ΗΠΑ 1984 : Ο ερευνητής Robert Gallo ανακοινώνει σε συνέντευξη τύπου ότι ανακάλυψε έναν ιό, τον HIV ο οποίος οφείλεται για μια ομάδα ασθενειών, η οποία ονομάστηκε σύνδρομο AIDS.
Αν και η ανακοίνωση δεν δημοσιεύτηκε ποτέ σε επιστημονική εφημερίδα, τα ΜΜΕ θεώρησαν την αποκάλυψη του Robert Gallo αληθινή .
Εβδομήντα χρόνια πριν την αποκάλυψη του Robert Gallo, οι ρετροϊοί ήταν ένα γνωστό, μη τοξικό, μέρος του κυττάρου. Επιπλέον, κανένας ιός δεν θα μπορούσε ταυτόχρονα να προκαλέσει μια ασθένεια όπως την πνευμονία, στην οποία τα κύτταρα καταστρέφονται και έναν καρκίνο όπως το σάρκωμα Kaposi, στο οποίο τα κύτταρα πολλαπλασιάζονται γρήγορα.
Ορισμένοι επιστήμονες υποστήριξαν ότι η ενοποιημένη θεωρία HIV/AIDS του Robert Gallo είναι εσφαλμένη και ότι η θεραπεία 29 ανεξάρτητων ασθενειών με τα εξαιρετικά τοξικά φάρμακα του AIDS όπως το AZT και οι ανασταλτικοί παράγοντες πρωτεάσεων (protease inhibitors) είναι στην καλύτερη περίπτωση ανεύθυνη και στη χειρότερη ιατρική γενοκτονία. Είναι γεγονός ότι σύμφωνα με τις στατιστικές του CDC μέχρι το έτος 2000 ενενήντα τέσσερα τοις εκατό όλων των θανάτων που σχετίζονται με το AIDS στις ΗΠΑ, εμφανίστηκαν μετά από την έγκριση του AZT. Επίσης σύμφωνα με το πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, η υπ'αριθμόν 1 αιτία θανάτου των ασθενών του AIDS στην Αμερική είναι σήμερα η ανεπάρκεια του συκωτιού, μια παρενέργεια των νέων ανασταλτικών παραγόντων πρωτεάσεων (protease inhibitors).
Για να ''διαγνωστεί'' κάποιος με AIDS πρέπει να βρεθεί θετικός στον ρετροϊό HIV και να πάσχει εκ μιάς των 30 περίπου ασθενειών που περιλαμβάνονται στο σύνδρομο AIDS. Αν ωστόσο ισχύει πράγματι η θεωρία ότι ο ρετροϊός ΗΙV είναι ακίνδυνος για την υγεία σημαίνει ότι πρόκειται για ασθένεια φάντασμα, πράγμα που αποδεικνύει και το γεγονός ότι το χρονικό διάστημα μεταξύ μολύνσεως από τον ρετροϊό και αναπτύξεως AIDS, θεωρείται ακαθόριστο. Συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν σε 10 χρόνια μπορεί όμως και ποτέ. Αλλά δεν υπάρχει θεραπεία, λένε. Ο θάνατος επέρχεται σίγουρα, λένε. Γι' αυτό και συστήνουν στον ''ασθενή'' να αρχίσει τη λήψη των τοξικών τους φαρμάκων και κατά μεγάλη σύμπτωση τότε αρχίζουν να εμφανίζονται τα συμπτώματα.
Από το «1984» και την ανακοίνωση του Robert Gallo πέρασαν 22 χρόνια. Καμία από τις προβλέψεις των υποστηρικτών της θεωρίας HIV-AIDS δεν επαληθεύτηκε. Ούτε εξαπλώθηκε πανδημία AIDS, ούτε οι ασθενείς με AIDS θεραπεύθηκαν με τα αντιρετροϊικά φάρμακα που τους χορηγούν, ούτε σίγουρη καταδίκη σε θάνατο των φορέων του HIV υπήρξε (να υπενθυμίσουμε ότι ένα άτομο-φορεύς του HIV, δεν ταυτίζεται με ένα ασθενή από σύνδρομο AIDS).
