Σαν σήμερα

[Sad_man]

www.politica.gr/san-simera/san-simera-o-alexis-tsipras-anakoinose-to-dimopsifisma/]https://www.politica.gr/san-simera/san-simera-o-alexis-tsipras-anakoinose-to-dimopsifisma/[/url]

 

[jhonny64]

www.politica.gr/san-simera/san-simera-o-alexis-tsipras-anakoinose-to-dimopsifisma/]https://www.politica.gr/san-simera/san-simera-o-alexis-tsipras-anakoinose-to-dimopsifisma/[/url]

Στα αρχ...α μας

 

[Διαγραμμένο μέλος 172663]

Νευρακια;

Ξυδι

ξυδι εσυ που απο το 2009 χανετε συνεχεια στις εκλογες

 

[kronos]

 

[stekas72]

«Κάθε 5η Ιουλίου κλαίω από νεύρα, οργή»

Σε επόμενη ερώτηση για την αποχώρηση συντρόφων του ΣΥΡΙΖΑ μετά το «αριστερό» Μνημόνιο η κυρία Μπαζιάνα εξομολογείται ότι «προσωπικά μιλώντας, τα τελευταία τρία χρόνια κάθε 5η Ιουλίου κλαίω από νεύρα, από οργή - ναι κυριολεκτώ. Πώς είναι δυνατόν να υποτιμήθηκε τόσο η γνώμη ενός λαού από τους ισχυρούς-δυνάστες του; Ποια "δημοκρατία" των ισχυρών μπορεί να αγνοήσει την επιλογή ενός λαού να ακολουθήσει άλλο δρόμο; Θυμηθείτε, το μήνυμα που διαδόθηκε παγκόσμια σαν φλόγα εκείνο το βράδυ της μοιραίας διαπραγμάτευσης: This is a coup...».


Πηγή: iefimerida.gr -

https://www.iefimerida.gr/news/3870...e-epeteio-toy-dimopsifismatos-klaio-apo-neyra

 

[jhonny64]

 

[Οξαποδω]

«Κάθε 5η Ιουλίου κλαίω από νεύρα, οργή»

Σε επόμενη ερώτηση για την αποχώρηση συντρόφων του ΣΥΡΙΖΑ μετά το «αριστερό» Μνημόνιο η κυρία Μπαζιάνα εξομολογείται ότι «προσωπικά μιλώντας, τα τελευταία τρία χρόνια κάθε 5η Ιουλίου κλαίω από νεύρα, από οργή - ναι κυριολεκτώ. Πώς είναι δυνατόν να υποτιμήθηκε τόσο η γνώμη ενός λαού από τους ισχυρούς-δυνάστες του; Ποια "δημοκρατία" των ισχυρών μπορεί να αγνοήσει την επιλογή ενός λαού να ακολουθήσει άλλο δρόμο; Θυμηθείτε, το μήνυμα που διαδόθηκε παγκόσμια σαν φλόγα εκείνο το βράδυ της μοιραίας διαπραγμάτευσης: This is a coup...».


Πηγή: iefimerida.gr -

https://www.iefimerida.gr/news/3870...e-epeteio-toy-dimopsifismatos-klaio-apo-neyra

 

[alex71]

ο συνεχιστης του μεγαλου ηγετη

Ρε τύπε Τζωνη πρεπει να εισαι μοναδικη περιπτωση πασοκου

Εγω οσους πασοκους ξερω, κανενας δεν εχει σε εκτιμηση ΚΑΙ τον Ανδρεα ΚΑΙ τον Σημιτη ΚΑΙ τον ΓΑΠ και τον Βενιζελο ΚΑΙ την Φωφη

Εστω εναν απο ολους τον απορριπτουν

Εσυ ποσο φανατιλας εισαι ωστε να τους γουσταρεις ολους?

 

[jhonny64]

Ρε τύπε Τζωνη πρεπει να εισαι μοναδικη περιπτωση πασοκου

Εγω οσους πασοκους ξερω, κανενας δεν εχει σε εκτιμηση ΚΑΙ τον Ανδρεα ΚΑΙ τον Σημιτη ΚΑΙ τον ΓΑΠ και τον Βενιζελο ΚΑΙ την Φωφη

Εστω εναν απο ολους τον απορριπτουν

Εσυ ποσο φανατιλας εισαι ωστε να τους γουσταρεις ολους?

Απλα δεν ειναι πασοκοι

 

[Sad_man]

www.aftodioikisi.gr/politiki/san-simera-to-1989-o-andreas-papandreoy-pantreyetai-ti-dimitra-liani/]https://www.aftodioikisi.gr/politiki/san-simera-to-1989-o-andreas-papandreoy-pantreyetai-ti-dimitra-liani/[/url]

 

[ice__man]

Ο μεγάλος Αντρέας σαν σήμερα επικύρωσε και νομικά την έννοια ερωμένη στην ελληνική κοινωνία, με το θρησκευτικό γάμο στη Μιμή !!!!

