+10000000000000000000000
Με γλύτωσες από το υπόλοιπο γράψιμο. Συμπλήρωσες τη σκέψη μου.
Μπράβο φίλε.
Συλλήψεις για παιδική πορνογραφία / παιδοφιλία...
- Μέλος που άνοιξε το νήμα lotusdvd
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 1K
- Εμφανίσεις 66K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
+10000000000000000000000
Με γλύτωσες από το υπόλοιπο γράψιμο. Συμπλήρωσες τη σκέψη μου.
Μπράβο φίλε.
Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΩΣ κ επιπλέον υπενθυμίζω ότι σύμφωνα με τους Κανόνες Λειτουργίας του Forum, απαγορεύονται αυστηρότατα οι δημοσιεύσεις, συζητήσεις και ανταλλαγές πληροφοριών για οτιδήποτε παράνομο (π.χ. παιδική πορνεία και πορνογραφία).
CHEYENNE
Πορνορεπόρτερ
- Εγγρ.
- 22 Σεπ 2008
- Μηνύματα
- 12.782
- Κριτικές
- 582
- Like
- 583
- Πόντοι
- 8.805
Πολλοι λενε "περι ορεξεως , κολοκυθοπιτα"
Συγνωμη, ομως ρε παιδια, αυτο δεν ειναι ορεξη.
Προκειται για ανωμαλια αισχιστου ειδους και νομιζω οτι ειναι το μονο που δεν περιλαμβανεται στο ρητο "Στο sex ολα επιτρεπονται."
Ειναι πολυ ευχαριστο να ακουμε ειδησεις τετοιοιυ ειδους, οτι δηλαδη εξαρθρωνονται τετοια κυκλώματα, φτανει ομως να εχουν αποτελεσμα.
Να τιμωρηθουν, παραδειγματικα, ολα αυτα τα πλασματα - δεν μορω να τους αποκαλεσω ανθρωπους, ουτε καν ζωα, γιατι και τα ζωα προστετευουν τα μικρα τους.....
Συγνωμη, ομως ρε παιδια, αυτο δεν ειναι ορεξη.
Προκειται για ανωμαλια αισχιστου ειδους και νομιζω οτι ειναι το μονο που δεν περιλαμβανεται στο ρητο "Στο sex ολα επιτρεπονται."
Ειναι πολυ ευχαριστο να ακουμε ειδησεις τετοιοιυ ειδους, οτι δηλαδη εξαρθρωνονται τετοια κυκλώματα, φτανει ομως να εχουν αποτελεσμα.
Να τιμωρηθουν, παραδειγματικα, ολα αυτα τα πλασματα - δεν μορω να τους αποκαλεσω ανθρωπους, ουτε καν ζωα, γιατι και τα ζωα προστετευουν τα μικρα τους.....
giorgospapa
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 6 Ιουλ 2006
- Μηνύματα
- 15.922
- Κριτικές
- 10
- Like
- 39
- Πόντοι
- 2.157
εχεις συνηδητοποιησει το τεραστιο μεγεθος της μαλακιας που ειπες ή απλα μεχρι εκει μπορει να φτασει το μυαλο σου ????
alphonso
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 17 Οκτ 2007
- Μηνύματα
- 17.714
- Κριτικές
- 3
- Like
- 4.941
- Πόντοι
- 606
για μενα,αυτοι που συνεληφθησαν ειναι ουσιαστικα στο ιδιο επιπεδο με τους κατ'εξοχην βιαστες-σοδομιστες...Πολυ θα γουσταραν να προβουν σε πραξεις αν εξασφαλιζαν την ατιμωρησια τους.Επειδη ομως ειναι δειλοι και φοβουνται τις συνεπειες του νομου μενουν στο ματι-μαλακια
CHEYENNE
Πορνορεπόρτερ
- Εγγρ.
- 22 Σεπ 2008
- Μηνύματα
- 12.782
- Κριτικές
- 582
- Like
- 583
- Πόντοι
- 8.805
Ρε μαστορα, να σε ρωτησω κατι χωρις παρεξηγηση?
θα σου αρεσε το παιδακι που βλεπει σε φωτογραφιες καποιος τυπος να ηταν ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ?????
Η αν στο video, που λες, αυτος που σκοτωνανε ηταν συγγενης σου???
stranger88
Μέλος
- Εγγρ.
- 15 Μαρ 2008
- Μηνύματα
- 3.105
- Κριτικές
- 3
- Like
- 112
- Πόντοι
- 16
Έχει το ελαφρυντικό της μαλακίας το άτομο αλλά τώρα την ξεπέρασε........................
giorgospapa
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 6 Ιουλ 2006
- Μηνύματα
- 15.922
- Κριτικές
- 10
- Like
- 39
- Πόντοι
- 2.157
τί να ξεπερασει μωρε ο συγκαμένος ????Έχει το ελαφρυντικό της μαλακίας το άτομο αλλά τώρα την ξεπέρασε........................
διαβασες καλα τί ειπε ????
ειπε αναμεσα στα αλλα.. ''δηλαδη αν υπαρχει κασσετα ενος φονου και πληρωσω για να την δω ειμαι εξισου ενοχος με αυτον που εχει κανει τον φονο;;;;;;''
οχι ρε συγκαμενε, ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ για να δεις το φονο και δεν λες έμμεσα στο δολοφονο ''ξανασκοτωσε, γιατι αυτο που κανεις ειναι εμπορικο αφου σου δινω λεφτα για να δω αυτο που εκανες, αρα ξανακάντο..''
Vrikolakas
Μέλος
- Εγγρ.
- 19 Δεκ 2007
- Μηνύματα
- 2.126
- Κριτικές
- 4
- Like
- 8
- Πόντοι
- 16
hristidis τα post σου σβήνονται.
Για τις 'απελευθερωμένες' απόψεις σου και γενικότερα για τα παράπονά σου καλύτερα να απευθυνθείς στον administrator του site που είναι ο antisthenis.
Για τις 'απελευθερωμένες' απόψεις σου και γενικότερα για τα παράπονά σου καλύτερα να απευθυνθείς στον administrator του site που είναι ο antisthenis.
Τότε διάβασε σχετικά εδώ...
κατι τετοια αστεια δε θα πρεπε να λεγονται...λες να ειμαι αρρωστος που την βρισκω με μωρα 240 μηνων και γενους θυληκου?
ο κοινος νους περνει φωτια ευκολα...
μια σπιθα αρκει να φερει την καταστροφη
Επισκέπτης
240 μηνες δια 12 μηνες / ετος = 20 ετων ...