Αν και η ανακοίνωση δεν δημοσιεύτηκε ποτέ σε επιστημονική εφημερίδα, τα ΜΜΕ θεώρησαν την αποκάλυψη του Robert Gallo αληθινή .
Εβδομήντα χρόνια πριν την αποκάλυψη του Robert Gallo, οι ρετροϊοί ήταν ένα γνωστό, μη τοξικό, μέρος του κυττάρου. Επιπλέον, κανένας ιός δεν θα μπορούσε ταυτόχρονα να προκαλέσει μια ασθένεια όπως την πνευμονία, στην οποία τα κύτταρα καταστρέφονται και έναν καρκίνο όπως το σάρκωμα Kaposi, στο οποίο τα κύτταρα πολλαπλασιάζονται γρήγορα.
Ορισμένοι επιστήμονες υποστήριξαν ότι η ενοποιημένη θεωρία HIV/AIDS του Robert Gallo είναι εσφαλμένη και ότι η θεραπεία 29 ανεξάρτητων ασθενειών με τα εξαιρετικά τοξικά φάρμακα του AIDS όπως το AZT και οι ανασταλτικοί παράγοντες πρωτεάσεων (protease inhibitors) είναι στην καλύτερη περίπτωση ανεύθυνη και στη χειρότερη ιατρική γενοκτονία. Είναι γεγονός ότι σύμφωνα με τις στατιστικές του CDC μέχρι το έτος 2000 ενενήντα τέσσερα τοις εκατό όλων των θανάτων που σχετίζονται με το AIDS στις ΗΠΑ, εμφανίστηκαν μετά από την έγκριση του AZT. Επίσης σύμφωνα με το πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, η υπ'αριθμόν 1 αιτία θανάτου των ασθενών του AIDS στην Αμερική είναι σήμερα η ανεπάρκεια του συκωτιού, μια παρενέργεια των νέων ανασταλτικών παραγόντων πρωτεάσεων (protease inhibitors).
Για να ''διαγνωστεί'' κάποιος με AIDS πρέπει να βρεθεί θετικός στον ρετροϊό HIV και να πάσχει εκ μιάς των 30 περίπου ασθενειών που περιλαμβάνονται στο σύνδρομο AIDS. Αν ωστόσο ισχύει πράγματι η θεωρία ότι ο ρετροϊός ΗΙV είναι ακίνδυνος για την υγεία σημαίνει ότι πρόκειται για ασθένεια φάντασμα, πράγμα που αποδεικνύει και το γεγονός ότι το χρονικό διάστημα μεταξύ μολύνσεως από τον ρετροϊό και αναπτύξεως AIDS, θεωρείται ακαθόριστο. Συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν σε 10 χρόνια μπορεί όμως και ποτέ. Αλλά δεν υπάρχει θεραπεία, λένε. Ο θάνατος επέρχεται σίγουρα, λένε. Γι' αυτό και συστήνουν στον ''ασθενή'' να αρχίσει τη λήψη των τοξικών τους φαρμάκων και κατά μεγάλη σύμπτωση τότε αρχίζουν να εμφανίζονται τα συμπτώματα.
Από το «1984» και την ανακοίνωση του Robert Gallo πέρασαν 22 χρόνια. Καμία από τις προβλέψεις των υποστηρικτών της θεωρίας HIV-AIDS δεν επαληθεύτηκε. Ούτε εξαπλώθηκε πανδημία AIDS, ούτε οι ασθενείς με AIDS θεραπεύθηκαν με τα αντιρετροϊικά φάρμακα που τους χορηγούν, ούτε σίγουρη καταδίκη σε θάνατο των φορέων του HIV υπήρξε (να υπενθυμίσουμε ότι ένα άτομο-φορεύς του HIV, δεν ταυτίζεται με ένα ασθενή από σύνδρομο AIDS).
, οι σταθεροί αιμοδότες, όπως εγώ που δίνω ανά 6μήνες, μου γίνεται έλεγχος στο αίμα μου για όλα τα αφροδισιακά, πριν δωθεί σε κάποιο συνάνθρωπο μας
