Ναι, ναι είμαι εγώ που όταν πονάς, διώχνω μακριά τα σκοτάδια
ναι, ναι είμαι εγώ που όταν γελάς, σε πλημμυρίζω με χάδια
μη, μη με κοιτάς αίμα κυλάει απ' τα μάτια που σου 'χουν χαρίσει
μη, μη με ρωτάς ξέρεις τι φταίει και δεν υπάρχει άλλη λύση
μη, μη μ' ακουμπάς σκόνη θα βρεις σε κάθε γωνιά του κορμιού μου
ναι, αγάπη για δύο στο φθηνό πανδοχείο του βασανισμένου μυαλού μου
μη, μη μου μιλάς όλο ζητάς κι όσο ζητάς εγώ δίνω
ναι, το 'πα ξανά μα αυτή τη φορά στ' αλήθεια σ' αφήνω
Πόσο λίγο με ξέρεις...
Ναι, ναι είμαι εγώ που όταν πονάς, διώχνω μακριά τα σκοτάδια
ναι, ναι είμαι εγώ που όταν γελάς, σε πλημμυρίζω με χάδια
μη, μη με κοιτάς αίμα κυλάει απ' τα μάτια που σου 'χουν χαρίσει
μη, μη με ρωτάς ξέρεις τι φταίει και δεν υπάρχει άλλη λύση
μα δεν θα κρυφτώ απόψε θα βγω σαν ήλιος τη νύχτα να διώξω
και μετά τη βροχή θα βγω το πρωί σαν τρελό ουράνιο τόξο
ναι, ναι σ' αγαπώ μα δε μπορώ άλλο κοντά σου να μείνω
ναι, το ‘πα ξανά μα αυτή τη φορά στ' αλήθεια σ' αφήνω
Πόσο λίγο με ξέρεις...