας τον με την απώλεια του πρωτογενούς αντικείμενου αγάπης που είναι αυτή η ίδια! Από την άλλη μεριά, υπάρχουν οι συνειδητές και ασυνείδητες τάσεις της μητέρας να εναντιωθεί σε ένα τέτοιο χωρισμό, να το καταβροχθίσει και να παραμείνει απειλητικά ενωμένη με το παιδί της. Αυτή είναι άλλωστε και η προοιδιπόδεια πυρηνική σύγκρουση της ομοφυλοφιλίας τύπου Ι.
Παρατηρούμε ότι στη γένεση της ομοφυλοφιλίας συνυπάρχει ο εγωισμός και η νευρωτική αν όχι και ψυχωσικού τύπου, υπερηφάνεια μεταξύ των γονέων που βρίσκει έδαφος και αντανακλά απευθείας στη συμπεριφορά του παιδιού που διαστρέφεται ναρκισσιστικά, αποκτά οριακή διαταραχή της προσωπικότητας με στοιχεία ναρκισσιστικού τύπου (borderline personality proper) κατά τον O.F. Kernberg. Eδώ ερχόμαστε πράγματι να δούμε μια πραγματικότητα που έρχεται από τα βάθη των αιώνων 1900 χρόνια πριν ο Φρόυντ[6] ασχοληθεί με το θέμα αυτό στις εργασίες του.
Χαρακτηριστικά της οικογένειας που δημιουργεί ομοφυλόφιλα παιδιά.
Αρχικά ο αναγνώστης πρέπει να κατανοήσει ότι αν μια οικογένεια διαθέτει τα χαρακτηριστικά που θα περιγράψουμε δε σημαίνει πως το αγόρι τους θα καταλήξει οπωσδήποτε στην ομοφυλοφιλία. Αυτό δε γίνεται συνήθως από την παρεμβολή άλλων απροσδόκητων και εκτός προγράμματος παραγόντων. Σημαίνει επίσης ότι εάν εξετάσουμε τη δομή μιας ομοσεξογενούς οικογένειας ενός ομοφυλόφιλου θα βρούμε σίγουρα να ισχύουν πολλά από τα πιο κάτω συστατικά. Καλό είναι λοιπόν οι γονείς να ξέρουν πως να μειώσουν τους παράγοντες γένεσης της ομοφυλοφιλίας δημιουργώντας τις κατάλληλες ψυχολογικές συνθήκες και προϋποθέσεις.
1) Ο πρώτος ομοσεξογόνος παράγοντας είναι η κυριαρχικότητα της μητέρας στην περιοχή που αφορά την ανατροφή του παιδιού και τον βαθμό επίδρασής της στην ανατροφή του.
2) Η παραίτηση του πατέρα όσον αφορά την ισχύ, την εξουσία και το δικαίωμα να εξασκεί και αυτός ενός σημαντικού βαθμού επίδραση στο υιό του. Ο πατέρας αυτός θα μπορούσε να αποκληθεί παραιτητικός.
3) Η συνύπαρξη ενός παραιτητικού πατέρα και μιας ψυχολογικά συνθλιπτικής για το παιδί μητέρας, έχει σοβαρές επιπτώσεις διότι κάνει την αποστολή του παιδιού να αποχωριστεί από τη μάνα του και να εξατομικευτεί υπερβολικά δύσκολη, αφήνει δε την ψυχική δομή του παιδιού ελλειμματική και αναστέλλει την ανάπτυξή της.
