Επισκέπτης
Το παρακάτω κυκλοφορούσε πριν καιρό με chain email και ήταν άρθρο από κάποιο περιοδικό, το οποίο -αν θυμάμαι καλά- λέγεται "Κράμα" και το είχε και στο site του, αλλά τώρα μάλλον δεν λειτουργεί πλέον ή έχει αλλάξει διεύθυνση , οπότε το link που είχε το chain email δεν λειτουργεί. Αναφέρει το πασίγνωστο ότι στο χώρο της Δημοσιογραφίας κυριαρχούν οι αριστεροί και ότι χωρίς αριστερά πιστοποιητικά φρονημάτων είναι αδύνατον να υπάρξει κάποιος σε αυτό το χώρο. Αριστεροί είναι και αυτοί που γράφουν σε (δήθεν) "δεξιές" εφημερίδες ...
[size=20pt]Η Κόκκινη Σχολή[/size]
Τα νεύρα είχαν τεντωθεί και η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι... Λίγο πριν, η συνέλευση στο μεγάλο αμφιθέατρο της Νομικής,το ΦΜΣ, είχε τιναχθεί στον αέρα... Οργισμένα πρόσωπα, στελέχη όλα αριστερών ή ακροαριστερών οργανώσεων, περιφέρονταν στους διαδρόμους του πολύπαθου κτιρίου, αποζητώντας σχεδόν... σωματική επαφή. Μια τόση δα ευκαιρία, μια μικρή αφορμή, για να πιαστούν στα χέρια...
Κατάληψη στα media [... συνέχεια]
Γράφει ο Αρχειομαρξιστής
Και ήταν όλοι εκεί: ο Γιάννης, απ' το Πολιτικό της Νομικής, επικεφαλής της ΚΝΕ, μουσάτος και τότε, όπως και σήμερα, έτοιμος πάντοτε να κατατροπώσει τον αναθεωρητισμό και τις αντικομμουνιστικές παραφυάδες του... Απέναντί του, ο Βασίλης, Ρηγάς Πανελλαδικάριος της Νομικής, από τους ελάχιστους αριστούχους του Κινήματος, χωρίς αναστολές, ωστόσο, να χρησιμοποιήσει και πιο "χειρωνακτικές" μορφές πειθούς από αυτές που απαιτούσε η κουλτούρα και το επίπεδό του. Και λίγο πιο κάτω, ο αυτοδιοικητικός Πασόκος της ιστορίας, ο Νίκος του Πολιτικού, στενοχωρημένος όχι τόσο από την εξέλιξη των πραγμάτων όσο από το γεγονός ότι το κόμμα σιγά - σιγά σοβάρευε και του 'δενε τα χέρια...
Ήταν τέλη της δεκαετίας του '70... Τότε, που δεν δενόταν, ασφαλώς, το ατσάλι, αλλά που η Αριστερά, σταλινική, μαοϊκή, ανανεωτική ή όπως αλλιώς θέλετε, παρέμενε μόδα με το "μι" κεφαλαίο.
Είκοσι χρόνια αργότερα και κάτι παραπάνω, τα άγρια μωρά του Kόκκινου Σχολείου της Σόλωνος έτρωγαν μεσημέρι στο "Πρυτανείο", σε τρεις χωριστές παρέες. Ο ένας ήταν πια διευθυντικό στέλεχος μεγάλης κυριακάτικης εφημερίδας, ο δεύτερος εκδότης εβδομαδιαίου πολιτικο-οικονομικού φύλλου και ο τρίτος διαπρεπής νομικός, σύμβουλος ανώτατου πολιτειακού παράγοντα... Και δεν ήταν ασφαλώς οι μόνοι. Το δρομολόγιο Σόλωνος - Κολωνάκι είχαν κάνει με την ίδια επιτυχία δεκάδες άλλοι σύντροφοί τους, που αξιοποίησαν το μάνατζμεντ της επανάστασης, ακολουθώντας τα τολμηρά βήματα των πρωτοπόρων του είδους.
Μόνο που στην περίπτωσή μας υπάρχει πλέον μια σημαντική διαφορά: οι σκαπανείς και πρωτεργάτες, η περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου, αξιοποίησε το αριστερό know-how για να το μεταλαμπαδεύσει - με το αζημίωτο, φυσικά - στο χώρο των κομμάτων που γέννησε η μεταπολίτευση. Οι δικοί μας απόφοιτοι της Κόκκινης Σχολής, συνήθως, σνομπάρουν την πολιτική και ανοίγουν βήμα για το χώρο της επαγγελματικής δικαίωσης, δείχνοντας ιδιαίτερη προτίμηση στο χώρο της επικοινωνίας...
Για να τους παρακολουθήσουμε... Και, πρώτα - πρώτα, τους Κνίτες...
πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στους αγώνες Ομολογουμένως, τα στελέχη της Νεολαίας του ΚΚΕ ήταν πάντοτε ανθεκτικά, σκληροτράχηλα, ακούραστα και επίμονα. Λιγότερο πιθανώς καλλιεργημένα από τους άσπονδους συντρόφους του ΚΚΕ εσωτερικού, αλλά πολύ περισσότερο ρεαλιστικά και ορθολογικά. Δεν ήταν παράλογο, λοιπόν, που πρώτα αυτά προσγειώθηκαν από την ατμόσφαιρα των υψιπετών ιδανικών στον πεζό χώρο της εργασιακής καθημερινότητας, στελεχώνοντας σειρά περιοδικών, εφημερίδων και ηλεκτρονικών Μέσων Ενημέρωσης...
Ο Γιάννης Βλαστάρης, αν και τότε βρισκόταν στο τέλος της πανεπιστημιακής του θητείας, είναι από τους γνωστότερους εκπροσώπους αυτής της γενιάς. Στέλεχος επί χρόνια της Σπουδάζουσας της ΚΝΕ, πέρασε από διάφορα δημοσιογραφικά πόστα, για να βρεθεί, στα τέλη του '80, διευθυντής του περιοδικού "ΕΝΑ", συμφερόντων Κοσκωτά, να υπογράψει αργότερα την εκδοτική επιτυχία του "Έψιλον" και να βρεθεί τελικά στη θέση του διευθυντή σύνταξης της "Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας". Στο "Έψιλον" θα συνεργασθεί αρχικά με άλλο ένα στέλεχος της ΚΝΕ, τον Ηλία Θεοφύλακτο, ο οποίος θα τον εγκαταλείψει στις αρχές του '90, για να αναλάβει τη διεύθυνση του περιοδικού "Flash", του ομίλου Κόκκαλη, και στη συνέχεια να "μεταγραφεί" στο χώρο των επιχειρήσεων.
Αλλοι Κνίτες; Πολλοί και γνωστοί. Ο Περικλής Κατσιούλας, Γραμματέας Σπουδάζουσας της οργάνωσης αρχές του '80, "γίνεται" διπλωματικός συντάκτης του "Flash" με ιδιαίτερες επιδόσεις, αλλά γρήγορα τον κερδίζει ο επιχειρηματικός χώρος, όπου πρωταγωνιστεί είτε από τη θέση του διευθυντή της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας του ομίλου Κόκκαλη, Bulfon, στη Βουλγαρία, είτε από τη σημερινή θέση του ιδιοκτήτη εταιρείας consulting.
To διπλωματικό ρεπορτάζ κέρδισε αρχικά και τον υπεύθυνο του Γραφείου Τύπου της ΚΝΕ, Nίκο Μαράκη, ο οποίος, έπειτα από σειρά επιτυχιών στο "ΒΗΜΑ", πέρασε επίσης στις επιχειρήσεις. Αντιθέτως, στο χώρο του Τύπου παραμένει σύσσωμη σχεδόν η κνίτικης καταγωγής διευθυντική ομάδα της εφημερίδας "Ημερησία" (Κώστας Καλλίτσης, Τριαντάφυλλος Δραβαλιάρης), ο Τάσος Τέλλογλου, από τα κεντρικά τηλεοπτικά πρόσωπα πλέον, ο διευθυντής του "ΜΕΤΡΟ" και στέλεχος παλιότερα του "ΕΝΑ", Σωκράτης Τσιχλιάς, όπως και ο σκληρός του αποσχισθέντος από την ΚΝΕ Νέου Αριστερού Ρεύματος, Πέτρος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος μαζί με το μέντορα της κίνησης, Γιώργο Δελαστίκ, έχουν την ευθύνη των διεθνών της "Καθημερινής".
Σε στελεχικές θέσεις του χώρου της επικοινωνίας βρίσκονται κι άλλοι γνωστοί Κνίτες της περιόδου εκείνης, όπως ο διευθυντής ειδήσεων του ραδιοσταθμού FLASH, Αρης Τόλιος, ο Γιάννης Προβής, εκ των υπευθύνων του Γραφείου Τύπου του Αθήνα 2004, ο Ντίνος Ρουτζούνης, επικεφαλής της εταιρείας δημοσκοπήσεων ΚΑΠΑ Research, ενώ η Σχολή έχει βγάλει και πολύ καλούς ρεπόρτερ, όπως ο Δημήτρης Τσιόδρας, πολιτικός συντάκτης της "Ελευθεροτυπίας", ο Νίκος Μελέτης, διπλωματικός συντάκτης της ΝΕΤ, και άλλοι πολλοί ων ουκ έστιν αριθμός.
