Ψυχιατρική εξέταση με Εισαγγελική παραγγελία

[patrick]

Ανοίγω αυτό το θέμα επειδή βλέπω πως στο site υπάρχουν αρκετοί γιατροί, ενώ υπάρχει και η πιθανότητα το ίδιο πρόβλημα να το έχουν αντιμετωπίσει και άλλοι.

Ο αδερφός μου πρίν από 20 περίπου χρόνια είχε παρουσιάσει το πρώτο κρούσμα ψυχικής διαταραχής. Επισκέφτηκε κάποιον γιατρό, ο οποίος απλά του χορηγούσε χάπια. Απ ότι θυμάμαι μας είχαν πει πως έχει μανιοκατάθλιψη. Δεν ήταν ευχαριστημένος με τον γιατρό και μετά από σύντομο σχετικά χρόνο τον σταμάτησε.

Επειδή παρουσίαζε πάλι προβλήματα, απευθύνθηκε (κατόπιν προτροπής κοινού γνωστού μας) σε άλλον ψυχίατρο, ο οποίος ήταν και ψυχοθεραπευτής. Τα πρώτα χρόνια ήταν ευχαριστημένος και είχε σημαντική βελτίωση στην συμπεριφορά του προς τους άλλους. Ομως ο αδερφός μου έκανε συχνά του κεφαλιού του και σταματούσε μόνος του την φαρμακευτική αγωγή. Κατά την διάρκεια που σταματούσε την αγωγή γινόταν πιό ευαιρέθιστος και πιό αγχωμένος. Ο γιατρός του όμως τον επανέφερε στα φάρμακα.

Περσι το καλοκαίρι αποφάσισε να σταματήσει μόνος του και την φαρμακευτική αγωγή, αλλά και τις επισκέψεις στον γιατρό του, καθώς πίστευε πως τον εκμεταλλευόταν. Ολες οι προσπάθειες μας να τον πείσουμε να πάει σε νέο γιατρό δεν είχαν αποτέλεσμα. Ταυτόχρονα, άρχισε σιγά-σιγά να αποκόπτεται από τους φίλους του και τους συγγενείς, αλλάζοντας μάλιστα και τους αριθμούς των τηλεφώνων του.

Επειδή ανησυχούσα για την υγεία του, απευθύνθηκα στην εργασία του (εργάζεται σε ΔΕΚΟ). Με ενημέρωσαν πως προσέρχεται στην εργασία του ακατάστατες ώρες, είναι απόμακρος και δεν μιλάει σε κανέναν. Τους εξιστόρησα εν συντομία το ιστορικό και επειδή κατάλαβαν οτι έχει σοβαρό πρόβλημα, τον συνάντησε ψυχολόγος-συνεργάτης της ΔΕΚΟ, που διαπίστωσε συμπτώματα ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑΣ.

Επειδή όλες μας οι προσπάθειες για να τον πείσουμε να πάει σε ιδιώτη Ψυχίατρο ή σε Ψυχιατρική κλινική Κρατικού ή ιδιωτικού θεραπευτηρίου είναι άκαρπες, η δ/νση HR μας πρότεινε να ξεκινήσουμε τις διαδικασίες για Εκούσια Εξέταση με εισαγγελική εντολή, όπως προβλέπεται από τα σχετικά άρθρα του Νόμου 2071/92.

Η αλήθεια είναι πως όταν το άκουσα σοκαρίστηκα, καθώς δεν πιστευα ποτέ οτι ο αδερφός μου θα βρισκόταν σε τέτοια κατάσταση, ώστε να χρειαστεί "να τον πάνε σηκωτό" στο Τρελλάδικο...Αρχισα να ψάχνω το θέμα, και να πώ την αλήθεια ακόμα δεν έχω βγάλει άκρη. Εχω μιλήσει με 3 ψυχιάτρους και 2 ψυχολόγους που τους έχω περιγράψει το ιστορικό και έχω ακούσει αντιφατικές απόψεις.

1) Ο γιατρός που τον παρακολουθούσε, στον οποίο έχω απευθυνθεί 3 φορές, στην αρχή μου συνέστησε υπομονή και να προσπαθήσουμε να τον πείσουμε. Παρόλο που τον παρακολουθούσε για περισσότερο από 10 χρόνια, θα χαρακτήριζα την στάση του "πολύ λάδι και από τηγανίτα τίποτα" ή "άλλα λόγια να αγαπιόμαστε", χωρίς να μου δίνει κάποια βοήθεια στο τι θα μπορούσα να κάνω. Το μόνο είπε πως θα είναι αρκετά τραυματική εμπειρία και πιθανόν να κλονιστεί ισχυρά στο μέλλον η σχέση μου μαζί του, ευχόμενος καλά αποτελέσματα....

