hitman21
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 29 Απρ 2008
- Μηνύματα
- 14.892
- Κριτικές
- 2
- Like
- 13
- Πόντοι
- 166
μιας και ελειπα εκεινη την περιοδο,ενα πολυ καλο αφιερωμα στον εμβληματικο αρχηγο...
[size=15pt]
Η Ρεάλ δεν θα είναι πια η ίδια[/size]
Οταν γράφτηκε για πρώτη φορά (περίπου πριν από επτά μήνες) ότι ο Ραούλ θα αποχωρήσει από τη Ρεάλ, κανένας φίλος της ομάδας δεν ήθελε να το πιστέψει. Τότε φαινόταν απλά σαν μια εκτίμηση των δύο μαδριλένικων εφημερίδων ή ρεπορτάζ που αποτύπωνε τον κρυφό πόθων κάποιων της διοίκησης.
Αύριο ή το αργότερα την Τρίτη το πρωί, ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια στην ιστορία της θρυλικής Ρεάλ θα κλείσει. Ο Ραούλ Γκονθάλεθ Μπλάνκο, ο παίκτης-σύμβολο αυτής της ομάδας εδώ και σχεδόν 16 χρόνια, αποχωρεί. Ενας εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών που φόρεσε ποτέ τη φανέλα των «μερένγκες», ένας... πραγματικός βασιλιάς της Μαδρίτης αποχωρεί από το θρόνο του.
Ο Ραούλ φαίνεται πως πήρε την πιο δύσκολη απόφαση της καριέρας του. Ταλανίστηκε πολύ, το σκέφτηκε αρκετά, προσπάθησε ως την τελευταία στιγμή να κρατήσει ζωντανό το όνειρό του, να κλείσει δηλαδή την καριέρα του στην ομάδα της καρδιάς του, τη Ρεάλ.
Οι Μαδριλένοι του είχαν δώσει διορία και ειδική άδεια ως τις 26 Ιουλίου να αποφασίσει τι θα κάνει. Δημοσίως υποστήριζαν ότι, αν ο Ραούλ ήθελε να εξαντλήσει το συμβόλαιό του (ένα χρόνο ακόμη είχε), θα το αποδέχονταν.
Αυτό για να βγάλουν προς τα έξω καλή εικόνα. Δεν τον υπολόγιζαν στο «Μπερναμπέου», δεν ήταν μέρος των σχεδίων τους. Δεν μπορούσαν όμως να αποκαθηλώσουν τον «παίκτη σημαία» έτσι απλά. Εστω κι αν ο Ραούλ δεν είναι πια ο φανταστικός επιθετικός που ήταν, η αγάπη που τρέφουν γι' αυτον οι φίλοι των «μπλάνκος», η αγάπη που τρέφει σχεδόν όλη η ποδοσφαιρική Ισπανία, είναι τέτοια που θα έβαζε τους διοικούντες τη Ρεάλ στο απόσπασμα.
Ο «Δον Ραούλ», όπως τον αποκάλεσε η εφημερίδα «Marca» στο χθεσινό της κεντρικό άρθρο, είναι κάτι παραπάνω από ποδοσφαιριστής. Εμφανώς παραγκωνισμένος τη χρονιά που μας πέρασε αντιλήφθηκε ότι δεν τον θέλουν. Δεν μίλησε, δεν δημιούργησε κανένα πρόβλημα, όπως ακριβώς έκανε όλα αυτά τα 16 χρόνια που τίμησε όσο λίγοι τη λευκή φανέλα. Τρεις εβδομάδες δεχόταν ασφυκτικό πρέσινγκ από τη Σάλκε.
Η πόρτα της Ρεάλ δεν άνοιξε όπως θα ήλπιζε και τελικά είπε το «ναι». Αύριο το πρωί μαζί με τον πιο στενό του συνεργάτη και εκπρόσωπό του, Χινές Καρβαχάλ, θα βρεθεί στα γραφεία της Ρεάλ. Θα βρεθεί απέναντι σε ένα από τα ινδάλματά του, τον Χόρχε Βαλδάνο, τον άνθρωπο που πριν από 16 χρόνια τον πήρε από το χεράκι αμούστακο παιδί και του φόρεσε τη φανέλα της μεγάλης Ρεάλ βάζοντάς τον στην πρώτη ομάδα.