Ειδική μνεία οφείλεται, ασφαλώς, στον Αντώνη Μαλάμη, απηνή διώκτη των πάσης φύσεως διαφωνούντων, ο οποίος χρημάτισε και επικεφαλής των αλήστου μνήμης ΚΝΑΤ. Ο "διάβολος" των αριστεριστών ίδρυσε τη διαφημιστική εταιρεία DIABOLO, αφού προηγουμένως πέρασε από τη θέση του οικονομικού διευθυντή της εφημερίδας "Πρώτη".
ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος, ο κάθε σέξι νέος Στο στίβο των ΜΜΕ μπήκαν, ωστόσο, γρήγορα δυναμικά και οι Ρηγάδες, τα μέλη της Νεολαίας του ΚΚΕ εσωτερικού. Ο δημοσιογραφικός χώρος τράβηξε, μάλιστα, τόσο τους νομιμόφρονες όσο και τους αποχωρήσαντες από την οργάνωση, αυτούς που δημιούργησαν τη "Β' Πανελλαδική", την κίνηση που πρωταγωνίστησε στις φοιτητικές καταλήψεις του 1979.
Ρηγάς, κομματικός και καθόλου αιρετικός υπήρξε ο Κώστας Σπυρόπουλος, διευθυντής ειδήσεων του ΑΝΤ1 επί σειρά ετών, όπως και οι Βασίλης Λυριτζής (της γνωστής οικογενείας Λυριτζή - Οικονόμου) και Μπάμπης Παπαπαναγιώτου, αμφότεροι γνωστοί ραδιοφωνικοί παραγωγοί και με αξιόλογη τηλεοπτική παρουσία. Σύντροφοί τους, ο Νίκος Φίλης, διευθυντικό στέλεχος πλέον της "Αυγής", ο Νίκος Μεγγρέλης της ΝΕΤ, δημοσιογράφος με ιδιαίτερη έφεση στα διεθνή και διπλωματικά θέματα, και ο Θανάσης Γεωργακόπουλος, που δοκιμάζει να συνδυάσει δημοσιογραφική και πολιτική καριέρα, αφού παραμένει στέλεχος της ΑΕΚΑ, της πολιτικής κίνησης που αποχώρησε από το Συνασπισμό και συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ.
Στο Ρήγα φοίτησε μέχρι το 1978, αλλά διαφώνησε και αποχώρησε, και ο Χρήστος Μαχαίρας, υπεύθυνος ειδήσεων παλιότερα του FLASH, διευθυντής σήμερα της ΝΕΤ 105,8 και παρουσιαστής εβδομαδιαίου talk show της κρατικής τηλεόρασης, ενώ δυναμική είναι και η παρουσία των Ρηγάδων των καταλήψεων που στελέχωσ
αν τη "Β' Πανελλαδική".
Ένας από αυτούς, ο Θανάσης Τσεκούρας, στέλεχος σήμερα των ειδήσεων της ΝΕΤ, βρέθηκε προ καιρού στη θέση του διευθυντή της εφημερίδας "Εξουσία", ενώ ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, εκπρόσωπος τότε της οργάνωσης στην ΕΦΕΕ, εργάζεται στην "Ελευθεροτυπία", αλλά εξακολουθεί να "συνδικαλίζεται", καθώς είναι μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ. Γνωστότερος, πάντως, απ' όλους επρόκειτο να γίνει ο Γραμματέας της "Β' Πανελλαδικής" του Κολλεγίου Αθηνών, γνωστός κατά (δημοσιογραφικόν) κόσμον και ως... Αλέξης Παπαχελάς. Εκεί, πάντως, που οι Πανελλαδικάριοι "πήραν όλο το χαρτί" ήταν στο χώρο των εταιρειών μετρήσεων κοινής γνώμης - οι Γιάννης Μαυρής και Χριστόφορος Βερναρδάκης ίδρυσαν την V-PRC, ο Στράτος Φανάρας τη Metron Analysis... Ιδιαίτερες σχέσεις με όλους τους ανωτέρω είχε και ο - δεν χρειάζομαι σήμερα συστάσεις - Ανδρέας Ρουμελιώτης της "Ελευθεροτυπίας", δημοσιογράφος με επιρροές, κατά δήλωσή του, από το life style και το... μαρξισμό - λενινισμό.
Ας υπογραμμισθεί τέλος και η εντονότατη παρουσία στα media πλήθους ευρωκομμουνιστριών - αγωνιστριών, αφού, ως γνωστόν, ο Ρήγας λειτούργησε επί έτη ως στέγη και του ωραίου φύλου. Η Χριστίνα Πουλίδου του "Επενδυτή", η Χρύσα Ταβουλάρη του "Ελεύθερου Τύπου", η Αννυ Ποδηματά του "Βήματος", αλλά και η Ινώ Αφεντούλη, που μετακόμισε στις Βρυξέλλες, είναι μερικές μόνο από τις κυρίες του ΚΚΕ εσωτερικού που δραστηριοποιήθηκαν στο χώρο του Τύπου.