2) Αλλος ψυχίατρος που εργάζεται σε Κρατική υπηρεσία (ο οποίος δεν γνωρίζει τον αδερφό μου) σχολίασε την περίπτωση ως ΑΡΚΕΤΑ ΣΟΒΑΡΗ, αποφεύγοντας να πάρει θέση στο αν θα πρέπει να γίνει χρήση της Εισαγγελικής εντολής. Ανέφερε όμως οτι λόγω της μακροχρόνιας διακοπής (περίπου 1,5 χρόνος) της φαρμακευτικής αγωγής, ο χρόνος που θα χρειαστεί να ΡΥΘΜΙΣΤΕΙ πιθανόν να είναι μεγάλος (ίσως και πάνω από 2μηνο).

3) Ψυχίατρος που εργάζεται σε κρατικό νοσοκομείο είπε πως πρέπει επειγόντως να τον πάμε σε γιατρό και αν αρνείται, να ξεκινήσουμε άμεσα τις διαδικασίες Εισαγγελικής παραγγελίας, καθώς η μακροχρόνια διακοπή των φαρμάκων μπορεί να έχει προξενήσει ήδη ανεπανόρθωτες βλάβες στον εγκέφαλο του, με αποτέλεσματα που θα φανούν μακροχρόνια.

4) Τέλος απευθύνθηκα και σε γνωστή μου Ψυχολόγο που εργάζεται σε κρατικό Κέντρο Ψυχικής Υγείας της επαρχίας, το οποίο είναι αρμόδιο για την επανένταξη των ατόμων που προσάγονται σε Ψυχιατρικά νοσοκομεία με Εισαγγελικές εντολές. Αυτή μου παρουσίασε τα πράγματα αρκετά καλύτερα, καθώς μου είπε πως η Εισαγγελική εντολή θα είναι ένα δώρο ζωής για τον αδερφό μου, καθώς αρχικά μεν μπορεί να έχει τον όποιο θυμό απέναντι μου, αλλά αργότερα όταν θα ρυθμιστεί φαρμακευτικά και ενταχθεί στα προγράμματα επανένταξης των κέντρων Ψυχικής Υγείας, τότε μέσω των ομαδικών συναντήσεων που γίνονται σε αυτά τα κέντρα με ομοιοπαθούντες, σε συνδυασμό με την παρακολούθηση της λήψης των φαρμάκων από τους ασθενείς, αυτοί επανέρχονται και συνειδητοποιούν τα ωφέλη που αποκομίζουν από την νοσηλεία και συνεχίζουν την ζωή τους κανονικά, πάντα με την βοήθεια της φαρμακευτικής αγωγής. 
 
Θα ήθελα να ακούσω -αν υπάρχουν- εμπειρίες από αντίστοιχα περιστατικά, δηλαδή άτομα που είχαν πρόβλημα και χρειάστηκε να νοσηλευτούν με εισαγγελική παραγγελία, και κυρίως την μετέπειτα συμπεριφορά τους. Επανήλθαν, ή απλά έμεινε η ρετσινιά του κακού σε αυτόν που υπέγραψε το χαρτί ?


 

 

[anestis_38]

Φίλε δεν έχω να σου πω τίποτε το χρήσιμο παρά μόνο καλή υπομονή και γρήγορα περαστικά να είναι, σου εύχομαι ότι το καλύτερο για σένα και την οικογένεια σου

 

[centrino]

Παρατήρηση πρώτη: To bourdela.com είναι καφενές, όπου ο καθένας κάθεται και πετάει την μαλακία του, και σίγουρα όχι ιατρικό ή νομικό φόρουμ αξιώσεων.

Παρατήρηση δύο: To ηθικό βάρος της επιλογής βαρύνει αποκλειστικά όλους εσάς τους συγγενείς του αρρώστου - και δεν θα το αποφύγετέ.

Παρατήρηση τρία: Γιατρός ή νομικός που κάνει διαγνώσεις μέσω ιντερνετ είναι απλά σκιτζής.

