χρηστος1011
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 19 Οκτ 2013
- Μηνύματα
- 14.784
- Like
- 2.615
- Πόντοι
- 606
Το βράδυ της Τετάρτης οι Ιταλοί ποδοσφαιρόφιλοι θα είναι καθηλωμένοι στις τηλεοράσεις τους κάνοντας ζάπινγκ καθώς διεξάγονται ταυτόχρονα 8 αγώνες για την εμβόλιμη 9η αγωνιστική της Serie A, όμως αν τους ρωτούσε κανείς "στις εξέδρες ποιου γηπέδου θα θέλατε να βρισκόσαστε" η πλειονότητα θα απαντούσε χωρίς δεύτερη σκέψη το "Λουίτζι Φεράρις" της Γένοβας.
Αιτία το γεγονός ότι σε μερικές ώρες από τώρα θα γραφτεί ιστορία. Και μάλιστα από ένα "ιερό τοτέμ" του ιταλικού ποδοσφαίρου, τον Τζανλουίτζι Μπουφόν, ο οποίος στην αναμέτρηση κόντρα στη Τζένοα θα φορέσει για 500η φορά τη φανέλα της Γιουβέντους σε όλες τις διοργανώσεις.
Νούμερο ασύλληπτο, νούμερο σπάνιο, νούμερο εκπληκτικό. Πέντε εκατοντάδες αγώνων για τον λατρεμένο Τζίτζι των οπαδών της Γιούβε ο οποίος μπορεί επίσης να καμαρώνει για το γεγονός ότι εισέρχεται μετά... βαΐων και κλάδων στο κλειστό κλαμπ των παικτών που έχουν 500+ συμμετοχές με τη φανέλα μίας μόνο ιταλικής ομάδας.
Ο πρωτοπόρος Πάολο Μαλντίνι σταμάτησε στα 647 ματς με τη Μίλαν, ο Χαβιέρ Σανέτι στα 615 με την Ίντερ, ο Φραντσέσκο Τότι (από τους καλύτερους φίλους του Μπουφόν στο χώρο και επίσης εκείνος που έχει σκοράρει περισσότερα γκολ από κάθε άλλον στον έμπειρο κίπερ, 11 συνολικά) μετράει 567 με τη Ρόμα και συνεχίζει, ο Τζουζέπε Μπέργκομι έχει 519 με την Ίντερ και ο Τζάνι Ριβέρα συμπληρώνει την πεντάδα με τα 501 ματς του με τη Μίλαν.
Σε λιγες ώρες από τώρα το ξεχωριστό αυτό κλαμπ αποκτά και 6ο μέλος σε ένα παιχνίδι μάλιστα που θα είναι ιδιαίτερο για δύο ακόμα λόγους για τον Μπουφόν.
Ο πρώτος αφορά τον αντίπαλο, με τη Τζένοα να είναι η ομάδα που υποστήριζε όταν ήταν μικρό παιδί και να είναι μάλιστα η μία από τις πέντε που έχει αναφέρει στην αυτοβιογραφία του πως θα ήθελε να είχε αγωνιστεί (οι άλλες είναι οι Ρεάλ Μαδρίτης, η Σέλτικ, η Γουέστ Χαμ και η Γκλάντμπαχ)!
Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με το τι είχε συμβεί στην αμέσως προηγούμενη επίσκεψή του στο αρχαιότερο γήπεδο της Ιταλίας τον περασμένο Μάρτιο: είχε ισοφαρίσει το ρεκόρ συμμετοχών του θρυλικού Τζοφ με τη φανέλα της Γιουβέντους και το είχε "γιορτάσει" με απόκρουση πέναλτι που βοήθησε την ομάδα του να "αποδράσει" με τη νίκη και να σφραγίσει λίγο αργότερα έναν ακόμα τίτλο.
Πλέον, με τα 499 παιχνίδια ως "μπιανκονέρο" στην πλάτη του ο 36χρονος κίπερ όχι μόνο είναι ο πρώτος σε συμμετοχές γκολκίπερ στην ιστορία της "βέκια σινιόρα" μπροστά από τους σπουδαίους Ντίνο Τζοφ (476) και Στέφανο Τακόνι (377) αλλά βάζει πλώρη για να ανέβει στο πόντιουμ των παικτών με τις περισσότερες συμμετοχές.
Ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο με τα 705 παιχνίδια (σε 19 σεζόν) βρίσκεται στην υψηλότερη κορυφή και δεν μπορεί να απειληθεί από κανέναν ωστόσο ο Μπουφόν έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι αν συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς θα ξεπεράσει τόσο τον Γκαετάνο Σιρέα με τα 552 παιχνίδια (σε 14 χρόνια) όσο και τον Τζουζέπε Φουρίνο με τα 528 ματς (σε 16 σεζόν) για να αποχαιρετήσει τα γήπεδα όντας στη τιμητική 2η θέση της συγκεκριμένης λίστας.
Ίσως μάλιστα αυτή να είναι η μοναδική δεύτερη θέση στην οποία να συμβιβαστεί στην καριέρα του αν αναλογιστεί κανείς τους αναρίθμητους ατομικούς και ομαδικούς τίτλους που έχει να επιδείξει στο παλμαρέ του.
Τα ρεκόρ υπάρχουν για να τα σπάει ο Μπουφόν
Πρωταθλητής κόσμου με την εθνική Ιταλίας στα γήπεδα της Γερμανίας το 2006, επτά φορές πρωταθλητής Ιταλίας με τη φανέλα της Γιουβέντους (του έχουν αφαιρεθεί οι τίτλοι του 2005 και του 2006 λόγω της τιμωρίας των Τορινέζων για την εμπλοκή τους στο σκάνδαλο Calciopoli), Κύπελλο UEFA και Coppa Italia με την Πάρμα είναι οι σημαντικότεροι τίτλοι σε ομαδικό επίπεδο, ενώ σε ατομικό ο Μπουφόν έχει ξεπεράσει τα όρια του μυθικού.
