Ψυχιατρική εξέταση με Εισαγγελική παραγγελία

[Μάκης Τσατσαρίδης]

  α) Κάτι βασικό είναι το εάν ο ασθενής έχει συναίσθηση της νοσηρότητας της καταστάσεώς του ή όχι - στην πρώτη περίπτωση,και υπό την προυπόθεση ότι υπάρχουν άτομα στο στενό περβάλλον διατεθειμένα να δώσουν μεγάλο τμημα του χρόνου τους για να τον βοηθήσουν , θα μπορούσε να αποφευχθεί η διαδικασία της εισαγγ. παραγγελιας κλπ.  Στη δεύτερη περιπτωση, η εισαγγελικη ειναι σχεδον μονόδρομος,εάν όμως πληρούνται οι προυποθεσεις του νόμου,πραγμα που το κρινει ο εισαγγελεας μετα απο τη γνωματευση των γιατρών.( γι αυτο και πολλές τετοιες αιτησεις απορρίπτονται. Η εντελώς "αλλη" περίπτωση ειναι να υπάρχουν πολλά λεφτα  διαθεσιμα,οποτε το καλυτερο ειναι αλλαγη περιβάλλοντος -εαν το θελει κι ο ιδιος,εννοειται- για ενα μεγαλο χρονικο διαστημα,σε συνδυασμο με ψυχοθεραπεία απο καλους ειδικούς. [διαφωνώ πλήρως με το γραφέν οτι οι ασθενεια αυτη ειναι "κληρονομική".] Τ αφάρμακα απο μονα τους ΔΕΝ λυνουν το πρόβλημα ,πάντως,χρειάζεται και καλη ψυχοθεραπεία ,που θα "βγ΄΄αλει" στην επιφανεια το ΨΥΧΙΚΟ τραύμα που προκαλεσε την κατασταση. Καλη υπομονή  ευχομαι .. 

 

[kavliaris]

  α) Κάτι βασικό είναι το εάν ο ασθενής έχει συναίσθηση της νοσηρότητας της καταστάσεώς του ή όχι - στην πρώτη περίπτωση,και υπό την προυπόθεση ότι υπάρχουν άτομα στο στενό περβάλλον διατεθειμένα να δώσουν μεγάλο τμημα του χρόνου τους για να τον βοηθήσουν , θα μπορούσε να αποφευχθεί η διαδικασία της εισαγγ. παραγγελιας κλπ.  Στη δεύτερη περιπτωση, η εισαγγελικη ειναι σχεδον μονόδρομος,εάν όμως πληρούνται οι προυποθεσεις του νόμου,πραγμα που το κρινει ο εισαγγελεας μετα απο τη γνωματευση των γιατρών.( γι αυτο και πολλές τετοιες αιτησεις απορρίπτονται. Η εντελώς "αλλη" περίπτωση ειναι να υπάρχουν πολλά λεφτα  διαθεσιμα,οποτε το καλυτερο ειναι αλλαγη περιβάλλοντος -εαν το θελει κι ο ιδιος,εννοειται- για ενα μεγαλο χρονικο διαστημα,σε συνδυασμο με ψυχοθεραπεία απο καλους ειδικούς. [διαφωνώ πλήρως με το γραφέν οτι οι ασθενεια αυτη ειναι "κληρονομική".] Τ αφάρμακα απο μονα τους ΔΕΝ λυνουν το πρόβλημα ,πάντως,χρειάζεται και καλη ψυχοθεραπεία ,που θα "βγ΄΄αλει" στην επιφανεια το ΨΥΧΙΚΟ τραύμα που προκαλεσε την κατασταση. Καλη υπομονή  ευχομαι .. 

Μα προφανώς και δεν εχει συναισθηση τι του συμβαινει,αλλιώς θα επερνε τα φαρμακα του μονος του.Επίσης αυτο που περιγραφει ο νηματοθετης,δεν ειναι απλα μια νευρωση.Ο ανθρωπος εχει ξανανοσησει,υποφερει απο παραισθησεις και ακουει φωνες.Απ' οτι φαινεται πασχει και απο μανία καταδίωξης γιατί θεωρεί οτι τον επιβουλεύονται γιατροί,συγγενείς και συναδελφοι.Λοιπόν με μια ψυχοθεραπεία,γκομενιτσες,διακοπές και ομοιοπαθητική αυτα δεν θεραπεύονται,οι ψυχώσεις δυστυχώς θέλουν προσοχή,ψυχίατρο και φαρμακα.Τα υπολοιπα ειναι παρηγορια στον αρρωστο,μην αφηνετε να διαιωνιζονται καταστασεις γιατί γινονται ανεξελεγκτες.Πηγαιντε στους ειδικούς.

Υ.Γ:Αν ειχαν δωσει την δεουσα προσοχή,γιατροι και συγγενείς,στην περιπτωση του Μαρκόπουλου και της Πετρούπολης,οι δυο κοπελιτσες θα ηταν ζωντανες.

 

[patrick]

Οπως είπε ο Masonry, άλλο πράγμα οι νευρώσεις, άλλο οι ψυχώσεις. Οι νευρώσεις θεραπεύονται κυρίως με ψυχοθεραπεία (υποβοηθούμενες από φάρμακα), ενώ οι ψυχώσεις θέλουν οπωσδήποτε διαρκή φαρμακευτική αγωγή. Το συνηθισμένο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να έχει γίνει μιά αρκετά καλή ψυχοθεραπεία και ο ασθενής να νομίζει πλέον οτι έχει γίνει καλά. Αυτό ακριβώς έγινε με τον αδερφό μου και γι αυτό και σταμάτησε μόνος του τα φάρμακα και τον γιατρό. Το πρόβλημα με τους ιδιώτες ψυχοθεραπευτές είναι οτι προσπαθούν να δημιουργούν σχέσεις εξάρτησης με τους ασθενείς τους, για να έχουν σταθερά "πελατάκια", ενώ απ ότι έμαθα στα Κρατικά Κέντρα Ψυχικής Υγείας κάνουν ομαδικές συνεδρίες και αυτό βοηθάει περισσότερο.   