μαρξισμός - λενινισμός, σκέψη Παπανδρέου Και οι Πασόκοι της εποχής; Τι απέγιναν; Είναι δυνατόν να έγιναν όλοι βουλευτές, κεντρικοεπίτροποι και Γενικοί Γραμματείς; Όχι, φυσικά. Η πράσινη εκπροσώπηση στα media είναι σαφώς μικρότερη, αλλά καθόλου αμελητέα.
Ο Νίκος Φελέκης, πετυχημένος εκδότης και διευθυντής του "Επενδυτή", υπήρξε, ως φοιτητής, ανήσυχο στέλεχος της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, τόσο ανήσυχο που κάποια στιγμή οι σύντροφοι του έδειξαν την πόρτα. Ο Νίκος, βέβαια, δεν έμεινε ανενεργός, υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της κίνησης των διαγραφέντων ΕΜΑΣ (όπερ μεθερμηνευόμενον σήμαινε Ενότητα Μαρξιστών Σοσιαλιστών), ομάδα στην οποία συμμετείχε και άλλος ένας γνωστός σήμερα δημοσιογράφος, ο πολιτικός συντάκτης της "Ελευθεροτυπίας", Τάσος Παππάς.
Στη νεολαία του ΠΑΣΟΚ, αλλά χωρίς "περιπέτειες" και... αποβολές, θήτευσε άλλο ένα γνωστό δημοσιογραφικό στέλεχος, ο Βασίλης Θωμόπουλος, πετυχημένος επίσης γενικός διευθυντής ειδήσεων και ενημέρωσης της ΝΕΤ.
Να μην ξεχάσουμε, βέβαια, και τους Μαοϊκούς των καταλήψεων, ένας εκ των οποίων, ο Στάθης Σχινάς, υψηλόβαθμο στέλεχος τότε της ΠΠΣΠ, φοιτητικής οργάνωσης του ΚΚΕ (μ-λ), πριν περάσει στις επιχειρήσεις όπου πλέον δραστηριοποιείται, είχε χρηματίσει υπεύθυνος οικονομικού ρεπορτάζ στον FLASH και, στη συνέχεια, συνιδιοκτήτης της εφημερίδας "Μέτοχος". Μαοϊκό παρελθόν, αλλά στο (μ-λ) ΚΚΕ αυτός - η παρένθεση μπροστά ή πίσω δεν φαντάζεστε τι διαφορά έκανε τότε - έχει και ο λίγο μεγαλύτερος διευθυντής του περιοδικού "ΜΑΧ", Μανώλης Αναγνωστάκης, ο οποίος πριν ανακαλύψει όλες τις φυλές των top models, θήτευε με μεγάλη επιτυχία στη σχολή της "πολιτιστικής επανάστασης".
παππούδες ζείτε, εσείς τους οδηγείτε Αλλά προσοχή: όλοι αυτοί - Κνίτες, Ρηγάδες, Πασόκοι, Τροτσκιστές, Μαοϊκοί και λοιπές προοδευτικές δυνάμεις - δεν θα είχαν καταφέρει τίποτα, αν, όπως σημειώθηκε εισαγωγικά, δεν είχαν προηγηθεί οι ακούραστοι σκαπανείς και πρωτοπόροι του είδους, οι "παππούδες" της γενιάς του Πολυτεχνείου, οι πραγματικοί ιδρυτές της Κόκκινης Σχολής.
Από πού ν' αρχίσεις και σε ποιον να τελειώσεις... Παύλος Τσίμας, Θανάσης Καρτερός και Γιώργος Κύρτσος θήτευσαν στο μεγάλο σχολείο του Περισσού. Ο Παναγιώτης Παναγιώτου (Παν - Παν), ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, οι Ιοί της "Ελευθεροτυπίας" (Ψαρράς, Τρίμης, Ψαρρά), αλλά και ο Παντελής Καψής των "ΝΕΩΝ", σπούδασαν στο ΚΚΕ εσωτερικού. Πασόκος (και δη Παρισίων) υπήρξε ο Πέτρος Κωστόπουλος, ενώ ο Σταύρος Λυγερός ήταν ΟΣΕ - όχι στα... τρένα, αλλά στην τροτσκιστικών αποχρώσεων οργάνωση. Από το ΕΚΚΕ πέρασαν (και εδώ που τα λέμε, δεν πέρασαν και άσχημα) ο Στέλιος Κούλογλου, η Αννα Μιχαλιτσιάνου και, μετέπειτα, (ω, ναι!) η Μπίλιω Τσουκαλά.
