Ράδιο bourdela.com

[memosan]

 

[memosan]

 

[memosan]

 

[memosan]

παλι κοροιδευεις ε?

εγω??????????

χαχαχαχαχαχα

 

[memosan]

 

[memosan]

 

[g-lykoula]

εγω??????????

χαχαχαχαχαχα

εσυ

 

[ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ]

 

[fwtis]

 

[fwtis]

 

[fwtis]

Σε συγχωρώ,
ανθρώπινα τα λάθη
και ποιος να σε δικάσει
σε συγχωρώ
Σε συγχωρώ,
πιο πάνω κι απ' τα λάθη
η αγάπη στην καρδιά μου
φεγγάρι στο δικό σου ουρανό



Ναι, θα μου πεις
ο κόσμος σταματάει στο κακό
και προσπερνάει το καλό
λυπάμαι
Ναι, θα σου πω
ανάσταση του έρωτα το φως
και θάνατος ο κάθε χωρισμός
φοβάμαι
Σε συγχωρώ
αδύνατη η καρδιά μου να δικάσει
δικά μου ή δικά σου είναι τα λάθη
Σε συχωρώ, σε συγχωρώ

Σε συγχωρώ,
η αγάπη έχει νόμους
πιο πάνω απ' τους ανθρώπους
σε συγχωρώ
Σε συγχωρώ,
ποτέ δε φταίει ένας
κι οι δυο μας οι κανένας
μου φτάνει που ακόμα σ' αγαπώ

 

[fwtis]

Απ' όλα μου τα πάθη
εγώ διαλέγω εσένα
να 'σαι το πιο μεγάλο
να 'σαι το πιο γλυκό.
Σε 'σένα θα ποντάρω
κι ας ξέρω πως ρισκάρω
για χάρη σου να χάσω
και γη και ουρανό.
Και γη και ουρανό...

Να νυχτώνει, να χαράζει
κι εγώ δίπλα σου
να λέω "δε με νοιάζει"
όπου πας εσύ, να 'μαι κι εγώ.
Να σε νιώθω, να σ' αγγίζω,
σαν αέρας το κορμί σου να τυλίγω,
όπου πας εσύ, να 'μαι κι εγώ.

Απ' όλα τα τραγούδια
εγώ διαλέγω εσένα
να 'σαι το αγαπημένο
να 'σαι μοναδικό.
Σ' εσένα θα πιστέψω
και θα σε ταξιδέψω
μακριά από εκεί που φτάνει
της πόλης η ηχώ.
Της πόλης η ηχώ...
Να νυχτώνει, να χαράζει...


[move]ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΑΝ ΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙΣ-ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΑΜΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ ΕΓΩ[/move]

 

[fwtis]

Βραδιές γεμάτες χωρίς φεγγάρι,
αυτή η αγάπη πού θα με βγάλει,
εσύ σαι μόνη κι εγώ είμαι φυλακή.
Πάρ ένα δρόμο κι όπου σε βγάλει,
πιοτό δεν είσαι μα είσαι ζάλη,
είσαι αγάπη, είσαι στίγμα στην ψυχή.

 

[fwtis]

Οι στεναγμοί είναι αέρας και στον αέρα πάνε!
Τα δάκρυα νερό είναι και πάνε στη θάλασσα!
Πες μου γυναίκα, όταν ξεχνιέται ο έρωτας
ξέρεις εσύ που πάει;

Οπως σ'ανοιχτό βιβλίο στο βάθος της κόρης σου διαβάζω.
Γιατί το χείλη να προσποιείται γέλια που διαψεύδουν τα μάτια;
Κλάψε, μην ντρέπεσαι να ομολογήσεις πως μ'αγάπησες λίγο!
Κλάψε! Κανένας δεν μας κοιτάζει.

Καμμιά φορά τη συναντώ στους δρόμους και περνάει δίπλα μου.
Χαμογελώντας περνάει και αναρωτιέμαι: πως μπορεί να γελάσει;
Και τότε σκέπτομαι: ίσως γελιέται όπως εγώ γελιέμαι...


Δυο μάτια πιο μεγάλα από τη θάλασσα.

Εσύ.

Ουρανός, Καλοκαίρι,

και η καρδιά σου με μίσχο

την αγάπη μου.

Ράγισε η μάσκα τ' Αυγούστου,

γεννηθήκαμε.

Η νύχτα στάθηκε καλή μητέρα.

Πλησίασες,

εγώ κι΄ εσύ,

ο ουρανός έσκυψε,

με φίλησες,

ένα αστέρι κρυφοκοίταζε.

Πάμε μέσα είπες.

Το πρωί,

τα χείλη μου είχαν τη γεύση,

μιας νύχτας καλοκαιριού

μαζί σου.

Χαμογέλασες,

κατάλαβα,

αιθρία πριν από την καταιγίδα.

Το μεσημέρι έφυγες.

Η θάλασσα μίκραινε,

όλο μίκραινε,

ώσπου έγινε

δυο μάτια που χάθηκαν.

Τα άλλα στη θέση τους,

το καλοκαίρι,

το μπαλκόνι,

ο ουρανός.