4) Η αξιολόγηση του πατέρα σαν μοντέλο επιθετικότητας, εγκατάστασης της libido αλλά και ανάπτυξης αγαπητικής σχέσης εκ μέρους του υιού του, είναι από τις κύριες προϋποθέσεις για τη δημιουργία σωστής ταυτότητας του φύλου. Σχεδόν σε όλα τα προομοφυλόφιλα παιδιά, ο πατέρας δεν ήταν διαθέσιμος σαν αντικείμενο αγάπης ώστε να ταυτιστεί ο υιός μαζί του. Αυτό το είδος πατέρα ούτε για τη μάνα ήταν αξιόλογη πηγή συναισθηματικής υποστήριξης. Κι αν συμβαίνει να είναι παρών, σπάνια θέτει όρους ή απαγορεύει, αντίθετα είναι ιδιαίτερα παθητικός κι αποσυρμένος.
5) Αν και οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι περιγράφουν τον πατέρα τους σαν αδύνατο, παθητικό ανίκανο να ανταπεξέλθει στη μητέρα, δεν πρέπει να υποτεθεί ότι όλοι οι παραιτητικοί πατέρες δίνουν την εντύπωση της υποταγής και της ηττοπάθειας. Μερικοί υιοθετούν μια συναισθηματική στάση αλαζονείας, εχθρικότητας και ανωτερότητας. Πρόκειται για αμυντικούς μηχανισμούς αντιρρόπησης ενάντια στην κυρίαρχη μάνα, τους οποίους ασυνείδητα αντιλαμβάνονται σαν τρόπους έκφρασης και εκδήλωσης της γνήσιας πατρότητας.
6) Μερικοί ομοφυλόφιλοι παραπονούνται ότι οι πατέρες τους με ενεργό τρόπο έδειχναν φανερά τη δυσαρέσκειά, το μίσος και την αποδοκιμασία προς τους υιούς τους ή τους κατηγορούσαν ανοικτά ότι συμπεριφέρονταν σαν «σίσσι». Αν πάλι προσπαθούσε κάποιος απ” αυτούς να επιδείξει ανδροπρεπή συμπεριφορά στο παιδί του, το έκανε με αποσπασματικό τρόπο, με ελάχιστη συναισθηματική συνεισφορά και συχνά με εμφανή διάθεση να ειρωνευτεί, γελοιοποιήσει και χλευάσει τον υιό του. Με αυτό τον τρόπο απόδιωχναν και την έσχατη πιθανότητα να αποτελέσουν μοντέλο ταύτισης για τους υιούς τους.
7) Άλλοι πάλι για να αποφύγουν τις έριδες, να μειώσουν τις φιλονικίες ή να εξαφανίσουν τις πιθανότητες τσακωμών και χειροδικιών με τις γυναίκες τους κυριολεκτικά παραχωρούσαν την επίβλεψη των υιών τους στη μάνα. Με άλλα λόγια θυσιάζουν τους υιούς τους για να δραπετεύσουν από τις συζύγους τους και να διαφυλάξουν την ησυχία και την ελευθερία τους.
8) Πολλές μητέρες ομοφυλοφίλων υποφέρουν από μια αίσθηση αυτοϋποτίμησης και άγχος ευνουχισμού οι ίδιες καθώς και από έντονο φθόνο του πέους καθώς θεωρούν τον εαυτό τους και έχουν ανατραφεί έτσι, ώστε να πιστεύουν πως είναι γεννητικά ακρωτηριασμένες. Αυτές θεωρούν τα σώματα των αγοριών τους σαν πέη, υποκατάστατα ή σύμβολα της δικής τους αρσενικότητας, «επενδύοντας στους υιούς τους ολόκληρο το θετικό και συναισθηματικό φορτίο τους». Συμπεριφέρονται προς τα σώματα των παιδιών τους σαν να αποτελούν μέρος του δικού τους κορμιού ή βάζουν εμπόδια στο δρόμο προς την εξατομίκευση και την ελεύθερη έκφραση του παιδιού τους, ιδίως στην περίοδο του όχι[3] στην ηλικία των δύο ετών, οπότε το συντρίβουν. Δείχνουν περιφρόνηση προς τη φαλλική ανδρική εικόνα των υιών τους, επεμβαίνουν στην ταυτότητα του εγώ και στη σεξουαλική ταυτότητα τους, ακρωτηριάζοντας τη φαλλική αυτοεπιβεβαίωση και καταστρέφοντας κάθε αίσθηση αξίας του εγώ τους.
