Επειδή είμαι κοντά στα 1000 ποστ, να μοιράσω λίγη γνώση και εδώ.
Τα καλά παιδιά και τα κακά παιδιά λοιπόν.
Τα καλά παιδιά είναι τα μεγαλύτερα μπάσταρδα. Κουβαλάνε μαζί τους ένα σωρό ευαισθησίες, τραύματα και κόμπλεξ. Ερωτεύονται παράφορα και πληγώνουν ασύστολα. Προδίδουν φίλους και διαδίδουν φήμες. Προσεγγίζουν το γυναικείο φύλλο με ψέμα, σάλια και φιλοφρονήσεις. Ενίοτε γίνονται ενοχλητικοί. Αδύναμοι χαρακτήρες, καλοκάγαθοι, συχνά πέφτουν θύματα. Λατρεύουν τα εύσημα από το αντίθετο φύλλο. Παρε παράδειγμα όσους γράφουν κριτικές με τρόπο επειδή ξέρουν ότι οι κοπέλες θα τις διαβάσουν. Ή όσους γράφουν με τρόπο απαξιωτικό για να μας πείσουν ότι είναι κακά παιδιά.
Το πραγματικά κακό παιδί είναι κακό με καλή καρδιά. Συνειδητοποιημένος. Ανεξάρτητος. Δεν έχει ανάγκη από κανέναν και τίποτα. Αυτό μπορείς να γίνεις είτε είσαι άσχημος είτε όμορφος, είτε με μεγάλο πουλί είτε με μικρό. Το κακό παιδί ξέρει τις γυναίκες. Δεν κάνει ερωτήσεις. Δεν λέει αλλά πραττει. Μπορεί να φύγει οποιαδήποτε στιγμή, έχει επιλογές. Δεν ανταποκρίνεται στην γυναίκα όταν κάνει σκηνή ζηλοτυπίας κτλ. Ανταποκρίνεται όταν αυτή είναι σωστή απέναντι του (ήρεμη, μαγείρεμα, πλύσιμο, σκούπισμα) με σεξ. Έτσι η γυναίκα μαθαίνει πότε θα υπάρχει reward, όταν δλδ θα είναι σωστή. Το κακό παιδί επομένως έχει τον σεβασμό της γυναίκας. Αυτό είναι όλο. Το να σε αγαπάει πολύ ή λίγο μια γυναίκα δεν έχει σημασία. Αν σε σέβεται, είσαι οκέι. Αν δεν σε σέβεται, θα φας κέρατο πάρα πάρα μα πάρα πολύ.
Για να είσαι κακό παιδί επομένως πρέπει να έχεις κανόνες στη ζωη σου, αξίες, απαράβατα. Και να ξέρεις πώς να χειριστείς το γυναικείο φύλλο, έχοντας πάντα τον εαυτό σου στην πρώτη θέση.