 

[gougou]

https://[URL unfurl="true"]www.iefimerida.gr/sites/default/files/styles/708x320/public/triti-13-660.jpg[/img[/URL]]

Τρίτη και 13: Το ημερολόγιο δείχνει Τρίτη και 13 και πολλοί αμέσως σκέφτονται ότι η  σημερινή ημέρα θα είναι γρουσούζικη. Γιατί, όμως, της έχει «κολλήσει» αυτή η ρετσινιά;

Πρόκειται για δεισιδαιμονία που απαντάται στους Έλληνες και τους ισπανόφωνους λαούς.

Γενικώς, η Τρίτη θεωρείται αποφράς ημέρα, δηλαδή γρουσούζικη και επικίνδυνη για τους παραπάνω λαούς. Όταν συμπίπτει Τρίτη και 13, οι προληπτικοί τη θεωρούν πολύ άτυχη και επικίνδυνη ημέρα. Για τους υπόλοιπους λαούς, η γρουσούζικη ημέρα είναι η Παρασκευή και 13.

Μια από τις πιο γνωστές αιτίες, είναι η Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Ήταν Τρίτη 29 Μαΐου 1453 όταν έπεσε η Πόλη και... το άθροισμα της χρονολογίας της Άλωσης βγαίνει 13 (1+4+5+3=13).

Πηγη:[URL unfurl="true"]https://www.newsbomb.gr/bombplus/blogs/story/799374/triti-kai-13-simera-esy-xereis-giati-theoreitai-groysoyziki-imera[/URL]
[/quote]
Λόγω ημέρας.

 

[max-mad]

https://[URL unfurl="true"]www.iefimerida.gr/sites/default/files/styles/708x320/public/triti-13-660.jpg[/img[/URL]]

Τρίτη και 13: Το ημερολόγιο δείχνει Τρίτη και 13 και πολλοί αμέσως σκέφτονται ότι η  σημερινή ημέρα θα είναι γρουσούζικη. Γιατί, όμως, της έχει «κολλήσει» αυτή η ρετσινιά;

Πρόκειται για δεισιδαιμονία που απαντάται στους Έλληνες και τους ισπανόφωνους λαούς.

Γενικώς, η Τρίτη θεωρείται αποφράς ημέρα, δηλαδή γρουσούζικη και επικίνδυνη για τους παραπάνω λαούς. Όταν συμπίπτει Τρίτη και 13, οι προληπτικοί τη θεωρούν πολύ άτυχη και επικίνδυνη ημέρα. Για τους υπόλοιπους λαούς, η γρουσούζικη ημέρα είναι η Παρασκευή και 13.

Μια από τις πιο γνωστές αιτίες, είναι η Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Ήταν Τρίτη 29 Μαΐου 1453 όταν έπεσε η Πόλη και... το άθροισμα της χρονολογίας της Άλωσης βγαίνει 13 (1+4+5+3=13).

Πηγη:[URL unfurl="true"]https://www.newsbomb.gr/bombplus/blogs/story/799374/triti-kai-13-simera-esy-xereis-giati-theoreitai-groysoyziki-imera[/URL]
[/quote]


Αξιοπιστα ιστορικα στοιχεια αναφερουν οτι εκεινη την ημερα,το πρωι, ο Κωνσταντινος Παλαιολογος διορισε νεο αρχηγο φρουρας της πολης .
καποιον Μητσο-Τακη....

 

[jhonny64]

Ο μεγάλος Αντρέας σαν σήμερα επικύρωσε και νομικά την έννοια ερωμένη στην ελληνική κοινωνία, με το θρησκευτικό γάμο στη Μιμή !!!!

Πως εγινε αυτο ρε μαστορα ψηφιστηκε νομος που να νομιμοποιει τις ερωμενες ;;;;

 

[gougou]

Αξιοπιστα ιστορικα στοιχεια αναφερουν οτι εκεινη την ημερα,το πρωι, ο Κωνσταντινος Παλαιολογος διορισε νεο αρχηγο φρουρας της πολης .
καποιον Μητσο-Τακη....

 

[gougou]

Πως εγινε αυτο ρε μαστορα ψηφιστηκε νομος που να νομιμοποιει τις ερωμενες ;;;;

Το παράνομο είναι πιο γλυκό.

 

[ice__man]

Σαν σήμερα οι γερμαναραδες μπήκαν στα Ανώγεια!!!

