Πέρασμα ποδαράτα κατά τις 9 η ώρα μια που ήμουν στην περιοχή, κουρασμένος αλλά με υλικό που απαιτούσε ξεφόρτωμα. Μίλησα με 3 κοπέλες, όλες ακατέβατα στα 20/30ε (όχι ότι έχει σημασία..), υπόψιν ότι δεν έχω γνώση της πιάτσας εδώ και χρόνια, πάντως μια γνώριμη την πέτυχα. Πρώτα μίλησα με την Ρία επί της Μοναστηρίου. Λεπτή, περιποιημένη, όμορφη θα έλεγα, γύρω στα 40. Κατεβαίνοντας Γιαννιτσών βλέπω μια μελαχρινή με ωραίο κωλαράκι να περπατάει, την πλησιάζω, γυρνάει και την αναγνωρίζω: το όνομά της Νίνα, την είχα πάρει από τον κώλο με ένα εικοσάρικο πριν καμιά δεκαριά χρόνια και μάλιστα είχα γράψει εδώ. "Είκοσι και τριάντα", "κάνεις και κώλο ε; "ναι με πενήντα". Γυρνάω και φεύγω, αλλά μέσα σε δύο λεπτά μου γίνεται κάγκελο και κάνω αναστροφή σε φάση καρτούν. Είμαι συναισθηματικός άνθρωπος τι να κάνουμε, επαναληπτικά γαμήσια μετά από χρόνια με συγκινούνε. Ακόμα πιο ό,τι να ναι συνέχεια, εκεί που γυρίζω, πέφτω αμέσως στη Στεφανία, όμορφη και χαμογελαστή petite τσιγγανοπούλα και ξεχνάω προς στιγμήν το κωλαράκι της Νίνας. Πότε πήγαμε καβάτζα, πότε με πήρε τσιμπούκι, πότε έχυσα, όλα αυτά σε 5-6 λεπτά max. Αλλά καλό τσιμπούκι μαν και ξεφόρτωσα..λοιπόν έχει πολύ υλικό προς διερεύνηση, όταν βρω χρόνο θα ξαναπεράσω και θα τις παίρνω τρεις-τρεις άνευ πλάκας.