Ρέκορντμαν συμμετοχών (145) με τη φανέλα της εθνικής Ιταλιας, μοναδικός γκολκίπερ που έχει κερδίσει από την UEFA το βραβείο για τον καλύτερο ποδοσφαιριστή της χρονιάς (2003), οκτώ χρονιές καλύτερος τερματοφύλακας της Serie A, πέντε συμμετοχές σε τελικές φάσεις Μουντιάλ (στα τέσσερα βασικός) και φιναλίστ σε τελικό του Champions League, ενώ έχει επίσης το ρεκόρ στη "σκουάντρα ατζούρα" με τα 60 ματς που κράτησε ανέπαφη την εστία του αλλά και το ρεκόρ στους "μπιανκονέρι" όπου έχει κρατήσει απαραβίαστη την εστία του σε 237 παιχνίδια Serie A!
Μαζί με όλα τα παραπάνω συγκρατήστε και αυτή την πληροφορία: από τους παίκτες που έχουν αγωνιστεί σε περισσότερα από 400 παιχνίδια στη Serie A, ο κίπερ της Γιουβέντους έχει το καλύτερο ποσοστό σε νίκες, 56,5% (299 νίκες με τη φανέλα της Πάρμα και της Γιουβέντους σε 529 ματς), μετά από αυτό του Πάολο Μαλντίνι με 57,8% (241 νίκες σε 417 ματς) με τις εμβληματικές φιγούρες των Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο (268 νίκες σε 478 ματς - 56,1%) Αντρέα Πίρλο (264 νίκες σε 476 ματς - 55,5%) και Χαβιέρ Σανέτι (336 νίκες σε 615 ματς - 54,6%) να συμπληρώνουν μία από τις πιο εκθαμβωτικές ποδοσφαιρικές πεντάδες όλων των εποχών!
Το να προσθέσει κανείς πόσες φορές έχει συμπεριληφθεί σε κορυφαίες ομάδες σε μεγάλες διοργάνωσεις είναι περιττό για έναν παίκτη που έχει καταθέσει αμέτρητες φορές τα διαπιστευτήριά του στο χορτάρι αλλά και που -το σημαντικότερο- έχει καταφέρει να εδραιωθεί στη συνείδηση του κόσμου ως ένας από τους πληρέστερους και πιο ολοκληρωμένους παίκτες σε αυτή τη θέση όχι μόνο για τον 21ο αιώνα αλλά και τον προηγούμενο.
Παίκτες άλλωστε με τέτοια διάπλαση και ρεφλέξ, αλλά και τη δική του μοναδική ικανότητα να "διαβάζει" ταχύτατα τις φάσεις ακόμα και τώρα που βρίσκεται στη δύση της καριέρας του (κλείνει τα 37 τον ερχόμενο Ιανουάριο) είναι από αυτούς που βγαίνουν μία φορά στα 30 χρόνια σε κάθε χώρα και αν...
Με αυτό μάλιστα το σκεπτικό οι άνθρωποι της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου τον ανακήρυξαν τέσσερις φορές γκολκίπερ της χρονιάς καθώς επίσης γκολκίπερ της δεκαετίας αλλά και γκολκίπερ του 21ου αιώνα.
Πέρα όμως από τα τρόπαια και τους ατομικούς τίτλους που ο Μπουφόν καταβροχθίζει αδιάκοπα στο πέρασμα των χρόνων υπάρχουν και κάποιες μεμονωμένες στιγμές στη διάρκεια της καριέρας του που τον έχουν κάνει και τόσο αγαπητό στο ιταλικό κοινό και όχι μόνο στους Γιουβεντίνους.
Μία τέτοια στιγμή ήταν στην ηλικία 13 ετών όταν και παρουσιάστηκε μπροστά του το δίλημμα Πάρμα ή Μίλαν, με την οικογένεια του Τζανλουίτζι (πρωταθλητές στο στίβο και οι δύο γονείς του) να παίρνει την πρώτη μεγάλη, σημαντική και -πάνω από όλα- σωστή απόφαση για τον κανακάρη τους, κλείνοντας την πόρτα στο μεγαλύτερο όνομα της Μίλαν και επιλέγοντας τους πιο... ταπεινούς "παρμέντσι". Τα αίτια τα έχει αποκαλύψει ο ίδιος ο Μπουφόν σε πρόσφατη συνέντευξή του όταν του ζητήθηκε να θυμηθεί εκείνες τις πρωτόγνωρες για αυτόν καταστάσεις που έγινε μήλον της έριδος σε τόσο μικρή ηλικία.
"Με ήθελαν Πάρμα και Μίλαν ενώ υπήρχε και ένα πιο χλιαρό ενδιαφέρον από τη Μπολόνια. Ήταν άξιοι οι γονείς μου που επέλεξαν την Πάρμα επειδή τη θεωρούσαν ως την ιδανικότερη επιλογή για ένα 13χρονο παιδί. Οποιοσδήποτε γονιός, ίσως δικαιολογημένα, θα προτιμούσε να φουσκώνει με καμάρι λέγοντας πως ο γιος του παίζει στη Μίλαν, αντίθετα εκείνοι το μόνο που σκέφτηκαν ήταν που θα μπορούσα να έχω μεγαλύτερη πρόοδο".