www.obrela.gr/sexual_deviance_4.htm] Παιδοφιλία[/url]
* Ψυχοπαθολογία
* Αιτιολογία
* Εκτίμηση
ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑ
Ορισμός: Ο όρος "παιδοφιλία" χρησιμοποιήθηκε επίσημα για πρώτη φορά στο DSM-III (American Psychiatric Association, 1980) για να περιγράψει μία ειδική κατηγορία ατόμων που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά (child molesters), και παρουσιάζουν κάποια ειδικά χαρακτηριστικά. Τόσο το DSM-III όσο και το DSM-III-R (American Psychiatric Association, 1987), όριζαν την παιδοφιλία σαν "επαναλαμβανόμενες και επίμονες σεξουαλικές τάσεις και φαντασιώσεις που αφορούν σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά". Σύμφωνα με το κριτήριο αυτο δεν απαιτείται σωματική δραστηριότητα και επομένως η διάγνωση της παιδοφιλίας θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε άτομα που έχουν επιθυμία αλλά δεν την διαπράττουν, ενώ δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε άτομα που δεν έχουν παρεκκλίνουσες φαντασιώσεις και επιθυμίες αλλά έχουν κακοποιήσει σεξουαλικά ένα παιδί. Ο Marshal (1997), βρήκε ότι δεν υπήρχαν επαναλαμβανόμενες επιθυμίες και φαντασιώσεις στο 60% των παιδοφίλων και στο 75% των αιμομικτών. Επομένως οι επαναλαμβανόμενες επιθυμίες και φαντασιώσεις δεν είναι παθογνωμονικές για όλα τα άτομα που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά. Αρκετοί κλινικοί αγνοούν τα κριτήρια του DSM, ιδίως όταν πρόκειται να εισάγουν τα άτομα αυτά σε θεραπεία, και χρησιμοποιούν τον όρο "child molesters" (άτομα που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά) αντί του όρου "pedophiles" (παιδόφιλοι). Διαγνωστικά κριτήρια Η πλέον πρόσφατη μορφή του DSM, το DSM-IV (American Psychiatric Association, 1994) ορίζει ως εξής τα διαγνωστικά κριτήρια για την παιδοφιλία : "Α. Επαναλαμβανόμενες και επίμονες σεξουαλικές τάσεις, φαντασιώσεις ή συμπεριφορές που περιλαμβάνουν σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά (μικρότερα των 13 ετών)". Αυτές οι τάσεις, φαντασιώσεις ή συμπεριφορές υποδεικνύουν παιδοφιλία μόνο εάν "Β. Προκαλούν κλινικά σημαντική δυσφορία ή διαταραχή στην κοινωνική, εργασιακή ή άλλη σημαντική περιοχή της λειτουργικότητας". Ο παιδόφιλος επίσης θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 16 ετών και τουλάχιστον 5 έτη μεγαλύτερος από το παιδί. Στην περίπτωση όμως των εφήβων δραστών αυτός ο περιορισμός ενδέχεται να μην ισχύει και η απόφαση για την διάγνωση έγκειται στην κρίση του κλινικού. Εκτός από τα κριτήρια αυτά το DSM-IV κάνει κάποια σχόλια σχετικά με τους παιδόφιλους. Για παράδειγμα τονίζει ότι, "αυτοί που έλκονται από κορίτσια προτιμούν ηλικίες 8-10 ετών, ενώ αυτοί που έλκονται από αγόρια προτιμούν λίγο μεγαλύτερες ηλικίες", και "αυτοί που έλκονται από αγόρια έχουν διπλάσιες πιθανότητες για υποτροπή". Το DSM-IV αν και δεν κάνει λόγο για επικράτηση φύλου στην περίπτωση της παιδοφιλίας, στο γενικό μέρος αναφέρει ότι "εκτός από την περίπτωση του μαζοχισμού οι παραφιλίες σπανιότατα διαγνώσκονται σε γυναίκες". Από κλινικές παρατηρήσεις φαίνεται ότι κάποιοι παιδόφιλοι φαίνεται να έλκονται αποκλειστικά από παιδιά, ενώ κάποιοι άλλοι και από ενήλικες. Σχολιασμός κριτηρίων Αρκετοί κλινικοί εκδηλώνουν τον προβληματισμό τους σχετικα με την ικανότητα των διαγνωστικών κριτηρίων (Marshall, 1997). Το γεγονός ότι για να διαγνωστεί παιδοφιλία απαιτείται η ύπαρξη σημαντικής δυσφορίας ή διαταραχής στη λειτουργικότητα μπορεί να δυσχεράνει τη διάγνωση κάποιων περιστατικών. Για παράδειγμα, ένα άτομο που κακοποιεί σεξουαλικά τα παιδιά και οδηγείται σαυτό από συνεχείς φαντασιώσεις και επιθυμίες αλλά δεν παρουσιάζει δυσφορία ή ενοχλήσεις από τη συμπεριφορά αυτή, μπορεί να μην χαρακτηριστεί παιδόφιλος; Η ηλικία του παιδιού επίσης φαίνεται να δημιουργεί προβλήματα. Αν και η ύπαρξη ορίου ηλικίας είναι απαραίτητη, ο καθορισμός της έναρξης της εφηβίας στα 13 δείχνει λίγο αυθαίρετος. Είναι ο κλινικός σε θέση να καθορίσει την ηλικία του θύματος σύμφωνα με τις δηλώσεις του δράστη; Πολλοί από τους δράστες δηλώνουν ότι το θύμα είχε πρώιμη ανάπτυξη και εφηβεία ή ότι έδρασαν πριν το θύμα κλείσει τα 13. Πολλοί κακοποιούν σεξουαλικά εφήβους οι οποίες/οι δείχνουν πολύ νεώτερες/οι. Δεν θα μπορούσαν αυτοί να διαγνωστούν σαν παιδόφιλοι; Εάν στο DSM υπήρχε διάγνωση για "σεξουαλικά επιθετική πράξη" (αυτό που ευρέως ονομάζεται "βιασμός"), πιθανόν το πρόβλημα αυτό να είχε λυθεί, δεδομένου ότι η ηλικία του θύματος θα ήταν ανεξάρτητη από μία αρχική ένταξη του ατόμου σε κάποια διαγνωστική κατηγορία. Το θέμα επίσης της ηλικίας του δράστη δημιουργεί διαγνωστικά προβλήματα. Σύμφωνα με τις οδηγίες του DSM, σχετικά με τη διαφορά ηλικίας δράστη και θύματος, δεν θα πρέπει να θεωρείται παιδόφιλος ο δράστης που βρίσκεται στην εφηβική ηλικία. Δεδομένου του μεγάλου αριθμού εφήβων σεξουαλικών παραπτωματιών η διαγνωστική προσπέλαση στην ομάδα των ατόμων αυτών είναι δυσχερέστατη. Ο Marshall (1997), διατυπώνει τις αμφιβολίες του για την παρατήρηση του DSM-IV, σχετικά με την παιδοφιλική προτίμηση κοριτσιών 8-10 χρονών. Επιπλέον, για την παιδοφιλική προτίμηση αγοριών βρήκε ότι, τα δύο τρίτα των δραστών που ήταν ετεροφυλόφιλοι είχαν προτίμηση για αγόρια 5-10 ετών, ενώ το ένα τρίτο που ήταν ομοφυλόφιλοι είχαν προτίμηση για αγόρια εφηβηκής ηλικίας (Marshall et al, 1988). Σχετικά με την παρατήρηση του DSM-IV για την έναρξη της διαταραχής περι την εφηβεία, βρέθηκε ότι οι μισοί τουλάχιστον παιδόφιλοι αρχίζουν τη δράση τους κατά την ενηλικίωση, αρνούμενοι επιπλέον τέτοιου τύπου φαντασιώσεις νωρίτερα (Marshall et al, 1991). Σχετικά με την παρατήρηση του DSM-IV για μεγαλύτερο κίνδυνο υποτροπής των δραστών με αγόρια, μακροχρόνια παρακολούθηση έδειξε ίση επικινδυνότητα υποτροπής σε δράστες έναντι αγοριών και έναντι κοριτσιών (Marshall & Barbaree, 1988). Τέλος, σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, η συμμετοχή των γυναικών σε τέτοιου τύπου σεξουαλική παραπτωματικότητα δεν φαίνεται να είναι αμελητέα (Matthews et al, 1989). Η ασαφής φύση των διαγνωστικών κριτηρίων ώθησαν αρκετούς ερευνητές να υιοθετήσουν πιο χαλαρά κριτήρια. Για παράδειγμα, οι Abel et al (1988), μη χρησιμοποιώντας το κριτήριο που απαιτεί 6μηνη παρουσία των συμπτωμάτων, βρήκαν ότι, 61,4% των παιδόφιλων με προτίμηση κορίτσια, 54,2% των παιδόφιλων που προτιμούν αγόρια, και 46% των αιμομικτών, έχουν τουλάχιστον τρείς παραφιλίες. Αντίθετα, οι Marshall et al (1991), υιοθετώντας αυστηρότερα κριτήρια βρήκαν ότι μόνο 12% των παιδόφιλων ανέφεραν τουλάχιστον μία παραφιλία. Κατηγοριοποίηση Τα άτομα που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά ομαδοποιούνται συχνά σύμφωνα με το φύλο του θύματος και τη σχέση του