Αλεξέι Σίροφ, έτσι για να θυμόμαστε. Σε ηλικία 19 ετών τέταρτος στον κοσμο και σε ηλικία 21 ετών το 1994 δεύτερος μετά τον Κασπάροφ. Το 1997 ο Σίροφ έπαιξε στο τουρνουά του Τίλμπουργκ που έπαιζε κι ο Κασπαροβ.
Όταν ο Γκάρι ρωτήθηκε για τον Σίροβ, τον χαρακτήρισε υπεροπτικά ως ταλαντούχο ερασιτέχνη. Μέχρι όμως εκείνη την στιγμή ο Σίροβ ήταν ήδη έμπειρος επαγγελματίας οπότε το σχόλιο του Κασπάροφ ήταν πολύ προσβλητικό. Από την μία βέβαια ο Σίροβ δεν έχει κερδίσει ποτέ τον Κασπάροβ αλλά από την άλλη δεν γίνεται να λέει κανεις έτσι για τον Σίροβ. Ο Σίροβ κέρδισε τον Βλαντιμίρ Κράμνικ στον τελικό αγώνα υποψηφίων το 1998 για να προκριθεί σε αγώνα παγκοσμίου πρωταθλήματος, αλλά ο Κασπάροφ αρνήθηκε να τον αντιμετωπισει. Είχε δηλώσει ότι ο Σίροβ ήταν πολύ αδύναμος. Οι γνωστές υπεροπτικές μαλακίες του Κασπάροβ. Τελικά
η συνάντηση έγινε μεταξύ Κράμνικ και Κασπάροβ,
ο Κραμνικ πήρε τον τίτλο από τον Κασπάροβ και ο Γκάρυ πήρε απάντηση για την υπεροψία του. Προσωπικά πιστεύω ότι τότε φοβήθηκε τον Σίροβ. Κάπου εδώ να πούμε ότι ο Σίροβ κατέχει ακόμα και τώρα την κορυφαία κίνηση στον πλανήτη και συγκεκριμένα απέναντι στον Τοπάλοφ στο τουρνουά Λιναρες του 1998. Μιλάμε για την (πασίγνωστη, μοναδική, πεντάμορφη, απλοϊκή σε σκέψη που δεν πάει όμως το μυαλό, περίεργη που φαντάζει στήσιμο αλλά ειναι θυσία, ανεπαίσθητη, αέρινη
αλλά και τιτάνια) κίνηση του λευκοτετράγωνου αξιωματικού του (ως μαύρος) στο τετράγωνο θ3 για να τον φάει το πιόνι (η) του λευκού. Μια κίνηση που το στόκφις δεν μπόρεσε να εντοπίσει
ή να υπολογίσει. Η λεγόμενη αστρική κίνηση!!! Κάθε φορά που βλέπει κάποιος αυτή την κίνηση νιώθει τελείως μαλάκας που δεν μπόρεσε να την σκεφτεί και παράλληλα γελάει από ευτυχία, έκπληξη και χαρά που παίχτηκε από άνθρωπο.