Στον Χόρχε Βαλδάνο, νυν αθλητικό διευθυντή της Ρεάλ, έμελλε να πέσει το βάρος των τελευταίων διαπραγματεύσεων με το «σύμβολο των Μαδριδίστας». Αύριο το πρωί θα υπογράψουν από κοινού τη λύση της συνεργασίας, τη λύση του υπάρχοντος συμβολαίου ώστε ο για λίγες ώρες ακόμη κάπταιν των «μερένγκες» να αποχωρήσει. Ο Ραούλ δεν ήταν απλά ο μεγάλος αρχηγός.
Ηταν το σύμβολο της Ρεάλ. Για 16 χρόνια, όπως συγκινητικά έγραψε η «Marca» χθες, ήταν ο πρώτος που πήγαινε για προπόνηση και ο τελευταίος που έφευγε. Ο πρώτος που αναλάμβανε την ευθύνη στα δύσκολα. Ποτέ δεν μίλησε, ποτέ δεν έκανε κριτική, ποτέ δεν δημιούργησε πρόβλημα.
Ηταν πάντα ένα υπόδειγμα για τους νέους και τους παλιούς, πράγμα σπάνιο για αστέρι τέτοιου μεγέθους. Απλά ο Ραούλ ήταν διαφορετικός ως άνθρωπος, γι' αυτό θα μείνει για πάντα χαραγμένος στις καρδιές των Μαδριλένων. Γι' αυτό από αύριο η Ρεάλ δεν θα είναι ο ίδιος σύλλογος. Θα της λείπει το έμβλημά της, μέχρι κάποια στιγμή να ξαναγυρίσει. Γιατί δεν μπορεί να μη γυρίσει...
Από τις ακαδημίες της Ατλέτικο έως τα πάρτι στην Κυβέλη
Το 1990 στο προπονητικό κέντρο των ακαδημιών της Ατλέτικο Μαδρίτης εμφανίζεται ένα πολύ λεπτό παιδάκι, ο 13χρονος Ραούλ Γκονθάλεθ Μπλάνκο. Κάθεται εκεί για δύο χρόνια, αφού τον «βούτηξε» η Ρεάλ το 1992 και τον έβαλε στις δικές της ακαδημίες.
Από εκεί ξεκίνησε ένα πραγματικό ρεσιτάλ για τον Ραούλ, που σκόραρε σαν πολυβόλο παίζοντας με τις διάφορες μικρές ομάδες των «μπλάνκος». Τη σεζόν 1994-95 ξεκινάει ως βασικό μέλος της Γ' ομάδας της Ρεάλ και στα πρώτα 7 ματς έχει ήδη πετύχει 16 γκολ. Παίζει μία φορά και με τη Β' ομάδα και ξαφνικά ο τότε προπονητής της Ρεάλ, Χόρχε Βαλδάνο, τον καλεί στους «μεγάλους».
Στις 29 Οκτωβρίου του 1994 ο Ραούλ με τη μοβ φανέλα (φωτό αριστερά) είναι στην αποστολή για το ματς με τη Σαραγόσα στο «Ρομαρέδα». Γίνεται ο νεαρότερος ποδοσφαιριστής που φόρεσε τη φανέλα των «μερένγκες» σε αγώνα πρωταθλήματος.
Από εκείνο το βράδυ στο «Ρομαρέδα» της Σαραγόσα άρχισε να γράφεται ο θρύλος του Ραούλ στη Ρεάλ. Μία εβδομάδα αργότερα, στο κλασικό ντέρμπι της Μαδρίτης με την Ατλέτικο, πετυχαίνει το πρώτο του γκολ με τη λευκή φανέλα.
Το τελευταίο του, το υπ' αριθμόν 323 έμελλε να το πετύχει στο γήπεδο που έκανε ντεμπούτο. Στις 24 Απριλίου της φετινής σεζόν, απέναντι στη Σαραγόσα, έβαλε για τελευταία φορά το όνομά του στους σκόρερ της Ρεάλ, πανηγύρισε (φωτό) για τελευταία φορά γκολ με τη φανέλα της αγάπης του.
Αυτό που δεν θα ξεχάσει κανένας φίλος των Μαδριλένων, εκτός φυσικά από τα επιτεύγματά του εντός αγωνιστικών χώρων και την εξαιρετική συμπεριφορά του εκτός αυτών, ήταν τα πανηγύρια στο άγαλμα της Κυβέλης.