Ηighlights στην καριέρα του είναι σίγουρα το θετικό ντεμπούτο του με την Πάρμα, το 0-0 απέναντι στη Μίλαν των Γουεά, Μπάτζο και Σαβίτσεβιτς αλλά και ένα παιχνίδι στο "Ennio Tardini" στην τρίτη του σεζόν εκεί κόντρα στην πανίσχυρη τότε Ίντερ: η θέα του Ρονάλντο δεν τον φόβισε καθόλου όταν οι δύο τους τέθηκαν αντιμέτωποι από την άσπρη βούλα, με τον Μπουφόν να αποκρούει το πέναλτι του "φαινομένου" και στη συνέχει να πανηγυρίζει έξαλλα με το κοινό της ομάδας του δείχνοντας τους τη φανέλα με το σήμα του Superman που φορούσε από μέσα.
Ο Μπουφόν θεωρούταν ήδη γκολκίπερ-ηπερήρωας από τις πρώτες του κιόλας σεζόν στο απαιτητικό Campionato (στις εποχές των "παχιών αγελάδων" για το ιταλικό ποδόσφαιρο, που τα εκατομμύρια έπεφταν βροχή και οι καλύτεροι παίκτες ήταν μαζεμένοι στη γειτονική χώρα) και κάπου εκεί θα έπρεπε να ευχαριστεί τον Τομάς Ν'Κονό, τον βασικό γκολκίπερ του Καμερούν στο Μουντιάλ της Ιταλίας το 1990 που τον ενέπνευσε με τις εμφανίσεις του να εγκαταλείψει τη θέση του μέσου στην οποία είχε ξεκινήσει από μικρός (για κάποιο διάστημα έπαιξε και επιθετικός) και να φορέσει τα γάντια του πορτιέρε.
"Στην Πάρμα πήγα σε νεαρή ηλικία και κατέκτησα πάρα πολλά, αλλά δεν κατάφερα να πάρω αυτό που δεν έχει κερδίσει ποτέ ο σύλλογος, ένα σκουντέτο. Ίσως ήμασταν πολύ νέοι και ανώριμοι για να έχουμε σταθερότητα στην απόδοσή μας που θα μας έφτανε τόσο ψηλά", είναι το μοναδικό "παράπονο" μέσα στις τόσες υπέροχες ποδοσφαιρικές αναμνήσεις που βίωσε στην Πάρμα ο Μπουφόν, ο οποίος το 2001 κρέμασε ένα ακόμα παράσημο στο στήθος του που φοράει μέχρι και σήμερα.
Παράσημο που συνδέεται με την άριστη επιλογή που έκανε τότε να μετακομίσει στη Γιουβέντους, τον σύλλογο τον οποίο υπηρετεί πιστά για πάνω από 13 χρόνια και με τον οποίο έχει γράψει χρυσά γράμματα στην ιστορία του calcio.
Άδειασε τα ταμεία για χάρη του η "κυρία"
"Μετά την Πάρμα, το 2001, μπορούσα να πάω στη Μπαρτσελόνα αλλά, χάρη στην εισήγηση του πατέρα μου, επέλεξα τη Γιουβέντους και τον ευχαριστώ για αυτό", έχει δηλώσει χαρακτηριστικά ο Μπουφόν, ο οποίος ακόμα και σήμερα συνιστά την ακριβότερη μεταγραφή τερματοφύλακα στην ιστορία του "βασιλιά των σπορ", με σχεδόν 52.000.000 ευρώ να αλλάζουν χέρια: από αυτά των διοικούντων τη Γιουβέντους σε αυτά των ανθρώπων της Πάρμα.
Ο μινώταυρος της εστίας της Γιουβέντους έχει μάλιστα αποκαλύψει σε ανύποπτη στιγμή πως πέρα από το ενδιαφέρον της Μπαρτσελόνα για την απόκτησή του από την Πάρμα είχε εκφράσει αρχικά ενδιαφέρον και η Ρόμα, η οποιά όμως αποσύρθηκε από την υπόθεση μετά τη συμφωνία της με τον Ιβάν Πελιτσόλι...
Όσο για τις ξεχωριστές στιγμές του στα 13 χρόνια και κάτι που υπηρετεί πιστά την "βέκια σινιόρα", αυτές είναι ουκ ολίγες. Αν κάποιος επιχειρούσε να σταχυολογήσει τις σημαντικότερες σίγουρα θα πήγαινε την ημέρα που έκανε επίσημο ντεμπούτο στην Serie A με τους Τορινέζους, στο 4-0 επί της Βενέτσια στις 28 Αυγούστου 2001 όπου και κράτησε ανέπαφη την εστία του (από δύο γκολ οι Ντελ Πιέρο και Τρεζεγκέ), αλλά και σε ματς που "μεγάλωνε" μέσα στην ομάδα του.
Στο ματς Νο 100 που ήταν κόντρα στον Ολυμπιακό στις 30 Σεπτεμβρίου 2003 (νίκη με 2-1 για τη Γιούβε στο Champions League, με τον Νέντβεντ να ανατρέπει με δύο γκολ το προβάδισμα που είχαν πάρει οι πρωταθλητές Ελάδας με τον Στολτίδη στη Ριζούπολη), στο Νο 200 κόντρα στην Άρσεναλ (ήττα με 2-0 το 2006), στο Νο 300 κόντρα στην Κιέβο Βερόνα (3-3 στις 5 Απρίλη 2009) και στο Νο 400 κόντρα στην Τσέλσι (2-2 στις 19 Σεπτεμβρίου 2012).