δράστη με το θύμα. Διαχωρίζονται λοιπόν στα άτομα που διαπράττουν αιμομιξία, τα οποία έχουν σεξουαλική σχέση με τα παιδιά τους, και στα άτομα που που δεν έχουν κάποια βιολογική ή νομική σχέση με το θύμα. Η δεύτερη ομάδα διαχωρίζεται επιπλέον ανάλογα με το φύλο του θύματος, σε ετεροφυλόφιλους και ομοφυλόφιλους. Το γεγονός όμως αυτό περιπλέκει την κατάσταση εάν σκεφτεί κανείς ότι η αναλογία ετεροφυλόφιλων και ομοφυλόφιλων, σύμφωνα με την επιθυμία έναντι των ενηλίκων, είναι 2:1. Διαχωρισμός επίσης θα πρέπει να γίνεται σύμφωνα με την παιδοφιλική κατεύθυνση των ατόμων που κακοποιούν τα παιδιά. Όπως προαναφέρθηκε, δεν είναι παιδόφιλοι όλοι αυτοί που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά, ενώ μπορεί να υπάρχουν παιδόφιλοι που δεν έχουν κακοποιήσει παιδιά. Ο ορισμός του DSM-IV δεν είναι σε θέση να οριοθετήσει επαρκώς τα περιστατικά. Επιπλέον, σύμφωνα με τον κλασσικό ορισμό που απαιτεί ο δράστης να είναι τουλάχιστον 16 ετών και 5 χρόνια μεγαλύτερος από το θύμα, υπάρχει δυσκολία στην ταξινόμηση των εφήβων δραστών. Επιδημιολογία Έρευνες σε διάφορες χώρες δείχνουν ότι τουλάχιστον 7% των γυναικών και 3% των ανδρών έχουν κάποια εμπειρία σεξουαλικής κακοποίησης κατά την παιδική ηλικία (Finkelhor, 1994). Οι κοινωνικές επιπτώσεις αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο, αφού έχει φανεί ότι μπορεί να προκληθούν ποικίλες ψυχολογικές καταστάσεις, όπως, κατάχρηση ουσιών, σεξουαλική εκδραμάτιση, και αυτοκτονική συμπεριφορά (Beitcham, 1992). Υπάρχει έντονη τάση να υπο-αναφέρεται η δράση των ατόμων αυτών, ενώ συγχρόνως υπάρχει αυξημένη τάση υποτροπής σε παρόμοια δράση μετά την σύλληψή τους (Hanson et al, 1993). Ευρεία έρευνα στις ΗΠΑ (American Humane Association, 1988), έδειξε ότι 2 εκατομμύρια παιδιών στη χώρα αυτή έχουν κακοποιηθεί, ενώ το 16% αυτών έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά. Οι αριθμοί αυτοί υποδεικνύουν 300.000 περίπου περιπτώσεις παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης ανά έτος. Τα θύματα υπολογίζονται ότι στο 77% είναι κορίτσια μέσης ηλικίας 9,2 έτη. Οι δράστες στο 82% υπολογίζεται ότι είναι άνδρες. Έρευνα στον Καναδά (Committee on Sexual Offenses against Children and Youths, 1984), έδειξε ότι το ένα τρίτο των ανδρών και πάνω από τις μισές γυναίκες στη χώρα αυτή ανέφεραν ότι είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά, ενώ σε πάνω από τα τέσσερα πέμπτα το γεγονός αυτό συνέβη πριν τα 18. Είναι γενικά γνωστό ότι τα δεδομένα από τις επίσημες αναφορές τείνουν να υποεκτιμούν σημαντικά τη πραγματική συχνότητα της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης. Οι έρευνες σε δείγματα γενικού πληθισμού φαινεται να αναπαριστούν καλύτερα την πραγματική εικόνα, μπορεί όμως να μην περιέχουν ενδιαφέροντα δεδομένα από άτομα που αρνούνται να συμμετάσχουν. Η συμμετοχή σε τέτοιου τύπου έρευνες κυμαίνεται από 60-90%. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το εύρημα ότι το ποσοστό των θυμάτων μειώθηκε σημαντικά όταν η συμμετοχή αυξήθηκε (Haugaard, 1987), γεγονός που υποδεικνύει ότι ο βαθμός συμμετοχής στις έρευνες αυτές φαίνεται να επηρρεάζει τα αποτελέσματα με έναν μη κατανοητό τρόπο. Οι μέχρι στιγμής έρευνες επίσης έχουν χρησιμοποιήσει δείγματα που δεν είναι αντιπροσωπευτικά του γενικού πληθυσμού, ενώ επιπλέον δεν είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε την ειλικρίνεια των απαντήσεων (Marshall, 1997).
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ
Προδιαθεσικοί παράγοντες: Ένας παράγοντας που μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι αποτελεί προδιαθεσικό παράγοντα για την παιδική σεξουαλική κακοποίηση είναι το ανδρικό φύλο, δηλαδή, ότι οι άνδρες έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να κακοποιήσουν σε σχέση με τις γυναίκες. Ένας άλλος παράγοντας είναι η ενσυναισθησία (empathy). Βρέθηκε ότι, τα άτομα που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά έχουν ιδιαίτερη έλλειψη ενσυναισθησίας απέναντι στα θύματά τους, παρουσιάζουν κάποια ενσυναισθησία απέναντι στα θύματα των άλλων δραστών, και δείχνουν φυσιολογική ενσυναισθησία απέναντι σε όλα τα υπόλοιπα παιδιά (Marshall, et al, 1994). Το εύρημα αυτό δείχνει ότι οι δράστες έχουν την ιδιότητα να περιορίζουν την ενσυναισθησία απένατι στα θύματά τους, να διαστρέφουν τον τρόπο που τα αντιλαμβάνονται, φτάνοντας έτσι εύκολα στην κακοποίηση. Αναφέρθηκε επίσης ότι τα άτομα που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά έχουν εξαιρετικά χαμηλή αυτοπεποίθηση (self-esteem), ενώ το 60% αυτών έχουν σημαντική πτώση στην αυτοεκτίμηση το χρονικό διάστημα πριν την διάπραξη (Pithers et al, 1989). Η έλλειψη ερωτικής σχέσης και η μοναχικότης των ατόμων αυτών φαίνεται να πηγάζει από την υιοθέτηση δυσλειτουργικών και ανεπαρκών μορφών προσκόλλησης (Garlick et al, 1996). Η μορφή και ο χρόνος έναρξης των παρεκκλινοντων φαντασιώσεων αποτελεί σημαντικό κινητήριο παράγοντα, αν και τα αποτελέσματα για την επικράτησή τους είναι αντικρουόμενα. Ποσοστά που κυμαίνονται από 20-50% των δραστών ανέφεραν ύπαρξη φαντασιώσεων πριν τη διάπραξη (Abel et al, 1987). Ένας άλλος σημαντικός προδιαθεσικός παράγοντας είναι οι γνωσιακές διαστροφές. Οι ερευνητές χρησιμοποιούν τον όρο αυτό για να συμπεριλάβουν ποικίλα χαρακτηριστικά σκέψης, όπως, ελαχιστοποίηση, άρνηση, και απόδοση ευθυνών σε άλλους ή διαταραγμένες αντιλήψεις σχετικά με τη συμπεριφορά των παιδιών, ή ακόμα και την σεξουαλικότητα των παιδιών (Pithers et al, 1989). Οι Abel et al (1989), χρησιμοποιώντας την Γνωσιακή Κλίμακα των Abel et al (1984), βρήκαν ότι τα άτομα που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά έχουν πληθώρα διαταραγμένων γνωσιών όπως ότι, τα παιδιά ενδιαφέρονται να έχουν σεξουαλικές εμπειρίες με τους μεγάλους ή ότι διασκεδάζουν και οφελούνται από τις εμπειρίες αυτές. Ανάμεσα στους πρώιμους προδιαθεδικούς παράγοντες περιλαμβάνονται οι σχέσεις γονέα-παιδιού. Πράγματι ανιχνεύθηκαν διαταραγμένες σχέσεις μεταξύ δράστη στη παιδική ηλικία και γονέων του. Ο τύπος μάλιστα των σχέσεων αυτών θεωρήθηκε αιτιολογικός για την μετάπειτα πορεία του δράστη (Marshall et al, 1993). Συχνές επίσης είναι οι αναφορές για πρώιμη σεξουαλική κακοποίηση των δραστών στη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας. Τα ποσοστά κυμαίνονται από 0-67%, ανάλογα με τον ορισμό της σεξουαλικής κακοποίησης (Hanson & Slater, 1988). Συγκεκριμένα βρέθηκε ότι το 50% των σεξουαλικών και το 20% μη-σεξουαλικών φυλακισμένων παραπτωματιών υπήρξαν θύματα σωματικής σεξουαλικής κακοποίησης κατά την παιδική τους ηλικία (Dhawan & Marshall, 1996). Ερώτημα παραμένει γιατί αυτή η εμπειρία να οδηγεί σε διάπραξη κακοποίησης κατά την ενηλικίωση αντί