 

[memosan]

 

[fwtis]

Κορίτσι με τα φοβισμένα μάτια
κορίτσι με τα παγωμένα χέρια
άμα τελειώσει ο πόλεμος μη με ξεχάσεις

Λιώνεις

χάνεσαι

σύννεφο πέφτεις

ποτάμι τρέχεις στη θάλασσά σου

Έτσι θυμάμαι τα μάτια σου
Όπως τότε που με κοίταξαν στα σκοτεινά
Σαν μια ηχωδία που ανέμελα περιδιαβαίνει
Τη λογική και τους νόμους της.

Ζεις και νιώθω την παρουσία σου
Αν και μακριά όμως τόσο κοντά
Όπως το νερό που γλιστρά
Πάνω σε ένα τριαντάφυλλο του Απρίλη

Να προφέρω το όνομά σου
Ψιθυριστά σαν από κάποιο ψαλτήρι
Ζητώντας τη λύτρωση από όλα
Που έπαψαν να με συγκινούν.

Ω, αλήθεια πόσο ακριβά κοστίζει
Το βλέμμα σου να θυμάμαι
Που να γυρίζω από παντού
Και όμως να μην ξεφεύγω;
Σε περιμένω. Μη ρωτάς γιατί.
Μη ρωτάς γιατί περιμένει εκείνος
Που δεν έχει τι να περιμένει
Και όμως περιμένει.

Γιατι σαν πάψει να περιμένει
Είναι σα να παύει να βλέπει
Σα να παύει να κοιτά τον ουρανό
Να παύει να ελπίζει
Σα να παύει να ζει.

Αβάσταχτο είναι... Πικρό είναι
Να σιμώνεις αργά στ'ακρογιάλι
Χωρίς να είσαι ναυαγός
Ούτε σωτήρας
Παρά ναυάγιο...

 

[fwtis]

Μεθυσμένη , μαστουρωμένη
ζητιανεύοντας για λίγα ευρώ
για να τη βγάλω μέχρι παρακάτω,
δεν έχω ανάγκη ,
δεν χρειάζομαι πολλά
λίγο φαί
και καθαρά εσώρουχα για να πηδιέμαι κάθε βράδυ.
Πεινασμένη , ξεμαλλιασμένη
με ένα τσιγάρο στο χέρι
σκύβω στα παράθυρα των αυτοκινήτων και τους λέω :
«20 ευρώ» ,
επιδεικνύοντας τα τσιμπουκόχειλά μου
και τα στήθη μου που είναι ακόμη στητά και νεανικά.
Μόνη μου , με χαλασμένα τακούνια
5 η ώρα το πρωί
ένα τελευταίο γαμήσι και μετά πάω σπίτι μου να κοιμηθώ.
Δε ζηλεύω τις πουτάνες πολυτελείας
αυτές πουλάνε το μουνί τους
σε βιομήχανους και εφοπλιστές,
σε μπάτσους και δικηγόρους
Εγώ , η πόρνη των 20 ευρώ
δωρίζω το μουνί μου
σε βιτσιόζους άντρες
που δεν τους παίρνουν πίπα οι γυναίκες τους,
σε αυτούς που θέλησαν να κάνουν ένα όργιο
και δεν τους το επέτρεψε η χριστιανική τους ηθική.

Ντυμένη πρόστυχα ,
με ακριβά ρούχα και αδιάβροχο κραγιόν.
Περιμένω να με πάρουν τηλέφωνο
και να πάω για μια βίζιτα σε μια σουίτα των 5 αστέρων….
Άσχημοι άντρες , χοντροί , ανίκανοι,
βουτηγμένοι στα σκατά των λεφτών τους.
Μου δίνουν 1000 ευρώ
και τους προσφέρω
μια ώρα ευχαρίστησης και ηδονής….
Ξεσπάστε επάνω μου ……
βγάλτε όλες σας τις τύψεις επάνω μου ,
μαστιγώστε με , δαγκώστε με , πονέστε με …
αλλά σταματήστε να με κυριαρχείτε .
Γιατί όταν τελειώσει αυτό το γαμήσι
θα είμαι ελεύθερη...
3 η ώρα το μεσημέρι και ετοιμάζομαι για πιάτσα….
Σήμερα θα ξυρίσω το μουνί μου ,
με ξυρισμένο μουνί από 20 πάει 25….
Αλλά τα τακούνια μου είναι χαλασμένα…..
θα κουτσαίνω σαν πρωτάρα πουτάνα
Ένα κοντό φουστάνι , μια μπλε σκιά στα μάτια
και είμαι έτοιμη……
Σήμερα έχω όρεξη για κουβέντα με τους πελάτες μου…
Είναι όλοι απογοητευμένοι , κουρασμένοι , χωρίς όνειρα ,
Κρίμα….τους λυπάμαι…..
Οι περισσότεροι είναι ψεύτες , υποκριτές ,
Πουλάνε το κορμί τους και το μυαλό τους
στους διευθυντές τους , στο στριμωγμένο ωράριο τους…
Και τρέχουν τα μεσάνυχτα για ένα γρήγορο γαμήσι
Για μια φτηνή πουτάνα…
Οι πελάτες είναι οι ίδιοι.
Σαραντάρηδες, πιτσιρικάδες , ζευγάρια ,
μια μεγάλη παρέα,
όλοι είναι οι ίδιοι.
Νομίζουν ότι πηδάνε μια βρωμιάρα ,
μια ηλίθια που έχει καταστρέψει τη ζωή της…
Πουλημένη καθημερινότητα……
κάθε μέρα ο καθένας μας
πουλάει ένα κομμάτι του εαυτού του …
άλλος πουλάει το σπίτι του ,
άλλος τα όνειρα του ,
άλλος το κορμί του ,
άλλος τα παιδιά του ,
άλλος τα όργανά του……

