Φοβήθηκα κι εγώ όταν έμαθα την είδηση πως μια πουτάνα από τα μπουρδέλα της Φώκαιας βρέθηκε να είναι οροθετική. Φοβήθηκα γιατί επισκέπτομαι συχνά αυτά τα μπουρδελάκια που φέρνουν πιπίνια, μικρά τόσο που θα μπορούσαν να είναι παιδιά μου. Φυσικά από την ανακοίνωση του ΚΕΛΠΝΟ δεν μπορεί κανείς να μάθει πολλά πράγματα αλλά από αυτό και άλλα παρεμφερή φόρουμ έλαβα όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμουν, ότι την έλεγαν Νατάσσα, ότι δούλευε και στη Φυλής και ίσως και σε ένα στούντιο, κ.ο.κ. Ωστόσο κοιτώντας την φωτογραφία της διαπίστωσα πως ακόμα και αν την είχα πάρει, όχι μόνο μια αλλά και δύο και τρείς φορές, πάλι δεν θα την αναγνώριζα- γιατί πια, ύστερα από τόσες πουτάνες που έχω γαμήσει, δύσκολα συγκρατώ πρόσωπα. Ίσως εάν έβαζαν μια φωτό της γυμνή, ή στημένη στα τέσσερα να μπορούσα να καταλάβω. Ωστόσο κοιτούσα και ξανακοιτούσα την φωτογραφία και άθελα μου πέρασαν από το μυαλό μου οι παραπάνω σκέψεις που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Η Νατάσσα, ή η Τατιάνα δεν ήταν η μοναδική κοπέλα που βρέθηκε να είναι οροθετική, γιατί δημοσίευσαν αρχικά ΜΟΝΟ τη δική της φωτογραφία και το όνομα; Μήπως γιατί ήταν η μοναδική κοπέλα που βρέθηκε να δουλεύει σε μπουρδέλα και στούντιο, εκεί που πάνε δηλαδή ευυπόληπτοι και καθόλα σεβάσμιοι και μετρήσιμοι πολίτες και όχι στις πιάτσες του πεζοδρομίου που εμπλέκονται γενικά με περιθωριακές κοινωνικές ομάδες; Αυτή την κατάφορη παραβίαση, εγώ δεν θα πω των προσωπικών δεδομένων, αλλά της ισότητας και της ισονομίας, όλες οι αρχές και οι φορείς την έκαναν γαργάρα και για να τα μπαλώσουν δημοσίευσαν σήμερα τις φωτό και των άλλων οροθετικών πουτανών.
Μου έκανε και μένα εντύπωση αυτή η φωτογραφία και ιδίως το χαμόγελο της κοπέλας, χαμόγελο εκτός τόπου και χρόνου, που έδωσε όμως πάτημα σε μερικούς, (ίσως και στον εισαγγελέα; ) να διαπιστώσουν ότι η κοπέλα γνώριζε την τραγική της μοίρα και σκόπιμα παράσερνε και άλλους. Όμως εγώ, που πια έχω γαμήσει πολλές φορές πολλές πουτάνες αλλά και άλλους ανθρώπους και μπορώ να πω ότι ωρίμασα και έχω εμπειρία να καταλάβω από το βλέμμα πότε ο άλλος πάει να με γαμήσει ή πότε μπορώ να τον γαμήσω, εγώ λοιπόν, νομίζω ότι διακρίνω πίσω από το αμήχανο χαμόγελο της, ένα κορίτσι που το έστησαν μπροστά στην κάμερα και του είπαν να χαμογελάσει και αυτή το έκανε γιατί έτσι αναγκάζονταν να κάνει τον τελευταίο καιρό, και επιπλέον νομίζω ότι διακρίνω φόβο και το λυγμό έτοιμο να ξεσπάσει, νομίζω ότι διακρίνω ένα πολύ βαθειά πληγωμένο παιδί που το σαθρό κοινωνικό σύστημα το ανάγκασε να δουλεύει σε παράνομο οίκο ανοχής, χωρίς χαρτιά, χωρίς έλεγχο, χωρίς προστασία, απλά και μόνο επειδή όλοι εμείς που είμαστε πίσω από τη φωτογραφία επιλέξαμε αυτοί οι οίκοι ανοχής να υπάρχουν και να λειτουργούν παράνομα και χωρίς έλεγχο όχι από επιλογή τους αλλά επειδή δεν θέλουμε να είναι νόμιμοι, ώστε κάθε φορά που κάθε Νατάσσα για κάποιο λόγο ταράζει το σύστημα να γίνεται αυτή αυτόματα ο αποδιοπομπαίος τράγος και όλοι οι άλλοι - αρχές και πολίτες- Πόντιοι Πιλάτοι . Ποιος τελικά ευθύνεται που η μικρή Τατιάνα είναι οροθετική και στα 22 της, η ζωής της καταστράφηκε για πάντα; Η φωτογραφία αυτή τελικά μου θυμίζει το θεατρικό έργο «Ο επιθεωρητής έρχεται» που κάποιος επιθεωρητής προσπαθώντας να εξιχνιάσει το θάνατο μιας κοπέλας δείχνει σε κάθε μέλος μιας αστικής οικογένειας από μια ξεχωριστή φωτογραφία και διαπιστώνεται πως τα θύματα είναι παραπάνω από ένα και ότι κάθε ένας έχει διαπράξει και ένα διαφορετικό φόνο.