 

[John.Greek]

Γιώργος Μητσάκης, «Ο δάσκαλος» του νέου λαϊκού τραγουδιού.

https://www.zougla.gr/politismos/mousiki-politismos/article/giorgos-mitsakis

 

[pussy wagon]

Δημήτρης Γκόγκος (Μπαγιαντέρας). Ο κομμουνιστής λαϊκός συνθέτης (Πέθανε σαν σήμερα το 1985)

Βροντούν κι αστράφτουν, πέρα ως πέρα,
τα δοξασμένα μας βουνά
και μια φωνή αντηχεί στη σφαίρα
το “Χαίρε, ω, χαίρε, λευτεριά.”

Κι εκεί ψηλά στα σύνορά μας,
αθάνατος μένει φρουρός,
κρατάει στο χέρι αστροπελέκι,
ο Λαϊκός μας ο Στρατός.

Για αθάνατα έχει παλάτια
τα τιμημένα μας βουνά,
ελπίδα έχει το ντουφέκι
και το ΕΑΜ μεσ’ στην καρδιά.

Για ‘κείνο πάντα ξεσπαθώνει,
για ‘κείνο πάντα αψηφά,
με δάφνες πάντα το στολίζει
και μας χαρίζει λευτεριά.

Με τίτλο “Χαίρε, ω, χαίρε, λευτεριά!”, το τραγούδι αυτό γράφτηκε από τον Δημήτρη Γκόγκο, τον “Μπαγιαντέρα”, το 1943. Ήταν ένα από τα αντιστασιακά ρεμπέτικα τραγούδια που έγραψε στα χρόνια της Κατοχής ο λαϊκός συνθέτης που έφυγε από τη ζωή στις 18 Νοεμβρίου 1985.

Ο Δημήτρης Γκόγκος είχε γεννηθεί σε εργατογειτονιά του Πειραιά το 1903 και δούλευε ως εργάτης, ακόμη και τότε που είχε γίνει γνωστός ως καλλιτέχνης. Μπουζούκι έμαθε από μικρός και το 1925 έπαιξε διασκευασμένη την ιταλική οπερέτα “Μπαγιαντέρα”, παίρνοντας απ΄ αυτήν το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο.

Έγραφε περισσότερα από εκατό τραγούδια, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν μεγάλες επιτυχίες, όπως τα “Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη”, “Μέσα στης ζωής τα μονοπάτια” κ.ά.

Παντρεμένος με την κομμουνίστρια και συνδικαλιστικά δραστήρια καπνεργάτρια Δέσποινα Αραμπαζόγλου, εντάχθηκε και ο ίδιος στο ΚΚΕ. Ως στρατιώτης στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41 έγραψε τα τραγούδια “Τους Κενταύρους δε φοβάμαι” και “Στης Πίνδου τα βουνά”.

Με τη μεγάλη πείνα του πρώτου χειμώνα της Κατοχής ο Μπαγιαντέρας τυφλώθηκε λόγω αβιταμίνωσης.

Ενταγμένος στο ΕΑΜ, πιάστηκε και βασανίστηκε από συνεργάτες των κατακτητών, ενώ έγραψε και μερικά από τα σημαντικότερα αντιστασιακά ρεμπέτικα, όπως αυτό που παραθέσαμε, και τα “Σου στέλνω χαιρετίσματα”, “Να ‘ναι γλυκό το βόλι” (“Φόρεσε αντάρτη τ’ άρματα”), “Στη σκλαβωμένη Ελλάδα μας” και “Αρχηγό έχω τον Άρη”.

Εγκατεστημένος στο Περιστέρι, έζησε πολύ δύσκολα τις επόμενες δεκαετίες, εξαιτίας της αναπηρίας του, των αριστερών πολιτικών φρονημάτων του, αλλά και της περιορισμένης απήχησης του παλιού ρεμπέτικου.
Εντούτοις, τα τραγούδια του άρχισαν και πάλι να ακούγονται κυρίως μετά τη Μεταπολίτευση του 1974.

 

[pussy wagon]

Πωλ Ελυάρ: Ενας φλογερός κομμουνιστής και μεγάλος ποιητής (Πέθανε σαν σήμερα το 1952)

Ηταν 18 Νοέμβρη του 1952 όταν σε ηλικία 52 ετών αφήνει την τελευταία του πνοή ο Πωλ Ελυάρ (το πραγματικό του όνομα ήταν Eugène Émile Paul Grindel). Ενας Γάλλος συγγραφέας και ποιητής αλλά πάνω απ' όλα φλογερός κομμουνιστής.

Από τα πιο δραστήρια μέλη του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, αφού πήρε ενεργό μέρος στην αντίσταση κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου, έδειξε με κάθε τρόπο την αλληλεγγύη του στον ηρωικό αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, με αποκορύφωμα την επίσκεψη του -μαζί με άλλους συντρόφους του- στους μαχητές του ΔΣΕ, στον Γράμμο τον Ιούνη του 1949.