στην αναστολή τέτοιων πράξεων. Εάν η πρώιμη σεξουαλική κακοποίηση βιώνεται σαν τραυματική γιατί τότε ένα άτομο να κακοποιεί κάποιο άλλο; Η έφηβοι που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά Τα τελευταία χρόνια η βιβλιογραφία δείχνει ότι ένα μεγάλο μέρος των εφήβων που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά είναι πραγματικοί και όχι περιστασιακοί δράστες. Για τον λόγο αυτόν, η ομάδα αυτή των δραστών διερευνάται με παρόμοιο τρόπο που διερευνώνται οι ενήλικες δράστες. Έφηβοι δράστες έχουν εκτιμηθεί με τη φαλλομετρική μέθοδο, έχοντας όμως ανακύψει δεοντολογικά προβλήματα. Υπήρξε ο φόβος ότι η παρουσίαση σε νεαρά αγόρια ερωτικού υλικού με μικρά παιδιά θα μπορούσε να ενθαρρύνει την παρέκκλιση (Marshall, 1997). Έχει δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στα αναπτυξιακά χαρακτηριστικά των ατόμων αυτών που μεγαλώνοντας κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά. Κάποιοι υποθέτουν έναν κύκλο κακοποίησης όπου η παιδική σεξουαλική κακοποίηση αποτελεί μοντέλο για την μετέπειτα σεξουαλική κακοποίηση με δράστες τα πρώην θύματα. Τα δεδομένα δείχνουν ότι ένας δυσανάλογα μεγάλος αριθμός ατόμων που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά είτε έχουν κακοποιηθεί ενώ ήταν παιδιά, είτε έχουν δοκιμαστεί από στέρηση ή γενικότερου τύπου κακοποίηση (Marshall et al, 1993). Για παράδειγμα, βρέθηκε ότι η παιδική ηλικία των ατόμων που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά χαρακτηρίζεται από ασταθείς (Awad et al, 1984) ή διαταραγμένες οικογενειακές σχέσεις (Saunders et al, 1986). Επίσης βρέθηκαν αυξημένα επίπεδα εχθρικότητας και σωματικής κακοποίησης (Finkelhor, 1979), καθώς και αμέλειας από πλευράς των γονέων τους (Davidson, 1983). Με βάση τα δεδομένα αυτά οι Marshall et al (1993), υπέθεσαν ότι υπάρχει δυσλειτουργικότητα στο δεσμό προσκόλλησης μεταξύ γονέων και νέου αγοριού, γεγονός που προδιαθέτει σε ανεπιτυχή πρότυπα για μελλοντικές σχέσεις. Ο νέος ενήλικας συνεπώς, αναπτύσοντας δυσπιστία ή αμφιβολία στις ερωτικές σχέσεις, θα οδηγηθεί εύκολα σε σχέσεις με παιδιά τα οποία ελέγχονται εύκολα και δεν φαντάζουν απειλητικά. Το συνυπάρχον μάλιστα ιστορικό σεξουαλικής κακοποίησης θα οδηγήσει σε σχέση με παιδιά χωρίς ίχνος ενσυναισθησίας. Όλα αυτά τα ελλείματα, μαζί με την ανάγκη για κυριαρχία, μπορεί να οδηγήσουν τον νέο ενήλικα σε σεξουαλική σχέση με παιδιά, σαν αποτέλεσμα συνάντησης των σεξουαλικών αναγκών των με την ανάγκη για δημιουργία κάποιας σεξουαλικής σχέσης.
ΕΚΤΙΜΗΣΗ
Η διάγνωση της παιδοφιλίας μπορεί να γίνει με τη βοήθεια:
1. Της συνέντευξης του ατόμου σχετικά με τις σεξουαλικές φαντασιώσεις, τάσεις και συμπεριφορές
2. Των ψυχομετρικών κλιμάκων που μετρούν σεξουαλικές επιθυμίες
3. Των φαλλομετρικών μεθόδων που μετρούν σεξουαλική διέγερση έναντι ποικίλων ηλικιακών ομάδων και φύλων.
Απαραίτητη φυσικά είναι η λήψη λεπτομερούς ιατρικού και ψυχιατρικού ιστορικού, περιλαμβανομένων πληροφοριών που αφορούν ιστορικό κακοποίησης, αριθμό και ποιότητα ερωτικών σχέσεων, ηλικία έναρξης παρεκκλίνουσας σεξουαλικής συμπεριφοράς, συνύπαρξη άλλων παραφιλιών, και λεπτομερές σεξουαλικό εγκληματολογικό ιστορικό. Εξακολουθεί να μην είναι ξεκάθαρο το μέγεθος παιδοφιλικής διέγερσης των ατόμων που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά. Οι μη-αιμομίκτες παρουσιάζουν σαφώς υψηλότερη διέγερση, ενώ οι αιμομίκτες φαίνεται ότι παρουσιάζουν παρόμοια διέγερση με αυτή του γενικού πληθυσμού (Freund 1987, Abel et al, 1981). Οι Barbaree και Marshall (1989), βρήκαν ότι το 48% των μη-αιμομικτών με κορίτσια, το 28% των αμομικτών με κόρη, αλλά και το 15% του νορμάλ δείγματος έδειξαν ισχυρή σεξουαλική διάγερση με παιδιά. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ευρήματα σχετικά με την ψυχοπαθολογία των ατόμων αυτών. Βρέθηκε ότι λιγότεροι από 5% πάσχουν από ψυχωσική συνδρομή, ενώ η κύρια διάγνωση σε επίπεδο προσωπικότητας είναι η διαταραχή προσωπικότητας ψυχοπαθητικού τύπου. Οι Abel et al (1985) όμως βρήκαν ότι μόνο 12% αυτών που παρακολουθούντο στα εξωτερικά ιατρεία είχαν διάγνωση διαταραχής προσωπικότητας ψυχοπαθητικού τύπου, ενώ οι Serin et al (1994), βρήκαν ότι 7,5% μόνο σκόραραν υψηλά στην κλίμακα ψυχοπαθητικότητας του Hare.
* Ψυχοπαθολογία
* Αιτιολογία
* Εκτίμηση
ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΙΑ
Ορισμός: Ο όρος "παιδοφιλία" χρησιμοποιήθηκε επίσημα για πρώτη φορά στο DSM-III (American Psychiatric Association, 1980) για να περιγράψει μία ειδική κατηγορία ατόμων που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά (child molesters), και παρουσιάζουν κάποια ειδικά χαρακτηριστικά. Τόσο το DSM-III όσο και το DSM-III-R (American Psychiatric Association, 1987), όριζαν την παιδοφιλία σαν "επαναλαμβανόμενες και επίμονες σεξουαλικές τάσεις και φαντασιώσεις που αφορούν σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά". Σύμφωνα με το κριτήριο αυτο δεν απαιτείται σωματική δραστηριότητα και επομένως η διάγνωση της παιδοφιλίας θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε άτομα που έχουν επιθυμία αλλά δεν την διαπράττουν, ενώ δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε άτομα που δεν έχουν παρεκκλίνουσες φαντασιώσεις και επιθυμίες αλλά έχουν κακοποιήσει σεξουαλικά ένα παιδί. Ο Marshal (1997), βρήκε ότι δεν υπήρχαν επαναλαμβανόμενες επιθυμίες και φαντασιώσεις στο 60% των παιδοφίλων και στο 75% των αιμομικτών. Επομένως οι επαναλαμβανόμενες επιθυμίες και φαντασιώσεις δεν είναι παθογνωμονικές για όλα τα άτομα που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά. Αρκετοί κλινικοί αγνοούν τα κριτήρια του DSM, ιδίως όταν πρόκειται να εισάγουν τα άτομα αυτά σε θεραπεία, και χρησιμοποιούν τον όρο "child molesters" (άτομα που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά) αντί του όρου "pedophiles" (παιδόφιλοι). Διαγνωστικά κριτήρια Η πλέον πρόσφατη μορφή του DSM, το DSM-IV (American Psychiatric Association, 1994) ορίζει ως εξής τα διαγνωστικά κριτήρια για την παιδοφιλία : "Α. Επαναλαμβανόμενες και επίμονες σεξουαλικές τάσεις, φαντασιώσεις ή συμπεριφορές που περιλαμβάνουν σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά (μικρότερα των 13 ετών)". Αυτές οι τάσεις, φαντασιώσεις ή συμπεριφορές υποδεικνύουν παιδοφιλία μόνο εάν "Β. Προκαλούν κλινικά σημαντική δυσφορία ή διαταραχή στην κοινωνική, εργασιακή ή άλλη σημαντική περιοχή της λειτουργικότητας". Ο παιδόφιλος επίσης θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 16 ετών και τουλάχιστον 5 έτη μεγαλύτερος από το παιδί. Στην περίπτωση όμως των εφήβων δραστών αυτός ο περιορισμός ενδέχεται να μην ισχύει και η απόφαση για την διάγνωση έγκειται στην κρίση του κλινικού. Εκτός από τα