Μόλις ανακοινώθηκε στην Τεχεράνη η απόφαση του δικαστηρίου που δίκαζε τον Σαντάμ Χουσεϊν.
Σε θάνατο δι? απαγχονισμού.
Το ίδιο και για τον ετεροθαλή αδερφό του, ακόμα έναν, και μικρότερες ποινές (15 χρόνια) για διάφορους άλλους.
Ένας κατηγορούμενος αθωώθηκε.
Μερικές σκέψεις:
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο τύπος ήταν καθίκι του κερατά, και είχε περάσει από λεπίδι (και άλλα μέσα) ένα σωρό κόσμο.
Όμως:
Η δίκη του στο Ιράκ έγινε:
-Μετά από την εισβολή μιας ξένης δύναμης (και ποιας!) και την «επικράτησή της».
-Τον σχηματισμό κυβέρνησης που (προφανώς) συνεργάζεται με τους ξένους κατακτητές.
-Την σύνθεση ενός δικαστηρίου που (προφανώς) έχει διοριστεί από αυτή την κυβέρνηση.
-Την ταυτόχρονη ύπαρξη οργανωμένης αντίστασης μεγάλης κλίμακας στους κατακτητές (και στο νέο καθεστώς) που και αν ακόμα δεν σημαίνει ότι δικαιώνει το παλιό του Σαντάμ, σίγουρα δείχνει ότι «κάτι δεν πάει καλά» με το νέο.
Η καταδίκη του πρώην δικτάτορα (και η εκτέλεση της ποινής ? που υπό άλλες συνθήκες ίσως ήταν δίκαιη και επιβεβλημένη μετά από όσα έχει κάνει ο τύπος στη χώρα του) κάτω από αυτές τις συνθήκες πρόκειται να:
1) Τον «ηρωοποιήσει».
2) Δώσει την εντύπωση σε λαϊκές μάζες που ήταν «αδιάφορες» με τα πολιτικά της χώρας τους ότι «οι ξένοι ήρθαν εδώ και κάνουν ό,τι θέλουν».
3) Δίνει στον υπόλοιπο κόσμο ζωντανότερα την εντύπωση ότι η μεγάλη χώρα από την άλλη μεριά του Ατλαντικού εφαρμόζει δικό της δίκαιο, ετσιθελικώς, με μεθόδους καθαρά αποικιοκρατικές, έστω και αν προσπαθεί να τις ντύσει με τον «εξευγενισμένο» μανδύα της «δημοκρατίας» που έφερε στην ξένη και μακρυνή χώρα.
Πιθανότατα, ο Σαντάμ ΕΠΡΕΠΕ να δικαστεί και να καταδικαστεί.
Υπήρξαν στο παρελθόν και άλλοι βίαιοι θάνατοι πρώην δικτατόρων, και μάλιστα με συνθήκες πολύ λιγότερο «εξευγενισμένες» από όσο η «δίκη» του Σαντάμ (Μουσολίνι, Τσαουσέσκου, κλπ).
Αυτούς όμως, τους έφαγε η οργή του κόσμου!
Το Σαντάμ θα τον φάνε τα αμερικάνικα συμφέροντα για τα πετρέλαια.
Και αυτό ΔΕΝ θα σημάνει καλή συνέχεια...
>