Εκεί όπου ο Ραούλ πήγε πάμπολλες φορές με τους συμπαίκτες του για να γιορτάσουν τους τίτλους της Ρεάλ. Εκεί όπου ήταν ο μοναδικός χώρος που ξέφευγε, δίνοντας πάντα το ρυθμό για το πάρτι.
Μυθικά ρεκόρ
Οι αριθμοί του Ραούλ σε αυτά τα 16 χρόνια με τη φανέλα της Ρεάλ προκαλούν ίλιγγο. Ο «μίστερ 7» αγωνίστηκε συνολικά σε 740 επίσημους αγώνες, κάτι που δεν έχει κάνει κανείς άλλος στην ιστορία του συλλόγου.
Τα 323 συνολικά του γκολ τον φέρνουν πρώτο στη λίστα, πάνω ακόμη και από τον μύθο Αλφρέδο ντι Στέφανο. Πρώτος σε συμμετοχές σε Τσάμπιονς Λιγκ και πρώτος σκόρερ στην κορυφαία διοργάνωση. Χάρηκε πάρα πολλούς τίτλους με τη Ρεάλ, αλλά φεύγει χωρίς να έχει κατακτήσει ποτέ το Κύπελλο Ισπανίας!
Ονομα: Ραούλ Γκονθάλεθ Μπλάνκο
Ημ. γέννησης: 27/6/1977 (Μαδρίτη)
Ντεμπούτο: 29/10/1994 (Σαραγόσα - Ρεάλ 3-2)
Τελευταίο γκολ: 24/4/2010 (Σαραγόσα - Ρεάλ 1-2)
Αγώνες με Ρεάλ: 740 (1ος)
Γκολ με Ρεάλ: 323 (1ος)
Αγώνες σε Τσάμπιονς Λιγκ: 135 (1ος)
Γκολ σε Τσάμπιονς Λιγκ: 66 (1ος)
Τίτλοι: 3 Τσάμπιονς Λιγκ (1998, 2000, 2002), 6 πρωταθλήματα (1995, 1997, 2001, 2003, 2007, 2008), 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης (2002), 2 Διηπειρωτικά (1998, 2002), 4 Σούπερ Καπ Ισπανίας (1997, 2001, 2003, 2008)
* Δύο φορές πρώτος σκόρερ του ισπανικού πρωταθλήματος, το 1998-99 με 25 γκολ και το 2000-01 με 24.
[size=15pt]
Η Ρεάλ δεν θα είναι πια η ίδια[/size]
Οταν γράφτηκε για πρώτη φορά (περίπου πριν από επτά μήνες) ότι ο Ραούλ θα αποχωρήσει από τη Ρεάλ, κανένας φίλος της ομάδας δεν ήθελε να το πιστέψει. Τότε φαινόταν απλά σαν μια εκτίμηση των δύο μαδριλένικων εφημερίδων ή ρεπορτάζ που αποτύπωνε τον κρυφό πόθων κάποιων της διοίκησης.
Αύριο ή το αργότερα την Τρίτη το πρωί, ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια στην ιστορία της θρυλικής Ρεάλ θα κλείσει. Ο Ραούλ Γκονθάλεθ Μπλάνκο, ο παίκτης-σύμβολο αυτής της ομάδας εδώ και σχεδόν 16 χρόνια, αποχωρεί. Ενας εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών που φόρεσε ποτέ τη φανέλα των «μερένγκες», ένας... πραγματικός βασιλιάς της Μαδρίτης αποχωρεί από το θρόνο του.
Ο Ραούλ φαίνεται πως πήρε την πιο δύσκολη απόφαση της καριέρας του. Ταλανίστηκε πολύ, το σκέφτηκε αρκετά, προσπάθησε ως την τελευταία στιγμή να κρατήσει ζωντανό το όνειρό του, να κλείσει δηλαδή την καριέρα του στην ομάδα της καρδιάς του, τη Ρεάλ.
Οι Μαδριλένοι του είχαν δώσει διορία και ειδική άδεια ως τις 26 Ιουλίου να αποφασίσει τι θα κάνει. Δημοσίως υποστήριζαν ότι, αν ο Ραούλ ήθελε να εξαντλήσει το συμβόλαιό του (ένα χρόνο ακόμη είχε), θα το αποδέχονταν.