Όλος ο καλός ο κόσμος... Αν ξεχάσαμε και μερικούς, ε... ας μας συγχωρήσουν. Στο κάτω - κάτω της γραφής, οι περισσότεροι ούτε που θέλουν να ακούνε για τα "φοιτητικά" τους χρόνια...
[size=20pt]Η Κόκκινη Σχολή[/size]
Τα νεύρα είχαν τεντωθεί και η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι... Λίγο πριν, η συνέλευση στο μεγάλο αμφιθέατρο της Νομικής,το ΦΜΣ, είχε τιναχθεί στον αέρα... Οργισμένα πρόσωπα, στελέχη όλα αριστερών ή ακροαριστερών οργανώσεων, περιφέρονταν στους διαδρόμους του πολύπαθου κτιρίου, αποζητώντας σχεδόν... σωματική επαφή. Μια τόση δα ευκαιρία, μια μικρή αφορμή, για να πιαστούν στα χέρια...
Κατάληψη στα media [... συνέχεια]
Γράφει ο Αρχειομαρξιστής
Και ήταν όλοι εκεί: ο Γιάννης, απ' το Πολιτικό της Νομικής, επικεφαλής της ΚΝΕ, μουσάτος και τότε, όπως και σήμερα, έτοιμος πάντοτε να κατατροπώσει τον αναθεωρητισμό και τις αντικομμουνιστικές παραφυάδες του... Απέναντί του, ο Βασίλης, Ρηγάς Πανελλαδικάριος της Νομικής, από τους ελάχιστους αριστούχους του Κινήματος, χωρίς αναστολές, ωστόσο, να χρησιμοποιήσει και πιο "χειρωνακτικές" μορφές πειθούς από αυτές που απαιτούσε η κουλτούρα και το επίπεδό του. Και λίγο πιο κάτω, ο αυτοδιοικητικός Πασόκος της ιστορίας, ο Νίκος του Πολιτικού, στενοχωρημένος όχι τόσο από την εξέλιξη των πραγμάτων όσο από το γεγονός ότι το κόμμα σιγά - σιγά σοβάρευε και του 'δενε τα χέρια...
Ήταν τέλη της δεκαετίας του '70... Τότε, που δεν δενόταν, ασφαλώς, το ατσάλι, αλλά που η Αριστερά, σταλινική, μαοϊκή, ανανεωτική ή όπως αλλιώς θέλετε, παρέμενε μόδα με το "μι" κεφαλαίο.
Είκοσι χρόνια αργότερα και κάτι παραπάνω, τα άγρια μωρά του Kόκκινου Σχολείου της Σόλωνος έτρωγαν μεσημέρι στο "Πρυτανείο", σε τρεις χωριστές παρέες. Ο ένας ήταν πια διευθυντικό στέλεχος μεγάλης κυριακάτικης εφημερίδας, ο δεύτερος εκδότης εβδομαδιαίου πολιτικο-οικονομικού φύλλου και ο τρίτος διαπρεπής νομικός, σύμβουλος ανώτατου πολιτειακού παράγοντα... Και δεν ήταν ασφαλώς οι μόνοι. Το δρομολόγιο Σόλωνος - Κολωνάκι είχαν κάνει με την ίδια επιτυχία δεκάδες άλλοι σύντροφοί τους, που αξιοποίησαν το μάνατζμεντ της επανάστασης, ακολουθώντας τα τολμηρά βήματα των πρωτοπόρων του είδους.
Μόνο που στην περίπτωσή μας υπάρχει πλέον μια σημαντική διαφορά: οι σκαπανείς και πρωτεργάτες, η περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου, αξιοποίησε το αριστερό know-how για να το μεταλαμπαδεύσει - με το αζημίωτο, φυσικά - στο χώρο των κομμάτων που γέννησε η μεταπολίτευση. Οι δικοί μας απόφοιτοι της Κόκκινης Σχολής, συνήθως, σνομπάρουν την πολιτική και ανοίγουν βήμα για το χώρο της επαγγελματικής δικαίωσης, δείχνοντας ιδιαίτερη προτίμηση στο χώρο της επικοινωνίας...
Για να τους παρακολουθήσουμε... Και, πρώτα - πρώτα, τους Κνίτες...
πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στους αγώνες Ομολογουμένως, τα στελέχη της Νεολαίας του ΚΚΕ ήταν πάντοτε ανθεκτικά, σκληροτράχηλα, ακούραστα και επίμονα. Λιγότερο πιθανώς καλλιεργημένα από τους άσπονδους συντρόφους του ΚΚΕ εσωτερικού, αλλά πολύ περισσότερο ρεαλιστικά και ορθολογικά. Δεν ήταν παράλογο, λοιπόν, που πρώτα αυτά προσγειώθηκαν από την ατμόσφαιρα των υψιπετών ιδανικών στον πεζό χώρο της εργασιακής καθημερινότητας, στελεχώνοντας σειρά περιοδικών, εφημερίδων και ηλεκτρονικών Μέσων Ενημέρωσης...
Ο Γιάννης Βλαστάρης, αν και τότε βρισκόταν στο τέλος της πανεπιστημιακής του θητείας, είναι από τους γνωστότερους εκπροσώπους αυτής της γενιάς. Στέλεχος επί χρόνια της Σπουδάζουσας της ΚΝΕ, πέρασε από διάφορα δημοσιογραφικά πόστα, για να βρεθεί, στα τέλη του '80, διευθυντής του περιοδικού "ΕΝΑ", συμφερόντων Κοσκωτά, να υπογράψει αργότερα την εκδοτική επιτυχία του "Έψιλον" και να βρεθεί τελικά στη θέση του διευθυντή σύνταξης της "Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας". Στο "Έψιλον" θα συνεργασθεί αρχικά με άλλο ένα στέλεχος της ΚΝΕ, τον Ηλία Θεοφύλακτο, ο οποίος θα τον εγκαταλείψει στις αρχές του '90, για να αναλάβει τη διεύθυνση του περιοδικού "Flash", του ομίλου Κόκκαλη, και στη συνέχεια να "μεταγραφεί" στο χώρο των επιχειρήσεων.
Αλλοι Κνίτες; Πολλοί και γνωστοί. Ο Περικλής Κατσιούλας, Γραμματέας Σπουδάζουσας της οργάνωσης αρχές του '80, "γίνεται" διπλωματικός συντάκτης του "Flash" με ιδιαίτερες επιδόσεις, αλλά γρήγορα τον κερδίζει ο επιχειρηματικός χώρος, όπου πρωταγωνιστεί είτε από τη θέση του διευθυντή της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας του ομίλου Κόκκαλη, Bulfon, στη Βουλγαρία, είτε από τη σημερινή θέση του ιδιοκτήτη εταιρείας consulting.
To διπλωματικό ρεπορτάζ κέρδισε αρχικά και τον υπεύθυνο του Γραφείου Τύπου της ΚΝΕ, Nίκο Μαράκη, ο οποίος, έπειτα από σειρά επιτυχιών στο "ΒΗΜΑ", πέρασε επίσης στις επιχειρήσεις. Αντιθέτως, στο χώρο του Τύπου παραμένει σύσσωμη σχεδόν η κνίτικης καταγωγής διευθυντική ομάδα της εφημερίδας "Ημερησία" (Κώστας Καλλίτσης, Τριαντάφυλλος Δραβαλιάρης), ο Τάσος Τέλλογλου, από τα κεντρικά τηλεοπτικά πρόσωπα πλέον, ο διευθυντής του "ΜΕΤΡΟ" και στέλεχος παλιότερα του "ΕΝΑ", Σωκράτης Τσιχλιάς, όπως και ο σκληρός του αποσχισθέντος από την ΚΝΕ Νέου Αριστερού Ρεύματος, Πέτρος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος μαζί με το μέντορα της κίνησης, Γιώργο Δελαστίκ, έχουν την ευθύνη των διεθνών της "Καθημερινής".
Σε στελεχικές θέσεις του χώρου της επικοινωνίας βρίσκονται κι άλλοι γνωστοί Κνίτες της περιόδου εκείνης, όπως ο διευθυντής ειδήσεων του ραδιοσταθμού FLASH, Αρης Τόλιος, ο Γιάννης Προβής, εκ των υπευθύνων του Γραφείου Τύπου του Αθήνα 2004, ο Ντίνος Ρουτζούνης, επικεφαλής της εταιρείας δημοσκοπήσεων ΚΑΠΑ Research, ενώ η Σχολή έχει βγάλει και πολύ καλούς ρεπόρτερ, όπως ο Δημήτρης Τσιόδρας, πολιτικός συντάκτης της "Ελευθεροτυπίας", ο Νίκος Μελέτης, διπλωματικός συντάκτης της ΝΕΤ, και άλλοι πολλοί ων ουκ έστιν αριθμός.
Ειδική μνεία οφείλεται, ασφαλώς, στον Αντώνη Μαλάμη, απηνή διώκτη των πάσης φύσεως διαφωνούντων, ο οποίος χρημάτισε και επικεφαλής των αλήστου μνήμης ΚΝΑΤ. Ο "διάβολος" των αριστεριστών ίδρυσε τη διαφημιστική εταιρεία DIABOLO, αφού προηγουμένως πέρασε από τη θέση του οικονομικού διευθυντή της εφημερίδας "Πρώτη".
ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος, ο κάθε σέξι νέος Στο στίβο των ΜΜΕ μπήκαν, ωστόσο, γρήγορα δυναμικά και οι Ρηγάδες, τα μέλη της Νεολαίας του ΚΚΕ εσωτερικού. Ο δημοσιογραφικός χώρος τράβηξε, μάλιστα, τόσο τους νομιμόφρονες όσο και τους αποχωρήσαντες από την οργάνωση, αυτούς που δημιούργησαν τη "Β' Πανελλαδική", την κίνηση που πρωταγωνίστησε στις φοιτητικές καταλήψεις του 1979.
Ρηγάς, κομματικός και καθόλου αιρετικός υπήρξε ο Κώστας Σπυρόπουλος, διευθυντής ειδήσεων του ΑΝΤ1 επί σειρά ετών, όπως και οι Βασίλης Λυριτζής (της γνωστής οικογενείας Λυριτζή - Οικονόμου) και Μπάμπης Παπαπαναγιώτου, αμφότεροι γνωστοί ραδιοφωνικοί παραγωγοί και με αξιόλογη τηλεοπτική παρουσία. Σύντροφοί τους, ο Νίκος Φίλης, διευθυντικό στέλεχος πλέον της "Αυγής", ο Νίκος Μεγγρέλης της ΝΕΤ, δημοσιογράφος με ιδιαίτερη έφεση στα διεθνή και διπλωματικά θέματα, και ο Θανάσης Γεωργακόπουλος, που δοκιμάζει να συνδυάσει δημοσιογραφική και πολιτική καριέρα, αφού παραμένει στέλεχος της ΑΕΚΑ, της πολιτικής κίνησης που αποχώρησε από το Συνασπισμό και συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ.
Στο Ρήγα φοίτησε μέχρι το 1978, αλλά διαφώνησε και αποχώρησε, και ο Χρήστος Μαχαίρας, υπεύθυνος ειδήσεων παλιότερα του FLASH, διευθυντής σήμερα της ΝΕΤ 105,8 και παρουσιαστής εβδομαδιαίου talk show της κρατικής τηλεόρασης, ενώ δυναμική είναι και η παρουσία των Ρηγάδων των καταλήψεων που στελέχωσ
αν τη "Β' Πανελλαδική".
Ένας από αυτούς, ο Θανάσης Τσεκούρας, στέλεχος σήμερα των ειδήσεων της ΝΕΤ, βρέθηκε προ καιρού στη θέση του διευθυντή της εφημερίδας "Εξουσία", ενώ ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, εκπρόσωπος τότε της οργάνωσης στην ΕΦΕΕ, εργάζεται στην "Ελευθεροτυπία", αλλά εξακολουθεί να "συνδικαλίζεται", καθώς είναι μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ. Γνωστότερος, πάντως, απ' όλους επρόκειτο να γίνει ο Γραμματέας της "Β' Πανελλαδικής" του Κολλεγίου Αθηνών, γνωστός κατά (δημοσιογραφικόν) κόσμον και ως... Αλέξης Παπαχελάς. Εκεί, πάντως, που οι Πανελλαδικάριοι "πήραν όλο το χαρτί" ήταν στο χώρο των εταιρειών μετρήσεων κοινής γνώμης - οι Γιάννης Μαυρής και Χριστόφορος Βερναρδάκης ίδρυσαν την V-PRC, ο Στράτος Φανάρας τη Metron Analysis... Ιδιαίτερες σχέσεις με όλους τους ανωτέρω είχε και ο - δεν χρειάζομαι σήμερα συστάσεις - Ανδρέας Ρουμελιώτης της "Ελευθεροτυπίας", δημοσιογράφος με επιρροές, κατά δήλωσή του, από το life style και το... μαρξισμό - λενινισμό.
Ας υπογραμμισθεί τέλος και η εντονότατη παρουσία στα media πλήθους ευρωκομμουνιστριών - αγωνιστριών, αφού, ως γνωστόν, ο Ρήγας λειτούργησε επί έτη ως στέγη και του ωραίου φύλου. Η Χριστίνα Πουλίδου του "Επενδυτή", η Χρύσα Ταβουλάρη του "Ελεύθερου Τύπου", η Αννυ Ποδηματά του "Βήματος", αλλά και η Ινώ Αφεντούλη, που μετακόμισε στις Βρυξέλλες, είναι μερικές μόνο από τις κυρίες του ΚΚΕ εσωτερικού που δραστηριοποιήθηκαν στο χώρο του Τύπου.