κριτήρια αυτά το DSM-IV κάνει κάποια σχόλια σχετικά με τους παιδόφιλους. Για παράδειγμα τονίζει ότι, "αυτοί που έλκονται από κορίτσια προτιμούν ηλικίες 8-10 ετών, ενώ αυτοί που έλκονται από αγόρια προτιμούν λίγο μεγαλύτερες ηλικίες", και "αυτοί που έλκονται από αγόρια έχουν διπλάσιες πιθανότητες για υποτροπή". Το DSM-IV αν και δεν κάνει λόγο για επικράτηση φύλου στην περίπτωση της παιδοφιλίας, στο γενικό μέρος αναφέρει ότι "εκτός από την περίπτωση του μαζοχισμού οι παραφιλίες σπανιότατα διαγνώσκονται σε γυναίκες". Από κλινικές παρατηρήσεις φαίνεται ότι κάποιοι παιδόφιλοι φαίνεται να έλκονται αποκλειστικά από παιδιά, ενώ κάποιοι άλλοι και από ενήλικες. Σχολιασμός κριτηρίων Αρκετοί κλινικοί εκδηλώνουν τον προβληματισμό τους σχετικα με την ικανότητα των διαγνωστικών κριτηρίων (Marshall, 1997). Το γεγονός ότι για να διαγνωστεί παιδοφιλία απαιτείται η ύπαρξη σημαντικής δυσφορίας ή διαταραχής στη λειτουργικότητα μπορεί να δυσχεράνει τη διάγνωση κάποιων περιστατικών. Για παράδειγμα, ένα άτομο που κακοποιεί σεξουαλικά τα παιδιά και οδηγείται σαυτό από συνεχείς φαντασιώσεις και επιθυμίες αλλά δεν παρουσιάζει δυσφορία ή ενοχλήσεις από τη συμπεριφορά αυτή, μπορεί να μην χαρακτηριστεί παιδόφιλος; Η ηλικία του παιδιού επίσης φαίνεται να δημιουργεί προβλήματα. Αν και η ύπαρξη ορίου ηλικίας είναι απαραίτητη, ο καθορισμός της έναρξης της εφηβίας στα 13 δείχνει λίγο αυθαίρετος. Είναι ο κλινικός σε θέση να καθορίσει την ηλικία του θύματος σύμφωνα με τις δηλώσεις του δράστη; Πολλοί από τους δράστες δηλώνουν ότι το θύμα είχε πρώιμη ανάπτυξη και εφηβεία ή ότι έδρασαν πριν το θύμα κλείσει τα 13. Πολλοί κακοποιούν σεξουαλικά εφήβους οι οποίες/οι δείχνουν πολύ νεώτερες/οι. Δεν θα μπορούσαν αυτοί να διαγνωστούν σαν παιδόφιλοι; Εάν στο DSM υπήρχε διάγνωση για "σεξουαλικά επιθετική πράξη" (αυτό που ευρέως ονομάζεται "βιασμός"), πιθανόν το πρόβλημα αυτό να είχε λυθεί, δεδομένου ότι η ηλικία του θύματος θα ήταν ανεξάρτητη από μία αρχική ένταξη του ατόμου σε κάποια διαγνωστική κατηγορία. Το θέμα επίσης της ηλικίας του δράστη δημιουργεί διαγνωστικά προβλήματα. Σύμφωνα με τις οδηγίες του DSM, σχετικά με τη διαφορά ηλικίας δράστη και θύματος, δεν θα πρέπει να θεωρείται παιδόφιλος ο δράστης που βρίσκεται στην εφηβική ηλικία. Δεδομένου του μεγάλου αριθμού εφήβων σεξουαλικών παραπτωματιών η διαγνωστική προσπέλαση στην ομάδα των ατόμων αυτών είναι δυσχερέστατη. Ο Marshall (1997), διατυπώνει τις αμφιβολίες του για την παρατήρηση του DSM-IV, σχετικά με την παιδοφιλική προτίμηση κοριτσιών 8-10 χρονών. Επιπλέον, για την παιδοφιλική προτίμηση αγοριών βρήκε ότι, τα δύο τρίτα των δραστών που ήταν ετεροφυλόφιλοι είχαν προτίμηση για αγόρια 5-10 ετών, ενώ το ένα τρίτο που ήταν ομοφυλόφιλοι είχαν προτίμηση για αγόρια εφηβηκής ηλικίας (Marshall et al, 1988). Σχετικά με την παρατήρηση του DSM-IV για την έναρξη της διαταραχής περι την εφηβεία, βρέθηκε ότι οι μισοί τουλάχιστον παιδόφιλοι αρχίζουν τη δράση τους κατά την ενηλικίωση, αρνούμενοι επιπλέον τέτοιου τύπου φαντασιώσεις νωρίτερα (Marshall et al, 1991). Σχετικά με την παρατήρηση του DSM-IV για μεγαλύτερο κίνδυνο υποτροπής των δραστών με αγόρια, μακροχρόνια παρακολούθηση έδειξε ίση επικινδυνότητα υποτροπής σε δράστες έναντι αγοριών και έναντι κοριτσιών (Marshall & Barbaree, 1988). Τέλος, σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, η συμμετοχή των γυναικών σε τέτοιου τύπου σεξουαλική παραπτωματικότητα δεν φαίνεται να είναι αμελητέα (Matthews et al, 1989). Η ασαφής φύση των διαγνωστικών κριτηρίων ώθησαν αρκετούς ερευνητές να υιοθετήσουν πιο χαλαρά κριτήρια. Για παράδειγμα, οι Abel et al (1988), μη χρησιμοποιώντας το κριτήριο που απαιτεί 6μηνη παρουσία των συμπτωμάτων, βρήκαν ότι, 61,4% των παιδόφιλων με προτίμηση κορίτσια, 54,2% των παιδόφιλων που προτιμούν αγόρια, και 46% των αιμομικτών, έχουν τουλάχιστον τρείς παραφιλίες. Αντίθετα, οι Marshall et al (1991), υιοθετώντας αυστηρότερα κριτήρια βρήκαν ότι μόνο 12% των παιδόφιλων ανέφεραν τουλάχιστον μία παραφιλία. Κατηγοριοποίηση Τα άτομα που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά ομαδοποιούνται συχνά σύμφωνα με το φύλο του θύματος και τη σχέση του δράστη με το θύμα. Διαχωρίζονται λοιπόν στα άτομα που διαπράττουν αιμομιξία, τα οποία έχουν σεξουαλική σχέση με τα παιδιά τους, και στα άτομα που που δεν έχουν κάποια βιολογική ή νομική σχέση με το θύμα. Η δεύτερη ομάδα διαχωρίζεται επιπλέον ανάλογα με το φύλο του θύματος, σε ετεροφυλόφιλους και ομοφυλόφιλους. Το γεγονός όμως αυτό περιπλέκει την κατάσταση εάν σκεφτεί κανείς ότι η αναλογία ετεροφυλόφιλων και ομοφυλόφιλων, σύμφωνα με την επιθυμία έναντι των ενηλίκων, είναι 2:1. Διαχωρισμός επίσης θα πρέπει να γίνεται σύμφωνα με την παιδοφιλική κατεύθυνση των ατόμων που κακοποιούν τα παιδιά. Όπως προαναφέρθηκε, δεν είναι παιδόφιλοι όλοι αυτοί που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά, ενώ μπορεί να υπάρχουν παιδόφιλοι που δεν έχουν κακοποιήσει παιδιά. Ο ορισμός του DSM-IV δεν είναι σε θέση να οριοθετήσει επαρκώς τα περιστατικά. Επιπλέον, σύμφωνα με τον κλασσικό ορισμό που απαιτεί ο δράστης να είναι τουλάχιστον 16 ετών και 5 χρόνια μεγαλύτερος από το θύμα, υπάρχει δυσκολία στην ταξινόμηση των εφήβων δραστών. Επιδημιολογία Έρευνες σε διάφορες χώρες δείχνουν ότι τουλάχιστον 7% των γυναικών και 3% των ανδρών έχουν κάποια εμπειρία σεξουαλικής κακοποίησης κατά την παιδική ηλικία (Finkelhor, 1994). Οι κοινωνικές επιπτώσεις αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο, αφού έχει φανεί ότι μπορεί να προκληθούν ποικίλες ψυχολογικές καταστάσεις, όπως, κατάχρηση ουσιών, σεξουαλική εκδραμάτιση, και αυτοκτονική συμπεριφορά (Beitcham, 1992). Υπάρχει έντονη τάση να υπο-αναφέρεται η δράση των ατόμων αυτών, ενώ συγχρόνως υπάρχει αυξημένη τάση υποτροπής σε παρόμοια δράση μετά την σύλληψή τους (Hanson et al, 1993). Ευρεία έρευνα στις ΗΠΑ (American Humane Association, 1988), έδειξε ότι 2 εκατομμύρια παιδιών στη χώρα αυτή έχουν κακοποιηθεί, ενώ το 16% αυτών έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά. Οι αριθμοί αυτοί υποδεικνύουν 300.000 περίπου περιπτώσεις παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης ανά έτος. Τα θύματα υπολογίζονται ότι στο 77% είναι κορίτσια μέσης ηλικίας 9,2 έτη. Οι δράστες στο 82% υπολογίζεται ότι είναι άνδρες. Έρευνα στον Καναδά (Committee on Sexual Offenses against Children and Youths, 1984), έδειξε ότι το ένα τρίτο των ανδρών και πάνω από τις μισές γυναίκες στη χώρα αυτή ανέφεραν ότι είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά, ενώ σε πάνω από τα τέσσερα πέμπτα το γεγονός αυτό συνέβη πριν τα 18. Είναι γενικά γνωστό ότι τα δεδομένα από τις επίσημες αναφορές τείνουν να υποεκτιμούν σημαντικά τη πραγματική συχνότητα της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης. Οι έρευνες σε δείγματα γενικού πληθισμού φαινεται να αναπαριστούν καλύτερα την πραγματική εικόνα, μπορεί όμως να μην περιέχουν ενδιαφέροντα δεδομένα από άτομα που αρνούνται να συμμετάσχουν. Η συμμετοχή σε τέτοιου τύπου έρευνες κυμαίνεται από 60-90%. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το εύρημα ότι το ποσοστό των θυμάτων μειώθηκε σημαντικά όταν η συμμετοχή αυξήθηκε (Haugaard, 1987), γεγονός που υποδεικνύει ότι ο βαθμός συμμετοχής στις έρευνες αυτές φαίνεται να επηρρεάζει τα αποτελέσματα με έναν μη κατανοητό τρόπο. Οι μέχρι στιγμής έρευνες επίσης έχουν χρησιμοποιήσει δείγματα που δεν είναι αντιπροσωπευτικά του γενικού πληθυσμού, ενώ επιπλέον δεν είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε την ειλικρίνεια των απαντήσεων (Marshall, 1997).
