Προσωπική άποψη για ταινίες/δυνατές σκηνές

[aristos 45 sec]

Γιώργο δεν την έχω δει την ταινία και σόρρυ κιόλας, αλλά αν χρειάζεσαι τεχνολογία ήχου που να κάνει 10χιλ. ευρώ για να την δεις σπίτι, έτσι ώστε να πάρει σάρκα και οστά η εικόνα, τότε γεια σας!!!!
Προσωπικά εμένα οι ερμηνείες με κάνουν και ανατριχιάζω και όχι ο ήχος που συνοδεύει τις εικόνες!!!
Π.χ. στον Νονό 3 στην σκηνή που σκοτώνουν την κόρη του Πατσίνο, δεν ακούγεται τίποτα ούτε ο άφωνος θρήνος του πατέρα....και όμως η σκηνή σε κάνει κομμάτια ψυχολογικά!!!! Τέτοια ο Νόλαν δεν τα έχει δώσει....

Συμφωνώ στα των ερμηνειών και επαυξάνω, αλλά ο Νόλαν στοχεύει-και καλά κάνει-σε άλλα πεδία και για αυτό τον γράφει η ιστορία....

 

[Geopa]

 

[Reznov]

 

[stavros51]

Είδε κανείς το "Dunkirk"?

 

[Dirty_Frank]

Είδε κανείς το "Dunkirk"?

εκπληκτική εμπειρία στον κινηματογράφο
οπτικοακουστικό υπερθέαμα χωρίς όμως ιδιαίτερο σενάριο ή διαλόγους, ενώ πρωταγωνιστής είναι ο ίδιος ο πόλεμος

 

[stavros51]

εκπληκτική εμπειρία στον κινηματογράφο
οπτικοακουστικό υπερθέαμα χωρίς όμως ιδιαίτερο σενάριο ή διαλόγους, ενώ πρωταγωνιστής είναι ο ίδιος ο πόλεμος

Να σου μεταφέρω τι σχολίασα εγώ σε κάποιον που με ρώτησε "πως μου φάνηκε" (και δεν το έχει δει) :

[size=13pt]χμμμ... εφτά στα 10.

Κινηματογραφικά (φωτογραφία κλπ) πολύ καλό, άψογο θα έλεγα, αλλά ιστορικά μάλλον φτωχό.​ Έπρεπε να έχει περισσότερα στοιχεία για το πως φτάσανε εκεί. Όπως και το τι γινόταν στα επιτελεία, εκείνες τις μέρες. Ως γνωστόν (σε μένα) ένας απ' τους κύριους λόγους που τη γλύτωσαν (οι 350.000) ήταν ότι ο χίτλερ για κάποιο ακατανόητο λόγο διέταξε τα τεθωρακισμένα του να σταματήσουν (ενώ είχαν όλα τα φόντα (και καύσιμα) να προχωρήσουν και να τους κάνουν να παραδοθούν), και αυτό έδωσε την ευκαιρία στους Άγγλους να οργανώσουν την (αξιοθαύμαστη πράγματι) επιχείρηση διάσωσης. Που (αν δεν το ξέρεις) έγινε με μικρά, ιδιωτικά πλοιάρια. Χιλιάδες τέτοια. Τα μεγάλα πολεμικά δεν τολμούσαν να πλησιάσουν, γιατί φοβόντουσαν τη Luftwaffe. (Δε χαραμίζεις μπόμπα για ψαροκάϊκο αν είσαι πιλότος - κυρίως γιατί είναι τόσο μικρό που μάλλον δεν θα το πετύχεις).

Το σύνθημα (κάπου το είδα στα διαφημιστικά της ταινίας) που γράφτηκε είναι πολύ σωστό για την υπόθεση:
"Αν δεν μπορείς να γυρίσεις εσύ στην πατρίδα, έρχεται η πατρίδα σε σένα".
Και για τους Άγγλους (όπως και για μας σε κάποιο βαθμό) η ναυτοσύνη είναι "πατρίδα". Το έχουν.

