Σαν σήμερα

[jhonny64]

ναι ετσι το λαικο παραμυθι

 

[geoMan]

ποτε ειναι η επετειος του ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ Γιωργος παπανδρεου?     

 

[Διαγραμμένο μέλος 177627]

Τα γεγονότα τότε μιλάνε από μόνα τους οι ίδιοι έριξαν τον Γιωργάκη Παπανδρέου που σε σχέση με τους άλλους αν εξαιρέσουμε τις προεκλογικες μαλακίες λεφτά υπάρχουν ήθελε να κάνει κάποια σωστά πράγματα αλλά σκονταψε στο βαθύ ΠΑΣΟΚ

 

[jhonny64]

αν τον αφηναν να τελειωσει την τετραετια το 13 και απο το μνημονιο θα ειχαμε βγει και θα ημασταν σημερα μια χαρα

δυστυχως ειχε απεναντι του ολο το δεξιο σκυλολοι  της σφηγκοφωλιας μερκελ σοιμπλε σαρκοζι τον βαψομαλλια της ιταλιας

και φυσικα τους πεμπτοφαλλαγγιτες στο εσωτερικο πιτσαδορο και ζαβοπουλο που το επαιζαν αντιμνημονιακοι

και σχεδον ολο το μιντιακο νταβαντζιλικι

και διαφορους παρατρεχαμενους αγανακτισμενους συνταγματολογους στο ρεζιλικι του συνταγματος με τους μπαχαλακηδες αριστεροδεξιους κοπριτες της ανω και κατω πλατειας

φατε τωρα μνημονια στο απειρο με βαρκα την ελπιδα που θα ερχοταν και τελικα την εκανε

Βουρλα

 

[kontolagnos]

Με το γιωργάκη θα τέλειωναν τα μνημόνια?
Με το σαμαρα?
Μπερδευτηκα ο καψερός.

 

[jhonny64]

με τονπιτσαδορο διπλασιαστηκαν τα μνημονια

 

[kronos]

https://[URL unfurl="true"]www.iefimerida.gr/sites/default/files/styles/708x320/public/triti-13-660.jpg[/img[/URL]]

Τρίτη και 13: Το ημερολόγιο δείχνει Τρίτη και 13 και πολλοί αμέσως σκέφτονται ότι η  σημερινή ημέρα θα είναι γρουσούζικη. Γιατί, όμως, της έχει «κολλήσει» αυτή η ρετσινιά;

Πρόκειται για δεισιδαιμονία που απαντάται στους Έλληνες και τους ισπανόφωνους λαούς.

Γενικώς, η Τρίτη θεωρείται αποφράς ημέρα, δηλαδή γρουσούζικη και επικίνδυνη για τους παραπάνω λαούς. Όταν συμπίπτει Τρίτη και 13, οι προληπτικοί τη θεωρούν πολύ άτυχη και επικίνδυνη ημέρα. Για τους υπόλοιπους λαούς, η γρουσούζικη ημέρα είναι η Παρασκευή και 13.

Μια από τις πιο γνωστές αιτίες, είναι η Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Ήταν Τρίτη 29 Μαΐου 1453 όταν έπεσε η Πόλη και... το άθροισμα της χρονολογίας της Άλωσης βγαίνει 13 (1+4+5+3=13).

Πηγη:[URL unfurl="true"]https://www.newsbomb.gr/bombplus/blogs/story/799374/triti-kai-13-simera-esy-xereis-giati-theoreitai-groysoyziki-imera[/URL]

 

[jhonny64]

1 χρονος απο το εθνικο εγκλημα των τσυριζοανελητων στην μανδρα αττικης

24 νεκροι ζητουν δικαιωση

Χωρίς σχέδιο αντιπλημμυρικής θωράκισης η Αττική ένα χρόνο μετά τις φονικές πλημμύρες στη Μάνδρα

https://www.protothema.gr/greece/ar...-hrono-meta-tis-fonikes-plimmures-sti-mandra/

 

[John.Greek]

ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ. ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ !!!

