Κάποια στιγμή είχα συνομιλήσει με μία άτεκνη (χωρισμένη χωρίς παιδιά) 50άρα, που μου είχε πει μέσες άκρες τα εξής (με ίχνη ειλικρίνειας ομολογώ): είχε βγει σε μία 10ετία (αναζητώντας στο διαδίκτυο) 500 ραντεβού, περίπου 1 την εβδομάδα. Σε 500 ανθρώπους δεν υπήρξε ΕΝΑΣ που να ταιριάξει για κάτι μαζί της. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να σχολιάσει κάποιος κάτι παραπάνω.
Παίκτη αυτή η περίπτωση συνοψίζει όλο το πρόβλημα σήμερα.
Υπάρχει βίντεο που εξηγεί γιατί το tinder είναι αποτυχία με νούμερα. Είναι αυτή η περίπτωση ακριβώς.
Ας υποθέσουμε ότι στο tinder υπάρχουν 1000 άντρες και 300 γυναίκες.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι το 10% των αντρών και το 10% των γυναικών είναι αυτό που λέμε το πιο πάνω ράφι.
Άρα 100 άντρες θα πάρουν 300 like ο καθένας. Έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν αλλά δεν πρόκειται να πάει ο καθένας με 300. Αντε να συναντηθεί με 20 διαφορετικές.
30 γυναίκες θα πάρουν 1000 Likes η κάθε μία. Ουσιαστικά ούτε να δουν τα προφίλ δεν προλαβαινουν. Θα ξεκινήσουν με τη λίστα στους πρώτους 20 θα βγουν με κάποιον, μετά με άλλον. Ας πούμε ότι τα προφίλ από το 200 και κάτω δε θα τα δουν ποτέ ,άρα αδιάφορο αν έχουν όλο το πακέτο.
Οπότε οι 970 άντρες που δεν είναι στο πάνω ράφι αρχίζουν και ασχολούνται και με τις πιο κάτω επιλογές. Είναι όμως τέτοια η αναλογία που ένας μοναχικός άντρας εισπράττει 1-2 like για κάθε 50 που εισπράτει η αντίστοιχης ομορφιάς γυναίκα.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο άντρας να αισθάνεται αποτυχημένος και να συμβιβάζεται με όποια του λάχει, ενώ η γυναίκα να αισθάνεται Μόνικα Μπελούτσι και να κάνει τη δύσκολη περιμένοντας τον γαμάτο.
Και τελικά τι έχουμε: Άντρες και γυναίκες που είναι μόνοι τους στη ζωή και μιζεριάζουν όλη μέρα.
Κυκλοφορούν ανάμεσα μας.
