ΜΠΟΡΕΙ ναναι κι ετσι.
το πιθανοτερο ομως ειναι οτι αυτο συμβαινει στην μολδαβια διοτι ΕΙΝΑΙ Η ΦΤΩΧΟΤΕΡΗ χωρα στο εγγυς περιβαλλον της ευρωπης με ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ προοπτικες αναπτυξης (πχ σε σχεση με την σλοβακια) χειροτερη ΚΑΙ ΑΠΟ την ουκρανια και ΜΕ ΜΗΔΕΝΙΚΕς ηθικες αντιστασεις και βαθυτερη κουλτουρα που εχουν πχ ακομα και οι σερβες.
Εαν κραταγες σε καθε χερι απο ενα επιχειρημα... ποιο νομιζεις οτι θα βαραινε περισσοτερο?
Οτι τα αλπμανια ψωνιζουν "απο το καλυτερο πραγμα για εσενα" απο την ευρωπη (...σκασιλα τους!)
Ή
οτι ψωνιζουν απο το φθηνοτερο, ευκολοτερο, αποδοτικοτερο, undervalued προιον, για να στο πλασαρουν ως μαλιστα και το ...καλυτερο?
Ο καθενας ας βαλει το μυαλο που εχει να δουλεψει.
Φτιαχτε μια ψηφοφορια και ριξτε τη γνωμη σας.
Η Μολδαβία είναι ο παράδεισος των προαγωγών και προμηθεύει γυναίκες με σκοπό την πορνεία όλη την Ευρώπη. Οι λόγοι πολλοί, τους περισσότερους τους ανέφερες,για περισσότερα στο παρακάτω άρθρο:
Η Καρίνα ήταν 8 χρονών όταν ο πατέρας της κατέβασε για πρώτη φορά το παντελόνι του, την έγδυσε και τη βίασε. Η Κριστίνα ήταν 17 ετών όταν βρέθηκε να μπαίνει πωλητήριο στο σώμα της στη Γερμανία και να την αγοράζει ένας οίκος ανοχής.
Τώρα, εκεί που γράφεται το όνομα Καρίνα κι εκεί που γράφεται το όνομα Κριστίνα, μπορείτε να βάλετε οποιοδήποτε όνομα παιδιού που γεννιέται και εγκαταλείπεται σε ορφανοτροφείο ή το βγάζει στην πορνεία η φτωχή οικογένεια του. Όχι μόνο κορίτσι. Και αγόρι.
Η Μολδαβία, μια χώρα που μικρά νομίζαμε ότι είναι η δίδυμη αδελφή της Ρουμανίας και ξαδελφάκι με την Ουκρανία, αποτελεί από τις αρχές του 19ου αιώνα ένα σταυροδρόμι εμπορίας λευκής σαρκός. Πώς η Κίνα είχε το μονοπάτι του μεταξιού; Η Μολδαβία έχει το μονοπάτι του human trafficking.
Κι αν είναι άσκοπο να αναφερόμαστε στο 1800, όταν και δεν υπήρχε καν η Μολδαβία, από το 1935 και μετά μιλάμε για μια χώρα που σε κάθε δεκαετία μεγάλωνε με ισχυρότερο το αφήγημα για την εμπορεία του σώματος. Από την εποχή των γκουλάγκ, όπου πάρα πολλοί γλύτωναν το θάνατο με αντάλλαγμα το κορμί τους και τους πουλούσαν σε πορνεία, μέχρι σήμερα, η Μολδαβία αποτελεί τον μεγαλύτερο τροφοδότη της Ευρώπης και της Ασίας ως τη Μέση Ανατολή.
Στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου στήθηκαν ανίκητες ως σήμερα δομές και παγιώθηκαν συνθήκες που ωθούσαν πολλούς προς το μονοπάτι της πορνείας. Πολλές περιπτώσεις με αγρότες και αγρότισσες στη δούλεψη κάποιου φαινομενικά γαιοκτήμονα, αλλά στην πράξη ενός εμπόρου σαρκός.
Σε έναν τέτοιο λαό, με μέσο μηνιαίο εισόδημα τα 230 δολάρια και εξαθλίωση ακόμα και στα πιο μικρά της καθημερινότητας, όλα τα μονοπάτια οδηγούν στην πορνεία. Τόσο τους ίδιους όσο κυρίως τα παιδιά τους. Μια πάγια τακτική στη Μολδαβία. Κάτι που η αντικειμενικότητα το αποκαλεί άρρωστο στην καλύτερη, εκεί εναπόκειται σε διαφορετική λογική. Άλλοι κανόνες.
Δεν είναι μόνον οι Μολδαβοί. Η Μολδαβία λειτουργεί σαν το ψυγείο των χασάπικων. Μαζεύει σώματα απ΄όλη την Ευρώπη και ιδίως χώρες της παλιάς ΕΣΣΔ και των Βαλκανίων, και τα προωθεί σε χώρους ή σε ιδιώτες. Δεν μιλάμε για μια χώρα που κάνει εμπόριο. Μιλάμε για μια χώρα που είναι ΑΕΙ καταναγκαστικής ζητιανιάς από παιδιά. Μιλάμε για μια χώρα που βασίζει πολλά στον παιδικό σεξοτουρισμό!