Οταν ρωτούσαν τον Γκέμπελς για την εξολόθρευση των Εβραίων, απαντούσε:
«Αδύνατον, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα το γνώριζα»!
Επομένως τίποτα το πρωτότυπο από τα ναζιστικά αποβράσματα της Χρυσής Αυγής, που ως απόγονοι των ταγματασφαλιτών, ως επίγονοι του φασίστα Μεταξά και ως υπερασπιστές της χούντας των συνταγματαρχών, ισχυρίζονται πως δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο και πως οι νεκροί του Πολυτεχνείου είναι «μύθος».
Δεν θα αναφερθούμε στους 88 εκ των δολοφονημένων από τη χούντα που μνημονεύονται στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Ούτε σε προσωπικές μαρτυρίες (πλην αυτής που αφορά στον δολοφόνο Ντερτιλή). Ούτε στους (πιστοποιημένα) 1.103 τραυματίες των γεγονότων του Πολυτεχνείου.

Θα σταθούμε μόνο στο κομμάτι της ιστορικής έρευνας του «Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών» με τίτλο «Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973» που αφορά στους νεκρούς του Πολυτεχνείου κατά τη διάρκεια της εξέγερσης και αμέσως μετά την καταστολή της.
Σύμφωνα με τα τεκμήρια, από τη χούντα κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου δολοφονήθηκαν δεκάδες άνθρωποι. Να μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις:
Αυτοί είναι οι 24 νεκροί του Πολυτεχνείου
Οι 24 πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις
1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έρριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).
3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (Γ. Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.
4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».
5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.
6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».
7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.
8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.
9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.
10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).
11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΛΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έρριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 30.11.1973.
12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Αυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Δυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.
14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.
15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.
16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.
17. Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 52 ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ' Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974.
21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.
22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973.
23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικοπόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.
24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Ανω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν.                                               

Τα θρασίμια του ναζισμού λένε:
«Αυτοί δεν είναι νεκροί του Πολυτεχνείου. Αυτοί ήταν "έξω" από το Πολυτεχνείο»!
Είναι μάλιστα ικανοί να ισχυριστούν ότι οι «έξω» από το Πολυτεχνείο δεν δολοφονήθηκαν από τη χούντα στο πλαίσιο της καταστολής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αλλά ότι «σκόνταψαν και χτύπησαν μόνοι τους»...


Να, όμως ένα παράδειγμα, για το τι έγινε με τους «έξω» από το Πολυτεχνείο:
To μεσημέρι της 18ης Νοέμβρη 1973, ο ταγματάρχης Ντερτιλής βρίσκεται με το υπηρεσιακό τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου. Απέναντι, Πατησίων και Στουρνάρη, οι αστυφύλακες χτυπούν ένα νεαρό, που προς στιγμήν τους ξεφεύγει. Ο Ντερτιλής βγάζει από το μπουφάν το περίστροφο και πυροβολεί.
«Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο», περιγράφει στην κατάθεσή του ένα χρόνο αργότερα ο οδηγός του Ντερτιλή - ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλης - και συνεχίζει:
«Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: "Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"»...
Αυτός είναι ο «μύθος» των νεκρών του Πολυτεχνείου. Αυτή ήταν η χούντα των «Ντερτιλήδων». Αυτά είναι και τα ναζιστοειδή της Χρυσής Αυγής που την εκπροσωπούν σήμερα.

 

20 Νοέμβρη 1946 Η σφαγή στην Ξηρόβρυση του Κιλκίς

Στις 20 Νοέμβρη του 1946 συνέβη μια από τις μεγαλύτερες σφαγές άμαχου πληθυσμού σε ένα χωρίο του Κιλκίς, την Ξηρόβρυση.

Όπως αναφέρει ο Ηλίας Μεταλλίδης* (γεννημένος στην Ξηρόβρυση και μέλος του ΚΚΕ και της ΕΠΟΝ) στο βιβλίο του «Θυμόμαστε, Διδασκόμαστε, Προχωράμε»:

«Το χωριό Ξηρόβρυση, που βρίσκεται στο νομός Κιλκίς, πέντε χιλιόμετρα από την πόλη… ήταν ένα από τα οργανωμένα χωριά της περιοχής μας. Το χωριό δημιουργήθηκε το 1921 με την εγκατάσταση στην περιοχή αυτή των παλιννοστούντων Ποντίων, που βρέθηκαν στην Ελλάδα μετά τον ξεριζωμό τους από τα πάτρια εδάφη τους… το χωριό ήταν 100% οργανωμένο με αριστερές ιδέες, από την εποχή της δικτατορίας του Μεταξά που το ΚΚΕ βρισκόταν σε βαθιά παρανομία. Με την κήρυξη του πολέμου τα στελέχη του ΚΚΕ βγήκαν μπροστάρηδες και καλούσαν τον κόσμο σε αντίσταση στον εισβολέα».