Από προσωπική εμπειρία αντίστοιχου περιστατικού σε συγγενικό κύκλο προ ετών που δεν χειρίστηκα όμως προσωπικά: Τον δικό μας τον πήραν σηκωτό αστυνομία και ασθενοφόρο και των πήγαν σε δημόσιο τρελάδικο. Εκεί επανεπιβεβαιώθηκε η διάγνωση σχιζοφρένειας (το νοσοκομείο ζήτησε να μιλήσει με τον ιδιώτη ψυχίατρο που τον παρακολουθούσε) και του χορηγήθηκε καταναγκαστικά φαρμακευτική αγωγή. Μετά από λίγες βδομάδες επανήλθε λειτουργώντας "φυσιολογικά" και τον έδιωξαν από το τρελάδικο γράφοντας του φαρμακευτική αγωγή και λέγοντας μας ότι θα βοηθούσε να τον πάμε για λίγο διάστημα σε ιδιωτική ψυχιατρική κλινική κάτι που ΔΕΝ κάναμε (για διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων και οικονομικοί, που δεν είναι της παρούσης). Έκτοτε συντηρείτε με τα φάρμακα που του έδωσαν και την δική μας "ψυχολογική" στήριξη (ώστε να μην νιώθει απομονωμένος) και με 1 επίσκεψη ανά δεκαπενθήμερο σε ιδιώτη ψυχίατρο. Ό άρρωστος δείχνει φυσιολογικός αλλά δεν μπορεί να εργαστεί (παρόλο που δεν στερείτε τυπικών ακαδημαϊκών προσόντων).

Καλή τύχη και καλό κουράγιο.

 

[μπαρμπαγιαννης]

Τυπε,πηγαινε τον χτες.Δεν είναι απαραίτητο ότι θα μάθει ότι έκανες εσύ την εισαγγελική,συνήθως λένε ότι έβαλαν υπογραφές οι γείτονες.Μονο καλό θα του κάνεις.

 

[Ανδράποδος]

Κλείστε τον μέσα :thubsdown:
Για το καλό της επιστήμης και το δικό...σας
Μαστα αν κανα παραδοσιακό τρελάδικο κάνει και λοβοτομή εκεί καλύτερα

 

[dude33]

Κλείστε τον μέσα :thubsdown:
Για το καλό της επιστήμης και το δικό...σας
Μαστα αν κανα παραδοσιακό τρελάδικο κάνει και λοβοτομή εκεί καλύτερα

Είσαι λίγο μαλάκας ε;
Λοβοτομή;

 

[Ανδράποδος]

Μέθοδος της ψυχιατρικής δεν ήταν ρε μαλακα?

 

[dude33]

Μέθοδος της ψυχιατρικής δεν ήταν ρε μαλακα?

σου έχουν κάνει και επιμένεις στην μαλακία που είπες;

και από τη δεκαετία του 1970 η λοβοτομή απαγορεύτηκε σε μεγάλο βαθμό στο μεγαλύτερο μέρος του ανεπτυγμένου κόσμου.

http://www.medinova.gr/ti-einai-i-lovotomi/

 

[Ανδράποδος]

Και ορισμενες από τις σημερινές ψυχιατρικές μέθοδους θα απαγορευτούν στο μέλλον
Μάλλον δεν έχεις ακούσει για τις παρενέργειες των σύγχρονων ψυχιατρικών φαρκακων...

 

[Ampelale]

Δε καταλαβαίνω γιατί στην εργασία του ενώ το πρόβλημα ήταν οι αργοπορίες φαντάζομαι κτλ.. γιατι να ειναι απόμακρος πχ και να μη μιλάει σε κανέναν δεν έχει σημασία αν αποδίδει στη δουλειά του.. δε καταλαβαίνω γιατι αφού τους μίλησες αποφάσισαν να τον πάνε σηκωτό στο ψυχιατρείο.. φοβήθηκαν? Αν δε τους μίλαγες τι δικαίωμα έχει δώσει ωσότου να μη μπορεί να εργαστεί πλέον στο δημόσιο? Γιατι ok στον ιδιωτικο τομέα τα ακατάστατα ωράρια σημαίνουν απόλυση με συνοπτικές διαδικασίες..

 

[urban]

Αν πιστεύεις πως μπορεί να υπάρχει κίνδυνος προς τον εαυτό του ή τους γύρω του, καλύτερα προχώρα

 

[dude33]

Και ορισμενες από τις σημερινές ψυχιατρικές μέθοδους θα απαγορευτούν στο μέλλον
Μάλλον δεν έχεις ακούσει για τις παρενέργειες των σύγχρονων ψυχιατρικών φαρκακων...