Από τα 499 που έχει δώσει μέχρι στιγμής στην καριέρα του για λογαριασμό της Γιούβε, τη μερίδα του λέοντος καταλαμβάνουν οι αγώνες του για τη Serie (361) και το Champions League (76). Έχει επίσης αγωνιστεί σε 9 αναμετρήσεις για το Κύπελλο UEFA/Europa League, 12 για το Coppa Italia και σε 4 τελικούς ιταλικού Σούπερ Καπ, ωστόσο τα παιχνίδια εκείνα που τον έκαναν περισσότερο αγαπητό και δημοφιλή από όλα στις τάξεις των οπαδών της "βέκια σινιόρα" ήταν τα 37 στη Serie B για τη σεζόν 2006-07.
Ήταν η δυσκολότερη και πιο επώδυνη σεζόν στα 116 χρόνια ζωής της Γιουβέντους (συμπληρώνει 117 χρόνια από την ίδρυσή της το ερχόμενο Σάββατο) και ο άνθρωπος που την έχει κρατήσει τόσες πολλές φορές όρθια με φανταστικές επεμβάσεις του δεν θα μπορούσε να της γυρίσει την πλάτη το εφιαλτικό καλοκαίρι του 2006.
Τότε που το σκάνδαλο Calciopoli και ο υποβιβασμός των "μπιανκονέρι" στη Serie B άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και οι περισσότεροι μεγάλοι άσοι της κούνησαν μαντήλι (Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς και Πατρίκ Βιεϊρά διάλεξαν Ίντερ, Φάμπιο Καναβάρο και Έμερσον πήγαν στη Ρεάλ Μαδρίτης για παράδειγμα), υπήρχαν κάποιοι που δεν το κούνησαν ρούπι, που δεν "αλλαξοπίστησαν".
Από το Έβερεστ στην κόλαση της Serie B
Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, Πάβελ Νέντβεντ έμειναν ακόμα και όταν το καράβι βούλιαζε και φυσικά ο καπετάνιος Μπουφόν θα ήταν ο τελευταίος που θα το εγκατέλειπε.
Παρότι υπήρχαν πολλοί ευρωπαϊκοί σύλλογοι που ήθελαν να τον κάνουν δικό τους μετά μάλιστα από το σούπερ Μουντιάλ που είχε κάνει (στο φινάλε της χρονιάς αναδείχτηκε δεύτερος στην ψηφοφορία για τη Χρυσή Μπάλα, πίσω μόνο από τον Φάμπιο Καναβάρο) εκείνος έμεινε με την καρδιά του, ήταν εντυπωσιακός σε μία χρονιά-εξιλέωση, και αφού έκανε υπομονή μερικά χρόνια όπου η Γιουβέντους έψαχνε το δρόμο της επιστροφής στην κορυφή (ο ίδιος αντιμετώπισε μάλιστα και κάποια προβλήματα τραυματισμών που όμως δεν ήταν ικανά να τον κάνουν να σταματήσει), την περασμένη τριετία "έκανε παπάδες".
Ήταν χωρίς αμφιβολία από τους στυλοβάτες των θριάμβων της ομάδας του Αντόνιο Κόντε με τα τρία συνεχόμενα σκουντέτι, παίρνοντας μάλιστα χωρίς καμία ήττα το πρώτο (το αήττητο σερί της έφτασε τα 49 ματς σε αγώνες της Serie A) και με ρεκόρ βαθμών το περυσινό (102), ενώ μετά την αποχώρηση του Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο το καλοκαίρι του 2012 έχει σηκώσει τέσσερις κούπες ως αρχηγός του συλλόγου. Όταν μάλιστα μιλούν για σένα με τα καλύτερα λόγια μερικοί από τους σπουδαιότερους πορτιέρι που έχει αναδείξει το ιταλικό ποδόσφαιρο, τότε σίγουρα μπορείς να περπατάς με το κεφάλι ψηλά όπως κάνει ο Μπουφόν εδώ και δύο σχεδόν δεκαετίες στα γήπεδα.
"Έχω αναδειχτεί τρεις φορές καλύτερος τερματοφύλακας στον κόσμο αλλά ο Μπουφόν είναι καλύτερος από μένα. Από τεχνική άποψη είναι τέλειος ενώ έχει ένα τεράστιο ηθικό ανάστημα", δηλώνει στην Gazzetta dello Sport ενόψει του αγώνα Νο 500 του Μπουφόν ο Βάλτερ Τζένγκα, με τον Τζοβάνι Γκάλι να τονίζει στο ίδιο μέσο:
"Τον τοποθετώ στην απόλυτη κορυφή και αυτό αφορά τόσο την παρουσία του ως αθλητής όσον και στον χαρακτήρα, στην προσωπικότητα και στην ηθική του. Είναι πάντα σίγουρος για αυτό που κάνει και μεταδίδει ηρεμία και ασφάλεια στους συμπαίκτες του στο γήπεδο. Δεν χάνει ποτέ την ψυχραιμία του".
Πως αισθάνεται ο ίδιος ο Μπουφόν με όλα αυτά λίγους μήνες πριν κλείσει τα 37 του χρόνια; "Εύχομαι να υπάρχει χώρος για μερικά ακόμα τρόπαια αλλά ό,τι και αν γίνει εγώ αισθάνομαι ευτυχισμένος για αυτά που έχω πετύχει", είναι η τοποθέτηση του αρχηγού της Γιουβέντους εντός και εκτός γηπέδου, με την διοίκηση πάντως να μην σκέφτεται ένα ασπρόμαυρο αύριο χωρίς Μπουφόν.
Το νέο συμβόλαιο που θα προσφερθεί στον Τζίτζι προβλέπεται πως θα έχει διάρκεια μέχρι το 2018 οπότε και θα έχει κλείσει τα 40 του χρόνια (ίσως προλάβει έτσι να παίξει και σε έκτο Μουντιάλ, αυτό της Ρωσίας!), κάτι που σημαίνει πως όλοι εμείς οι λάτρεις του Campionato έχουμε αρκετά παιχνίδια ακόμα να τον απολαμβάνουμε.