9) Υπό αυτές τις συνθήκες το αγόρι είναι ανίκανο να αποταυτιστεί από τη μάνα του προοιδιπόδεια έστω κι αν βρει τις κατάλληλες προϋποθέσεις να ταυτιστεί με τον πατέρα του κατά την οιδιπόδεια φάση ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης. Αυτό απαιτεί τη συνεργασία και των δύο γονέων καθώς και ένα ήρεμο παιδί που νιώθει να αγαπιέται κι από τους δύο γονείς του. Έχει δίκιο ο Greenacre που υποστήριξε από το 1960 ότι «οι διεστραμμένοι ασθενείς έχουν ιστορικό στο οποίο ο πατέρας υπέστη ένα σοβαρό, χρόνιο και συχνά ανυποχώρητο τραύμα εξευτελισμού της αξιοπρέπειάς του από τη μάνα, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα 2-3 χρόνια της ζωής του παιδιού«.
10) Στη φάση της επανατροφοδότησης (rapprochement)[4] κατά Malher, η οποία είναι υποφάση του σταδίου αποχωρισμού και εξατομίκευσης, το παιδί χρησιμοποιεί φυσιολογικά, τη μητέρα του σαν μέσο για να παλινδρομεί φαντασιωτικά σε προηγούμενες περιόδους ανάπτυξης, τότε που ένοιωθε μέρος και κομμάτι αναπόσπαστο του σώματός της. Την ίδια στιγμή η μάνα με τον τρόπο που φέρνεται, αρνούμενη να συνεργαστεί, είτε απασχολούμενη με τα άλλα της παιδιά, είτε με την εργασία της, του διεγείρει έντονα συναισθήματα μνησικακίας και ματαίωσης. Εδώ κρίνεται αναγκαία η παρουσία του πατέρα ο οποίος πρέπει να γίνει για το παιδί «μια σταθερή νησίδα που το συνδέει με την εξωτερική πραγματικότητα, αντικαθιστώντας τη μάνα στο ρόλο της επανατροφοδότησης που χάθηκε».
Είναι η περίοδος που τα νήπια απογοητευμένα από τις μητέρες τους, προκαλούν τους πατέρες να συμμετάσχουν στο παιχνίδι μαζί τους ζωγραφίζοντας μαζί, τηλεφωνώντας τους στη δουλειά, παίζοντας παιχνίδια στο κρεβάτι και στο πάτωμα ή εφευρίσκοντας διάφορους τρόπους για να απασχολήσουν τον πατέρα. Διότι η πατρική αγάπη τα βοηθά να μειώσουν το φόβο που τα απειλεί, ότι θα χάσουν το μητρικό αντικείμενο αγάπης. Ένα φόβο που τα πανικοβάλλει και τα μπλοκάρει πλήρως ενώ ματαιώνει και διαταράσσει τα μέγιστα την αντίληψη της πραγματικότητας. Μερικές φορές φαίνεται να είναι η ευρεία λεωφόρος που οδηγεί στην ψύχωση και μάλιστα την παρανοϊκή.
Αυτό το ενθουσιώδες παιχνίδι με τον πατέρα είναι που λείπει τελείως από το ιστορικό των προομοφυλόφιλων παιδιών. Έχει μάλιστα παρατηρηθεί ότι τα προομοφυλόφιλα αγόρια έχουν πολύ μεγάλη δυσκολία να συνδεθούν με άλλα πρόσωπα που μπορούν να παίξουν το ρόλο του πατρικού υποκατάστατου, συγκρινόμενα με τα φυσιολογικά αγόρια που εύκολα υποκαθιστούν τον πατέρα τους με ένα θείο, αδέρφια τους, παππούδες ή άλλους γηραιότερους άνδρες. Ίσως γιατί πληγώνονται καίρια από την ανυπαρξία, την παραίτηση ή την αδιαφορία του πατέρα μέσα στο εχθρικό περιβάλλον που κατασκευάζει γι’ αυτά η εξουσιαστική μάνα τους.