Όλα αυτά δεν είναι στερεότυπα που έμειναν παρά τις αλλαγές. Υπάρχουν ακόμα και σε μεγάλο βαθμό. Παρά τη νέα νομοθεσία που άλλαξε πριν μερικά χρόνια, με το άρθρο 165 και το άρθρο 206, οι διακινητές και τα κυκλώματα καταφέρνουν και βρίσκουν τον τρόπο να ξεγλιστρούν κι από το νόμο, αν τυχόν βρεθούν ενώπιον του. Είναι ενδεικτικό ότι το 2017 παραπέμφθηκαν 85 υποθέσεις σε δίκη και μόλις οι 58 καταδικάστηκαν.
Σε μια χώρα που ζει ακόμα με το κατάλοιπο της κουλτούρας της πορνείας από τα μέσα του 20ου αιώνα, και οι δύο αριθμοί μοιάζουν μικροί. Συνεπικουρούνται όμως κι από το ότι πρακτικά δεν αλλάζουν οι συσχετισμοί. Ορφανά παιδιά, παιδιά μεγαλωμένα σε φτωχές οικογένειες, νέοι άνθρωποι που παρασύρονται από το όνειρο μιας αξιοπρεπούς δουλειάς σε άλλες χώρες (συνήθως την παρακείμενη Ρωσία), εξακολουθούν να γίνονται αντικείμενα προς πώληση.
Εν μία νυκτί, κοριτσάκια 13-15 ετών καλούνται να πάνε με πάνω από 12 άτομα για να φέρουν το επιθυμητό ποσό στον μαστροπό. Κι αυτό δεν αλλάζει, όχι γιατί δεν υφίστανται οι υπαίτιοι τις συνέπειες του νόμου. Αλλά γιατί η Μολδαβία είναι μια χώρα στην αγκάλη της οικονομικής εξαθλίωσης και δεν έχει το απόθεμα για να σπάσει την αλυσίδα.
Εξαιτίας αυτού όσοι συλλαμβάνονται, μένουν στη φυλακή ως κατηγορούμενοι το πολύ ένα χρόνο και μετά είναι ελεύθεροι περιμένοντας τη δίκη τους. Μια δίκη που στην καλύτερη των περιπτώσεων θα γίνει 2 χρόνια μετά.
Ένα διάστημα ικανό για τον κατηγορούμενο και το κύκλωμα του να απειλήσει τους κατήγορους, να δωροδοκήσει, να βρει τον τρόπο να τη σκαπουλάρει. Κάτι που είναι εύκολο αν σκεφτούμε ότι ο προϋπολογισμός του κράτους για προστασία μαρτύρων, συνήθως των ίδιων των θυμάτων, είναι μόλις στα 710 χιλιάδες δολάρια. Ένα ποσό που ένα κύκλωμα διακίνησης το βγάζει σε ένα μήνα.
Ακόμα όμως και στην πιθανότητα να υπάρξει καταδίκη, το θύμα δεν προστατεύεται ούτε του παρέχεται βοήθεια για να μην βρεθεί ξανά σε ευάλωτες συνθήκες. Περνάει λίγο χρόνο σε άσυλα και σε επιφανειακές κρατικές δομές, τους αναφέρουν τα δικαιώματά τους και μετά βρίσκονται πάλι μόνα στην κοινωνία.
Οπότε έχουν την επιλογή να πιστέψουν ξανά έναν επιτήδειο ή να καταλήξουν στις παρυφές του Κισινιάου, σε χωριά και να ζουν σαν να μην υπάρχουν. Αχαρτογράφητος πληθυσμός. Χαρακτηριστική είναι η περιοχή της Τρανσνίστρια, που πολλοί την αποκαλούν αόρατη, στο ενδιάμεσο των ορατών φασμάτων.
Το σύστημα εντοπισμού των θυμάτων είναι επίσης ανεπαρκές. Το 2016 η κυβέρνηση αναγνώρισε 232 περιπτώσεις για εμπορία σώματος. Το 2017 ήταν 249. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυξήθηκαν μόνο τα θύματα. Σημαίνει ότι έγινε καλύτερη δουλειά από το κράτος στον εντοπισμό. Η πρόληψη όμως και η επανόρθωση παραμένουν προβληματικά κι αναποτελεσματικά στάδια.
Κάπως έτσι η Μολδαβία διαπλάθει ανθρώπους από μικρή ηλικία που από ένα σημείο και μετά βουτάνε στην πλάνη της πεποίθησης. Εκδίδονται εκ πεποιθήσεως. Παρέα με τη σήψη των αναμνήσεων από τους τόσους βιασμούς που έχουν υποστεί, μα χωρίς άλλη επιλογή. Γιατί γι΄αυτούς, αυτός ο κόσμος παρουσιάστηκε ως διαφυγή…
Πηγή:menshouse.gr