Οι κάτοικοι της Ξηρόβρυσης συμμετείχαν μαζικά στο εργατικό κίνημα πριν τον πόλεμο αλλά και στον αντιφασιστικό αγώνα μέσα από το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Αυτός ήταν και ο πραγματικός λόγος που το χωριό βρέθηκε στο στόχαστρο των παρακρατικών φασιστών στο ξεκίνημα κιόλας του εμφυλίου. Μάλιστα ένας από τους αρχηγούς των ανταρτών της περιοχής, ο Π. Σαββίδης, καταγόταν από την Ξηρόβρυση.

Η αφορμή για τη σφαγή δόθηκε όταν στις 18 Νοέμβρη του 1946 αντάρτες του Κιλκίς επιτέθηκαν κατά της φρουράς του σιδηροδρομικού σταθμού των Μουριών. Η μάχη δεν κράτησε πολύ. Οι αντάρτες υποχώρησαν γρήγορα.
Αμέσως ειδοποιήθηκαν οι κάτοικοι της Ξηρόβρυσης για την πιθανότητα αντιποίνων και οι 300 από τους 450 διέφυγαν στο Κιλκίς.

Δυο μέρες μετά το περιστατικό των Μουριών οι παρακρατικές ομάδες του Λαζίκ (Λάζαρου Αβραμίδη) και τον Μπουντουβάκη (παλιοί δωσίλογοι ΠΑΟτζίδες που μετεξελίχθηκαν σε ΜΑΥδες μετά την επέμβαση των Άγγλων) μπλόκαραν τις δύο εξόδους του χωριού και επιδόθηκαν σε ένα πολύωρο όργιο δολοφονιών και καταστροφών. Κατέκαψαν πάνω από 100 σπίτια, σκότωσαν 47 αμάχους, στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά και τραυμάτισαν πολλούς ακόμη.
Τα περισσότερα θύματα βιάστηκαν κατ’ επανάληψη πριν δολοφονηθούν. Φυσικά το επίσημο κράτος που γνώριζε το γεγονός, δεν παρενέβη, αν και η Χωροφυλακή βρισκόταν πολύ κοντά.

Χαρακτηριστικό της αγριότητας της παρακρατικής συμμορίας είναι το γεγονός ότι πολλά από τα θύματα της επίθεσης αφού ξυλοκοπήθηκαν άγρια και βιάστηκαν, μεταφέρθηκαν στην πλατεία του χωριού και σφάχτηκαν στην κυριολεξία με μαχαίρια κατόπιν εντολής του Λαζίκ.

Ο Ηλίας Μεταλλίδης περιγράφει τα γεγονότα παραστατικά: «Αυτός είναι ο απολογισμός των σκοτωμένων 47 νεκροί, 20 τραυματίες. Το 80% των σπιτιών κάηκαν. Εκείνη τη νύχτα λαμπάδιασε όλο το χωριό Ξηρόβρυση. Οι άνανδροι με τα μαυρισμένα με κάρβουνο πρόσωπα για να μην αναγνωριστούν, τα φασιστόμουτρα των Γερμανών, οι προδότες της πατρίδας, εξόντωσαν ένα ολόκληρο χωριό, που έστειλε τα παλικάρια του στον Αλβανικό πόλεμο…
Αυτοί οι σκοτωμένοι βοήθησαν στην Εθνική Αντίσταση με ό,τι μέσα και δυνάμεις είχε ο καθένας. Η εγκληματική συμπεριφορά αυτών των άνανδρων που αιφνιδιαστικά μπήκαν στο χωριό, που βίασαν μετά το σκοτωμό τα κοριτσάκια του Ρωσσίδη και του Σαββίδη, που σκότωσαν έγκυες γυναίκες και μωρά παιδιά, δείχνει ότι οι φονιάδες αυτοί δεν ήταν άνθρωποι αλλά ζώα χωρίς ψυχή».
Η θηριωδία συνεχίστηκε με την εισβολή της συμμορίας στο χωριό Κοκκινιά και τη δολοφονία 14 ακόμα αμάχων.