Επίσης:  Δεν θίγει ΚΑΘΟΛΟΥ το θέμα των τεραστίων ποσοτήτων υλικού που εγκαταλείφτηκε στις ακτές της Δουνκέρκης. Δύο χρόνια μετά (1942) ο Μοντγκόμερυ στην Αφρική εύρισκε στο υλικό που κατελάμβανε από τους Γερμανούς Made in Great Britain πράματα (άρματα, πυροβολικό, οχήματα κλπ), που τα είχαν πιάσει άθικτα οι Γερμανοί στη Δουνκέρκη και τα είχαν δώσει στο Ρόμμελ να πολεμάει στην Αφρική μ' αυτά - τα καλά τα δικά τους βλέπεις, τα έστελναν στο ανατολικό μέτωπο.

Αυτός ο πιτσιρικάς (σκηνοθέτης) την είδε πολύ κουλτούρα, με πολύ "φάτσες από κοντά" για να μας δείξει τα αισθήματα των εγκλωβισμένων φαντάρων. Ντάξει, χρειάζονται κι αυτά, αλλά πάνω από το μισό έργο να είναι τέτοια?

Δε μετάνοιωσα που πήγα, βέβαια.
Αλλά εγώ είμαι ειδική περίπτωση, διαβάζω πολύ WW2.[/size]

 

[ass_kavlos]

Είδε κανείς το "Dunkirk"?

Δεν έχω νοιώσει κάτι αντίστοιχο με άλλη ταινία.

Σε κάποια φάση από απορία κοίταξα το ρολόι, επειδή η ένταση ήταν τέτοια που δεν ήξερα πόση ώρα πέρασε και ήταν 50 λεπτά, και μετά καπάκι άλλα 40 λεπτά μέχρι να ξαναθυμηθώ πόση ώρα ξαναπέρασε...

Ένα ασταμάτητο κρεσέντο αγωνίας.


Η ταινία πραγματεύεται τον πόλεμο, όμως από την πλευρά του στρατιώτη, που είναι αγώνας επιβίωσης.


Το δε ρολόι που ακούγεται στην ταινία, σταματά να ακούγεται όταν ο πρωταγωνιστής είναι πλέον ασφαλής.

Ίσως ο πραγματικός πρωταγωνιστής να μην είναι ούτε ο πόλεμος, ούτε ο στρατιώτης.

Αλλά ο χρόνος... Που τους πίεζε όλους ασφυκτικά...


Ο Χίτλερ, νόμισε μάλλον ότι θα έφερνε τους Άγγλους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να αντιμετωπίσουν από κοινού τον κοινό εχθρό: τον κομμουνισμό...

Εκτός και αν κάποια αποκρυφιστική προσέγγιση τον εμπόδιζε να δει την πραγματικότητα...


Ο σκηνοθέτης χώρισε την ταινία σε ενότητες, αέρα, θάλασσα, ξηρά και έπαιξε με τον χρόνο μπρος και πίσω, αριστουργηματικά. Και μόνο που ήταν αυτός που σκηνοθέτησε το Batman begins άξιζε κάποιος να περιμένει κάτι εντυπωσιακό κινηματογραφικά.


Είναι δυνατό χαρτί η ταινία για βραβεία.

 

[aristos 45 sec]

Να σου μεταφέρω τι σχολίασα εγώ σε κάποιον που με ρώτησε "πως μου φάνηκε" (και δεν το έχει δει) :

Για την ιστορία, η σωτηρία των Βρετανικών στρατευμάτων οφείλεται σε πρώτη φάση, στο πρώτο και ίσως καθοριστικό λάθος του Χίτλερ, πείστηκε από τον Χέρμαν Γκέρινγκ τον αρχηγό της Λούφτβαφε-που για μια ακόμη φορά ήθελα να πάρει τα πρωτεία της επιτυχίας-να το αφήσει πάνω του, όπου φυσικά δεν υπολόγισε τις καιρικές συνθήκες πάνω από την Μάχη που δεν τον άφησαν να πετάξει όπως ήθελε εκείνες τις ημέρες.

Εντάξει, είπαμε ο Νόλαν δεν ήθελε άλλη μια ταινία τύπου Κόκκινη Γραμμή, με αναζητήσεις και αφήγηση για το πως βρέθηκαν στην ακτή και τι απέγινε μετά. Δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να τονίσει χαρακτήρες με στόχο την παρουσίαση τους. Έδωσε την ύστατη στιγμή και πέτυχε σε αυτό όπως μόνο αυτός ξέρει..