Εκτός από τον θαυμασμό του που εκφράζει ο Ελυάρ στους αντάρτες, απευθύνει μήνυμα στους στρατιώτες του μοναρχοφασιστικού στρατού καλώντας τους, ανάμεσα στα άλλα, να λιποτακτήσουν και να ενταχθούν στον Δ.Σ.Ε.. "Σας ικετεύω όλους εσάς που βρίσκεστε απ' τη μεριά των δεσμοφυλάκων και των δήμιων να αναλογιστείτε τους αθώους που κάθε μέρα πληρώνουν το δικό σας μέλλον με το αίμα τους. Σας ικετεύω να αναλογιστείτε τη φρίκη της Μακρονήσου και των φυλακών της χώρας σας, όπου χιλιάδες πατριώτες, βέβαιοι για τη νίκη τους, περιμένουν κάθε μέρα τα βασανιστήρια και το θάνατο", τόνιζε σ' αυτό.

Είναι χαρακτηριστική η ομιλία που έκανε ο Πολ Ελιάρ στο Εθνικό Ουγγρικό Συνέδριο για την Ειρήνη, στη Βουδαπέστη, στις 18 Ιούνη 1949

Δεν μου ήταν δυνατό να μιλήσω για οτιδήποτε άλλο, παρά γι αυτό που έζησα για δύο βδομάδες στην Ελλάδα. Δυο βδομάδες που ήταν για μένα ολόκληρη ζωή. Που θ’ αποτελέσει το σημαντικότερο μέρος της ζωής μου. Επιστρέφω από μία χώρα που η ζωή δεν έχει τίποτα το κοινό με την υποταγή.
Σε κανένα μέρος του κόσμου δεν θα μπορούσε να αισθανθεί κανένας πιο έντονα ότι ο αγώνας για λευτεριά και ειρήνη είναι ο μοναδικός φυσικός  δρόμος του πολιτισμένου ανθρώπου.

Σε κανένα  μέρος του κόσμου δεν θα μπορούσε να καταληφθεί από έναν τέτοιον σεβασμό μπροστά στα νικηφόρα νιάτα του ανθρώπου, μπροστά σε μια τέτοια εμπιστοσύνη στον άνθρωπο.

Υπάρχουν δύο πραγματικότητες στην Ελλάδα. Η μία είναι των δημίων και της φρίκης και η άλλη της ελπίδας και των ηρώων…

Και αν ρωτήσεις όλες αυτές τις μαυροφορεμένες γυναίκες που βρήκαν καταφύγιο στην Ελεύθερη Ελλάδα πάντα θα ακούσεις την ίδια τραγική απάντηση. “Χωροφύλακες σκότωσαν τους δικούς μου, έδειραν. Βίασαν γυναίκες, έκαψαν το χωριό, ο γιος μου σκοτώθηκε”.

Δεν είναι πια αυτά παράπονα, αλλά η εξιστόρηση της πιο βαριάς προσβολής που μπορεί να γίνει στον άνθρωπο. Το φως σχεδόν έσβησε στα μάτια αυτών των γυναικών που τόσο πόνεσαν και τόσο υπέφεραν.
Όμως τα χείλη γελούν ακόμα για να σας βεβαιώσουν: “Θα σωθεί η χώρα μας. Πρέπει να τσακιστεί ο φασισμός. Αν το πείτε στη δική σας χώρα τότε και η δική μας θα σωθεί”.
Αυτή είναι μια πραγματικότητα. Ένας ολόκληρος κόσμος ορθώνεται και βροντάει στ’ άρματα, γεμάτος πίστη στην νίκη. Είναι μία στρατιά γιγάντων ηρώων, που μισεί τον πόλεμο και δεν πιστεύει παρά στα όπλα του.

Νέοι και γέροι, Έλληνες και Σλαβομακεδόνες, αξιωματικοί και μαχητές αδελφικά ενωμένοι, αγωνίζονται ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στην τελευταία φρουρά της βαρβαρότητας.


Ο ΔΣΕ είναι ένας στρατός της ειρήνης. Είδα τόσο στο μέτωπο όσο και στα μετόπισθεν με τι σεβασμό προς τον άνθρωπο φέρεται και στους αιχμαλώτους.

(Προς τη Νίκη αρ. φυλλ. 125, 21 Ιούνη 1949)

Εχει μείνει στην ιστορία και το μήνυμα του Πολ Ελιάρ στους Γάλλους, όταν έγινε σωστή η εκτέλεση του Ν. Μπελογιάννη: «Ο Μπελογιάννης είναι νεκρός. Δεν θυσίασε τίποτα απ’ την τιμή και την ελπίδα μας για ένα αύριο φωτεινό. Χαμογελούσε...»