Για να μας υπενθυμίζει με το αυτοκρατορικό του στιλ πως παικταράδες υπάρχουν πολλοί, ποδοσφαιριστές όμως σύμβολα που το όνομά τους στο λεξικό είναι δίπλα σε αυτό της λέξης bandiera (σημαία) πολύ λίγοι...
Αιτία το γεγονός ότι σε μερικές ώρες από τώρα θα γραφτεί ιστορία. Και μάλιστα από ένα "ιερό τοτέμ" του ιταλικού ποδοσφαίρου, τον Τζανλουίτζι Μπουφόν, ο οποίος στην αναμέτρηση κόντρα στη Τζένοα θα φορέσει για 500η φορά τη φανέλα της Γιουβέντους σε όλες τις διοργανώσεις.
Νούμερο ασύλληπτο, νούμερο σπάνιο, νούμερο εκπληκτικό. Πέντε εκατοντάδες αγώνων για τον λατρεμένο Τζίτζι των οπαδών της Γιούβε ο οποίος μπορεί επίσης να καμαρώνει για το γεγονός ότι εισέρχεται μετά... βαΐων και κλάδων στο κλειστό κλαμπ των παικτών που έχουν 500+ συμμετοχές με τη φανέλα μίας μόνο ιταλικής ομάδας.
Ο πρωτοπόρος Πάολο Μαλντίνι σταμάτησε στα 647 ματς με τη Μίλαν, ο Χαβιέρ Σανέτι στα 615 με την Ίντερ, ο Φραντσέσκο Τότι (από τους καλύτερους φίλους του Μπουφόν στο χώρο και επίσης εκείνος που έχει σκοράρει περισσότερα γκολ από κάθε άλλον στον έμπειρο κίπερ, 11 συνολικά) μετράει 567 με τη Ρόμα και συνεχίζει, ο Τζουζέπε Μπέργκομι έχει 519 με την Ίντερ και ο Τζάνι Ριβέρα συμπληρώνει την πεντάδα με τα 501 ματς του με τη Μίλαν.
Σε λιγες ώρες από τώρα το ξεχωριστό αυτό κλαμπ αποκτά και 6ο μέλος σε ένα παιχνίδι μάλιστα που θα είναι ιδιαίτερο για δύο ακόμα λόγους για τον Μπουφόν.
Ο πρώτος αφορά τον αντίπαλο, με τη Τζένοα να είναι η ομάδα που υποστήριζε όταν ήταν μικρό παιδί και να είναι μάλιστα η μία από τις πέντε που έχει αναφέρει στην αυτοβιογραφία του πως θα ήθελε να είχε αγωνιστεί (οι άλλες είναι οι Ρεάλ Μαδρίτης, η Σέλτικ, η Γουέστ Χαμ και η Γκλάντμπαχ)!
Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με το τι είχε συμβεί στην αμέσως προηγούμενη επίσκεψή του στο αρχαιότερο γήπεδο της Ιταλίας τον περασμένο Μάρτιο: είχε ισοφαρίσει το ρεκόρ συμμετοχών του θρυλικού Τζοφ με τη φανέλα της Γιουβέντους και το είχε "γιορτάσει" με απόκρουση πέναλτι που βοήθησε την ομάδα του να "αποδράσει" με τη νίκη και να σφραγίσει λίγο αργότερα έναν ακόμα τίτλο.
Πλέον, με τα 499 παιχνίδια ως "μπιανκονέρο" στην πλάτη του ο 36χρονος κίπερ όχι μόνο είναι ο πρώτος σε συμμετοχές γκολκίπερ στην ιστορία της "βέκια σινιόρα" μπροστά από τους σπουδαίους Ντίνο Τζοφ (476) και Στέφανο Τακόνι (377) αλλά βάζει πλώρη για να ανέβει στο πόντιουμ των παικτών με τις περισσότερες συμμετοχές.
Ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο με τα 705 παιχνίδια (σε 19 σεζόν) βρίσκεται στην υψηλότερη κορυφή και δεν μπορεί να απειληθεί από κανέναν ωστόσο ο Μπουφόν έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι αν συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς θα ξεπεράσει τόσο τον Γκαετάνο Σιρέα με τα 552 παιχνίδια (σε 14 χρόνια) όσο και τον Τζουζέπε Φουρίνο με τα 528 ματς (σε 16 σεζόν) για να αποχαιρετήσει τα γήπεδα όντας στη τιμητική 2η θέση της συγκεκριμένης λίστας.
Ίσως μάλιστα αυτή να είναι η μοναδική δεύτερη θέση στην οποία να συμβιβαστεί στην καριέρα του αν αναλογιστεί κανείς τους αναρίθμητους ατομικούς και ομαδικούς τίτλους που έχει να επιδείξει στο παλμαρέ του.
Τα ρεκόρ υπάρχουν για να τα σπάει ο Μπουφόν
Πρωταθλητής κόσμου με την εθνική Ιταλίας στα γήπεδα της Γερμανίας το 2006, επτά φορές πρωταθλητής Ιταλίας με τη φανέλα της Γιουβέντους (του έχουν αφαιρεθεί οι τίτλοι του 2005 και του 2006 λόγω της τιμωρίας των Τορινέζων για την εμπλοκή τους στο σκάνδαλο Calciopoli), Κύπελλο UEFA και Coppa Italia με την Πάρμα είναι οι σημαντικότεροι τίτλοι σε ομαδικό επίπεδο, ενώ σε ατομικό ο Μπουφόν έχει ξεπεράσει τα όρια του μυθικού.