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ
Προδιαθεσικοί παράγοντες: Ένας παράγοντας που μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι αποτελεί προδιαθεσικό παράγοντα για την παιδική σεξουαλική κακοποίηση είναι το ανδρικό φύλο, δηλαδή, ότι οι άνδρες έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να κακοποιήσουν σε σχέση με τις γυναίκες. Ένας άλλος παράγοντας είναι η ενσυναισθησία (empathy). Βρέθηκε ότι, τα άτομα που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά έχουν ιδιαίτερη έλλειψη ενσυναισθησίας απέναντι στα θύματά τους, παρουσιάζουν κάποια ενσυναισθησία απέναντι στα θύματα των άλλων δραστών, και δείχνουν φυσιολογική ενσυναισθησία απέναντι σε όλα τα υπόλοιπα παιδιά (Marshall, et al, 1994). Το εύρημα αυτό δείχνει ότι οι δράστες έχουν την ιδιότητα να περιορίζουν την ενσυναισθησία απένατι στα θύματά τους, να διαστρέφουν τον τρόπο που τα αντιλαμβάνονται, φτάνοντας έτσι εύκολα στην κακοποίηση. Αναφέρθηκε επίσης ότι τα άτομα που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά έχουν εξαιρετικά χαμηλή αυτοπεποίθηση (self-esteem), ενώ το 60% αυτών έχουν σημαντική πτώση στην αυτοεκτίμηση το χρονικό διάστημα πριν την διάπραξη (Pithers et al, 1989). Η έλλειψη ερωτικής σχέσης και η μοναχικότης των ατόμων αυτών φαίνεται να πηγάζει από την υιοθέτηση δυσλειτουργικών και ανεπαρκών μορφών προσκόλλησης (Garlick et al, 1996). Η μορφή και ο χρόνος έναρξης των παρεκκλινοντων φαντασιώσεων αποτελεί σημαντικό κινητήριο παράγοντα, αν και τα αποτελέσματα για την επικράτησή τους είναι αντικρουόμενα. Ποσοστά που κυμαίνονται από 20-50% των δραστών ανέφεραν ύπαρξη φαντασιώσεων πριν τη διάπραξη (Abel et al, 1987). Ένας άλλος σημαντικός προδιαθεσικός παράγοντας είναι οι γνωσιακές διαστροφές. Οι ερευνητές χρησιμοποιούν τον όρο αυτό για να συμπεριλάβουν ποικίλα χαρακτηριστικά σκέψης, όπως, ελαχιστοποίηση, άρνηση, και απόδοση ευθυνών σε άλλους ή διαταραγμένες αντιλήψεις σχετικά με τη συμπεριφορά των παιδιών, ή ακόμα και την σεξουαλικότητα των παιδιών (Pithers et al, 1989). Οι Abel et al (1989), χρησιμοποιώντας την Γνωσιακή Κλίμακα των Abel et al (1984), βρήκαν ότι τα άτομα που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά έχουν πληθώρα διαταραγμένων γνωσιών όπως ότι, τα παιδιά ενδιαφέρονται να έχουν σεξουαλικές εμπειρίες με τους μεγάλους ή ότι διασκεδάζουν και οφελούνται από τις εμπειρίες αυτές. Ανάμεσα στους πρώιμους προδιαθεδικούς παράγοντες περιλαμβάνονται οι σχέσεις γονέα-παιδιού. Πράγματι ανιχνεύθηκαν διαταραγμένες σχέσεις μεταξύ δράστη στη παιδική ηλικία και γονέων του. Ο τύπος μάλιστα των σχέσεων αυτών θεωρήθηκε αιτιολογικός για την μετάπειτα πορεία του δράστη (Marshall et al, 1993). Συχνές επίσης είναι οι αναφορές για πρώιμη σεξουαλική κακοποίηση των δραστών στη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας. Τα ποσοστά κυμαίνονται από 0-67%, ανάλογα με τον ορισμό της σεξουαλικής κακοποίησης (Hanson & Slater, 1988). Συγκεκριμένα βρέθηκε ότι το 50% των σεξουαλικών και το 20% μη-σεξουαλικών φυλακισμένων παραπτωματιών υπήρξαν θύματα σωματικής σεξουαλικής κακοποίησης κατά την παιδική τους ηλικία (Dhawan & Marshall, 1996). Ερώτημα παραμένει γιατί αυτή η εμπειρία να οδηγεί σε διάπραξη κακοποίησης κατά την ενηλικίωση αντί στην αναστολή τέτοιων πράξεων. Εάν η πρώιμη σεξουαλική κακοποίηση βιώνεται σαν τραυματική γιατί τότε ένα άτομο να κακοποιεί κάποιο άλλο; Η έφηβοι που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά Τα τελευταία χρόνια η βιβλιογραφία δείχνει ότι ένα μεγάλο μέρος των εφήβων που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά είναι πραγματικοί και όχι περιστασιακοί δράστες. Για τον λόγο αυτόν, η ομάδα αυτή των δραστών διερευνάται με παρόμοιο τρόπο που διερευνώνται οι ενήλικες δράστες. Έφηβοι δράστες έχουν εκτιμηθεί με τη φαλλομετρική μέθοδο, έχοντας όμως ανακύψει δεοντολογικά προβλήματα. Υπήρξε ο φόβος ότι η παρουσίαση σε νεαρά αγόρια ερωτικού υλικού με μικρά παιδιά θα μπορούσε να ενθαρρύνει την παρέκκλιση (Marshall, 1997). Έχει δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στα αναπτυξιακά χαρακτηριστικά των ατόμων αυτών που μεγαλώνοντας κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά. Κάποιοι υποθέτουν έναν κύκλο κακοποίησης όπου η παιδική σεξουαλική κακοποίηση αποτελεί μοντέλο για την μετέπειτα σεξουαλική κακοποίηση με δράστες τα πρώην θύματα. Τα δεδομένα δείχνουν ότι ένας δυσανάλογα μεγάλος αριθμός ατόμων που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά είτε έχουν κακοποιηθεί ενώ ήταν παιδιά, είτε έχουν δοκιμαστεί από στέρηση ή γενικότερου τύπου κακοποίηση (Marshall et al, 1993). Για παράδειγμα, βρέθηκε ότι η παιδική ηλικία των ατόμων που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά χαρακτηρίζεται από ασταθείς (Awad et al, 1984) ή διαταραγμένες οικογενειακές σχέσεις (Saunders et al, 1986). Επίσης βρέθηκαν αυξημένα επίπεδα εχθρικότητας και σωματικής κακοποίησης (Finkelhor, 1979), καθώς και αμέλειας από πλευράς των γονέων τους (Davidson, 1983). Με βάση τα δεδομένα αυτά οι Marshall et al (1993), υπέθεσαν ότι υπάρχει δυσλειτουργικότητα στο δεσμό προσκόλλησης μεταξύ γονέων και νέου αγοριού, γεγονός που προδιαθέτει σε ανεπιτυχή πρότυπα για μελλοντικές σχέσεις. Ο νέος ενήλικας συνεπώς, αναπτύσοντας δυσπιστία ή αμφιβολία στις ερωτικές σχέσεις, θα οδηγηθεί εύκολα σε σχέσεις με παιδιά τα οποία ελέγχονται εύκολα και δεν φαντάζουν απειλητικά. Το συνυπάρχον μάλιστα ιστορικό σεξουαλικής κακοποίησης θα οδηγήσει σε σχέση με παιδιά χωρίς ίχνος ενσυναισθησίας. Όλα αυτά τα ελλείματα, μαζί με την ανάγκη για κυριαρχία, μπορεί να οδηγήσουν τον νέο ενήλικα σε σεξουαλική σχέση με παιδιά, σαν αποτέλεσμα συνάντησης των σεξουαλικών αναγκών των με την ανάγκη για δημιουργία κάποιας σεξουαλικής σχέσης.
