ποιά διάθεση ρε φίλαρα...
θα σου πώ μόνο κάτι. Πλέον οκτώ στις δέκα γυναίκες όταν βρίσκονται μπροστά σου και πάνε να ανοίξουν μια πόρτα (πχ ανελκυστήρας) μπαίνουν μέσα και την αφήνουν να κλείσει. Στη μούνα της αν υπάρχει και άλλος κόσμος πίσω. Σήμερα μου έτυχε αυτό για πολοστή φορά. Έπειτά η μέτρια γκόμενα, προτημούσε να κοιτάζει το μεταλλικό τοίχο του ανελκυστήρα, παρά ΄μπροστά της (επειδή βρισκόμουν εγώ). Τέλος όταν φτάσαμε στον όροφο (εντελώς τυχαία πηγαίναμε στον ίδιο όροφο και στο ίδιο γραφείο) της άνοιξα την πόρτα για να περάσει (το κάνω με όλους αυτό και όχι με τα μουνιά μόνο) πράγμα που έκανε φυσικά χωρίς να πεί ούτε ενα ευχαριστώ και προχώρησε συνάμενη κουνάμενη έως την πόρτα του συμβολαιογράφου με το χέρι της οριζόντια και περασμένη στον καρπό της την τσάντα. Φυσικά δεν έχω την απαίτηση να με τσιμπουκώσει επειδή της άνοιξα την πορτά ή να μου δώσει το τηλ της για ένα ατελείωτο γαμίσι επειδή πηγαίναμε στο ίδιο μέρος αλλα ρε πούστη μου λίγη ευγένια δεν έβλαψε κανένα...
Αργότερα στον ηλεκτρικό την ώρα που σχόλαγα, μια μαλάκω με πάτησε. Φυσικά δεν ζήτησε συγνώμη (γιατι να το κάνει άλλωστε, αυτή είναι μια πριγκίπισσα) και μερικές στάσεις αργότερα έκατσε δίπλα μου, μόλις άδιασε η θέση. Μέχρι να φτάσουμε στο τέρμα, δεν είχε βγάλει τα γυαλιά της, δεν είχε στρέψει το βλέμμα της πουθενά, απλά καθόταν στην ίδια στάση, ακίνητη, αμίλητη, αγέλαστη με το ίδιο ανέκφραστο υφάκι και το μάυρο γυαλί. Ημουνα δίπλα στο παράθυρο και δεν έριξε ούτε μια ματιά έξω. Μιλούσα σα μαλάκας στο κινητό και δεν κάθησε να μου πεί ούτε ένα "ρε φίλε μπορείς να μήν βρίζεις τόσο, δεν είσαι στο γήπεδο" ή κάτι τέτοιο. Πραγματικά ήθελα να της πιάσω το βύζο για να δώ αν θα αντιδράσει καθόλου ή να της κλείσω το κινητό με το οποίο άκουγε μουσική. Οταν φτάσαμε στο τέρμα, κατέβηκε σβέλτα, σπρώχνοντας εκμεταλευόμενη το μικρό της μέγεθος και οτι δεν θα την κράξει κανένας.
Δεν περιμένω βέβαια να μου κάτσει καμία γιατι είμαι ωραίος ή κάτι τέτοιο, αλλα σίγουρα θα ήθελα πιο ανθρώπινη συμπεριφορά. Περιμένω να μου κάνει κάνα σχόλιο για το βιβλίο που διαβάζω ή για καμιά φάση που έγινε στον ηλεκτρικό. Έτσι για το φλέρτ της υπόθεσης και ας μήν μου μιλήσει άλλο πια. Περιμένω απο τις γυναίκες να μήν φοβούνται να φλερτάρουν, να μιλήσουν, να χαμογελάσουν ή να κάνουν κάποιο αστείο. Δεν νομίζω πια οτι είμαστε τόσο τρομακτικοί ή τέτοια τέρατα που να μήν μπορούν να μας βλέπουν κάν. Θέλω απο τις γυναίκες να αρχήσουν να συμπεριφέρονται σαν γυναίκες, σαν θυληκά, και να μας εξιτάρουν ερωτικα ακόμα περισσότερο και όχι να είναι βόδια με ωραίο κώλο και ωραίο βύζο. Θέλω να αισθάνομαι σαν άντρας, να έχω το δικαίομα να φλερτάρω, να μιλήσω σε κάποια, να κάνω γνωριμίες και ας μείνουν εκεί. Δεν θέλω ξανα να είμαι κορόιδο που τον προσεγκίζουν γυναίκες μόνο και μόνο για να τους κάνει λίγη παρέα όταν έχουν πρόβλημα με την σχέση τους ή θέλουν μια εξυπηρέτιση. Δεν θέλω να με βλέπουν σαν "καλό παιδί αλλα όχι και για γκόμενος" επειδή δεν μπορούν ίσως να με κατατάξουν σε κάποια απο τις κατηγορίες που διάβασαν στο κοσμοπόλιταν. Δεν θέλω να είμαι ο μαλάκας της παρέας, γιατι δεν ξέρω αν είμαι πραγματικά αλλα ωρες, ώρες έτσι αισθανομαι.
συγνώμη για το χώσιμο αλλα παρασύρθηκα. Πάω να κάνω κρύο ντούζ...
