Είχα την τύχη να τον δώ ζωντανά το 1999 στο Ρόδον, στην τελευταία συναυλία του, νομίζω δύο μήνες προτού πεθάνει.
Ανεπανάληπτη εμπειρία, από έναν τεράστιο καλλιτέχνη. Θυμάμαι, ότι στην διάρκεια του live, σε κάποια φάση έσπασε χορδή απ' την
κιθάρα του κιθαρίστα, και μέχρι να φέρει καινούργια να την αλλάξει, ο Hawkins κάθησε στο πιάνο, κι έπαιξε μόνος του και τραγούδησε
ένα απίστευτο μπλούζ. Εκείνη την μαγική στιγμή έβλεπες μπροστά σου το μεγαλείο ενός τεράστιου ταλέντου. Για την ιστορία, να αναφέρω
ότι είχε κάνει σπουδές όπερας, και ήταν ίσως ο πρώτος που εισήγαγε θεατρικά στοιχεία στην ερμηνεία και στη σκηνική παρουσία.
Το Frenzy που ανέβασα νωρίτερα, αλλά και την μεγάλη επιτυχία του, τα έγραψε το 1957. Τα ακούει κανείς, και καταλαβαίνει πόσο
μπροστά ήταν απ' την εποχή του, και ποιά ήταν η επίδρασή του, στους μεταγενέστερους.
Βάζω εδώ, κι ένα εξαιρετικό ελληνικό ντοκιμαντέρ, του Νίκου Τριανταφυλλίδη, που βγήκε μετά θάνατον: