Κριτική που δε δημοσιεύτηκε---
Περνώντας από τη περιοχή του Παγκρατίου, χθες στις 11 το βράδυ περίπου, σκέφτηκα με ένα φίλο μου να περάσουμε από το στούντιο της Αθανασίας. Να τσεκάρουμε και να δούμε τι παίζει.
Ανεβαίνουμε, χτυπάμε την πόρτα και μας ανοίγει η τσάτσα μια ρουσιδα, 50 χρόνων περίπου, ξανθιά με γυαλιά. Μόλις καθόμαστε στο καναπέ ακολουθεί ο εξής διάλογος:
Τσατσά: Την έχετε δει την κοπέλα?
Εγώ: Όχι...
Τσατσά: Ποιος ενδιαφέρεται να περάσει?
Εγώ: Ήρθαμε να ρίξουμε μια μάτια...
Τσατσά: Α, εδώ δεν έχει τέτοια, εδώ έρχονται με σκοπό, μάλλον δε θα μπει κανένας ε? Το κατάλαβα...
Εγώ: Να μη τη δούμε πρώτα?
Τσατσά:Αφού δε θα μπείτε, το ξέρω!
Εγώ: Δηλαδή δε θα την φωνάξεις?
Τσατσά:Άντε καλά...Έλα κορίτσι μου...
Εμφανίζεται μια ψηλή χαμογελαστή κοπέλα με μεγάλο στόμα
Εγώ: Ευχαριστούμε...Γεια σας..
Τσατσά: Το ήξερα! Άλλη φορά να μην έρθετε χωρίς σκοπό?
Εγώ: Δηλαδή απαγορεύεται να κοιτάξουμε?
Τσατσά: Εδώ δεν είναι Φυλής! Άλλη φορά μόνο με σκοπό...
Εγώ: Καλά, καλά δε ξαναρχόμαστε (έντονα)
Τσατσά: Κρίμα...
Με τέτοιο τρόπο θέλουν να έχουν και πελάτες? Εγώ οποία και να δουλεύει εκεί δε πρόκειται να ξανάπαω...Σε λίγο καιρό θα κλειδώνουν τις πόρτες και δε θα μας αφήνουν να φεύγουμε! Αίσχος και έλεος!