Μια άποψη σχετικά με το παιχνίδι της εθνικής, την ομοσπονδία, και κάποιους παίκτες. Και ο λόγος που κόπηκε ο βουγιούκας.
"...
Ο Ομοσπονδιακός προπονητής θα μπορούσε ίσως να αρκεστεί στο αγωνιστικό κομμάτι και να επισημάνει την κρίση ταυτότητας που προκλήθηκε από την εισροή ενός «άγνωστου» αγωνιστικού μοντέλου, αυτού που απαιτεί πολύ τρέξιμο, αμέτρητα σουτ, άφθονη ξενοιασιά και ελάχιστη υπομονή.
Δεν αλλάζει εν μία νυκτί μία φιλοσοφία παγιωμένη στο dnaτων παικτών και των προπονητών. Το «runandgun» θέλει και επιδέξιους πισινούς.
Όταν τα γάλατα έσφιξαν, η «μετροσέξουαλ», new-ageΕθνική δεν ήξερε πώς να αντιδράσει. Έμοιαζε με αποπροσανατολισμένο γατί, με βάρκα χωρίς πυξίδα.
Στα τελευταία 4-5 λεπτά, δεν πέτυχε ούτε μία νίκη στα μετόπισθεν.
Η ομάδα της δεκαετίας που προηγήθηκε θα είχε σχεδόν βέβαιη τη νίκη εάν αυτή κρεμόταν από μία άμυνα 11 δευτερολέπτων, απέναντι σε τέτοιον (ή σε οποιονδήποτε άλλον) αντίπαλο. Η σημερινή δέχθηκε τους 2 πόντους σχεδόν αμαχητί, όπως και στις προηγούμενες επιθέσεις των Νιγηριανών.
Μπορεί να έβαλαν τρελά σουτ οι Αφρικανοί στο φινάλε, αλλά νωρίτερα είχαν σουτάρει δεκάδες τούβλα (1/16 τρίποντα στο τέλος της γ’ περιόδου). Ήταν επόμενο να χαμογελάσει και σε αυτούς η τυφλή θεά.
Μακάρι να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες όχι η Νιγηρία, αλλά και η Δομινικανή Δημοκρατία. Έτσι, για να μάθουμε ότι παίζουν και αλλού μπάσκετ και (πολύ σημαντικό να το θυμόμαστε αυτό) ότι δεν φτάνει τυχαία ένα 20χρονο παλικαράκι στο ΝΒΑ.
Οσο και αν βαυκαλιζόμαστε για την διαστημική ποιότητα των δικών μας, δεν έχουμε ούτε φόργουορντ με τα προσόντα του Αλ-Φαρούκ Αμίνου, ούτε «τεσσάρι» σαν τον Άικ Ντιόγκου, ούτε βέβαια σέντερ σαν τον Αλ Χόρφορντ.
Στο κάτω κάτω, δεν γίνεται να κερδίζουμε πάντοτε εμείς. Στον ίδιο καναπέ με τους Έλληνες διεθνείς θα καθίσουν οι Σέρβοι, οι Τούρκοι, οι Κροάτες, οι Ιταλοί, οι Σκοπιανοί, οι Γερμανοί, οι Σλοβένοι, οι Πορτορικάνοι.
Αλλού είναι το πρόβλημα για την Εθνική Ελλάδας του 2012. Η πρόκριση δεν χάθηκε χθες στο Καράκας. Ούτε οφείλεται ο αποκλεισμός στην «κατάρα των Προολυμπιακών τουρνουά».
Ο Ζούρος μίλησε για τη διαιτησία, την ίδια που μας έδωσε 4 συζητήσιμες βολές (Σπανούλης, Μπουρούσης) στα τελευταία 92 δευτερόλεπτα. Κρίμα (για τον ίδιο) και άδικο (για τον αντίπαλο).
Θα μπορούσε να επιστρατεύσει άλλες δικαιολογίες, πολύ πιο ουσιαστικές. Αληθινές.
Θα μπορούσε να κατηγορήσει τον ΕΣΑΚΕ και την Πολιτεία για την κωλυσιεργία που «έκλεψε» 3-4 πολύτιμες μέρες από την προετοιμασία της Εθνικής τις μέρες των τελικών.
Θα μπορούσε να υπενθυμίσει το «όχι» του Ολυμπιακού και (κυρίως) του Παναθηναϊκού για διεξαγωγή των πρώτων τελικών της Α1 πριν το φάιναλ-φορ της Κωνσταντινούπολης.
Θα μπορούσε να μιλήσει για το καλεντάρι της ιταλικής Λίγκας, η οποία εξόντωσε τους Φώτση, Ζήση, Μπουρούση και τους έστειλε στο Προολυμπιακό με άδειο ρεζερβουάρ (όπως και τον ΜακΚάλεμπ).
Θα μπορούσε να τονίσει ότι οι μισοί παίκτες της Εθνικής είχαν το μυαλό τους στο μετεγγραφικό παζάρι και στα τηλεφωνήματα των μάνατζερ )(περισσότερα στο Υστερόγραφο). Σε αυτή την περίπτωση, βέβαια, θα έπρεπε να προσθέσει και το δικό του όνομα στην εξίσωση.