Αυτό για να βγάλουν προς τα έξω καλή εικόνα. Δεν τον υπολόγιζαν στο «Μπερναμπέου», δεν ήταν μέρος των σχεδίων τους. Δεν μπορούσαν όμως να αποκαθηλώσουν τον «παίκτη σημαία» έτσι απλά. Εστω κι αν ο Ραούλ δεν είναι πια ο φανταστικός επιθετικός που ήταν, η αγάπη που τρέφουν γι' αυτον οι φίλοι των «μπλάνκος», η αγάπη που τρέφει σχεδόν όλη η ποδοσφαιρική Ισπανία, είναι τέτοια που θα έβαζε τους διοικούντες τη Ρεάλ στο απόσπασμα.
Ο «Δον Ραούλ», όπως τον αποκάλεσε η εφημερίδα «Marca» στο χθεσινό της κεντρικό άρθρο, είναι κάτι παραπάνω από ποδοσφαιριστής. Εμφανώς παραγκωνισμένος τη χρονιά που μας πέρασε αντιλήφθηκε ότι δεν τον θέλουν. Δεν μίλησε, δεν δημιούργησε κανένα πρόβλημα, όπως ακριβώς έκανε όλα αυτά τα 16 χρόνια που τίμησε όσο λίγοι τη λευκή φανέλα. Τρεις εβδομάδες δεχόταν ασφυκτικό πρέσινγκ από τη Σάλκε.
Η πόρτα της Ρεάλ δεν άνοιξε όπως θα ήλπιζε και τελικά είπε το «ναι». Αύριο το πρωί μαζί με τον πιο στενό του συνεργάτη και εκπρόσωπό του, Χινές Καρβαχάλ, θα βρεθεί στα γραφεία της Ρεάλ. Θα βρεθεί απέναντι σε ένα από τα ινδάλματά του, τον Χόρχε Βαλδάνο, τον άνθρωπο που πριν από 16 χρόνια τον πήρε από το χεράκι αμούστακο παιδί και του φόρεσε τη φανέλα της μεγάλης Ρεάλ βάζοντάς τον στην πρώτη ομάδα.
Στον Χόρχε Βαλδάνο, νυν αθλητικό διευθυντή της Ρεάλ, έμελλε να πέσει το βάρος των τελευταίων διαπραγματεύσεων με το «σύμβολο των Μαδριδίστας». Αύριο το πρωί θα υπογράψουν από κοινού τη λύση της συνεργασίας, τη λύση του υπάρχοντος συμβολαίου ώστε ο για λίγες ώρες ακόμη κάπταιν των «μερένγκες» να αποχωρήσει. Ο Ραούλ δεν ήταν απλά ο μεγάλος αρχηγός.
Ηταν το σύμβολο της Ρεάλ. Για 16 χρόνια, όπως συγκινητικά έγραψε η «Marca» χθες, ήταν ο πρώτος που πήγαινε για προπόνηση και ο τελευταίος που έφευγε. Ο πρώτος που αναλάμβανε την ευθύνη στα δύσκολα. Ποτέ δεν μίλησε, ποτέ δεν έκανε κριτική, ποτέ δεν δημιούργησε πρόβλημα.
Ηταν πάντα ένα υπόδειγμα για τους νέους και τους παλιούς, πράγμα σπάνιο για αστέρι τέτοιου μεγέθους. Απλά ο Ραούλ ήταν διαφορετικός ως άνθρωπος, γι' αυτό θα μείνει για πάντα χαραγμένος στις καρδιές των Μαδριλένων. Γι' αυτό από αύριο η Ρεάλ δεν θα είναι ο ίδιος σύλλογος. Θα της λείπει το έμβλημά της, μέχρι κάποια στιγμή να ξαναγυρίσει. Γιατί δεν μπορεί να μη γυρίσει...
Από τις ακαδημίες της Ατλέτικο έως τα πάρτι στην Κυβέλη
Το 1990 στο προπονητικό κέντρο των ακαδημιών της Ατλέτικο Μαδρίτης εμφανίζεται ένα πολύ λεπτό παιδάκι, ο 13χρονος Ραούλ Γκονθάλεθ Μπλάνκο. Κάθεται εκεί για δύο χρόνια, αφού τον «βούτηξε» η Ρεάλ το 1992 και τον έβαλε στις δικές της ακαδημίες.
