Αντικειμενικά με τους Τούρκους σαν ανθρώπους μοιραζόμαστε ένα 80% πολιτισμικού DNA.
Φαγητό, μουσική, συντηρητικές οικογενειακές αξίες με βάση την πατριαρχία (βλέπε επιτυχία τουρκικών σήριαλ).
Το ούνα φάτσα ούνα ρατσα για τους Τούρκους ισχύει, όχι τους Ιταλούς που έχουν ένα 100% δυτικό πολιτισμό.
και εννοείται οτι το κλικ που θα κάνει ένας έλληνας πάνω από ένα τραπέζι με μεζέ, ποτό και μουσική δεν θα το κάνει ούτε με Σέρβο, ούτε με Ρώσο ούτε με οποιονδήποτε άλλο.
Σκληρές αλήθειες αυτές για το σάιτ αλλά πρέπει να λεχθούν.
Μας χωρίζει η γλώσσα και η θρησκεία, η δεύτερη πιο σημαντικη για μας. Όσοι ξέρουν από Τουρκία γνωρίζουν οτι ακόμη και τώρα με Ερντογάν είναι πιο κοσμικό κράτος από μας, τα μεγάλα τους αστικά κέντρα δεν έχουν καμμία σχέση με αυτό που φανταζόμαστε εμείς.