 

[aristos 45 sec]

Δεν έχω νοιώσει κάτι αντίστοιχο με άλλη ταινία.

Σε κάποια φάση από απορία κοίταξα το ρολόι, επειδή η ένταση ήταν τέτοια που δεν ήξερα πόση ώρα πέρασε και ήταν 50 λεπτά, και μετά καπάκι άλλα 40 λεπτά μέχρι να ξαναθυμηθώ πόση ώρα ξαναπέρασε...

Ένα ασταμάτητο κρεσέντο αγωνίας.


Η ταινία πραγματεύεται τον πόλεμο, όμως από την πλευρά του στρατιώτη, που είναι αγώνας επιβίωσης.


Το δε ρολόι που ακούγεται στην ταινία, σταματά να ακούγεται όταν ο πρωταγωνιστής είναι πλέον ασφαλής.

Ίσως ο πραγματικός πρωταγωνιστής να μην είναι ούτε ο πόλεμος, ούτε ο στρατιώτης.

Αλλά ο χρόνος... Που τους πίεζε όλους ασφυκτικά...


Ο Χίτλερ, νόμισε μάλλον ότι θα έφερνε τους Άγγλους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να αντιμετωπίσουν από κοινού τον κοινό εχθρό: τον κομμουνισμό...

Εκτός και αν κάποια αποκρυφιστική προσέγγιση τον εμπόδιζε να δει την πραγματικότητα...


Ο σκηνοθέτης χώρισε την ταινία σε ενότητες, αέρα, θάλασσα, ξηρά και έπαιξε με τον χρόνο μπρος και πίσω, αριστουργηματικά. Και μόνο που ήταν αυτός που σκηνοθέτησε το Batman begins άξιζε κάποιος να περιμένει κάτι εντυπωσιακό κινηματογραφικά.


Είναι δυνατό χαρτί η ταινία για βραβεία.

Άψογη ανάλυση...

 

[stavros51]

Για την ιστορία, η σωτηρία των Βρετανικών στρατευμάτων οφείλεται σε πρώτη φάση, στο πρώτο και ίσως καθοριστικό λάθος του Χίτλερ, πείστηκε από τον Χέρμαν Γκέρινγκ τον αρχηγό της Λούφτβαφε-που για μια ακόμη φορά ήθελα να πάρει τα πρωτεία της επιτυχίας-να το αφήσει πάνω του, όπου φυσικά δεν υπολόγισε τις καιρικές συνθήκες πάνω από την Μάχη που δεν τον άφησαν να πετάξει όπως ήθελε εκείνες τις ημέρες.

Εντάξει, είπαμε ο Νόλαν δεν ήθελε άλλη μια ταινία τύπου Κόκκινη Γραμμή, με αναζητήσεις και αφήγηση για το πως βρέθηκαν στην ακτή και τι απέγινε μετά. Δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να τονίσει χαρακτήρες με στόχο την παρουσίαση τους. Έδωσε την ύστατη στιγμή και πέτυχε σε αυτό όπως μόνο αυτός ξέρει..

Αυτά που λες δεν είναι αντίθετα με όσα είπα εγώ.

Αλλά για δώσε λινκ (

http://www.imdb.com/

) για την "κόκκινη γραμμή", γιατί δεν την θυμάμαι.

 

[aristos 45 sec]

Αυτά που λες δεν είναι αντίθετα με όσα είπα εγώ.

Αλλά για δώσε λινκ (

http://www.imdb.com/

) για την "κόκκινη γραμμή", γιατί δεν την θυμάμαι.

Ναι, απλά το έχει πει και ίδιος πως δεν θέλει άλλη μια πολεμική ταινία, αν δεις όλοι τους είναι αντιήρωες, δικαιολογημένα φυσικά, κάτι που όμως στο τέλος ανατρέπεται με την απάντηση του τυφλού γέροντα στον σταθμό...

