Βρεθηκα Ελλαδα για λιγες μερες και περασα απο το παλαι ποτε στεκι μου 2-3 φορες. Γενικα τα ιδια και οι ιδιες με παλια. Η ευχαριστη εκπληξη ηρθε απο την Τζουλια/Γιουλια, μια κοκκινομαλλα Ρωσιδα με την οποια ειχα καθισει 1-2 φορες την προηγουμενη φορα που κατεβηκα τον Ιανουαριο, και που ξαναγνωρισα καλυτερα τωρα. Δεν ειναι καμμια κουκλα, αλλα παραμενει γλυκια, με πολυ καλο αθλητικο, φυσικο σωμα (με μικρο αλλα τελειο στις αναλογιες στηθος - φυσικα φυσικο
), και το σημαντικοτερο, καθολου ξεπετα. Πολυ καλη προσωπικοτητα, και μιλαει καλα Αγγλικα (Ελληνικα δεν δοκιμασα). Δεν ξερω αν ειναι επειδη με συμπαθησε (αμφιβαλλω) ή αν ειναι το ιδιο επαγγελματιας με ολους (ελπιζω), αλλα ουτε το πουτακι το εξαφανισε σε ντετε, ουτε με επρηξε με "πριβε-πριβε" (με ρωτησε μονο μια φορα γιατι δεν παμε εκει αφου ουτως η αλλως κανουμε πολλους χουρους και δεν γουσταρω πολυκοσμια ουτως η αλλως). Για "υπηρεσιες" στον χουρο δε μπορω να σας βοηθησω, καθως εγω γουσταρω αργους και αισθησιακους και οχι φραπεδες και παρελκομενα. Γουστα του καθενος.
Πριν απο 5-6 χρονια τετοια αντιμετωπιση θα μας φαινονοταν προφανης και καθολου περιεργη. Με τα χαλια που εχει φτασει το σπορ η καημενη η Γιουλια φανταζει και κελεπουρι. Παντως την συνιστω ανεπιφυλακτα.