ΕΚΤΙΜΗΣΗ
Η διάγνωση της παιδοφιλίας μπορεί να γίνει με τη βοήθεια:
1. Της συνέντευξης του ατόμου σχετικά με τις σεξουαλικές φαντασιώσεις, τάσεις και συμπεριφορές
2. Των ψυχομετρικών κλιμάκων που μετρούν σεξουαλικές επιθυμίες
3. Των φαλλομετρικών μεθόδων που μετρούν σεξουαλική διέγερση έναντι ποικίλων ηλικιακών ομάδων και φύλων.
Απαραίτητη φυσικά είναι η λήψη λεπτομερούς ιατρικού και ψυχιατρικού ιστορικού, περιλαμβανομένων πληροφοριών που αφορούν ιστορικό κακοποίησης, αριθμό και ποιότητα ερωτικών σχέσεων, ηλικία έναρξης παρεκκλίνουσας σεξουαλικής συμπεριφοράς, συνύπαρξη άλλων παραφιλιών, και λεπτομερές σεξουαλικό εγκληματολογικό ιστορικό. Εξακολουθεί να μην είναι ξεκάθαρο το μέγεθος παιδοφιλικής διέγερσης των ατόμων που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά. Οι μη-αιμομίκτες παρουσιάζουν σαφώς υψηλότερη διέγερση, ενώ οι αιμομίκτες φαίνεται ότι παρουσιάζουν παρόμοια διέγερση με αυτή του γενικού πληθυσμού (Freund 1987, Abel et al, 1981). Οι Barbaree και Marshall (1989), βρήκαν ότι το 48% των μη-αιμομικτών με κορίτσια, το 28% των αμομικτών με κόρη, αλλά και το 15% του νορμάλ δείγματος έδειξαν ισχυρή σεξουαλική διάγερση με παιδιά. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ευρήματα σχετικά με την ψυχοπαθολογία των ατόμων αυτών. Βρέθηκε ότι λιγότεροι από 5% πάσχουν από ψυχωσική συνδρομή, ενώ η κύρια διάγνωση σε επίπεδο προσωπικότητας είναι η διαταραχή προσωπικότητας ψυχοπαθητικού τύπου. Οι Abel et al (1985) όμως βρήκαν ότι μόνο 12% αυτών που παρακολουθούντο στα εξωτερικά ιατρεία είχαν διάγνωση διαταραχής προσωπικότητας ψυχοπαθητικού τύπου, ενώ οι Serin et al (1994), βρήκαν ότι 7,5% μόνο σκόραραν υψηλά στην κλίμακα ψυχοπαθητικότητας του Hare.
σε ορισμενες χωρες στα εικοσι θεωρεισαι ανηλικος,
μην το ξεχναμε αυτο...
PIATSAS
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 12 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 6.448
- Κριτικές
- 89
- Like
- 128
- Πόντοι
- 4.065
Ένας Αρχιμανδρίτης και ομάδα πολιτών υπεράνω πάσης υποψίας εμπλέκονται σε ένα από τα σκληρότερα κυκλώματα διακίνησης υλικού παιδικής πορνογραφίας στο Διαδίκτυο. Στην κατοχή μάλιστα του Αρχιμανδρίτη που λειτουργεί στην περιφέρεια της Μητροπόλεως Σπάρτης, εντοπίστηκε το «σκληρότερο» υλικό που διέθετε το κύκλωμα.
Πρόκειται για τον Φώτη Μακρυστάθη που λειτουργεί στην εκκλησία Αγίου Δημητρίου στο Τσεραμιό Σπάρτης και ο οποίος διαμένει στον Πειραιά. Την ώρα που ο Αρχιμανδρίτης βρισκόταν στον εισαγγελέα για να απολογηθεί, η Ιερά Μητρόπολη Μονεμβασίας και Σπάρτης γνωστοποιούσε ότι ο Φώτης Μακρυστάθης τέθηκε εκτός ενεργού υπηρεσίας.
Στους αστυνομικούς, ο συλληφθέντας αρνήθηκε να αποκαλύψει οτιδήποτε, λέγοντας ότι θα τα πει όλα στο δικαστήριο.
Εκτός από τον Αρχιμανδρίτη, συνελήφθησαν στην Αθήνα, ο μηχανικός Γιώργος Ηλιόπουλος, ο Σπύρος Συμεωνίδης, επίσης μηχανικός, ο γιατρός Χαράλαμπος Χαραλαμπίδης και ο επιχειρηματίας Φαίδων Χασιώτης. Εναντίον των τεσσάρων, ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος για πορνογραφία ανηλίκων με χρήση διαδικτύου κατ' εξακολούθηση και κατά συνήθεια. Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν σήμερα στον ανακριτή, αλλά πήραν προθεσμία ν' απολογηθούν.
Επιχείρηση Μyοsis
Μετά από σήμα της Ιντερπόλ, ότι εντοπίστηκαν από την Αστυνομία του Λονδίνου περισσότερες από 200 ιστοσελίδες για μέλη VIP, μέσω των οποίων διεκινείτο υλικό σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών, και με τη σημαντική συνεισφορά της Διεύθυνσης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, στήθηκε η επιχείρηση με την κωδική ονομασία Μyοsis.
Η επιχείρηση, που διήρκεσε τρεις μήνες, είχε δύο σκέλη, το δεύτερο από τα οποία ολοκληρώθηκε χθες. Εντοπίστηκαν 137 ηλεκτρονικά αποτυπώματα Ελλήνων χρηστών του διαδικτύου, οι οποίοι ήταν χρήστες των συγκεκριμένων ιστοσελίδων. Από τα ίχνη αυτά, ταυτοποιήθηκαν 35 χρήστες.