Είναι γεγονός πως εάν το παιδί δεν έχει τον πατέρα του να του συμπαρασταθεί, βιώνει ένα σοκαριστικό αίσθημα συρρίκνωσης και ξεφουσκώματος της αυτοεκτίμησης λόγω του υπερκαταπιεστικού συναισθήματος αδυναμίας και την επώδυνη αναγνώριση ότι είναι μόνο και αβοήθητο μέσα στη ζωή. Αυτό ακριβώς ονομάζει μια μάνα ψυχαναλύτρια, η Κάρεν Χορνάι, βασικό άγχος [5]. Αυτή η αίσθηση του αβοήθητου και της απειλής, προκαλεί υπερβολική ναρκισσιστική ευαλωτότητα, δυναμιτίζει τη συνοχή του εγώ, καταστρέφει την αυτοεκτίμηση και καταλήγει στην παθολογική εκδήλωση ενός μεγαλειώδους ναρκισσιστικού κι εξωπραγματικού εγώ για να αμυνθεί. Με αυτό τον τρόπο το παιδί θα κατασκευάσει την πρωτογενή υποδομή της ναρκισσιστικής διαταραχής της προσωπικότητας με την οποία όπως αναφέραμε, συχνά συνυπάρχει ο προοιδιπόδειος τύπος ΙΙ της ομοφυλοφιλίας.
11) Στον ομοφυλόφιλο άνδρα λοιπόν η μητέρα του έχει καταστεί από τη νηπιακή ηλικία ένα αντικείμενο διχασμού και σύγκρουσης. Από τη μια μεριά είναι επικίνδυνη και τρομακτική, πιέζοντάς τον προς τον χωρισμό και απειλώντας τον με την απώλεια του πρωτογενούς αντικείμενου αγάπης που είναι αυτή η ίδια! Από την άλλη μεριά, υπάρχουν οι συνειδητές και ασυνείδητες τάσεις της μητέρας να εναντιωθεί σε ένα τέτοιο χωρισμό, να το καταβροχθίσει και να παραμείνει απειλητικά ενωμένη με το παιδί της. Αυτή είναι άλλωστε και η προοιδιπόδεια πυρηνική σύγκρουση της ομοφυλοφιλίας τύπου Ι.
Παρατηρούμε ότι στη γένεση της ομοφυλοφιλίας συνυπάρχει ο εγωισμός και η νευρωτική αν όχι και ψυχωσικού τύπου, υπερηφάνεια μεταξύ των γονέων που βρίσκει έδαφος και αντανακλά απευθείας στη συμπεριφορά του παιδιού που διαστρέφεται ναρκισσιστικά, αποκτά οριακή διαταραχή της προσωπικότητας με στοιχεία ναρκισσιστικού τύπου (borderline personality proper) κατά τον O.F. Kernberg. Eδώ ερχόμαστε πράγματι να δούμε μια πραγματικότητα που έρχεται από τα βάθη των αιώνων 1900 χρόνια πριν ο Φρόυντ[6] ασχοληθεί με το θέμα αυτό στις εργασίες του.
ΤΙΜΩΡΟΣ(1)
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 22 Οκτ 2009
- Μηνύματα
- 1.297
- Κριτικές
- 3
- Like
- 3.132
- Πόντοι
- 456
Επιλογη ουδετερος δεν εβαλες;
Προσωπικα χεστηκα
Προσωπικα χεστηκα
aunanisths
Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Δεκ 2023
- Μηνύματα
- 362
- Like
- 895
- Πόντοι
- 81
Εσύ πες μου.
Ninja Gr
Μέλος
- Εγγρ.