Ρέκορντμαν συμμετοχών (145) με τη φανέλα της εθνικής Ιταλιας, μοναδικός γκολκίπερ που έχει κερδίσει από την UEFA το βραβείο για τον καλύτερο ποδοσφαιριστή της χρονιάς (2003), οκτώ χρονιές καλύτερος τερματοφύλακας της Serie A, πέντε συμμετοχές σε τελικές φάσεις Μουντιάλ (στα τέσσερα βασικός) και φιναλίστ σε τελικό του Champions League, ενώ έχει επίσης το ρεκόρ στη "σκουάντρα ατζούρα" με τα 60 ματς που κράτησε ανέπαφη την εστία του αλλά και το ρεκόρ στους "μπιανκονέρι" όπου έχει κρατήσει απαραβίαστη την εστία του σε 237 παιχνίδια Serie A!
Μαζί με όλα τα παραπάνω συγκρατήστε και αυτή την πληροφορία: από τους παίκτες που έχουν αγωνιστεί σε περισσότερα από 400 παιχνίδια στη Serie A, ο κίπερ της Γιουβέντους έχει το καλύτερο ποσοστό σε νίκες, 56,5% (299 νίκες με τη φανέλα της Πάρμα και της Γιουβέντους σε 529 ματς), μετά από αυτό του Πάολο Μαλντίνι με 57,8% (241 νίκες σε 417 ματς) με τις εμβληματικές φιγούρες των Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο (268 νίκες σε 478 ματς - 56,1%) Αντρέα Πίρλο (264 νίκες σε 476 ματς - 55,5%) και Χαβιέρ Σανέτι (336 νίκες σε 615 ματς - 54,6%) να συμπληρώνουν μία από τις πιο εκθαμβωτικές ποδοσφαιρικές πεντάδες όλων των εποχών!
Το να προσθέσει κανείς πόσες φορές έχει συμπεριληφθεί σε κορυφαίες ομάδες σε μεγάλες διοργάνωσεις είναι περιττό για έναν παίκτη που έχει καταθέσει αμέτρητες φορές τα διαπιστευτήριά του στο χορτάρι αλλά και που -το σημαντικότερο- έχει καταφέρει να εδραιωθεί στη συνείδηση του κόσμου ως ένας από τους πληρέστερους και πιο ολοκληρωμένους παίκτες σε αυτή τη θέση όχι μόνο για τον 21ο αιώνα αλλά και τον προηγούμενο.
Παίκτες άλλωστε με τέτοια διάπλαση και ρεφλέξ, αλλά και τη δική του μοναδική ικανότητα να "διαβάζει" ταχύτατα τις φάσεις ακόμα και τώρα που βρίσκεται στη δύση της καριέρας του (κλείνει τα 37 τον ερχόμενο Ιανουάριο) είναι από αυτούς που βγαίνουν μία φορά στα 30 χρόνια σε κάθε χώρα και αν...
Με αυτό μάλιστα το σκεπτικό οι άνθρωποι της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου τον ανακήρυξαν τέσσερις φορές γκολκίπερ της χρονιάς καθώς επίσης γκολκίπερ της δεκαετίας αλλά και γκολκίπερ του 21ου αιώνα.
Πέρα όμως από τα τρόπαια και τους ατομικούς τίτλους που ο Μπουφόν καταβροχθίζει αδιάκοπα στο πέρασμα των χρόνων υπάρχουν και κάποιες μεμονωμένες στιγμές στη διάρκεια της καριέρας του που τον έχουν κάνει και τόσο αγαπητό στο ιταλικό κοινό και όχι μόνο στους Γιουβεντίνους.
Μία τέτοια στιγμή ήταν στην ηλικία 13 ετών όταν και παρουσιάστηκε μπροστά του το δίλημμα Πάρμα ή Μίλαν, με την οικογένεια του Τζανλουίτζι (πρωταθλητές στο στίβο και οι δύο γονείς του) να παίρνει την πρώτη μεγάλη, σημαντική και -πάνω από όλα- σωστή απόφαση για τον κανακάρη τους, κλείνοντας την πόρτα στο μεγαλύτερο όνομα της Μίλαν και επιλέγοντας τους πιο... ταπεινούς "παρμέντσι". Τα αίτια τα έχει αποκαλύψει ο ίδιος ο Μπουφόν σε πρόσφατη συνέντευξή του όταν του ζητήθηκε να θυμηθεί εκείνες τις πρωτόγνωρες για αυτόν καταστάσεις που έγινε μήλον της έριδος σε τόσο μικρή ηλικία.
"Με ήθελαν Πάρμα και Μίλαν ενώ υπήρχε και ένα πιο χλιαρό ενδιαφέρον από τη Μπολόνια. Ήταν άξιοι οι γονείς μου που επέλεξαν την Πάρμα επειδή τη θεωρούσαν ως την ιδανικότερη επιλογή για ένα 13χρονο παιδί. Οποιοσδήποτε γονιός, ίσως δικαιολογημένα, θα προτιμούσε να φουσκώνει με καμάρι λέγοντας πως ο γιος του παίζει στη Μίλαν, αντίθετα εκείνοι το μόνο που σκέφτηκαν ήταν που θα μπορούσα να έχω μεγαλύτερη πρόοδο".
Ηighlights στην καριέρα του είναι σίγουρα το θετικό ντεμπούτο του με την Πάρμα, το 0-0 απέναντι στη Μίλαν των Γουεά, Μπάτζο και Σαβίτσεβιτς αλλά και ένα παιχνίδι στο "Ennio Tardini" στην τρίτη του σεζόν εκεί κόντρα στην πανίσχυρη τότε Ίντερ: η θέα του Ρονάλντο δεν τον φόβισε καθόλου όταν οι δύο τους τέθηκαν αντιμέτωποι από την άσπρη βούλα, με τον Μπουφόν να αποκρούει το πέναλτι του "φαινομένου" και στη συνέχει να πανηγυρίζει έξαλλα με το κοινό της ομάδας του δείχνοντας τους τη φανέλα με το σήμα του Superman που φορούσε από μέσα.