Στην Ξηρόβρυση έχει ανεγερθεί μνημείο με χαραγμένα τα ονόματα των νεκρών για να μείνει χαραγμένη στην μνήμη των σημερινών κατοίκων της περιοχής η θηριωδία του μοναρχοφασιστικού καθεστώτος που εγκαθιδρύθηκε στην Ελλάδα μετά τη Βάρκιζα και την αγγλική επέμβαση.

Ο Ηλίας Μεταλλίδης γεννήθηκε το 1925 στην Ξηρόβρυση του νομού Κιλκίς. Το 1943 έγινε μέλος του ΚΚΕ και της ΕΠΟΝ. Στη διάρκεια της Kατοχής είχε έντονη δράση στο απελευθερωτικό κίνημα. Κρατήθηκε στις φυλακές Παύλου Μελά όπου και βασανίστηκε βάναυσα από τους Γερμανούς αλλά κατάφερε να δραπετεύσει. Μετά τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ κυνηγήθηκε με αποτέλεσμα να ξαναβγεί στην παρανομία.

Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1946 εντάχτηκε στις δυνάμεις του ΔΣΕ. Στη διάρκεια τριών ετών έδωσε 114 μάχες και τραυματίστηκε τέσσερις φορές. Στον ΔΣΕ αποφοίτησε από τη σχολή ομαδαρχών στο αρχηγείο Μπέλλες και αργότερα από τη σχολή Πολιτικών Επιτρόπων. Στη συνέχεια, στάλθηκε για εκπαίδευση στην ΣΤ΄ Σχολή Αξιωματικών του ΔΣΕ όπου ονομάστηκε λοχαγός του ΔΣΕ. Τιμήθηκε με δύο μετάλλια ανδρείας για τη συμμετοχή του στη μάχη του χωριού Κάντσικο στις 4 Απριλίου του 1949 και στη μάχη Πατώματα του χωριού Λυκόραχη.

Το ντοκιμαντέρ "Γειά σας και καλή αντάμωση ως νικητές" είναι αφιερωμένο στην δράση του, με τους αντάρτες του ΔΣΕ στον Γράμμο.

Πηγή: "Αντίσταση στις γειτονιές"

Ενα ντοκιμαντέρ, που αφορά στη δράση του λοχαγού του ΔΣΕ, τιμημένου με δυο μετάλλια ανδρείας, σύντροφου Ηλία Μεταλλίδη, βρίσκεται στα τελευταία στάδια της επεξεργασίας του. Για την προβολή του υπάρχει αυτός ο ιστότοπος.

 

[John.Greek]

14 Δεκέμβρη 1976. O αρχιβασανιστής της Χούντας Ευάγγελος Μάλλιος εκτελείται από την Ε.Ο 17 Νοέμβρη με το θρυλικό " σαρανταπεντάρι ". Την δικαιοσύνη που έτσι και αλλιώς δεν θα απέδιδε η αστική δημοκρατία την απέδωσαν αυτοί που έφαγαν τόνους λάσπης από νομιμόφρονες αριστερούς. Οι κολλητοί των γερμανών και οι άνθρωποι της χούντας την έβγαλαν καθαρή από την αστική δικαιοσύνη σαν ανταμοιβή για τις "πολύτιμες υπηρεσίες" τους και αυτό είναι ένα μεγάλο μάθημα για αυτούς που περιμένουν οτιδήποτε σε ένα παιχνίδι με όρους αστικής δημοκρατίας.

 

[metalfun]

Σαν σήμερα το 2015 πεθαίνει ο θρυλικός Lemmy λίγες μόνο μέρες αφού είχε διαγνωστεί ότι είχε καρκίνο.

 

[Ampelale]

Χρόνια πολλά στα Μπέργκερς   

 

[singer]

Σαν σήμερα το 1982 καταργήθηκαν οι μπλε ποδιές στα σχολεία

https://epiloges.tv/san-simera-to-1982-katargithikan-oi-mple-podies-sta-scholeia/

 

[Καστράτο]

Σαν σήμερα το 1982 καταργήθηκαν οι μπλε ποδιές στα σχολεία

https://epiloges.tv/san-simera-to-1982-katargithikan-oi-mple-podies-sta-scholeia/

Εσύ στη φωτογραφία ποιος είσαι??? 