Oταν και αν απαγορευθούν γράψτο.Τωρα η λοβοτομή είναι απαγορευμένη.

 

[mariath]

centrino,

Δώσε ένα κοσάρικο και πάρε αυτό το βιβλίο.

Αφού το διαβάσεις (τουλάχιστον τα κεφάλαια που αφορούν την περίπτωση) θα είσαι σε καλύτερη θέση να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα.

https://www.politeianet.gr/books/97...MIy-u0tcOH1wIVxbftCh0TnQ5lEAAYASAAEgJS1vD_BwE

 

[Ανδράποδος]

Oταν και αν απαγορευθούν γράψτο.Τωρα η λοβοτομή είναι απαγορευμένη.

Κοίταξε φίλε δεν θα δώσω συνέχεια σε αντιπαραθέσεις
Θα πω μόνο ότι ψυχοφάρμακα που χρησιμοποιούνταν κατά κόρον προ 25ετιας όπως πχ aloperidin, melleril έχουν ουσιαστικά καταργηθεί

 

[Νεαρχος Κουκης]

Γιατι τρομαζεις φιλε με την ιδεα της εισαγγελικης εντολης; Εισαγγελεας, αστυνομια, βολτα με το περιπολικο ησυχα κι ωραια αν του το φερετε με τροπο (πχ ηρθε ο φιλος απο το χωριο και θα παμε βολτα με το αμαξι). Αμα μπει στη κλινικη ολα θα πανε προς το καλυτερο. Με τα νεα φαρμακα για τη παθηση του αδερφου σου που υπαρχουν σημερα, θα νοσηλευτει εγκλειστος σε ασφαλες περιβαλλον με περιθαλψη και μετα στο σπιτι αν παιρνει εφ ορου ζωης τα φαρμακα θα ειναι μια χαρα, καλυτερα απο ποτε. Θα μπορει να κινειται και αναμεσα σε ανθρωπους και να ζει φυσιολογικα. Αν εχετε και λεφτα τον πατε και σε ιδιωτικη κλινικη αντι του δημοσιου ψυχιατρειου. Αυτη ειναι η μια επιλογη αν νοιαζεστε τον ανθρωπο σας. Η αλλη ειναι να το αφησετε το προβλημα να σερνεται με την ελπιδα να ερθει στα καλα του. Δε προκειται χωρις βοηθεια, χειροτερα θα πηγαινει.

 

[patrick]

Δε καταλαβαίνω γιατί στην εργασία του ενώ το πρόβλημα ήταν οι αργοπορίες φαντάζομαι κτλ.. γιατι να ειναι απόμακρος πχ και να μη μιλάει σε κανέναν δεν έχει σημασία αν αποδίδει στη δουλειά του.. δε καταλαβαίνω γιατι αφού τους μίλησες αποφάσισαν να τον πάνε σηκωτό στο ψυχιατρείο.. φοβήθηκαν? Αν δε τους μίλαγες τι δικαίωμα έχει δώσει ωσότου να μη μπορεί να εργαστεί πλέον στο δημόσιο? Γιατι ok στον ιδιωτικο τομέα τα ακατάστατα ωράρια σημαίνουν απόλυση με συνοπτικές διαδικασίες..

Στην εργασία του δεν ήξεραν τίποτε σχετικά με τις επισκέψεις στον γιατρό και την φαρμακευτική αγωγή, καθώς ήταν ρυθμισμένος, η συμπεριφορά του ήταν φυσιολογική και δεν έδινε δικαιώματα. Επίσης δεν ήθελε να κάνει χρήση των δικαιωμάτων του ασφαλιστικού του φορέα, ώστε να μην στιγματιστεί σαν ψυχασθενής.

Ολα άλλαξαν όταν σταμάτησε να παίρνει τα φάρμακα του. Οσους ρώτησα, μου είπαν πως τέτοια φάρμακα δεν τα σταματάς και πρέπει να τα παίρνεις μιά ζωή. Αυτό είναι ένα από τα συνηθισμένα προβλήματα των ψυχικά ασθενών, που είτε για κάποιο λόγο έρχονται σε σύγκρουση με τον γιατρό τους, είτε διακόπτουν από μόνοι τους την φαρμακευτική αγωγή.