Από εκεί ξεκίνησε ένα πραγματικό ρεσιτάλ για τον Ραούλ, που σκόραρε σαν πολυβόλο παίζοντας με τις διάφορες μικρές ομάδες των «μπλάνκος». Τη σεζόν 1994-95 ξεκινάει ως βασικό μέλος της Γ' ομάδας της Ρεάλ και στα πρώτα 7 ματς έχει ήδη πετύχει 16 γκολ. Παίζει μία φορά και με τη Β' ομάδα και ξαφνικά ο τότε προπονητής της Ρεάλ, Χόρχε Βαλδάνο, τον καλεί στους «μεγάλους».
Στις 29 Οκτωβρίου του 1994 ο Ραούλ με τη μοβ φανέλα (φωτό αριστερά) είναι στην αποστολή για το ματς με τη Σαραγόσα στο «Ρομαρέδα». Γίνεται ο νεαρότερος ποδοσφαιριστής που φόρεσε τη φανέλα των «μερένγκες» σε αγώνα πρωταθλήματος.
Από εκείνο το βράδυ στο «Ρομαρέδα» της Σαραγόσα άρχισε να γράφεται ο θρύλος του Ραούλ στη Ρεάλ. Μία εβδομάδα αργότερα, στο κλασικό ντέρμπι της Μαδρίτης με την Ατλέτικο, πετυχαίνει το πρώτο του γκολ με τη λευκή φανέλα.
Το τελευταίο του, το υπ' αριθμόν 323 έμελλε να το πετύχει στο γήπεδο που έκανε ντεμπούτο. Στις 24 Απριλίου της φετινής σεζόν, απέναντι στη Σαραγόσα, έβαλε για τελευταία φορά το όνομά του στους σκόρερ της Ρεάλ, πανηγύρισε (φωτό) για τελευταία φορά γκολ με τη φανέλα της αγάπης του.
Αυτό που δεν θα ξεχάσει κανένας φίλος των Μαδριλένων, εκτός φυσικά από τα επιτεύγματά του εντός αγωνιστικών χώρων και την εξαιρετική συμπεριφορά του εκτός αυτών, ήταν τα πανηγύρια στο άγαλμα της Κυβέλης.
Εκεί όπου ο Ραούλ πήγε πάμπολλες φορές με τους συμπαίκτες του για να γιορτάσουν τους τίτλους της Ρεάλ. Εκεί όπου ήταν ο μοναδικός χώρος που ξέφευγε, δίνοντας πάντα το ρυθμό για το πάρτι.
Μυθικά ρεκόρ
Οι αριθμοί του Ραούλ σε αυτά τα 16 χρόνια με τη φανέλα της Ρεάλ προκαλούν ίλιγγο. Ο «μίστερ 7» αγωνίστηκε συνολικά σε 740 επίσημους αγώνες, κάτι που δεν έχει κάνει κανείς άλλος στην ιστορία του συλλόγου.
Τα 323 συνολικά του γκολ τον φέρνουν πρώτο στη λίστα, πάνω ακόμη και από τον μύθο Αλφρέδο ντι Στέφανο. Πρώτος σε συμμετοχές σε Τσάμπιονς Λιγκ και πρώτος σκόρερ στην κορυφαία διοργάνωση. Χάρηκε πάρα πολλούς τίτλους με τη Ρεάλ, αλλά φεύγει χωρίς να έχει κατακτήσει ποτέ το Κύπελλο Ισπανίας!
Ονομα: Ραούλ Γκονθάλεθ Μπλάνκο
Ημ. γέννησης: 27/6/1977 (Μαδρίτη)
Ντεμπούτο: 29/10/1994 (Σαραγόσα - Ρεάλ 3-2)
Τελευταίο γκολ: 24/4/2010 (Σαραγόσα - Ρεάλ 1-2)
Αγώνες με Ρεάλ: 740 (1ος)
Γκολ με Ρεάλ: 323 (1ος)
Αγώνες σε Τσάμπιονς Λιγκ: 135 (1ος)
Γκολ σε Τσάμπιονς Λιγκ: 66 (1ος)
Τίτλοι: 3 Τσάμπιονς Λιγκ (1998, 2000, 2002), 6 πρωταθλήματα (1995, 1997, 2001, 2003, 2007, 2008), 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης (2002), 2 Διηπειρωτικά (1998, 2002), 4 Σούπερ Καπ Ισπανίας (1997, 2001, 2003, 2008)
* Δύο φορές πρώτος σκόρερ του ισπανικού πρωταθλήματος, το 1998-99 με 25 γκολ και το 2000-01 με 24.