μαρξισμός - λενινισμός, σκέψη Παπανδρέου Και οι Πασόκοι της εποχής; Τι απέγιναν; Είναι δυνατόν να έγιναν όλοι βουλευτές, κεντρικοεπίτροποι και Γενικοί Γραμματείς; Όχι, φυσικά. Η πράσινη εκπροσώπηση στα media είναι σαφώς μικρότερη, αλλά καθόλου αμελητέα.
Ο Νίκος Φελέκης, πετυχημένος εκδότης και διευθυντής του "Επενδυτή", υπήρξε, ως φοιτητής, ανήσυχο στέλεχος της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, τόσο ανήσυχο που κάποια στιγμή οι σύντροφοι του έδειξαν την πόρτα. Ο Νίκος, βέβαια, δεν έμεινε ανενεργός, υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της κίνησης των διαγραφέντων ΕΜΑΣ (όπερ μεθερμηνευόμενον σήμαινε Ενότητα Μαρξιστών Σοσιαλιστών), ομάδα στην οποία συμμετείχε και άλλος ένας γνωστός σήμερα δημοσιογράφος, ο πολιτικός συντάκτης της "Ελευθεροτυπίας", Τάσος Παππάς.
Στη νεολαία του ΠΑΣΟΚ, αλλά χωρίς "περιπέτειες" και... αποβολές, θήτευσε άλλο ένα γνωστό δημοσιογραφικό στέλεχος, ο Βασίλης Θωμόπουλος, πετυχημένος επίσης γενικός διευθυντής ειδήσεων και ενημέρωσης της ΝΕΤ.
Να μην ξεχάσουμε, βέβαια, και τους Μαοϊκούς των καταλήψεων, ένας εκ των οποίων, ο Στάθης Σχινάς, υψηλόβαθμο στέλεχος τότε της ΠΠΣΠ, φοιτητικής οργάνωσης του ΚΚΕ (μ-λ), πριν περάσει στις επιχειρήσεις όπου πλέον δραστηριοποιείται, είχε χρηματίσει υπεύθυνος οικονομικού ρεπορτάζ στον FLASH και, στη συνέχεια, συνιδιοκτήτης της εφημερίδας "Μέτοχος". Μαοϊκό παρελθόν, αλλά στο (μ-λ) ΚΚΕ αυτός - η παρένθεση μπροστά ή πίσω δεν φαντάζεστε τι διαφορά έκανε τότε - έχει και ο λίγο μεγαλύτερος διευθυντής του περιοδικού "ΜΑΧ", Μανώλης Αναγνωστάκης, ο οποίος πριν ανακαλύψει όλες τις φυλές των top models, θήτευε με μεγάλη επιτυχία στη σχολή της "πολιτιστικής επανάστασης".
παππούδες ζείτε, εσείς τους οδηγείτε Αλλά προσοχή: όλοι αυτοί - Κνίτες, Ρηγάδες, Πασόκοι, Τροτσκιστές, Μαοϊκοί και λοιπές προοδευτικές δυνάμεις - δεν θα είχαν καταφέρει τίποτα, αν, όπως σημειώθηκε εισαγωγικά, δεν είχαν προηγηθεί οι ακούραστοι σκαπανείς και πρωτοπόροι του είδους, οι "παππούδες" της γενιάς του Πολυτεχνείου, οι πραγματικοί ιδρυτές της Κόκκινης Σχολής.
Από πού ν' αρχίσεις και σε ποιον να τελειώσεις... Παύλος Τσίμας, Θανάσης Καρτερός και Γιώργος Κύρτσος θήτευσαν στο μεγάλο σχολείο του Περισσού. Ο Παναγιώτης Παναγιώτου (Παν - Παν), ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, οι Ιοί της "Ελευθεροτυπίας" (Ψαρράς, Τρίμης, Ψαρρά), αλλά και ο Παντελής Καψής των "ΝΕΩΝ", σπούδασαν στο ΚΚΕ εσωτερικού. Πασόκος (και δη Παρισίων) υπήρξε ο Πέτρος Κωστόπουλος, ενώ ο Σταύρος Λυγερός ήταν ΟΣΕ - όχι στα... τρένα, αλλά στην τροτσκιστικών αποχρώσεων οργάνωση. Από το ΕΚΚΕ πέρασαν (και εδώ που τα λέμε, δεν πέρασαν και άσχημα) ο Στέλιος Κούλογλου, η Αννα Μιχαλιτσιάνου και, μετέπειτα, (ω, ναι!) η Μπίλιω Τσουκαλά.
Όλος ο καλός ο κόσμος... Αν ξεχάσαμε και μερικούς, ε... ας μας συγχωρήσουν. Στο κάτω - κάτω της γραφής, οι περισσότεροι ούτε που θέλουν να ακούνε για τα "φοιτητικά" τους χρόνια...