Σχετικά με τα προβλήματα στην δουλειά του τώρα. Δεν είναι απλά μόνο οι αργοπορίες. Εχει εφαρμόσει δικό του ωράριο, 1500-2000 το απόγευμα. Επίσης δεν είναι αποδοτικός στην εργασία του, καθώς είτε είναι συνέχεια βυθισμένος στις σκέψεις του, είτε ασχολείται με άσχετα πράγματα την ώρα εργασίας του, είτε είναι με ένα μόνιμο άγχος, γι αυτό και του έχουν αφαιρέσει αρμοδιότητες και πρόσβαση σε κρίσιμους Η/Υ και λογισμικό, για τα οποία είναι υπεύθυνος. Ταυτόχρονα έχει παραληρηματικές ιδέες και ψευδαισθήσεις καταδίωξης. Από αυτά οι ψυχίατροι συμπεραίνουν οτι έχει συμπτώματα σχιζοφρένειας. Προφανώς και δεν κάνουν επίσημη διάγνωση, γιατί κανείς τους δεν τον έχει εξετάσει από κοντά, αλλά όλοι τους αναγνωρίζουν την κρισιμότητα της κατάστασης λόγω της παρατεταμένης διακοπής των φαρμάκων.  

Σίγουρα το ηθικό βάρος της επιλογής της όποιας απόφασης πέφτει σε εμάς τους οικείους του. Δεν θέλουμε να τον κλείσουμε σε κάποιο άσυλο, όπως έκαναν παλιά, που τους φλόμωναν στα χάπια και τους έκαναν ζόμπι, αλλά να επανέλθει στην φυσιολογική ζωή, με την εργασία του, τις παρέες του κλπ. Αυτή είναι και η σύχρονη αντιμετώπιση των ψυχικά ασθενών, δηλαδή να είναι ΡΥΘΜΙΣΜΕΝΟΙ φαρμακευτικά και να έχουν μια όσο το δυνατόν κανονική ζωή, ενταγμένοι στην κοινωνία, και όχι κλεισμένοι σε άσυλα.

Απ ότι κατάλαβα το σημαντικό στην όλη υπόθεση δεν είναι τόσο η αρχική νοσηλεία στο ψυχιατρικό νοσοκομείο που θα πάει με την εισαγγελική εντολή, όπου τους κρατάνε όσο χρειάζεται μέχρι να ρυθμιστούν φαρμακευτικά και να αποκτήσουν κανονική επικοινωνία με τον έξω κόσμο, αλλά το μετέπειτα μακροχρόνιο στάδιο που γίνεται στα κέντρα Ψυχικής Υγείας.

 

[patrick]

Αν πιστεύεις πως μπορεί να υπάρχει κίνδυνος προς τον εαυτό του ή τους γύρω του, καλύτερα προχώρα

Μέχρι στιγμής δεν είναι επιθετικός προς τους άλλους, ούτε έχει δείξει σημάδια αυτοχειρίας. Το μόνο πρόβλημα είναι οτι κάνει κακό στον εαυτό του, χωρίς να το καταλαβαίνει, καθώς πιστεύει πως είναι καλά και δεν χρειάζεται πλέον φάρμακα.

 

[Ανδράποδος]

Μέχρι στιγμής δεν είναι επιθετικός προς τους άλλους, ούτε έχει δείξει σημάδια αυτοχειρίας. Το μόνο πρόβλημα είναι οτι κάνει κακό στον εαυτό του, χωρίς να το καταλαβαίνει, καθώς πιστεύει πως είναι καλά και δεν χρειάζεται πλέον φάρμακα.

Αν δεν είναι επικίνδυνος για το κοινωνικό σύνολο ή για τον εαυτό του, δεν δίνετε εισαγγελική εντολή
Ο δεύτερος λόγος δεν αφορά τον εισαγγελέα

 

[patrick]