- 13 Αυγ 2023
- Μηνύματα
- 66
- Like
- 241
- Πόντοι
- 20
Ρητορικές μίσους και χλευασμού προς τους συνανθρώπους μας ποτέ δεν οδηγούν σε καλό. Και τι θα γίνουμε δηλαδή εμείς; ένα σύγχρονο τάγμα των Ες Ες; Η η Άρεια φυλή που πρέπει να επικρατήσει;Το τι κανει ο καθένας στο κρεβάτι του είναι δικός του λογαριασμός. Ναι ούτε εμένα μου αρέσει αλλά οφείλω να τους σεβαστώ.Γιατι είναι ίσοι άνθρωποι και με ίσα δικαιώματα.Και πολλοί από αυτούς είναι ικανοί να μεγαλώσουν ένα παιδί και να το εντάξουν στην κοινωνία .όλοι οι straight δεν είναι ίδιοι έτσι και όλοι οι gay δεν είναι ίδιοι μην τους βάζουμε στο ίδιο καζάνι .
Τελευταία τροποποίηση:
ΤΙΜΩΡΟΣ(1)
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 22 Οκτ 2009
- Μηνύματα
- 1.297
- Κριτικές
- 3
- Like
- 3.132
- Πόντοι
- 456
Το τι κανει ο καθενας στο κρεβατι του ναι δικια του υποθεση
Αλλα τραβελια να διαβαζουν παραμυθια σε παιδακια, παιδακια που τα ντυνουν τραβελια, η υποχρεωση να αποκαλεις ενα καραφλοπουστα με περουκα και κραγιον "Κυρια", αντρες με περουκα να σαπιζουν στο ξυλο γυναικες στο επαγγελματικο μποξ και να τις κατατρωπωνουν στα αθληματα, ολα αυτα και πολλα αλλα δεν υποχρεουμαστε να τα ανεχτουμε
Η τρελλα του καθενος δικαιωμα του αλλα οχι να μας τρελλανετε κι εμας
Η ελευθερια του ενος αρχιζει εκει που τελειωνει η ελευθερια του αλλου και ολα αυτα παραβιαζουν τη δικια μας σφαιρα ελευθεριας
Γιαυτο αυτοι που μιλαγανε για "slippery slope" φαινεται να εχουν δικιο με τα σημερινα δεδομενα
diogenis_c
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 14 Δεκ 2017
- Μηνύματα
- 2.879
- Like
- 2.285
- Πόντοι
- 456
Τυχαίο είναι που ο αρχηγός της αντιπολίτευσης ζήτησε να υιοθετήσει αγόρι;
Κατά 90% θα τα κάνουν σαν αυτούς, έχουν τον τρόπο τους.
Παλιότερα η ομοφυλοφιλία και η παιδοφιλία ήταν παραπλήσιες έννοιες γιατί κατά κανόνα οι πούστηδες την πέφτουν σε μικρότερα αγόρια (βλέπε Λιγνάδης).
(τεκνοθεσία δεν υπάρχει ως λέξη. Είναι εφέυρεση κομπλεξικών φεμινιστριών.)
Κατά 90% θα τα κάνουν σαν αυτούς, έχουν τον τρόπο τους.
Παλιότερα η ομοφυλοφιλία και η παιδοφιλία ήταν παραπλήσιες έννοιες γιατί κατά κανόνα οι πούστηδες την πέφτουν σε μικρότερα αγόρια (βλέπε Λιγνάδης).
(τεκνοθεσία δεν υπάρχει ως λέξη. Είναι εφέυρεση κομπλεξικών φεμινιστριών.)
Τελευταία τροποποίηση:
Όπως το γράφει ο αποπάνω.
Υιοθεσία ονομάζεται και είναι μια δύσκολη διαδικασία.
Όπου πολλά φυσιολογικά ζευγάρια ΔΕΝ καταφέρνουν να υιοθετήσουν παιδί.
Γιατί λοιπόν να το ονομάζουν τεκνοθεσία, μπας και θέλουν να αλλάξουν την διαδικασία??
