ελα παίκτη αφού φαγώθηκες
Όπως θα διαβάσατε χτες, τα συνολικά ληξιπρόθεσμα χρέη των φορολογούμενων άγγιξαν τα 58 δισ. ευρώ στο τέλος Απριλίου, παρουσιάζοντας αύξηση περίπου 1 δισ. ευρώ μόνο τον Απρίλιο. Το συνολικό ληξιπρόθεσμο χρέος από τον Ιανουάριο έχουν ανέλθει στα 3,095 δισ. ευρώ από 2,178 δισ. ευρώ που ήταν τον Μάρτιο, σημειώνοντας αύξηση της τάξης των 917 εκατ. ευρώ.
Βέβαια τα περισσότερα από αυτά τα ληξιπρόθεσμα “βεβαιωμένα” χρέη προς το δημόσιο είναι μαϊμού, διότι ο κάθε ένας σε αυτή τη χώρα “βεβαιώνει” ό,τι του κατεβεί στο κεφάλι, όπως για παράδειγμα τα 5 δισ. ευρώ σε “βεβαιωμένα” χρέη της Ακρόπολις Χρηματιστηριακή.
συμφωνώ ότι το μεγαλύτερο μέρος των χρεών αυτών προέρχεται από εξωπραγματικά πρόστιμα και τρελλές προσαυξήσεις .. επίσης μεγάλο μέρος των χρεών αυτών προέρχεται από κρατικές επιχειρήσεις (πχ Ολυμπιακή) ή επιχειρήσεις που έχουν εξαφανιστεί από τον χάρτη εδώ και δεκαετίες… παρόλα αυτά θα μπω στον πειρασμό να πω ότι και επί Αλογοσκουφη και επί Παπακωνσταντίνου αλλά και το 2013 (αν θυμάμαι καλά τον Φεβρουάριο) έγινε μια προσπάθεια να περάσει νομοθετική διάταξη στην Βουλή με την οποία γίνεται ξεκαθάρισμα αυτής της κατάστασης και οι φωνές και διαμαρτυρίες της εκάστοτε αντιπολίτευσης αντιλαλούν ακόμη και οι πηχιαίοι τίτλοι στις προσκείμενες σε αυτές εφημερίδες ακόμη είναι εντυπωμένες στα μυαλά αυτών που τις διάβασαν με προσοχή “ΧΑΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΧΡΕΗ ΣΤΟΥΣ ΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ”, “ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΩΝ ΦΟΡΟΚΛΕΦΤΩΝ” κλπ φαιδρά…
Για να γίνει κατανοητό αυτό το νούμερο, αν διαιρέσουμε τα 3,1 δισ. ευρώ με τον πληθυσμό της χώρας, θα διαπιστώσουμε ότι κατά μέσο όρο, ο κάθε φορολογούμενος σε αυτή τη χώρα (από μικρά παιδιά έως ανέργους) χρωστούν σε ληξιπρόθεσμα χρέη περίπου 310 ευρώ κατά κεφαλήν... από την αρχή της χρονιάς.
Αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν μόνο 3 εκατ. εργαζόμενοι, τότε τα ληξιπρόθεσμα χρέη φτάνουν τα 1.000 ευρώ ανά εργαζόμενο. Αν υποθέσουμε ότι οι μισοί δεν χρωστούν τίποτα, τότε οι μισοί περίπου εργαζόμενοι αυτής της χώρας χρωστούν σε “βεβαιωμένους” φόρους 2.000 ευρώ ο κάθε ένας, τους πρώτους 4 μήνες της χρονιάς.
απλουστευμένη θεώρηση και παιδική ανάλυση του φαινομένου… δεν μας λέει τίποτε για το ποιός χρωστά (κατηγορίες οφειλετών), πόσα χρωστά (οφειλή κατά κατηγορία οφειλέτη), πόσοι χρωστούν (κατά κατηγορία) κλπ…
Επειδή εξ ορισμού πιστεύω ότι κανένας άνθρωπος που έχει σώας τας φρένας δεν θέλει να έχει μπλεξίματα με την εφορία ή το κράτος (ειδικά το ελληνικό κράτος), εκτιμώ ότι όλοι αυτοί που χρωστούν λεφτά στην εφορία, είναι διότι δεν τα έχουν.