 

[John.Greek]

«Ημείς, αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμε την επανάσταση….»: Η θρυλική ομιλία Κολοκοτρώνη στην Πνύκα.

“Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς, αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμε την επανάσταση….” είχε πει ο γέρος του Μοριά για την ελληνική επανάσταση του 1821.

Ο αρχιστράτηγος της Επανάστασης, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ξεσήκωσε τους υπόδουλους Έλληνες και πρωτοστάτησε στον αγώνα για την ανεξαρτησία. Κατατρόπωσε τον Δράμαλη στα Δερβενάκια, νίκησε στη θρυλική μάχη στο Βαλτέτσι και απελευθέρωσε την Τριπολιτσά.

“Όταν έμβηκα εις την Τριπολιτσά, με έδειξαν τον Πλάτανο εις το παζάρι όπου εκρέμαγαν τους Έλληνας. Αναστέναξα και είπα: «Άιντε, πόσοι από το σόγι μου και από το έθνος μου εκρεμάσθηκαν εκεί», και διέταξα και το έκοψαν“, είχε πει στα απομνημονεύματά του.

Ο Κολοκοτρώνης μεγάλωσε στην Αλωνίσταινα της Αρκαδίας και από μικρή ηλικία εργαζόταν στο πλευρό της μητέρας του, η οποία έκοβε ξύλα και εκείνος τα πουλούσε στην Τρίπολη. Μια ιστορία από την παιδική του ηλικία αναφέρει ότι κάποτε ένα από τα ξύλα που πουλούσε έπεσε σε μια λακκούβα με νερό και έβρεξε έναν από τους Τούρκους που περνούσαν από το σημείο. Τότε, ένας από αυτούς του έδωσε δύο χαστούκια. Ο Κολοκοτρώνης με βουρκωμένα μάτια τον κοίταξε και ορκίστηκε μέσα του ότι θα έπαιρνε εκδίκηση.

Πράγματι, λίγα χρόνια αργότερα, ο Κολοκοτρώνης εντάχθηκε στο σώμα των κλεφταρματολών και δημιουργούσε προβλήματα στους Οθωμανούς. Σε ηλικία 17 ετών ήταν οπλαρχηγός της περιοχής και εντάχτηκε στα σώματα των κλεφτών της Πελοποννήσου. Το 1818 ήρθε σε επαφή με τον Πάγκαλο, ο οποίος είχε σταλεί από τον Αναγνωσταρά για να τον μυήσει στη Φιλική Εταιρεία. Όταν ο Πάγκαλος ξεκίνησε να τον προσεγγίζει και να του κάνει ερωτήσεις ο Κολοκοτρώνης του απάντησε: «Πες μου τα όλα, μίλα ξάστερα. Δεν ταιριάζουν σε μένα λόγια λοξά. Είναι χρόνια που προσμένω τέτοιο χαμπέρι».

Στις 23 Μαρτίου 1821 σήκωσε τη σημαία της επανάστασης μαζί με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, απελευθέρωσε την Καλαμάτα και ξεκίνησε τον αγώνα για την ελευθερία. Παρακινούσε στις μάχες όλους τους κατοίκους παρόλο που δεν είχαν στρατιωτική εμπειρία και ζητούσε τη βοήθεια των κτηνοτρόφων, οι οποίοι τροφοδοτούσαν τα στρατεύματα των επαναστατημένων.

Χάρη στην αποφασιστικότητά του και την στρατιωτική του ιδιοφυΐα οι Έλληνες νίκησαν σημαντικές μάχες και άρχισαν να απελευθερώνουν τις πόλεις της Πελοποννήσου. Ο Γερος του Μοριά, όπως τον αποκάλεσαν, ασκούσε μεγάλη επιρροή στον λαό και μέχρι το τέλος των αγώνων δεν σταμάτησε να μάχεται για την ανεξαρτησία των Ελλήνων.

Ακόμη και όταν ο Ιμπραήμ λεηλατούσε την Πελοπόννησο και οι οπλαρχηγοί τον προσκυνούσαν, λόγω των υψηλών χρηματικών αμοιβών που τους έδινε, ο Κολοκοτρώνης πήρε πρωτοβουλία και με το σύνθημα «Φωτιά στα σπίτια και τσεκούρι στην περιουσία και το λαιμό εκείνων που κάνουν τα χατίρια των Τούρκων. Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!» εμπόδισε τον λαό της Πελοποννήσου να επιστρέψει κάτω από τον τουρκικό ζυγό.