Και θυμάμαι τώρα και την άλλη τραγική φιγούρα, την μιλφ, χοντρή αλλά πάντα πρόθυμη και σχεδόν μητρική, ουκρανέζα στην Αλκιβιάδου, πού έτυχε και την είχα πάρει δύο μέρες πριν την δολοφονήσουν, πόσο λυπήθηκα τότε, και πραγματικά όλες αυτές οι γυναίκες που τόσο μας εξυπηρέτησαν, που καταλήγουν; Χωρίς ποτέ μου να είμαι χριστιανός θα ήθελα να θυμίσω εδώ αυτή την ωραία ιστορία από τα ευαγγέλια που τόσο ταιριάζει στους καιρούς μας: Ο Χριστός, μετά την ανάσταση του Λαζάρου, σε κάποια πόλη προσκλήθηκε να δειπνήσει στο σπίτι κάποιου πλουσίου Φαρισαίου, ονόματι Σίμωνος. Και ενώ συνέτρωγε ο Χριστός με τους συνδαιτυμόνες του, μπήκε στην οικία μια αμαρτωλή γυναίκα, γνωστή πόρνη της περιοχής, έχοντας στα χέρια της αγγείο γεμάτο με πανάκριβο μύρο. Πλησίασε το Χριστό, έχυσε ένας μέρος από το μύρο στην κεφαλή και το σώμα του Κυρίου και με το υπόλοιπο και τα ασταμάτητα δάκρυά της έβρεχε και έπλυνε τα πόδια του Χριστού. Τέλος έλυσε την πλούσια πλεξούδα των μαλλιών της και άρχισε να σκουπίζει τα άχραντα πόδια του Δασκάλου. Ο Χριστός έμεινε ατάραχος, όχι όμως και οι παραβρισκόμενοι. Ο μεν οικοδεσπότης φαρισαίος σκανδαλίσθηκε με τη θέα της πόρνης και ακόμα περισσότερο με το άγγιγμά της στο σώμα του Ιησού. Διερωτόταν, πως είναι δυνατόν, προφήτης όντας, ο καλεσμένος του ραβίνος να μην διαγνώσει ότι η γυναίκα αυτή είναι αμαρτωλή και να μην τη διώξει κακείν κακώς, όπως θα έκανε ο ίδιος και οι όμοιοί του φαρισαίοι. Ο φιλάργυρος και ανάξιος μαθητής του Χριστού, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, μέτρησε τη μεγάλη αξία του μύρου, το οποίο κατά τη γνώμη του “πήγε χαμένο”, ενώ θα μπορούσε να πουληθεί και να δοθεί δήθεν στους φτωχούς. Ουσιαστικά όμως ο μέλλων προδότης μαθητής δεν ενδιαφέρονταν για τους φτωχούς, αλλά για τη δική του τσέπη, γιατί ήταν κλέφτης. Ο Χριστός έδωσε απάντηση και στους δυο “σκανδαλισθέντες” από το γεγονός αυτό. Στον μεν φαρισαίο απάντησε πως η γυναίκα αυτή έδωσε περίσσια και εγκάρδια περιποίηση, σε αντίθεση με αυτόν που τον κάλεσε προφανώς τυπικά και επιδεικτικά στο σπίτι του. Στον δε δόλιο Ιούδα απάντησε πως τους φτωχούς θα τους έχουν πάντοτε μαζί τους και έχουν χρέος και καθήκον να τους ελεούν…
