Η Ρωσίδα (όχι πουτάνα, CG ή στριπτιτζού) χωρίζεται σε 2 κατηγορίες:
Α) Η Ρωσίδα της πόλης (πχ Μόσχα, Αγ.Πετρούπολη κλπ), η οποία είναι
συνήθως μορφωμένη, έχει εικόνα του κόσμου, και οι εμπειρίες της είναι εμπειρίες γυναίκας μεγαλούπολης. Αυτες κατά κανόνα ούτε "καιγονται" να παντρευτούν, ούτε κοιμούνται και ξυπνάνε με όνειρο να έρθουν στην "μαγευτική Ελλάδα". Κακά τα ψέμματα, η Αθήνα σε σχέση με την Μόσχα είναι χωριουδάκι!
Αυτές είναι γυναίκες για σπίτι, τουλάχιστον όσο είναι οι Ελληνίδες. Αν παραβλέψεις το γεγονός πως είναι "απαιτητικές" στα λούσα τους, και κάπως πιο "τσαούσες" στις σχέσεις τους με τους άντρες (ειναι πολύ πιο ανεξάρτητες, και δεν πολυγουστάρουν τον άντρα τον σωστό, τον σατράπη τον ανατολίτη
), περνάς καλά μαζί τους.
Τραβιόμουν με τέτοια για 4 χρόνια, και το μόνο που μετάνιωσα είναι που (προ κρίσης), και όταν τελείωσαν οι σπουδές της εδω και θα έφευγε, δεν πήγα μαζί της που μου το είχε προτείνει.
Αυτη την είχε μυριστεί την δουλειά, πως αν έμενε εδω τα πτυχία της θα ήταν μόνο για κορνίζα, αλλά εγω (κλασσικός Έλλην μαλάκας!) ήθελα ήλιο και θάλασσα.
Και τώρα αυτή βγάζει 3 χιλιάρικα το μήνα, και εγω... απολαμβάνω τον ήλιο που είναι (ακόμη) τζάμπα
Β) Η Ρωσίδα "ελευθέρας βοσκής", δηλαδή αυτή που είναι από επαρχία. Αυτες βγάζουν την υποχρεωτική εκπαίδευση με το ζόρι (και αν), και απλά ψάχνουν να βρουν μεροκάματο. Αν βλέπονται, παντρευονται μικρές, και κάθονται σπίτι για να τρώνε ξύλο από τον άντρα τους. Για αυτες η Ελλάδα είναι "παραδεισος", μιας και εδω μπορούν να βρουν αντρα που θα τις ταίζει, θα τις ντύνει και θα τις γαμάει χωρίς να την γαμάει στο ξύλο!
Λιγότερο απαιτητικές από τις άλλες, πολύ πιο "υποτακτικές", αλλά και πολύ πιο επικίνδυνες να σου φορέσουν κέρατο όταν θα καλομάθουν την ζωή εδώ (ειδικά αν είναι όμορφη).
Όσες τέτοιες γνώρισα ήταν (επιεικώς!) ντουβάρια! Καλες, χρυσες, μαλαματένιες, για να την πάρεις για "γλάστρα" δίπλα σου ότι πρέπει, αλλά αν για παραπάνω τίποτα. Ολη μέρα στην TV, και όλος της ο κόσμος το τι έκαναν οι celebrity.