λίγες φορές στον πόλεμο μια υποχώρηση μετατρέπεται σε ψυχολογικό θρίαμβο.
Oπως το γράφεις για τους Βρετανούς, πέτυχαν άριστα!

 

[stavros51]

λίγες φορές στον πόλεμο μια υποχώρηση μετατρέπεται σε ψυχολογικό θρίαμβο.

Χα-χα!
Αν θέλεις να καταδείξεις ΑΚΡΙΒΩΣ το υπέρτατο παράδειγμα μιας τέτοια κατάστασης, δεν έχεις παρά να διαβάσεις το λόγο του Γκαίμπελς (τον έβγαλε σε κάποιον από τους τεράστιους χώρους συγκεντρώσεων κοινού που είχε τότε η Γερμανία - τύπου δικού μας ΟΑΚΑ για να καταλάβεις - και μεταδόθηκε και από το ραδιόφωνο) Ιανουάριο ή Φεβρουάριο του 1943, δηλαδή ακριβώς μετά (και εξ αφορμής) της τρομακτικής ήττας που υπέστησαν στο Στάλινγκραντ.
Από συντριπτική ήττα (σύλληψη 300.000 επίλεκτου στρατού, παράδοση στρατάρχη στον εχθρό, δυσοίωνη προοπτική για τη συνέχεια κλπ) κατάφερε να την εμφανίσει σαν "αρχή των νέων αγώνων θριάμβου".

Κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί άνθρωποι με τέτοιου είδους εκπληκτικές (διαστρεβλωτικές) ικανότητες.

(Εδώ έχουμε τον aleksis).

 

[aristos 45 sec]

Καλά εσύ έπιασες τον πιο υστερικό, εκείνη η Γερμανία η αλήθεια είναι πως είχε συγκεντρώσει μια ελίτ ( Χίμλερ, Χαιντριχτ, Μίλερ κτλ ) που ο καθένας ήθελε να γίνει ο επόμενος Φύρερ με τις αλλοπρόσαλλες συναγωνιστικές μεθόδους...για αυτό χάσανε και γίνανε κέντρο διερχόμενων δυνάμεων...

η ιστορία επαναλαμβάνεται...

 

[stavros51]

Αλλά για δώσε λινκ (

http://www.imdb.com/

) για την "κόκκινη γραμμή", γιατί δεν την θυμάμαι.

https://[URL unfurl="true"]www.bourdela.com/forum/index.php?action=dlattach;topic=2573.0;attach=940900;image[/img[/URL]]

Πρέπει να το έχω δει αλλά δεν το θυμάμαι.
Πετάχτηκα τώρα στο βιντεοκλαμπ και το πήρα (μια βδομάδα €1.80 - χαλάλι του, να ζήσουν κι αυτοί), θα κάτσω να το ξαναδώ.

 

[stavros51]

Καλά εσύ έπιασες τον πιο υστερικό

Δεν είναι θέμα υστερίας.
Για λόγους που δεν μπορώ να εξηγήσω, μερικοί πιστεύουν σ' αυτές τις θεωρίες. Ο Γκαίμπελς ήταν ένας απ' αυτούς. Το αποδεικνύει άλλωστε η πορεία του:  Όταν κατάλαβε ότι δεν υπήρχε σωτηρία, δεν την κοπάνησε (όπως πολλοί έκαναν) στη νότια αμερική, αλλά σκότωσε τα 6 παιδιά του και αυτοκτόνησε κι αυτός και η γυναίκα του. Ήταν καθαρά "ιδεολόγος". Και μη μου πεις ότι δεν μπορούσε να την κοπανήσει, μέχρι και υποβρύχιο θα μπορούσε να πάρει, αν ήθελε.
(Ήταν ιδεολόγος μιας άρρωστης ιδεολογίας, αλλά ήταν ιδεολόγος).
Πέρα όμως απ' αυτό, είχε αυτό που σου είπα νωρίτερα. Ήταν χαρισματικός ρήτορας (όπως και ο Τσώρτσιλ άλλωστε). Σπάνια βγαίνουν τέτοιοι.