Από προσωπική εμπειρία αντίστοιχου περιστατικού σε συγγενικό κύκλο προ ετών που δεν χειρίστηκα όμως προσωπικά: Τον δικό μας τον πήραν σηκωτό αστυνομία και ασθενοφόρο και των πήγαν σε δημόσιο τρελάδικο. Εκεί επανεπιβεβαιώθηκε η διάγνωση σχιζοφρένειας (το νοσοκομείο ζήτησε να μιλήσει με τον ιδιώτη ψυχίατρο που τον παρακολουθούσε) και του χορηγήθηκε καταναγκαστικά φαρμακευτική αγωγή. Μετά από λίγες βδομάδες επανήλθε λειτουργώντας "φυσιολογικά" και τον έδιωξαν από το τρελάδικο γράφοντας του φαρμακευτική αγωγή και λέγοντας μας ότι θα βοηθούσε να τον πάμε για λίγο διάστημα σε ιδιωτική ψυχιατρική κλινική κάτι που ΔΕΝ κάναμε (για διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων και οικονομικοί, που δεν είναι της παρούσης). Έκτοτε συντηρείτε με τα φάρμακα που του έδωσαν και την δική μας "ψυχολογική" στήριξη (ώστε να μην νιώθει απομονωμένος) και με 1 επίσκεψη ανά δεκαπενθήμερο σε ιδιώτη ψυχίατρο. Ό άρρωστος δείχνει φυσιολογικός αλλά δεν μπορεί να εργαστεί (παρόλο που δεν στερείτε τυπικών ακαδημαϊκών προσόντων).

Καλή τύχη και καλό κουράγιο.

Απ ότι έχω διαβάσει, παλιότερα χρησιμοποιούσαν βία οι αστυνομικοί για τέτοιες περιπτώσεις. Είμουν μάλιστα μάρτυρας σε τέτοιο περιστατικό που έγινε πριν πολλά χρόνια ακριβώς απέναντι από το σπίτι μου, καθώς χρειάστηκε να επέμβουν τα ΕΚΑΜ για να τον βγάλουν έξω τον ψυχασθενή, καθώς είχε ταμπουρωθεί μέσα στο σπίτι και έσπαγε πράγματα. Το θέμα είναι η επανένταξη, και όχι να γίνει ο όποιος ασθενής φαρμακευτικό ζόμπι.

 

[Sapakias]

Το πιο εύκολο πράγμα είναι η εισαγγελική παραγγελία αφού ο ασθενής δεν επιθυμεί να επισκεφθεί τους γιατρούς του αλλά κινδυνεύει ο ίδιος και η συμπεριφορά του είναι επιθετική προς τους άλλους.
Το πρόβλημα είναι συνήθως ότι μετά από μερικές ημέρες ή και την ίδια στιγμή της προσαγωγής του μετά από εξέταση από τους γιατρούς στο νοσοκομείο λόγω έλλειψης υποδομών οι ασθενείς παίρνουν εξιτήριο και μια συνταγή στο χέρι αναμφίβολου αποτελέσματος. Οι γιατροί οφείλουν να απαντήσουν στον εισαγγελέα για την απόφασή τους αυτή.
Από την άλλη η συνεννοήση με γιατρό ιδιωτικής κλινικής ώστε η προσαγωγή να γίνει εκεί είναι δαπανηρή. Μιλάμε για τρελά ποσά για τον πολύ το κόσμο. Η κατάσταση είναι απλά πιο ήπια. Θυμάστε την υπόθεση Κασταλία.
Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αναλογιστούμε και τις συνέπειες που θα έχουμε εμείς, ή εσείς που κινήσατε τις διαδικασίες αυτές αφού σε στιγμές κρίσεων του ασθενή θα τα ακούσουμε για τα καλά. Και γυρίζει πάλι μπούμερανγκ από την αρχή πάλι.
Δυστυχώς λύσεις σε αυτά τα θέματα δεν είναι εύκολες.
Αν όμως είναι κάποιες επικίνδυνος για τον εαυτό του επιθετικός κτλ ή και για τους άλλους στον περίγυρο του αναγκαστικά προβαίνουμε και σε αυτό οπότε σε περίπτωση συμβούν τα χειρότερα να έχουμε να επικαλεσθούμε ότι εμείς κάναμε τα δέοντα.
Παρόμοιο θέμα έχει φίλος με τον πατέρα του αυτές τις μέρες. Ο παππούς το βράδυ γδύνεται και βγαίνει στο δρόμο περιμένοντας να του εμφανισθεί μια ανύπαρκτη γκόμενα η οποία τάχα θα τον παντρευτεί. Χαϊδεύει και το πουλί του. Όταν πηγαίνουν να τον «μαζέψουν» τους επιτίθεται με ότι βρει μπροστά του. Αποκαλεί τους άλλους προβληματικούς και δεν θέλει να επισκεφτεί γιατρούς.
Ας σκεφτούμε τώρα τι μπορεί να συμβεί αν αυτόν τον ξεκούτη τον δουν  παιδάκια στη γειτονιά κτλ κτλ.