Όπως είχε αναφέρει στα απομνήμονεύματά του: «Μόνον εις τον καιρόν του προσκυνήματος εφοβήθηκα διά την πατρίδα μου».

Παρά την τεράστια προσφορά του στην επανάσταση, μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, τον οποίο υποστήριξε θερμά, φυλακίστηκε από την Αντιβασιλεία και το 1834 καταδικάστηκε σε θάνατο. Όταν ενηλικιώθηκε ο Όθωνας, έλαβε χάρη και απελευθερώθηκε.

Το 1838 εκφώνησε την ιστορική ομιλία του μπροστά σε μαθητές στην Πνύκα και αναφέρθηκε στην αρχή της επανάστασης και πώς αποφάσισαν οι υπόδουλοι Έλληνες να πολεμήσουν για την ελευθερία.

Διαβάστε τη συγκλονιστική ομιλία του Κολοκοτρώνη:

“Παιδιά μου!

Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ’ αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ’ αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ’ ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.

Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ’ απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.

Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ’ εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, καί του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα· διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καί τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε καί επτώχαινε.

Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία.

Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.

Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!

Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ’ αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ισως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήτον το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί. Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ’ επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.

Εις αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλεύς, τα πράγματα ησυχάζουν και το εμπόριο και ή γεωργία και οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα ή παιδεία. Αυτή η μάθησις θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει. Αλλά διά να αυξήσομεν, χρειάζεται και η στερέωσις της πολιτείας μας, η όποία γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του Θρόνου. Ο βασιλεύς μας είναι νέος και συμμορφώνεται με τον τόπο μας, δεν είναι προσωρινός, αλλ’ η βασιλεία του είναι διαδοχική και θα περάσει εις τα παιδιά των παιδιών του, και με αυτόν κι εσείς και τα παιδιά σας θα ζήσετε. Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία. Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι όποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους.

Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοι σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ’ ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ήμερα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε· και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία.

Τελειώνω το λόγο μου. Ζήτω ο Βασιλεύς μας Όθων! Ζήτω οι σοφοί διδάσκαλοι! Ζήτω η Ελληνική Νεολαία!”

 

[sta4tanakia]

[URL unfurl="true"]https://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/%CE%B4%CF%8E%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%8A%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CE%B2%CE%BF%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%B1[/url]

 

[Sad_man]

 

[pussy wagon]

Ήταν 9η Μάη 1945.9 Μάη 1945 – Παράδοση άνευ όρων της Χιτλερικής Γερμανίας

Διαβάστε περισσότερα:

https://www.kar.org.gr/2016/03/02/9...CrViyreXQg6lkzJP-fWanm4Z7Zvr6YPLBXETaMtuKBdUc

Ήταν η ημέρα που η σημαία που ήδη κυμάτιζε στο Ράιχσταγκ, η σημαία του στρατού των εργατών, των αγροτών, των κολασμένων της γης, επέφερε το οριστικό πλήγμα στο φίδι του ναζισμού.

Στις 9 Μαΐου είναι η επέτειος για το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου το Μάιο του 1945 με την ήττα του φασισμού και του ναζισμού.

Στις 9 Μαϊου 1945 ώρα 0.43′, η υπογραφή της πράξης για την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας είχε τελειώσει.
Η πιο ολέθρια καταστροφική μηχανή που είχε γνωρίσει η ανθρωπότητα είχε ηττηθεί ταπεινωτικά απο τη θυσία των εκατομμυρίων των λαών της ΕΣΣΔ και του Κόκκινου Στρατου. Η ανθρωπότητα είχε κερδίσει.

«Προσοχή! Εδώ Μόσχα! Ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος, που διεξήγαγε ο Σοβιετικός λαός εναντίον των γερμανοφασιστών κατακτητών, ολοκληρώθηκε νικηφόρα. Η φασιστική Γερμανία έχει συντριβεί πλήρως!»

 

[John.Greek]

75 χρόνια από τη Σφαγή στο Δίστομο - Ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα των Ναζί στην Ελλάδα.

https://www.zougla.gr/politismos/ar...ta-pio-apotropea-eglimata-ton-nazi-stin-elada