Ο Μπουφόν θεωρούταν ήδη γκολκίπερ-ηπερήρωας από τις πρώτες του κιόλας σεζόν στο απαιτητικό Campionato (στις εποχές των "παχιών αγελάδων" για το ιταλικό ποδόσφαιρο, που τα εκατομμύρια έπεφταν βροχή και οι καλύτεροι παίκτες ήταν μαζεμένοι στη γειτονική χώρα) και κάπου εκεί θα έπρεπε να ευχαριστεί τον Τομάς Ν'Κονό, τον βασικό γκολκίπερ του Καμερούν στο Μουντιάλ της Ιταλίας το 1990 που τον ενέπνευσε με τις εμφανίσεις του να εγκαταλείψει τη θέση του μέσου στην οποία είχε ξεκινήσει από μικρός (για κάποιο διάστημα έπαιξε και επιθετικός) και να φορέσει τα γάντια του πορτιέρε.
"Στην Πάρμα πήγα σε νεαρή ηλικία και κατέκτησα πάρα πολλά, αλλά δεν κατάφερα να πάρω αυτό που δεν έχει κερδίσει ποτέ ο σύλλογος, ένα σκουντέτο. Ίσως ήμασταν πολύ νέοι και ανώριμοι για να έχουμε σταθερότητα στην απόδοσή μας που θα μας έφτανε τόσο ψηλά", είναι το μοναδικό "παράπονο" μέσα στις τόσες υπέροχες ποδοσφαιρικές αναμνήσεις που βίωσε στην Πάρμα ο Μπουφόν, ο οποίος το 2001 κρέμασε ένα ακόμα παράσημο στο στήθος του που φοράει μέχρι και σήμερα.
Παράσημο που συνδέεται με την άριστη επιλογή που έκανε τότε να μετακομίσει στη Γιουβέντους, τον σύλλογο τον οποίο υπηρετεί πιστά για πάνω από 13 χρόνια και με τον οποίο έχει γράψει χρυσά γράμματα στην ιστορία του calcio.
Άδειασε τα ταμεία για χάρη του η "κυρία"
"Μετά την Πάρμα, το 2001, μπορούσα να πάω στη Μπαρτσελόνα αλλά, χάρη στην εισήγηση του πατέρα μου, επέλεξα τη Γιουβέντους και τον ευχαριστώ για αυτό", έχει δηλώσει χαρακτηριστικά ο Μπουφόν, ο οποίος ακόμα και σήμερα συνιστά την ακριβότερη μεταγραφή τερματοφύλακα στην ιστορία του "βασιλιά των σπορ", με σχεδόν 52.000.000 ευρώ να αλλάζουν χέρια: από αυτά των διοικούντων τη Γιουβέντους σε αυτά των ανθρώπων της Πάρμα.
Ο μινώταυρος της εστίας της Γιουβέντους έχει μάλιστα αποκαλύψει σε ανύποπτη στιγμή πως πέρα από το ενδιαφέρον της Μπαρτσελόνα για την απόκτησή του από την Πάρμα είχε εκφράσει αρχικά ενδιαφέρον και η Ρόμα, η οποιά όμως αποσύρθηκε από την υπόθεση μετά τη συμφωνία της με τον Ιβάν Πελιτσόλι...
Όσο για τις ξεχωριστές στιγμές του στα 13 χρόνια και κάτι που υπηρετεί πιστά την "βέκια σινιόρα", αυτές είναι ουκ ολίγες. Αν κάποιος επιχειρούσε να σταχυολογήσει τις σημαντικότερες σίγουρα θα πήγαινε την ημέρα που έκανε επίσημο ντεμπούτο στην Serie A με τους Τορινέζους, στο 4-0 επί της Βενέτσια στις 28 Αυγούστου 2001 όπου και κράτησε ανέπαφη την εστία του (από δύο γκολ οι Ντελ Πιέρο και Τρεζεγκέ), αλλά και σε ματς που "μεγάλωνε" μέσα στην ομάδα του.
Στο ματς Νο 100 που ήταν κόντρα στον Ολυμπιακό στις 30 Σεπτεμβρίου 2003 (νίκη με 2-1 για τη Γιούβε στο Champions League, με τον Νέντβεντ να ανατρέπει με δύο γκολ το προβάδισμα που είχαν πάρει οι πρωταθλητές Ελάδας με τον Στολτίδη στη Ριζούπολη), στο Νο 200 κόντρα στην Άρσεναλ (ήττα με 2-0 το 2006), στο Νο 300 κόντρα στην Κιέβο Βερόνα (3-3 στις 5 Απρίλη 2009) και στο Νο 400 κόντρα στην Τσέλσι (2-2 στις 19 Σεπτεμβρίου 2012).
Από τα 499 που έχει δώσει μέχρι στιγμής στην καριέρα του για λογαριασμό της Γιούβε, τη μερίδα του λέοντος καταλαμβάνουν οι αγώνες του για τη Serie (361) και το Champions League (76). Έχει επίσης αγωνιστεί σε 9 αναμετρήσεις για το Κύπελλο UEFA/Europa League, 12 για το Coppa Italia και σε 4 τελικούς ιταλικού Σούπερ Καπ, ωστόσο τα παιχνίδια εκείνα που τον έκαναν περισσότερο αγαπητό και δημοφιλή από όλα στις τάξεις των οπαδών της "βέκια σινιόρα" ήταν τα 37 στη Serie B για τη σεζόν 2006-07.