Μπααααααααααααααααααααααααααααααααααα
Υιοθεσία ονομάζεται και είναι μια δύσκολη διαδικασία.
Όπου πολλά φυσιολογικά ζευγάρια ΔΕΝ καταφέρνουν να υιοθετήσουν παιδί.
Γιατί λοιπόν να το ονομάζουν τεκνοθεσία, μπας και θέλουν να αλλάξουν την διαδικασία??
Μπααααααααααααααααααααααααααααααααααα
observer(1)
Ανώτερος
- Εγγρ.
- 17 Αυγ 2007
- Μηνύματα
- 4.304
- Κριτικές
- 18
- Like
- 2.044
- Πόντοι
- 5.975
Τεκνοθεσία ( Οντως νεολογισμός / για να πιάνει και τα δύο φύλα του τέκνου) Ωστόσο ο τίτλος "Τεκνοθεσία ομόφυλων ζευγαριών " είναι σαν υιοθετούνται ..τα ίδια τα gay ζευγάρια _ 'Οθεν ...
" Τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια"
" Τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια"
johnny rotten
Μέλος
- Εγγρ.
- 8 Οκτ 2017
- Μηνύματα
- 87
- Like
- 132
- Πόντοι
- 0
Νομιζω δεν συζηταμε για την συμβιωση ομοφυλοφιλων.Σε αυτο δεν νομιζω οτι καποιος εχει καποιο θεμα.Το να θελουν κ παιδια ειναι ακραιο.Ο λογος?Τα παιδια θελουν κ τα δυο προτυπα.Κ η φυση τους θα αποφασισει.Αφηστε που το χαδι της μανας,δεν μπορει να το υπακαταστησει τιποτα....Για αντρες κ γυναικες.Κ αυτες οι μαλακιες οτι τα παιδια θελουν αγαπη,υπαρχει λυση.Υπαρχουν τοσα παιδια στα ιδρυματα με νοητικη στερηση.Αγαπη θελουν κ επισης δεν προκειτε να ερθουν αντιμετωπα με στιγματισμους κτλ.
openminded69
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 31 Αυγ 2022
- Μηνύματα
- 297
- Like
- 1.364
- Πόντοι
- 201
Μαζί σου σε όλα εκτός από την υιοθεσία και κάποια τεχνικά θέματα στο γάμο ομόφυλων που με βρίσκουν αντίθετο. Όπως δε βάζουμε όλους τους ανθρώπους σε ένα τσουβάλι, έτσι δεν πρέπει να κάνουμε και με τα δικαιώματα και τις απαιτήσεις τους. Το ότι θα μεγαλώσει ένα παιδί με αγάπη σε ένα σπίτι ομόφυλων, δε μας δίνει το δικαίωμα να το βάλουμε σε αυτή τη δοκιμασία από τη βρεφική του ηλικία. Νομίζω πρέπει να αφήσουμε τους ψυχολόγους να μιλήσουν, μήπως και καταλάβουμε τη διαδικασία που περνάει ένα παιδί μεγαλώνοντας (πρότυπα, επαφή με το άλλο φύλο, διαφορετικές συμπεριφορές στο σπίτι κτλ). Το ότι απαιτούν και οικονομική υποστήριξη για να συζούν δύο ομόφυλοι πάντως με ξεπερνάει. Αυτό είναι κάτι που θεσμοθετήθηκε για τη δημιουργία οικογένειας και τεκνοποίηση νέων πολιτών και μόνο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΚΟΛΟΣ
Μέγας
- Εγγρ.
- 26 Μαρ 2012
- Μηνύματα
- 11.892
- Like
- 14.970
- Πόντοι
- 3.656
...Το τι κανει ο καθένας στο κρεβάτι του είναι δικός του λογαριασμός....... ΣΥΜΦΩΝΩΝΩ. Μακριά από τα παιδιά