Το πορνογραφικό υλικό που διακινούσαν, ήταν απίστευτα σκληρό, και μεταξύ άλλων περιελάμβανε βίντεο στα οποία απεικονίζονταν βρέφη ηλικίας από 6 μηνών, να είναι δεμένα στους αγκώνες και να κακοποιούνται σεξουαλικά από ενήλικες. Οι εμπλεκόμενοι στο κύκλωμα, αγόραζαν το συγκεκριμένο υλικό, βίντεο και φωτογραφίες, μέσω ιστοσελίδας του εξωτερικού με πιστωτικές κάρτες, με το αντίτιμο των 79,85 δολαρίων.
Συνολικά, έγιναν έρευνες σε 40 σπίτια, σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Μυτιλήνη, Μύκονο, Ορεστιάδα και Πρέβεζα. Συνελήφθησαν 11 άτομα με την αυτόφωρη διαδικασία και σχηματίστηκε δικογραφία σε βάρος 13. Οι δύο από τους 11 συλληφθέντες είναι μέχρι και σήμερα προφυλακισμένοι, τέσσερις αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους, ενώ οι υπόλοιποι θα οδηγηθούν σήμερα στους Εισαγγελείς.
Κατασχέθηκαν 28 σκληροί δίσκοι, 8 φορητοί υπολογιστές και πλήθος CD-DVD, που περιείχαν υλικό παιδικής πορνογραφίας.
Την ομάδα ατόμων «υπεράνω πάσης υποψίας», εκτός του Αρχιμανδρίτη, συγκροτούν επιχειρηματίες, πολιτικοί μηχανικοί, ένας D.J, ένας γυναικολόγος και ένας αγγειοχειρουργός, ένας φοιτητής, καθώς και ένας αξιωματικός του Στρατού που υπηρετεί στην Ορεστιάδα, όπου και συνελήφθη.
Επίσης, εξετάστηκε η εμπλοκή στο κύκλωμα μιας γυναίκας αστυνομικού, η οποία όμως δεν συνελήφθη, γιατί δεν βρέθηκαν αποδείξεις που να στοιχειοθετούν κατηγορίες εναντίον της.
Πηγη...zougla.gr
Πρόκειται για τον Φώτη Μακρυστάθη που λειτουργεί στην εκκλησία Αγίου Δημητρίου στο Τσεραμιό Σπάρτης και ο οποίος διαμένει στον Πειραιά. Την ώρα που ο Αρχιμανδρίτης βρισκόταν στον εισαγγελέα για να απολογηθεί, η Ιερά Μητρόπολη Μονεμβασίας και Σπάρτης γνωστοποιούσε ότι ο Φώτης Μακρυστάθης τέθηκε εκτός ενεργού υπηρεσίας.
Στους αστυνομικούς, ο συλληφθέντας αρνήθηκε να αποκαλύψει οτιδήποτε, λέγοντας ότι θα τα πει όλα στο δικαστήριο.
Εκτός από τον Αρχιμανδρίτη, συνελήφθησαν στην Αθήνα, ο μηχανικός Γιώργος Ηλιόπουλος, ο Σπύρος Συμεωνίδης, επίσης μηχανικός, ο γιατρός Χαράλαμπος Χαραλαμπίδης και ο επιχειρηματίας Φαίδων Χασιώτης. Εναντίον των τεσσάρων, ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος για πορνογραφία ανηλίκων με χρήση διαδικτύου κατ' εξακολούθηση και κατά συνήθεια. Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν σήμερα στον ανακριτή, αλλά πήραν προθεσμία ν' απολογηθούν.
Επιχείρηση Μyοsis
Μετά από σήμα της Ιντερπόλ, ότι εντοπίστηκαν από την Αστυνομία του Λονδίνου περισσότερες από 200 ιστοσελίδες για μέλη VIP, μέσω των οποίων διεκινείτο υλικό σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών, και με τη σημαντική συνεισφορά της Διεύθυνσης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, στήθηκε η επιχείρηση με την κωδική ονομασία Μyοsis.
Η επιχείρηση, που διήρκεσε τρεις μήνες, είχε δύο σκέλη, το δεύτερο από τα οποία ολοκληρώθηκε χθες. Εντοπίστηκαν 137 ηλεκτρονικά αποτυπώματα Ελλήνων χρηστών του διαδικτύου, οι οποίοι ήταν χρήστες των συγκεκριμένων ιστοσελίδων. Από τα ίχνη αυτά, ταυτοποιήθηκαν 35 χρήστες.
Το πορνογραφικό υλικό που διακινούσαν, ήταν απίστευτα σκληρό, και μεταξύ άλλων περιελάμβανε βίντεο στα οποία απεικονίζονταν βρέφη ηλικίας από 6 μηνών, να είναι δεμένα στους αγκώνες και να κακοποιούνται σεξουαλικά από ενήλικες. Οι εμπλεκόμενοι στο κύκλωμα, αγόραζαν το συγκεκριμένο υλικό, βίντεο και φωτογραφίες, μέσω ιστοσελίδας του εξωτερικού με πιστωτικές κάρτες, με το αντίτιμο των 79,85 δολαρίων.
Συνολικά, έγιναν έρευνες σε 40 σπίτια, σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Μυτιλήνη, Μύκονο, Ορεστιάδα και Πρέβεζα. Συνελήφθησαν 11 άτομα με την αυτόφωρη διαδικασία και σχηματίστηκε δικογραφία σε βάρος 13. Οι δύο από τους 11 συλληφθέντες είναι μέχρι και σήμερα προφυλακισμένοι, τέσσερις αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους, ενώ οι υπόλοιποι θα οδηγηθούν σήμερα στους Εισαγγελείς.
Κατασχέθηκαν 28 σκληροί δίσκοι, 8 φορητοί υπολογιστές και πλήθος CD-DVD, που περιείχαν υλικό παιδικής πορνογραφίας.
Την ομάδα ατόμων «υπεράνω πάσης υποψίας», εκτός του Αρχιμανδρίτη, συγκροτούν επιχειρηματίες, πολιτικοί μηχανικοί, ένας D.J, ένας γυναικολόγος και ένας αγγειοχειρουργός, ένας φοιτητής, καθώς και ένας αξιωματικός του Στρατού που υπηρετεί στην Ορεστιάδα, όπου και συνελήφθη.
Επίσης, εξετάστηκε η εμπλοκή στο κύκλωμα μιας γυναίκας αστυνομικού, η οποία όμως δεν συνελήφθη, γιατί δεν βρέθηκαν αποδείξεις που να στοιχειοθετούν κατηγορίες εναντίον της.
Πηγη...zougla.gr
Επισκέπτης
η καθε χωρα εχει τη δικη της νομοθεσια και αναλογα θα πρεπει να αντιμετωπιστουν.
Θα ηταν πολυ ενδιαφερον να βρισκαμε τις νομοθεσιες για τις διαφορες χωρες!!
Υπάρχει σε αυτή τη σελίδα κάτι σχετικό :
A table of worldwide ages at which people of different sexualities can legally have sex
Πάντως η Δίωξη Ηλ. Εγκλήματος δεν ήταν που έκλεισε το bourdela ;
Ας μη τους δίνουμε και "Θερμά Συγχαρητήρια" επειδή πότε πότε κάνουν τη δουλειά τους.
πολυ καλο λινκ!
δεν κανει να τους κατηγορουμε παντως, τη δουλεια τους κανουν ...
αν και το χρονικο διαστημα που ηταν κλειστο το σάιτ ειναι μεγαλο,
δε μπορω να ξερω παραπανω γι αυτο....
συγχαρητηρια παλι για το λινκ, αν το βρισκαμε και ελληνικα...
deepthroat
Μέλος
- Εγγρ.
- 16 Δεκ 2005
- Μηνύματα
- 196
- Κριτικές
- 1
- Like
- 4
- Πόντοι
- 1
Aκριβώς, έκλεισε το bourdela.com κάνοντας "θριαμβευτικές" ανακοινώσεις περί κατάσχεσης πανάκριβων servers και διαρρέοντας στον τύπο κατηγορίες για trafficking, εξαναγκασμό σε πορνεία, απειλές κ.ά.
Η συγκεκριμένη υπηρεσία έχει κι άλλα "κατορθώματα" στο ενεργητικό της (βλ. Δ. Φωτίου, Αν. Τσιπρόπουλος).
Είναι αυτονόητο ότι απεχθάνομαι τους παιδεραστές και παιδικούς πορνογράφους, αλλά μέχρι να δω καταδικαστική απόφαση από δικαστήριο, θα διατηρήσω τις επιφυλάξεις μου.