Οταν ο ασθενής διακόψει τα φάρμακα (ενώ δεν πρέπει) συνήθως δεν έχει επίγνωση της κατάστασης του και νομίζει οτι η συμπεριφορά του είναι φυσιολογική, ενώ οι περισσότερες των αντιδράσεων του είναι προϊόν της ασθένειας, της οποίας δεν μπορεί να διαγνώσει τα συμπτώματα. (πχ αυξημένο άγχος, παραισθήσεις, παραληρήματα κλπ). Στην προκειμένη περίπτωση ο αδερφός μου αρνείται την όποια επίσκεψη σε γιατρό, γιατί απλά θεωρεί οτι είναι καλά και εμείς έχουμε πρόβλημα.

Παλαιότερα οι εισαγγελικές εντολές εκτελούνταν μόνο στο Δαφνί και το Δρομοκαϊτειο. Για να αποφευχθούν προβλήματα και εμπλοκή τους με βαριά περιστατικά, τους έχουν σε διαφορετική πτέρυγα από τα χρόνια βαριά περιστατικά, εκτός και αν ο προσαγόμενος ασθενής είναι σε υπερ-διέγερση και πρέπει να ακινητοποιηθεί. Εδώ και κάποιους μήνες πάντως αυτό έχει αλλάξει και όλα τα μεγάλα νοσοκομεία της Αθήνας (Ευαγγελισμός, Γεννηματάς, Θριάσιο, Σισμανόγλειο κλπ) δέχονται εισαγγελικές όταν εφημερεύει η ψυχιατρική κλινική τους.

Προφανώς και είμαστε δίπλα του και όπως ανέφερα και προηγουμένως, ο σκοπός δεν είναι να τον κλείσουμε σε άσυλο, αλλά να μπορέσει να ενταχθεί κανονικά στην καθημερινή ζωή.

@Bukowsi3: Φίλε, είπες την μεγαλύτερη αλήθεια...
   

 

[kavliaris]

Επίσης εγω συνιστώ σε οσους εχουν τετοια προβληματα στο περιβαλλον τους,να αποφευγουν καθηγητάδες και τηλεαστερες γιατρους απο αυτους που βγαινουν στα μεσημεριαναδικα και γενικοτερα που εκτιθονται στα μέσα πολύ.Συνήθως,εκτος απο την ιδιοτητα τους σαν τηλεμαϊντανοί,ειναι οι χειροτεροι απο πλευρας γνωσεων και καταρτισης και πιο ακριβοπληρωμενοι απ' ολους τους αλλους γιατρους.

 

[nakayama]

 

[flirter]

Φίλε Πατρικ, διάβασα τα μηνύματα σου εδώ στο νήμα σου και των υπολοίπων μελών που οι περισσότεροι δείχνουν ότι διαθέτουν αρκετές γνώσεις ασχέτως αν δεν είναι γιατροί. Για να ακολουθήσει εκ νέου θεραπεία ο αδερφός σου πρέπει κάποιος από το συγγενικό σας περιβάλλον να τον πείσει. Κι αυτόν θα πρέπει να τον αποδέχεται και να τον εκτιμα ο αδερφός σου. Αν δεν υπάρχει αυτό το πρόσωπο τότε πιθανότατα να μπορεί να το κάνει ένας φίλος του που τον εκτιμα πολύ. Για να διακόψει την θεραπεία την οποία είχε αποδεχθεί στην αρχή κάτι τον ενόχλησε ή η θεραπεία δεν ήταν η κατάλληλη και προέκυψε κάποια απογοήτευση του. Αυτό πρέπει να διερευνηθεί. Αν τον ενόχλησε η σκέψη του ότι έτσι στιγματίζεται ο ιδιος θα πρέπει αυτή η άποψη του να αλλάξει. Ένας τρόπος να πεισθεί από τα πρόσωπα που εκτιμά και εμπιστεύεται είναι να του πουν ότι αυτό που έχεις γίνεται αντιληπτό από τους γύρω σου, είναι επιβαρυντικό για την υγεία σου όσο το αφήνεις και είναι κάτι που θεραπεύεται. Θεωρω ότι έτσι προετοιμάζεται ο ασθενής ψυχολογικά για την θεραπεία του. Πιθανότατα να μπορεί να βοηθήσει στην αρχή μια πολύ καλή ψυχολόγος σε κέντρο ψυχικής υγείας η ιδιώτης σε συνεργασία με έναν πολυ καλό ψυχίατρο.

 

[patrick]

Το θέμα είναι οτι ο αδερφός μου νομίζει πως είναι καλά και δεν χρειάζεται πλέον ιατρική παρακολούθηση & φαρμακευτική αγωγή. Σε όσους ψυχιάτρους περιέγραψα την συμπεριφορά και τις αντιδράσεις του, αναφέρουν οτι είναι εμφανώς αρρύθμιστος και μάλλον είναι σοβαρή η κατάσταση του.
Γίνονται οι τελευταίες προσπάθειες για να πειστεί, αλλά απ ότι φαίνεται, η εισαγγελική εντολή είναι μονόδρομος.
Το άτομο που αναφέρεις υπάρχει. Τον κρατάμε σε εφεδρεία ώστε να αναλάβει δράση όταν πρέπει, δηλαδή αφού πάρει τα φάρμακα και ρυθμιστεί.