Ήταν η δυσκολότερη και πιο επώδυνη σεζόν στα 116 χρόνια ζωής της Γιουβέντους (συμπληρώνει 117 χρόνια από την ίδρυσή της το ερχόμενο Σάββατο) και ο άνθρωπος που την έχει κρατήσει τόσες πολλές φορές όρθια με φανταστικές επεμβάσεις του δεν θα μπορούσε να της γυρίσει την πλάτη το εφιαλτικό καλοκαίρι του 2006.
Τότε που το σκάνδαλο Calciopoli και ο υποβιβασμός των "μπιανκονέρι" στη Serie B άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και οι περισσότεροι μεγάλοι άσοι της κούνησαν μαντήλι (Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς και Πατρίκ Βιεϊρά διάλεξαν Ίντερ, Φάμπιο Καναβάρο και Έμερσον πήγαν στη Ρεάλ Μαδρίτης για παράδειγμα), υπήρχαν κάποιοι που δεν το κούνησαν ρούπι, που δεν "αλλαξοπίστησαν".
Από το Έβερεστ στην κόλαση της Serie B
Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, Πάβελ Νέντβεντ έμειναν ακόμα και όταν το καράβι βούλιαζε και φυσικά ο καπετάνιος Μπουφόν θα ήταν ο τελευταίος που θα το εγκατέλειπε.
Παρότι υπήρχαν πολλοί ευρωπαϊκοί σύλλογοι που ήθελαν να τον κάνουν δικό τους μετά μάλιστα από το σούπερ Μουντιάλ που είχε κάνει (στο φινάλε της χρονιάς αναδείχτηκε δεύτερος στην ψηφοφορία για τη Χρυσή Μπάλα, πίσω μόνο από τον Φάμπιο Καναβάρο) εκείνος έμεινε με την καρδιά του, ήταν εντυπωσιακός σε μία χρονιά-εξιλέωση, και αφού έκανε υπομονή μερικά χρόνια όπου η Γιουβέντους έψαχνε το δρόμο της επιστροφής στην κορυφή (ο ίδιος αντιμετώπισε μάλιστα και κάποια προβλήματα τραυματισμών που όμως δεν ήταν ικανά να τον κάνουν να σταματήσει), την περασμένη τριετία "έκανε παπάδες".
Ήταν χωρίς αμφιβολία από τους στυλοβάτες των θριάμβων της ομάδας του Αντόνιο Κόντε με τα τρία συνεχόμενα σκουντέτι, παίρνοντας μάλιστα χωρίς καμία ήττα το πρώτο (το αήττητο σερί της έφτασε τα 49 ματς σε αγώνες της Serie A) και με ρεκόρ βαθμών το περυσινό (102), ενώ μετά την αποχώρηση του Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο το καλοκαίρι του 2012 έχει σηκώσει τέσσερις κούπες ως αρχηγός του συλλόγου. Όταν μάλιστα μιλούν για σένα με τα καλύτερα λόγια μερικοί από τους σπουδαιότερους πορτιέρι που έχει αναδείξει το ιταλικό ποδόσφαιρο, τότε σίγουρα μπορείς να περπατάς με το κεφάλι ψηλά όπως κάνει ο Μπουφόν εδώ και δύο σχεδόν δεκαετίες στα γήπεδα.
"Έχω αναδειχτεί τρεις φορές καλύτερος τερματοφύλακας στον κόσμο αλλά ο Μπουφόν είναι καλύτερος από μένα. Από τεχνική άποψη είναι τέλειος ενώ έχει ένα τεράστιο ηθικό ανάστημα", δηλώνει στην Gazzetta dello Sport ενόψει του αγώνα Νο 500 του Μπουφόν ο Βάλτερ Τζένγκα, με τον Τζοβάνι Γκάλι να τονίζει στο ίδιο μέσο:
"Τον τοποθετώ στην απόλυτη κορυφή και αυτό αφορά τόσο την παρουσία του ως αθλητής όσον και στον χαρακτήρα, στην προσωπικότητα και στην ηθική του. Είναι πάντα σίγουρος για αυτό που κάνει και μεταδίδει ηρεμία και ασφάλεια στους συμπαίκτες του στο γήπεδο. Δεν χάνει ποτέ την ψυχραιμία του".
Πως αισθάνεται ο ίδιος ο Μπουφόν με όλα αυτά λίγους μήνες πριν κλείσει τα 37 του χρόνια; "Εύχομαι να υπάρχει χώρος για μερικά ακόμα τρόπαια αλλά ό,τι και αν γίνει εγώ αισθάνομαι ευτυχισμένος για αυτά που έχω πετύχει", είναι η τοποθέτηση του αρχηγού της Γιουβέντους εντός και εκτός γηπέδου, με την διοίκηση πάντως να μην σκέφτεται ένα ασπρόμαυρο αύριο χωρίς Μπουφόν.
Το νέο συμβόλαιο που θα προσφερθεί στον Τζίτζι προβλέπεται πως θα έχει διάρκεια μέχρι το 2018 οπότε και θα έχει κλείσει τα 40 του χρόνια (ίσως προλάβει έτσι να παίξει και σε έκτο Μουντιάλ, αυτό της Ρωσίας!), κάτι που σημαίνει πως όλοι εμείς οι λάτρεις του Campionato έχουμε αρκετά παιχνίδια ακόμα να τον απολαμβάνουμε.
Για να μας υπενθυμίζει με το αυτοκρατορικό του στιλ πως παικταράδες υπάρχουν πολλοί, ποδοσφαιριστές όμως σύμβολα που το όνομά τους στο λεξικό είναι δίπλα σε αυτό της λέξης bandiera (σημαία) πολύ λίγοι...
