Ελα, στασου μεσα στη νυχτα
μπροστα μου
με μεθυσμενες κινησεις,
με περισσια ψυχη,
με βλεμματα κατακορυφα που τρομαζουνε απο το υψος που πεσανε ...
ελα για μια γρηγορη αγκαλια, σαν ενας πονος αναμεσα στ'αγγιγματα
σαν πληγη
εκει που πληγες δεν υπαρχουν και μονο δυο λογια μπορουν να μας φερουν πισω.
Ενα φιλι με λυσσα,
ξεσαλωμενοι, κι εσυ, κι εγω
κι υστερα, καπνιζοντας ακομη μια σκεψη στον λαβυρινθο του χρονου που ερχεται
κοιτωντας σ'εναν καθρεφτη ραγισμενο
εκεινη να φοραει το κραγιον της
κι εκεινον, χαμενος ακομη απ' το αρωμα της
να λεει
Αληθεια ποσα λεπτα κραταει ενα ψεμα ?
Ισως 2:16...