Θα μπορούσε να ενημερώσει τους ανυποψίαστους ότι οι βοηθοί του έμεναν –για αδιευκρίνιστους λόγους- σε άλλο ξενοδοχείο, 10 χιλιόμετρα μακριά από το ορμητήριο της ομάδας.
Θα μπορούσε να πει ότι το νερό της αποστολής απέκτησε πικρή γεύση όταν εστάλησαν πίσω στην Ελλάδα οι «κομμένοι» Καββαδάς-Σλούκας, ενάντια στην εντολή του ίδιου του Ζούρου.
Θα μπορούσε να καυτηριάσει την ανευθυνότητα της ΕΟΚ, η οποία έχει καθιερώσει στα πέριξ της Εθνικής κουλτούρα γελωτοποιών, χειροκροτητών και τσαρλατάνων.
Θα μπορούσε να αποκαλύψει τον ευνουχισμό του από την Ομοσπονδία, η οποία λ.χ. του επέβαλε τη συμμετοχή του Καλάθη στην αποστολή, κόντρα στις επιθυμίες του (τσαντισμένου για τη διήμερη κοπάνα) προπονητή.
Θα μπορούσε να επισημάνει το κενό εξουσίας και πυγμής που παρατηρείται –σε επίπεδο Ομοσπονδίας πάλι- στις περισσότερες αποστολές της Εθνικής.
Θα μπορούσε να κριτικάρει τους ήξεις-αφίξεις χειρισμούς που άφησαν εκτός πλάνων παίκτες όπως ο Διαμαντίδης, ο Μαυροκεφαλίδης, ο Σχορτσανίτης και άλλοι.
Θα μπορούσε να παραπονεθεί επειδή ο ίδιος εργάζεται μονίμως απλήρωτος.
Θα μπορούσε -εάν ήθελε ντε και καλά να κατηγορήσει τη διαιτησία- να σχολιάσει την απέχθεια με την οποία αντιμετωπίζεται στο κονγκλάβιο των Φιμπαίων η Ελλάδα ένεκα της αλαζονικής συμπεριφοράς του προηγούμενου προέδρου της FIBA Europe.
Θα μπορούσε να πει τα πάντα με μία κουβέντα, με έναν δηλητηριώδη αφορισμό. Και ας απολυθεί. Έτσι κι αλλιώς, αυτό είναι το πιθανότερο σενάριο.
Η Εθνική ομάδα μπάσκετ είναι εδώ και δεκαετίες –για παίκτες και προπονητές μιλάμε- ένα σχήμα που κολακεύει την ψωροκώσταινα και ξεπερνάει κατά έτη φωτός της προδιαγραφές αυτής της κοινωνικά και ηθικά χρεωκοπημένης χώρας.
Η Ομοσπονδία, όμως, είναι ένα μόρφωμα που συμπυκνώνει τα χειρότερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας του 21ου αιώνα.
Το πραγματικό πρόσωπο της Εθνικής μπάσκετ είναι λαμπερό στους θριάμβους αλλά και υπερήφανο στις (έτσι κι αλλιώς λίγες) αναποδιές. Το πραγματικό πρόσωπο της Ομοσπονδίας μπάσκετ είναι ο βοναπαρτισμός του Βασιλακόπουλου, τα sms του Ελληνιάδη και οι καρπαζοεισπράχτορες της αυλής.
Αυτά αν έλεγε ο Ζούρος, θα γινόταν και ήρωας. Προτίμησε να κατηγορήσει τη διαιτησία για την αποτυχία, ως γνήσιος νεοέλλην.
Στο κύκνειο άσμα της φετινής προσπάθειας (και ίσως της δικής του θητείας στην «επίσημη αγαπημένη»), πλησίασε περισσότερο τη λογική της Ομοσπονδίας, παρά τη λογική της Εθνικής ομάδας.
ΥΓ: Το πιο σοβαρό κρούσμα αθλητή που ενδιαφέρθηκε περισσότερο για την προσωπική του καριέρα παρά για την Εθνική σημειώθηκε στο πρώτο κιόλας φιλικό, όταν (σύμφωνα με τους ανθρώπους της Εθνικής) ο Ίαν Βουγιούκας αρνήθηκε να παίξει στο φιλικό με τη Ρωσία για να μη τον κάνουν ρεζίλι οι Μαζγκόφ και Κάουν μπροστά στα μάτια του Ντέιβιντ Μπλατ. Ο διεθνής σέντερ επικαλέστηκε ενοχλήσεις, αλλά στον Μπλατ αρνήθηκε ότι ήταν τραυματίας. Υπενθυμίζω ότι ο Μπλατ είναι προπονητής και στη Μακάμπι, με την οποία μιλούσε τότε ο Βουγιούκας. Ο Ζούρος τον ξέγραψε μεμιάς και τον απέκλεισε από την αποστολή μόλις η ομάδα γύρισε στην Αθήνα. Ελπίζω να συμφωνείτε ότι έπραξε σωστά. Τότε δεν μπορούσα να το γράψω, αλλά δεν νομίζω να με δεσμεύει πλέον το off the record."