Ξέρεις,...έχω ταξιδέψει …
έχω έρθει από πολύ μακριά...
από την Ταϋλάνδη ,
από τη Ρωσία ,
από την Ουκρανία ,
από την Κίνα ,
από ένα κολοχώρι στην Ελλάδα ,
από ένα φτωχό σπίτι ,
από ένα πρώην κουμμουνιστικό καθεστώς …….
Ξέρεις με έχουνε βιάσει αμέτρητες φορές ,
έχω φάει πολύ ξύλο
και έχω τρέξει πολύ
για να μην κοιμηθώ σε κάποιο αστυνομικό τμήμα
με φαλλοκράτες μπάτσους τριγύρω μου.

Όμως ξέρεις κάτι
κάποιες φορές το ευχαριστιέμαι ,
γουστάρω να με γαμάνε ,
να με πέρνουνε παρτούζα ,
να γλύφω τα αρχίδια του κάθε μαλάκα για να με ξεφτιλίζει , μου αρέσει να είμαι πουτάνα……
Δεν μου αρέσει να με γαμάει ο νταβατζής μου τσάμπα,
δεν μ'αρέσει να μην έχω φράγκα για να φάω ένα πιάτο φαί,
να μετακομίζω από υπόγειο σε υπόγειο
γιατί δεν έχω να πληρώσω το νοίκι,
δεν μου αρέσει να με κοιτάς και να με λυπάσαι …..
Δεν μου αρέσει να με βλέπεις
και να μην ξέρεις τίποτα,
να μην σε νοιάζει από πού ήρθα , που κοιμάμαι , τι τρώω , πως μου μιλάνε ,
τι θα΄θελα κάνω, που θα ΄θελα να βρίσκομαι….

Δεν μπορώ να πάω πουθενά….
εγώ έχω ένα νταβατσή που με κυνηγάει ,
που με απειλεί,
και δεν μπορώ να πάω πουθενά …
Κλεισμένη σε ένα διαμέρισμα
και να έρχονται όλοι να με γαμάνε
και εγώ να μην απολαμβάνω τίποτα …
Ακούς ? Τίποτα……

 

[fwtis]

Αφήνεις πλέον όποιον θέλει να σε φτάσει
Και σταματάς να κάνεις βήματα γοργά

Δε σ’ ενδιαφέρει πόσα ακούγονται για ’σένα
Είναι κακός ο κόσμος έλεγες συχνά

Θέλει συνέχεια να σε βρίσκει λαβωμένη
Κι ούτε μια μέρα δεν υπάρχει που ξεχνά

Όλοι νομίζανε πως έχεις τρελαθεί
Και σου την έσπαγε που δείχνανε συμπόνια

Τι κι αν οι γείτονες φωνάζαν’ σαν χαζοί
Εσύ θα έκανες και πάλι το δικό σου

Θέλεις ν’ αντέξεις…

Κάνεις τα πάντα… για να μαντέψεις…
Τον κωδικό που τη ζωή σου έχει κλειδώσει…

Θέλεις να κλάψεις… και να πετάξεις…
Δίπλα στα λίγα βραδινά αεροπλάνα…

Κάνεις τη θλίψη σου να μοιάζει με γιορτή
Και τη γλεντάς πίνοντας κίτρινη τεκίλα

Είναι πολλοί που την αγάπη συγχωρούν
Μα εσύ τη χόρτασες ετούτη την ξεφτίλα

Όλοι σε βλέπουνε χωρίς να σε κοιτούν
Όλοι σε βρίζουνε χωρίς να σου μιλάνε

Μα εσύ γνωρίζεις όλα αυτά που δεν ακούν
Για αυτό και αφήνεις τα όνειρα σου να γελάνε

 

[SIRSTEPHEN]

Πρώτη φορά σε βλέπω να αναρτάς τέτοια λαικά ... Τι έγινε ? Καψούρης με καμμιά ελλεεινίδα ?

 

[memosan]

Πρώτη φορά σε βλέπω να αναρτάς τέτοια λαικά ... Τι έγινε ? Καψούρης με καμμιά ελλεεινίδα ?

υπηρχε λογος ;) και η ΜΗ Ελλεηνιδα που επρεπε το ειδε και καταλαβε 

παρε ενα για παρτυ μας