CHERNOBYL DIARIES, το είδα τις προάλλες στα κανάλια και δεν είχα χρόνο να αναφερθώ. Δεν είχα προλάβει να τω δω στις αίθουσες που ως συνήθως απολαμβάνω τις ταινίες με το καφεδάκι η ουισκάκι μου και το πέτυχα πρόσφατα.
Ταινία που δεν διεκδικεί δάφνες αλλά διαθέτει το κάτι που σε κράτα έως το τέλος και δεν σε αφήνει στιγμή με την πολύ αρρωστημένη κατάσταση που δημιουργεί η σκηνοθεσία.
Στα θετικά που συγκέντρωσα, η πολύ καλή αναπαράσταση των χώρων που γυρίστηκε η ταινία ( προφανώς κάπου στην Ουκρανία ) και σου θυμίζει έντονα τις φωτογραφίες του Πριπιάτ που πλέον για χιλιάδες χρόνια θα παραμείνει έρημο, οι αναμνήσεις που μου έφερε η ταινία καθώς οι περισσότεροι δεν θα θυμούνται την φρενίτιδα που επικράτησε τον Απρίλιο του 86 με τα γάλατα και τα λαχανικά και τρόμο από την καρκινογόνο ραδιενέργεια που απελευθερώθηκε από το μεγαλύτερο παγκόσμιο πυρηνικό ατύχημα όλων των εποχών. Καλό και το γύρισμα με την κάμερα ανά χείρας.
Το τέλος φυσικά καθαρά για πολύ κράξιμο αλλά η ταινία κατά την διάρκεια προχωρά καλά!
Το στόρι, μια ομάδα νέων που τριγυρνά στην Ευρώπη αποφασίζει πριν πάει στην Μόσχα να περάσει από την γειτονική Ουκρανία και συγκεκριμένα να επισκεφτεί την βιομηχανική πόλη που βρισκόταν δίπλα στους αντιδραστήρες σε ένα εξτριμ ταξίδι. Παρά την απαγόρευση στην κεντρική πύλη από τους φύλακες η ομάδα με τον απαραίτητο οδηγό τρυπώνουν στην περιοχή αγνοώντας για τις συνέπειες...
Στα παραλειπόμενα η καλή παρουσία του Ρώσου ξεναγού και της απαραίτητης ρωσικής αρκούδας