 

[aristos 45 sec]

Δεν είναι θέμα υστερίας.
Για λόγους που δεν μπορώ να εξηγήσω, μερικοί πιστεύουν σ' αυτές τις θεωρίες. Ο Γκαίμπελς ήταν ένας απ' αυτούς. Το αποδεικνύει άλλωστε η πορεία του:  Όταν κατάλαβε ότι δεν υπήρχε σωτηρία, δεν την κοπάνησε (όπως πολλοί έκαναν) στη νότια αμερική, αλλά σκότωσε τα 6 παιδιά του και αυτοκτόνησε κι αυτός και η γυναίκα του. Ήταν καθαρά "ιδεολόγος". Και μη μου πεις ότι δεν μπορούσε να την κοπανήσει, μέχρι και υποβρύχιο θα μπορούσε να πάρει, αν ήθελε.
(Ήταν ιδεολόγος μιας άρρωστης ιδεολογίας, αλλά ήταν ιδεολόγος).
Πέρα όμως απ' αυτό, είχε αυτό που σου είπα νωρίτερα. Ήταν χαρισματικός ρήτορας (όπως και ο Τσώρτσιλ άλλωστε). Σπάνια βγαίνουν τέτοιοι.

ιδεολόγος του ψέματος που την έκανε τέχνη, δεν είναι τυχαίο που άνθισε την περίοδο που λέγονται τα μεγαλύτερα ψέματα, εκλογές και πόλεμος, εκεί που η αλήθεια αποδομείται και ο λαός ζει με το  όπιο του μύθου...

 

[stavros51]

ιδεολόγος του ψέματος που την έκανε τέχνη, δεν είναι τυχαίο που άνθισε την περίοδο που λέγονται τα μεγαλύτερα ψέματα, εκλογές και πόλεμος, εκεί που η αλήθεια αποδομείται και ο λαός ζει με το  όπιο του μύθου...

Δεν μπορείς (δυστυχώς) μου φαίνεται, να αποστασιοποιηθείς από μερικά πράματα, και να τα βλέπεις σφαιρικότερα.
Τι να σου κάνω...

 

[aristos 45 sec]

Ίσα ίσα...


by the way:Καλό, με γύρισε πίσω στην χρυσή δεκαετία, με τα απίστευτα χιτ από την αρχή έως το τέλος, θα ακούσετε Bowie, Depeche Mode, New Order στην διαπασών καθώς και μερικά Γερμανό-θρεμένα χιτάκια εποχής.

Απίστευτη δράση από την θεά Σαρλίζ που πλακώνει Ρώσικες ΄΄αρκούδες΄΄ αφού έχει φάει αρκετές σφαλιάρες και σακατέψει το πρόσωπο της, το ξύλο είναι τόσο καλά σκηνοθετημένο και δοσμένο με  ρεαλιστικό και αρκετά ευρηματικό τρόπο που σε ξαφνιάζει. Θυμίζει αρκετά τα αρχικά Bourne.

Εικόνες από το Βερολίνο που βρίσκεται λίγο πριν την πτώση του τοίχους ( χειμώνας του '89 ) που χώριζε την Γερμανία σε δυο, την υπό Σοβιετική επιρροή ( ανατολική  Λαοκρατική Γερμανία ) και την υπό επιρροή της Δύσης-ΗΠΑ ( δυτική Ομοσπονδιακή Γερμανία ).
Check point charlie, διπλά και τριπλά παιχνίδια κατασκόπων και γενικά εικόνες ψυχρού πολέμου που άνθισε εκείνη την περίοδο έως που η γκλάσνοστ τα οδηγήσει σε ήρεμα νερά..

Η Σαρλιζ φορώντας ενίοτε ξανθή, κόκκινη, μελαχρινή περούκα γράφει απίστευτα και δικαιολογεί απόλυτα τον τίτλο του απόλυτου μιλφ συμβόλου...

Γενικά απολαυστική ταινία, δίχως να μας ενδιαφέρει το σενάριο που-όπως πρέπει-μπάζει από παντού, με αποκορύφωμα την καλτ κατάληξη του...

 

[ass_kavlos]

Άψογη ανάλυση...

 

[raopau]

Memories of a murder και The man from nowhere. Πραγματικά αξίζουν και οι δυο. Είναι κορεατικές παραγωγές.

ταινιαρα η 1η