αυθαίρετο συμπέρασμα… η προιστορία του ελληνικού δημοσίου σε θέματα φορολογικής διαχείρισης και είσπραξης οφειλών έχει έχει μπολίασει τον Ελληνα με την λογική “έλα μωρέ και τι θα με κάνουνε.. θα περάσουν τα χρόνια και θα το ξεχάσουνε” … και επειδή μέχρι πρόσφατα (τα τελευταία δύο χρόνια) υπήρχε πλήρης ασυλία των φοροοφειλετών ο έλληνας αποφεύγει να πληρώσει τους φόρους του… και στην λογική και πρακτική αυτή βρίσκει ευήκοους συμπαραστάτες και υποστηρικτές στην εκάστοτε αντιπολίτευση και στην έκφραση τους μέσα από τους πηχιαίους τίτλους των εφημερίδων και τις κραυγές των δημοσιοκάφρων αλλά και των στελεχών τους στα κανάλια (ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ και λοιπά φαιδρά)
Και για να μην τα έχουν, σημαίνει ότι δεν έχουν κερδίσει αναλογικά αυτά τα λεφτά για να μπορούν να πληρωθούν αυτοί οι φόροι. Που επίσης σημαίνει ότι τα “βεβαιωμένα” αυτά χρέη έχουν όση αξιοπιστία έχουν και τα βεβαιωμένα χρέη της Ακρόπολις Χρηματιστηριακή.
ξεκινώντας από ένα αυθαίρετο συμπέρασμα καταλήγει σε ένα εξίσου αν όχι περισσότερο αυθαίρετο συμπέρασμα…
Και επειδή τα “βεβαιωμένα” χρέη που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, διότι αυτοί που χρωστούν αυτά τα “βεβαιωμένα” χρέη δεν τα έχουν κερδίσει, επόμενο είναι να μην μπορούν να πληρωθούν.
συνεχίζοντας χρησιμοποιεί το ίδιο αυθαίρετο συμπέρασμα και σε συνδυασμό με την παιδαριώδη ανάλυση που έκανε παραπάνω καταλήγει σε ένα εξίσου βλακώδες συμπέρασμα ότι τα χρέη προκύπτουν από εισόδημα που δεν έχει κερδηθεί και σαν τέτοια δεν μπορούν να πληρωθούν… χωρίς όμως να έχει κάνει τον κόπο να αναλύσει το σύνολο των χρεών έτσι ώστε να εντοπίσει το μίγμα εισοδημάτων ή εισπρατομένων φόρων από το οποίο συνίσταται… για παράδειγμα δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι το σύνολο του χρέους προέρχεται από φόρους πάνω σε εισοδήματα που δεν έχουν αποκτηθεί όταν γνωρίζουμε ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος του χρέους αυτού αφορά ΦΠΑ, ΦΜΥ, Αγγελιόσημα, χαρτόσημα ενοικίων και συναφείς φόρους που εισπράττονται από τον πελάτη, τον εργαζόμενο, τον ενοικιαστή και πρέπει να αποδοθούν αμέσως διότι έχουν εισπραχθεί…
Και επειδή η κυβέρνηση βασίζεται σε αυτά τα “βεβαιωμένα” λεφτά, που δεν μπορούν να εισπραχτούν, επόμενο είναι να μην τα πάρει, ό,τι και να κάνει, διότι είπαμε δεν υπάρχουν, άσχετα αν είναι “βεβαιωμένα”.
Και τι θα κάνει η κυβέρνηση που δεν μπορεί να εισπράξει αυτά τα “βεβαιωμένα” χρέη; Δεν έχω ιδέα, αλλά υποθέτω ότι θα προσθέσει σε αυτά τα “βεβαιωμένα” χρέη, νέα “βεβαιωμένα” χρέη, μπας και πάρει ότι μπορεί, αφού δεν μπορεί να εισπράξει από τα παλαιότερα “βεβαιωμένα”.
Με λίγα λόγια, έχουμε μια βεβαιωμένη φούσκα χρεών, ή αλλιώς, ένα ponzi scheme βεβαιωμένων χρεών.
Το θέμα όμως είναι ότι σε κάθε ponzi scheme, όλα πάνε καλά μέχρι την στιγμή που κάτι δεν πάει καλά και στο τέλος πάντα κάποιος κράτα τον μουτζούρη. Ποιος κρατά τον μουτζούρη αυτή τη φορά; Μάλλον η Ελληνική κυβέρνηση ...
Πηγή:
και φυσικά δεν συνεχίζω την απάντηση γιατί το όλο άρθρο βασίζεται σε εσφαλμένο και αυθαίρετο αρχικό συμπέρασμα μιας παιδαριώδους ανάλυσης…
το μόνο που μπορώ να δεχτώ είναι τα χρέη από ΕΝΦΙΑ (διότι είναι ο μοναδικός φόρος επί περιουσίας στην Ελλάδα) αλλά τέτοια χρέη δεν έχουν δημιουργηθεί ακόμη…